Morgunblaðið - 19.02.1983, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. FEBRÚAR 1983
Minning:
Guðlaug Sigríður
Sigurðardóttir
Tengdamóður minni kynntist ég
fyrst fyrir 23 árum. Hún kom til
dyra létt á fæti og broshýr, til að
bjóða velkomin elsta son sinn og
tilvonandi tengdadóttur.
Okkur varð strax vel til vina,
því í fasi hennar fanst engin hálf-
velgja. Hún var glaðlynd, fljót-
huga og vinaföst. Það varð mér
unun að hlusta á mál hennar, sem
var einstaklega skírt og hljómfag-
urt, umræðuefnin voru margvísleg
og ekki alltaf um hversdagsleg
málefni.
Sigga, eins og hún var kölluð,
var fædd á Sauðárkróki 21. des-
ember 1905, dóttir Önnu Guð-
mundsdóttir og Sigurður Gunn-
laugssonar. Hún var næstyngst af
5 svstkinum, sem upp komust.
I þá daga lágu leiðir ungra
stúlkna í vistir og Sigga var alls
staðar vel látin, svo vel, að enn var
gott samband milli hennar og
drengs, sem hún passaði, er hún
var um tvítugt.
Hún fluttist til Siglufjarðar
með móður sinni og systrum, eftir
lát föður síns. Þar dvaldist hún í
nokkur ár, og þar kynntist hún
mannsefni sínu, Þorgilsi Pálssyni,
bónda á Brúarlandi í Deildardal í
Skagafirði. Þangað fluttist hún
svo með honum, og þá var hún
komin heim, því þar í dalnum
höfðu forfeður hennar búið.
Þau byrjuðu fljótlega byggingu
nýbýlis, þar sem dalurinn er
lægstur og áin rennur á fögrum
eyrum. Þau nefndu býlið Eyrar-
land.
Hlutskipti frumbýlingsins var
erfitt á árum fyrr, og oft var
vinnudagurinn langur hjá sveita-
konunni, sem huga þurfti að
mörgu, því bóndinn, sem var hag-
ur vel, var oft í vinnu utan heimil-
is, til þess að drýgja tekjurnar.
Þorgils og Sigga eiga sjö börn á
lífi, og einn son átti hún fyrir
hjónaband, sem þau ólu upp. börn-
in eru: Sigurður, kvæntur undir-
ritaðri, búa í Reykjavík, Ragn-
heiður, gift Jökli Guðmundssyni,
búa á Akureyri, Páll, bóndi á Eyr-
arlandi, kvæntur Sólrúnu Jóns-
dóttur, Haukur, búsettur á Reyð-
arfirði, Hreinn, bóndi á Grindum,
Anna, gift Jóhanni Steingríms-
syni, búa á Akureyri, Guðmundur,
kvæntur Sigríði Ólafsdóttur, búa á
Akureyri, og Guðfinna, gift
Bjarna Kristjánssyni, búa á Bol-
ungarvík. Barnabörnin eru 27,
langömmubörnin tveir litlir snáð-
ar.
Börnin urðu fljótt liðtæk við
bústörfin, og ekki var stóra systir
há í loftinu þegar hún var orðin
mömmu sinni stoð og stytta við
barnagæslu og innanhússtörf.
Heimilið á Eyrarlandi var
gestkvæmt, og gestrisnin sat þar í
fyrirrúmi, og eftir að börnin fóru
að tínast að heiman, og flytjast til
annarra landshluta, var það
þeirra mesta gleði að komast heim
einhvern tíma sumars, að hitta
foreldra og systkini. Var þá oft
þröngt setinn bekkurinn, en allir
voru velkomnir.
Það er sumarfagurt á Eyrar-
landi, og allt búskaparlag þeirra
hjóna bar vott um dugnað og
reglusemi. Þar mátti ekkert rask-
ast, þar mátti stilla klukkuna eftir
vinhu húsmóðurinnar.
Öll störf léku i höndum Siggu,
hvort sem þau lutu að bústörfum
eða fínustu handavinnu, og við
hana undi hún sér, er umsvifin við
bústörfin minnkuðu.
Þegar leið á ævina og kraftarnir
þrutu, tók Páll sonur þeirra við
búskapnum á Eyrarlandi, en þau
fluttu með Hreini syni sínum að
Grindum utan í dalnum, en þá
jörð höfðu þeir feðgar keypt
skömmu áður. Þar höfðu þau
minna umleikis og hlökkuðu til að
eyða ellinni í rólegheitum, en þá
brást heilsan og síðustu árin barð-
ist þessi kona, sem alltaf hafði
verið hraust, við slítandi veikindi,
37
og var oft á sjúkrahúsi tíinum
saman, ýmist á Sauðárkróki eða
Akureyri.
Hún átti gott athvarf á Akur-
eyri þar sem þrjú börn hennar eru
búsett, en alltf vildi hún heim í
dalinn, og ef henni var fært, fór
hún þangað, þar sem hún var
drottning í ríki sínu.
Ekki áttu öll börnin mín kost á
að kynnast ömmu sinni náið. Því
miður, þar sem langt var á milli,
og varla fært fyrir heilsulausa
manneskju að taka á móti stórum
hóp, og hún vart ferðafær. Elsti
sonur minn og nafni hennar, var
hjá henni í sumardvöl sem barn,
og honum var það mikil gleði, þeg-
ar hann eignaðist fyrsta bílinn, að
skreppa norður í heimsókn til
ömmu sinnar, þó ekki væri nema
um helgi.
Tengdamóðir mín andaðist á
sunnudagsmorgni, sem oft hefur
verið nefndur digurdagur, og er
hvíldardagur hinnar kristnu
kirkju. Þannig var allt hennar
ferðalag hér í þessu lífi. Hver
stund til ákveðinna hluta, hver
dagur fyrirfram skipulagður, tii
hvíldar eða starfa.
Efst í huga mínum er þakklæti
til hennar fyrir þær allt of fáu
stundir, sem við áttum saman.
Manni hennar og afkomendum
bið ég blessunar.
Karlotta Oskarsdóttir
Lilja Bóthildur Bjarna-
dóttir - Minning
I dag er til moldar borin móð-
ursystir mín, frú Lilja Bóthildur
Bjarnadóttir, Oddabraut 13 í Þor-
lákshöfn. Lilja, eins og við frænd-
fólkið kölluðum hana jafnan,
fæddist að Guðnabæ í Selvogi
hinn 9. febrúar 1933 og ólst upp í
hópi 5 systkina, en eitt barn var
dáið áður, hjá foreldrum sínum
þar, þeim Bjarna Jónssyni bónda
og sjómanni, sem lézt árið 1964, og
Halldóru Halldórsdóttur, sem nú
sér á eftir fjórða barni sínu yfir
móðuna miklu, 82 ára að aldri og
býr í Þorlákshöfn.
Að loknu barnaskólanámi
stundaði Lilja framhaldsskóla-
nám í Flensborgarskóla í Hafnar-
firði og útskrifaðist þaðan árið
1949.
Árið 1955 stofnaði hún heimili
með eftirlifandi manni sínum,
Sveini Sumarliðasyni fyrrverandi
vörubifreiðarstjóra, en nú
starfsmanni hjá Meitlinum í Þor-
lákshöfn. Þau Lilja og Sveinn
eignuðust 2 börn, Dagbjart, f.
1955, kennara í Þorlákshöfn, sem
kvæntur er Ingibjörgu Dagmar og
eiga þau 2 dætur, Lilju Dröfn og
Lenu Dögg, og Halldóru, f. 1961,
sem heitbundin er Herði Jónssyni.
Ég man fyrst eftir Lilju móð-
ursystur minni frá sunnudags-
gönguferðum okkar um miðbæinn
í Reykjavík á árunum kringum
1953—54, en þá starfaði Lilja í
Reykjavík og var tíður gestur á
sameiginlegu heimili foreldra
minna og afa og ömmu á Mímis-
veginum og þá jafnan í fylgd með
Elsu vinkonu sinni, en þær Lilja
voru alla tíð óaðskiljanlegar.
Ævistarf Lilju var framar öðru
bundið heimili hennar og fjöl-
skyldu, en auk þess starfaði hún
hjá Kaupfélagi Árnesinga í
Þorlákshöfn í mörg ár. Aðal-
áhugamálið var söngurinn í Söng-
félaginu, en það hefur gegnt hlut-
verki kirkjukórs í Strandarkirkju
og Hjallakirkju.
Það hefur líklega verið árið 1975
sem Lilja kenndi fyrst banameins
síns. Fimm næstu árin virtist sem
hún hefði náð bata, en svo fór að
halla undan fæti þar til yfir lauk.
I hinum þungbæru veikindum
hennar hjálpuðust maður hennar
og börn að við að létta henni byrð-
ina, svo og læknar og hjúkrunar-
fólk, og var þar læknir hennar,
Snorri Ingimarsson, fremstur í
flokki góðra manna.
Mörg orð við andlát Lilju
frænku minnar hygg ég að væru
henni lítt að skapi, svo sterk kona
sem hún var í veikindum sínum,
en ömmu minni, Halldóru, Sveini
manni hennar og börnum og öðr-
um aðstandendum og vinum votta
ég dýpstu samúð.
Megi guð gefa ykkur styrk.
Jóhanna Þórisdóttir
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUDMUNDUR JÓNSSON,
Reynimel 68,
veröur jarösunginn, mánudaginn 21. febrúar kl. 15.00 frá Foss-
vogskirkju.
Blóm og kransar vinsamlega afbeöin, en þeim sem vilja minnast
hins látna er bent á Hjartavernd.
Anna Guömundsdóttir Larsen, Dag Ove Larsen,
Jórunn Guömundsdóttir, Daníel Björnsson
og barnabörn.
t
Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jarðarför,
GUDMUNDAR SIGURJÓNSSONAR,
Reynimel 96.
Sigríöur Ögmundsdóttir,
Ragnar Guömundsson.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför móöur
okkar,
ÁSTU GUÐJÓNSDÓTTUR.
Margrét Hallgrímsdóttir,
Ingigeröur Hallgrímsdóttir,
Halla Hallgrímsdóttir,
Gestur Hallgrímsson.
t
Færi óg öllum þeim þakkir er sýndu mór samúö viö andlát dóttur
mrnnar,
MÖRTU JEPPESEN,
hjúrkunarkonu.
Biö ég ykkur blessunar Drottins Jesú.
Guöný Guöjónsdóttir,
Njálsgötu 25, Rvik.
Kristinn Anton Gísla-
son — Minningarorð
Fæddur 3. júlí 1977
Dáinn 13. febrúar 1983.
Dáinn horfinn — harmarregn.
Hvílíkl orA mig dynur yfir.
Kn ég veil aó lálinn lifir
l»að er huggun harmi gegn.
Það þyrmdi yfir mig, þegar mér
barst sú sorgarfregn síðdegis
sunnudaginn 13. febrúar að sonur
vinkonu minnar væri látinn. Var
hann búinn að vera meðvitundar-
laus síðan 24. janúar, er hann varð
fyrir slysi.
Hvers vegna hann, þessi fallegi
litli drengur. Við eigum erfitt með
að sætta okkur við örlögin, vegir
Guðs eru órannsakanlegir og
stundum ósanngjarnir að okkar
dómi. Kristinn Anton Gíslason
var fæddur á Sauðárkróki, yngst-
ur þriggja barna foreldra sinna,
Snjólaugar Kristinsdóttur og
Gísla Sæmundssonar. Með þessum
línum fylgja innilegar samúðar-
kveðjur frá mér og fjölskyldu
minni til foreldra og systranna
tveggja, ömmu og afa í Borgarhlíð
og Skagafirði og ástvina allra.
Drottinn gef þú dánum ró og
hinum líkn sem lifa.
Hví var þessi bedur húinn
harnið k*ra, þér svo skjóll?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauóans nótt.
I»að er kveðjan: Kom lil mín.
Kristur lók þig heim til sín.
I»ú erl hlessuð hans í höndum,
hólpin sál með Ijóssins öndum.
(Sb. I8H6-B Halld.)
Guðný Björg Þorvaldsdóttir
David Knowles, Sigrún Valgerður Gestsdóttir og Einar Jóhannsson.
Tónleikar í
Egilsstadakirkju
Á MORGUN, laugardaginn 19.
febrúar, verða tónleikar á vegum
tónskóla Fljótsdalshéraðs. Þar
koma fram Sigrún Valgerður
Gestsdóttir söngkona, Einar Jó-
hannesson klarinettleikari og Ila-
vid Knowles píanóleikari.
Þau flytja m.a. aríuna „Parto
parto“ úr óperunni La Clemenza
di Tito eftir Wolfgang Amadeus
Mozart og „Hirðirinn á fjallinu"
eftir Franz Schubert. En af fleiri
höfundum má nefna Robert
Schumann, Sigursvein D. Krist-
insson, Ingunni Bjarnadóttur og
Árna Thorsteinsson.
Tónleikarnir verða í Egils-
staðakirkju og hefjast kl. 17.00.