Morgunblaðið - 10.03.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. MARZ 1983
t
ÁRNI MAGNÚSSON,
verkstjórj,
Goðabyggð 7, Akureyri,
andaöist 7. mars.
Aldía Björnsdóttir.
+
Faðir okkar,
EIRÍKUR KR. GÍSLASON,
lést í hjúkrunardeild Hrafnistu þann 9. mars sl.
Guðmundur Eiríksson, Hrafnhildur Eiríksdóttir,
Lilja Eiríksdóttir, Höröur Eiríksson,
Nanna Eiríksdóttir.
+
Eiginmaöur minn,
BJÖRGVIN JÓNSSON,
Blönduhllð 29,
lést í Landspítalanum 9. mars
Þórunn Björnsdóttir.
Útför
t
HERSILÍU SVEINSDÓTTUR
frá Mælifellsá,
veröur gerð frá Fossvogskirkju föstudaginn 11. mars kl. 15.00.
Sveinfríöur Sveinsdóttir.
+
Móöir okkar,
BALDRÚN LAUFEY ÁRNADÓTTIR
frá Hrísey,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 11. mars kl.
13.30.
Mikael Sigurðsson,
Björg Siguröardóttir,
Guðný Sigurðardóttir.
Maríus Ólafsson
frá Eyrarbakka
Kveðja frá
bindindishreyfingunni
Föstudaginn 4. mars sl. andað-
ist aldursforseti okkar félaga í
stúkunni Einingunni nr. 14, Mari-
us ólafsson, skáld okkar. Hann
var fæddur á Eyrarbakka 28.
október 1891 og var því á öðru ári
yfir nírætt. Hann gat að vísu ekki
sóft fundi okkar í vetur en þar lét
hann sig ekki vanta meðan hann
var ferðafær.
Ég kann ekki að rekja ævisögu
Maríusar. Ég veit að hann var
Eyrbekkingur og þar var faðir
hans söðlasmiður en auk þess að
stunda iðn sína stundaði hann
flutninga á hestvögnum milli
Reykjavíkur og Eyrarbakka.
Skáldskapur Maríusar ber því
vitni hve mikill Eyrbekkingur
hann var.
„Vtó fínnum þaó best þegar Bakkans er getid,
hve blódid til skyldunnar örvandi snýr,
og hugur vor gleóst, er það manntak er metið,
sem mótast þar befur og vegi sér býr,
því mannsálin sköpuð úr minningum er,
og myndir frá æskunni í hjartanu ber.“
Það var aila tíð þrá hans og
fögnuður:
..að hlusta á niðinn sem hafaldan ber
og hittast að nýju á ströndinni hér.“
Minningar frá bernskunni á
Bakkanum urðu honum löngum
yrkisefni beint og óbeint og ís-
lenskri þjóðmenningarsögu er
fengur að þeim skáldskap. Hann
orti um frátök og gæftir og fjöl-
margt annað. En öðrum stendur
nær að minnast þess.
Þegar Maríus ólafsson gekk til
liðs við templara með því að ger-
ast félagi í stúkunni Einingunni
1944, hafði hann lengi verið versl-
unarmaður í Reykjavík en var þá
orðinn starfsmaður Reykjavíkur-
borgar við gjaldkerastörf og því
hélt hann það sem eftir var
starfstímans.
Maríus var félagslyndur maður
og alvörumaður í trúmálum. Sögu-
skilningur hans var sá að:
„Trú á guð í mann.sinH mætti,
miskunnsemi og bræðralag
— hjartakuldans bölið bætti —
bendir fram á nýjan dag.“
Á grundvelli þessarar lífsskoð-
unar spurði hann:
„Og er ekki gleðin sú himninum hærri
að hlúa að þeim gróðri, sem kringum oss
býr?“
Hann vissi að tvöfeldni og óheil-
indi tefja framsókn okkar í við-
leitni að bæta heiminn og því kvað
hann:
„Þó víða sjáist merki um viljann til að bæta
úr vandamálum öllum og sefa þjóðaharm,
þá stendur varla nærri að endi þessi þræta,
ef þarf ei nokkur maður að líta í eigin barm.“
Þetta var trú og lífsskoðun
Maríusar Ólafssonar að mannúð
og góðvild væru guðlegrar ættar
og leiðin fram á við til meiri
þroska og fegurra mannlífs væri
sú að líta í eigin barm, gera kröfu
til sjálfs sín fyrst og fremst.
Á þetta er nú bent af því að þar
eru forsendur þess hve mikill og
tryggur templar Maríus varð.
Maríus var ekki fæddur bind-
indismaður og sem gleðimaður og
góður félagi prófaði hann að eigin
raun sannindi þess að hóflega
drukkið vín gleður mannsins
hjarta. Hann orti Bakkusi lof og
sagði þar m.a.:
„Þegar ég er þreyttur, kaldur,
þjakaður á Iffí og sál,
lyftirðu mér í Ijóssins veldi
langt fyrir ofan svik og tál.“
En reynslan kenndi honum að
taka þessi orð til endurskoðunar
og sýndi skáldinu að það var höf-
uðvilla að fría vínguðinn við svik
og tál. Það munu vera áhöld um
það hvort meira gæti sem yrkis-
efna hjá Maríusi, Eyrarbakka og
upprunans þar eða félagsskapar
templara og hugsjóna hans og
stefnu.
Það var rökrétt afleiðing þeirr-
ar lífsskoöunar og trúar. Sem fyrr
er getið að Maríus orti á aldar-
afmæli góðtemplarareglunnar:
„Þeir vinna heitið: Mannsins böl að bæU
og byggja rfki Drottins hér á jörð
því bróðir eigi bróður síns að gæta
og bróðurást að halda um lífíð vörð.
Og voldug trúin, von og kærleiksandi
þeim vitrun gaf: Að frelsist löndin öll,
en þverri böl, sem göfgi mannsins grandi,
og grafí undan mannfélagsins böll.“
Þá vissi skáldið að svik og tál
Bakkusar grafa undan höll mann-
félagsins. Og Marius Ólafsson
vann af fullum heilindum gegn því
sem hann vissi að var hættulegt
mannlegri hamingju.
Maríus Ólafsson og Karólína
Andrésdóttir kona hans sóttu
fundi Einingarinnar flestum betur
meðan heilsan leyfði. Maríus naut
þess að vera á fundum með templ-
urum og honum entist fjör og
hugsun og söngrödd uns hann var
níræður. Félögum hans svo sem 20
árum yngri, sem þóttust finna á
sér ýms ellimörk, var huggun að
hugsa til þess að samkvæmt
reynslu hans kynnu þeir að eiga
framundan 20 gleðirík ár í góðum
félagsskap.
Það er vafasamt að nokkur fé-
laga okkar hafi tekið Marfusi
fram í hvetjandi áhuga. Fram til
hins síðasta var hann óþreytandi
að eggja til dáða samkvæmt því
sem segir í einu tækifærisljóði
hans:
„Hve fagnandi sjáum vér framtíðarbraut
með fækkandi slysum og tárum,
er áfengisvilhinnar þungbæra þraut
fer þverrandi á komandi árum.
Vér heitum á alla að hefja það starf,
sem hamingju þjóðinni leggur í arf.“
Og annars staðar í hvatninga-
ljóðum hans er þetta:
„Oklur hhitverk er *ð vekja
íslendinga uf svefni í dag,
bölid mesta burtu hrekja,
benda á sannan þjóðarhag,
heita á alla að hietU að gæla
heimsku og spilling þjóðar vió
svo aó heilbrigð megi mtela
minning, trú og stefnumió."
Vildu menn hætta að gæla við
heimskuna og spillinguna yrðu
vímuefnamálin viðráðanleg.
H.Kr.
+
Jaröarför hjartkærrar eiginkonu minnar,
GUORÚNAR PÁLSDÓTTUR,
Rauöholti 11, Salfoaai,
fer fram frá Selfosskirkju, laugardaglnn 12. mars kl. 14.00.
Egill Guöjónaaon,
börn, tangdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn, sonur, faöir, tengdafaölr og afi,
HELGI T.K. ÞORVALDSSON,
skóamiöamaiatari,
Langageröi 54,
veröur jarösunginn fró Bústaöakirkju föstudaginn 11. marz kl.
15.00.
Ólafía Hrafnhildur Bjarnadóttir,
Kristín Súsanna Elíasdóttir,
Elín Kristin Helgadóttir, Benedikt Garöarsson,
Anna Svandís Helgadóttir, Snæbjörn Stefénsson,
Erla Hrönn Helgadóttir, Margrét Helgadóttir,
og barnabörn.
Svavar Pétursson
— Minningarorð
Fæddur 20. janúar 1905
Dáinn 13. febrúar 1983
Sunnudaginn 13. febrúar kvaddi
afi minn og vinur þennan heim og
hélt á brott frá okkur. Þó að hann
sé horfinn af sjónarsviðinu þá er
hann ekki horfinn úr hug okkar og
hjarta. Við finnum öll til sárs
saknaðar og um hugann líða
minningar, myndir liðinna sam-
verustunda er við höfum öll átt
með honum.
Hann var sonur hjónanna Pét-
urs Péturssonar bónda Grímstöð-
um Svartárdal, f. 17. september
1872 d. 21. október 1954, og konu
hans Sigríðar Benediktsdóttur f.
25. ágúst 1880 d. 28. júní 1953. Þau
skildu síðar. Sfðar giftist Sigríður
Hannesi Kristjánssyni frá Haf-
grímsstöðum og ólst Svavar upp
hjá þeim. Bjuggu þau í Hvamm-
koti og víðar.
Við afkomendur hans getum
þakkað forsjóninni það hversu
lengi við fengum að njóta návistar
hans og læra af lífsskoðunum
hans og framkomu. Hann trúði því
að sú orka sem býr í öllum
mönnum væri stærsta auðlind
mannkynsins og hana bæri hverj-
um manni að rækta og virkja. Síð-
astliðið ár var mér ljóst að dregið
hafði af honum. Ljósið ljómaði
ekki eins skært og áður, en stöðugt
brá fyrir þeim neista glettni og
gamansemi sem jafnan einkenndi
hann. Síðasti mánuðurinn varð
honum erfið raun sem hann þó bar
með þolgæði og æðraðist ekki þótt
svo væri komið líðan hans að
dauðinn varð honum sannkölluð
líkn. Gott var því að hann fékk
hvíldina og þurfti ekki að líða
meiri þjáningar en orðið var.
Hann hélt fullri andlegri heilsu
fram til síðasta dags, fylgdist með
þjóðmálum og gladdist yfir hverju
því sem til framfarar horfði 1
þjóðfélaginu. Jákvæðar hliðar
fann hann ævinlega á hverju máli
+ Þökkum innilega auösýnda samúö viö andiát og útför + Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og útför eigin-
LOFT8 ÞÓROARBONAR konu minnar og móöur okkar,
fré Vestmannaeyjum, GUDRÚNAR GUDMUNDSDÓTTUR,
Eyjabakka 11, Hlíöarvegi 80, Ytri-Njarövfk.
sem lézt 20. febrúar í Landakotsspítala. Jaröarförin hefur fariö Skarphéöinn Jóhannason,
fram í kyrrþey aö ósk hins látna. Þórdfs Skarphéöinsdóttir,
Vandamenn. Alfheiöur Skarphéöinsdóttir, Jensa S. Skarphéöinsdóttir.
og hafði frekar orð á því sem vel
var gert en hinu sem miður fór.
Ógleymanlegar stundir áttum
við öll með þeim afa og ömmu
jafnt fyrr sem síðar. Ein þessara
stunda var á 50 ára hjúskapar-
afmæli þeirra, þegar við vorum
saman komin og gerðum okkur
glaðan dag þann 8. ágúst 1981.
Þessi stund og margar aðrar verða
okkur minniststæðar um ókomin
ár. Afi fékk notið einstakrar um-
hyggju ömmu sem stundaði hann
af dæmafárri fórnfýsi til hinstu
stundar. Elsku amma sem misst
hefur mikið, ég bið góðan Guð að
styrkja hana og styðja á þessum
erfiðu tímum, einnig börn og
barnabörn.
„Far þú f friði
friður gués þig bletwi
hafAu þökk fyrir alll og allt.“
Blessuð sé minning hans.
Sigríður Stefánsdóttir