Morgunblaðið - 19.02.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. FEBRÚAR 1983
______________________________________» 'W? rr»M S»n4ltlll
tiég kona bilnum inn i’ btlskórinn,en '€g \Jarh
oÍ> fvura. I gegnum eldhúsib-"
HÖGNI HREKKVÍSI

O
-A__.
„ HypjAPU P'G 8URT
to
Víða frekari þörf
fyrir gönguljós
Ingi Ú. Magnússon, gatnamála-
stjóri skrifar:
„Vegna fyrirspurnar um
gangbrautarljós á Kleppsvegi er
birtist í „Velvakanda" Morgun-
blaðsins 16. þ.m., skal eftirfarandi
tekið fram:
Hér er um að ræða gangbraut á
móts við Laugarásbíó. Há-
markshraði umferðar á þessum
stað er 50 km á klst. og gott eftir-
lit er með honum frá lögreglunnar
hendi. Þrenn umferðarljós eru á
Kleppsvegi — Elliðavogi og í ráði
er að setja upp gangbrautarljós á
móts við Klepp, einkum vegna
skóladagheimilisins. Fjölgun ljósa
á þessari miklu umferðaræð rýrir
enn frekar flutningsgetu hennar.
Þá mun og vera víða frekari þörf
gönguljósa, þar sem umferð gang-
andi er meiri og einkum þar sem
skólabörn eiga hlut að máli.
Virðingarfyllst."
Svo afleitir er-
um við
Svcinbjörn Einarsson skrifar:
„Velvakandi.
Fjármálaráðherra sagði í sjón-
varpsumræðum þann 15. þ.m. að
kaupskerðing landsmanna gæti
ekki talist óeðlileg eins og ástæður
væru í þjóðfélaginu nú um sinn, og
bætti við: „En við viljum ekki láta
kné fylgja kviði."
Tæplega mun það teljast til út-
úrsnúninga, þótt þessi hugsun sé
örlítið lengd í báða enda, en þá
þó ekki
gæti hún orðið á þessa leið: — Við
höfum vissulega verið harðir í
horn að taka og náð kverkatökum
á launþegum og haft þá undir, en
svo afleitir erum við þó ekki, að
við viljum láta kné fylgja kviði
eins og hinn parturinn af ríkis-
stjórninni vill. —
Viðbótin beggja vegna talshátt-
arins kann að vera sennileg til-
gáta um hugsun sem þarf að vera
dulin af praktískum ástæðum."
Bréf frá Noregi
Dagný Sveinsdóttir skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Ég sit uppi með bréf frá Noregi,
sem haldið var að ég ætti. Það er
áritað til Dagnýjar Sveinsdóttur,
líklega í Hafnarfirði. Sendandinn
er: May-Kristin Vesteng, Heste-
skoen 21, 2150 Árnes.
Eigandi bréfsins getur haft
samband við mig í síma 92-1441.
Með þökk fyrir birtinguna."
GÆTUM TUNGUNNAR
Sagt var: Lengi var barist, og kenndu nvorir hinum um
upptökin.
Rétt væri: ... og kenndu hvorir öðrum um upptökin.
Munum að við eigum
gott land — erum rík
Árni llelgason, Stykkishólmi,
skrifar:
„Nýverið átti ríkisstjón lands vors
3 ára afmæli. f tilefni þess heiðraði
okkar ágæta blað hana með því að
rifja upp og birta 10 atriði sem ekki
höfðu gengið fram á kjörtímabilinu.
Mættu margar ríkisstjórnir undan-
farinna, ára vera hreyknar af að eiga
ekki nema 10 atriðum ólokið, þegar
að leiðarlokum dregur. Og þó er ekki
öll nótt úti enn. Það er vitað að í
upphafi setja allar ríkisstjórnir sér
takmkörk í fjölda liða, það eru þau
verkefni sem talin eru brýn og til
bóta horfa. Margt tekst að fram-
kvæma, annað ekki. Kóngur vill
sigla, byr hlýtur að ráða og margt
mætir sem ekki var séð fyrir og tor-
veldar framkvæmd. Allar ríkis-
stjórnir skila þannig af sér til þeirr-
ar næstu í mörgum liðum. Má því
ríkisstjórn vor vera sæmilega ánægð
þegar upp er staðið.
En mitt ágæta blað tíundar ein-
ungis erfiðu hliðina. Lítur framhjá
því sem vel er gert og vel hefir tekist
og er það blaöamennska út af fyrir
sig. Margir spyrja. Hvað hefir blaðið
gert sjálft til að fleiri og betri áfang-
ar hafi náðst og fleiri góðum málefn-
um yrði þokað í rétta átt til gagns
landi voru og þjóð. Það væri þess
virði að fá svar við þeirri spurn.
Mörgum finnst að blaðið hafi verið
fundvísara á dökku hliðarnar í þjóð-
félaginu, meðan sólskinsblettirnir
hafa orðið að bíða og jafnvel ekki
komist inn í svartnættið. Því miður
er of margt til í þessu. í blaðinu er
oft spurt hvað ríkisstjórnin geri til
að skapa atvinnutækjum þennan og
þennan rekstrargrundvöll. Þar sér
maður stórar fyrirsagnir um að
rekstur hingað og þangað um landið
velti á þvi að ríkisstjórnin komi til
aðstoðar og svo á næsta leyti blasir
við: Ríkisafskipti eru orðin svo mikil
að þau eru að sliga atvinnuvegina.
Ríkisstjómin eigi að hætta að skipta
sér af þessu og þessu.
Þessu á almenningur erfitt með að
átta sig á þegar hvað rekur sig á
annars horn. Allt svona lamar áhuga
manna á að bjarga sér sjálfir og orð-
takið: Guð hjálpar þeim sem hjálpar
sér sjálfur, fer dvínandi að
merkingu, þegar þessar raddir eru
margendurteknar í aðalmálgagni
landsins, dregur virkilega úr mörg-
um kjarkinn. Þetta er léleg sjálf-
stæðisstefna.
Lítið fer svo fyrir nokkru jákvæðu
hjá blessaðri stjórnarandstöðunni
okkar og finnst flestum að risminni
hefði hún ekki getað verið. Hún
heimtar meiri framkvæmdir, aukn-
ingu atvinnu, meiri kröfur eru gerð-
ar. Á sama tíma undrast hún yfir
hækkandi fjárlögum. Það á að
byggja mörg stóriðjuver, auðvitað
allt með lánsfé. Og svo er undrast
yfir erlendri skuldasöfnum. Ekki
kemur þetta rétt vel heim og saman.
Þingflokksformaður vor sá rautt
þegar bráðabirgðalögin komu fram í
haust sællar minningar. Krafist var
að þing kæmi saman, voði á ferðum
og allt eftir því. Svo komu yfirlýs-
ingarnar: Þau verða felld og ekkert
átti að spara til þess. Svo leið tím-
inn. Þá er boðið upp í dans. Við skul-
um þoka málunum í gegnum þingið
ef stjórnin vill láta okkur vita hve-
nær hún hugsi sér kosningar. Ein-
hvern tímann hefði verið haft orð á
verslun með samvisku og sannfær-
ingu. Enn á að fella. Svo kemur að
atkvæðagreiðslu. Þá er lýst yfir að ef
lögin verði felld þá komi strax til
kosninga. Og þá setja þeir allir
hendur í skaut, sitja hjá í „mikil-
vægasta málinu". Þá lá ekkert á að
kjósa. Það er margt skrýtilegt í
kýrhausnum sagði karlinn. Ef Reyk-
nesingar eru hrifnir af svona pólitík,
þá hefir þeim farið verulega aftur.
Staksteinahöfundar hafa dregið í
efa einlægni mína sem sjálfstæð-