Morgunblaðið - 01.10.1983, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 1983
35
Tómas Lárusson
Álftagróf - Minning
Regntjöld votviðranna voru
venju fremur þykk og óvenjulega
lengi dregin fyrir heyskaparsviðið
á Suðurlandi sl. sumar. Viku eftir
viku fól sólin sig bak við gráa
skýjaflóka og dag eftir dag
streymdi regnið úr loftinu án þess
að tæki af steini, óþurrkasumar í
algleymingi. Loksins, seint og síð-
armeir, í kringum höfuðdaginn,
komu hin miklu og langþráðu um-
skipti.
„Undir septembersól, sá ég
sumarið fyrst."
Og mikil voru viðbrigðin. Logn
og ljómandi fegurð fylltu loftið
þessa síðsumardaga með sinni
mildu og kyrru blíðu, svo að öllum
hefði þá átt að vera ljúft að lofa
dýrð himinsins og gæsku skapar-
ans.
Um það leyti, sem þessi miklu
og eftirminnilegu umskipti urðu í
ríki náttúrunnar og veðurfarsins,
kom gamli bóndinn í Álftagróf í
Mýrdal hingað suður til að deyja.
Lengi höfðu læknar og annað
þjónustulið heilbrigðismála haldið
sjúkdómi hans í skefjum, linað
þjáningar hans, létt honum bar-
áttuna, sem hann háði af frábæru
þreki og æðruleysi með umönnun
eiginkonu sinnar og annarra
vandamanna. En þegar heiðríkja
himinsins ljómaði eftir hina löngu
þokufullu daga, hvarf hann burt
frá þjáningum og þrengingum lík-
amslífsins þangað sem „hvorki
harmur né vein, né kvöl er framar
til, hið fyrra er farið", samkvæmt
fyrirheitum í orði Guðs (Op. Jóh.
21.4.).
Tómas Lárusson fyrrum bóndi í
Álftagróf í Mýrdal var fæddur í
Álftagróf 20. júní 1904 og var því á
áttugasta aldursári er hann dó í
Landakotsspítala hér í Reykjavík
þ. 19. september sl.
Foreldrar hans voru Lárus
Mikael Pálmi Finnsson, bóndi i
Álftagróf, og kona hans Arnlaug
Einarsdóttir frá Steinum undir
Eyjafjöllum. Þau giftust árið 1892
og bjuggu allan sinn búskap í
Álftagróf og önduðust þar hjá
syni sínum og tengdadóttur. Þau
eignuðust alls 11 börn og komust
þau öll til fullorðinsára nema eitt,
Arnlaug Lilja, sem andaðist á
barnsaldri. Hin voru Einar, mál-
Bjartsýni
Drýgir kristinn maður synd, ef hann er svartsýnn? Stundum er
ég mjög svartsýnn.
Nú ætti kristinn maður að vera mesti bjartsýnis-
maður í heimi, þ.e. að því er varðar frið í þessu lífi og
öryggi um eilífa lífið. Kristinn maður er bjartsýnn,
af því að hann lítur til Krists, en ekki sjálfs sín.
Hann trúir á hann, en ekki á stöðugleika heimsins.
Engin ástæða er til að vera bjartsýnn varðandi
hinn óendurfædda mann. Hann hefur alltaf gert
mistök og mun halda því áfram. Þess vegna er margt
í heiminum, sem hlýtur að valda svartsýni. En við
trúum á alvaldan Guð himins og jarðar, og við vit-
um, að um síðir mun hann ríkja yfir öllu.
Kristnir menn ættu að vera bjartsýnir, ekki að-
eins af því að þeir eiga himneskan föður, heldur líka
vegna Krists, sem er frelsari okkar og Drottinn.
Biblían kennir greinilega, að hann muni koma aftur
til þess að ríkja í réttlæti og að sérhver tunga muni
viðurkenna hann og hvert kné beygja sig fyrir hon-
um.
Ennfremur getum við verið með öruggum huga
vegna safnaðar Krists. Kirkjan, sem er söfnuður
allra sannkristinna manna, mun standa óhögguð, og
hlið heljar skulu ekki verða henni yfirsterkari. Það
er rétt, sem einhver hefur sagt: „Eg óttast hvorki
þetta líf né hið komandi, því að eg á Guð að föður,
Krist að frelsara og heilagan anda að leiðbeinanda."
Perusala Lionsmanna
í Kópavogi, Garðabæ
og Bessastaðahreppi
LIONSKLÚBBARNIR í Garðabæ,
Bessastaðahreppi og Kópavogi
verða með árlega perusölu sína nú
um helgina. Verður gengið í hús
og íbúum boðið að birgja sig upp
af ljósaperum.
Lionsklúbburinn Munin í Kópa-
vogi lætur meginhluta ágóðans
renna til hjúkrunarheimilisins í
Kópavogi, en í Garðabæ og Bessa-
staðahreppi rennur ágóði til
greiðslu á vistrými fyrir aldraða,
sem Lionsklúbbarnir eru að
byggja í samvinnu við Hrafnistu á
Álftanesi.
ari í Vestmannaeyjum, Sigfinnur,
formaður í Vestmannaeyjum,
drukknaði innan við þrítugt, Guð-
laugur, verslunarmaður hér í
Reykjavík, kunnur ljósmyndari og
ferðamaður, Lárus, rafvirki,
Reykjavík, Guðfinna, húsfreyja,
Vestmannaeyjum, Guðrún var á
vist með bróður sínum í Álftagróf,
Elín, húsfreyja á Hellu við
Steingrímsfjörð, Haraldur, hár-
skeri hér í borg ,og Lilja, gift Pétri
Guðjónssyni múrara, Reykjavík.
Hún er sú eina, sem lifir nú af
þeim Álftagrófarsystkinum.
Tóms Lárusson tók við búi af
foreldrum sínum í Álftagróf árið
1931. Árið áður hafði hann kvænst
heitmey sinni, Sigurbjörgu
Bjarnadóttur frá Hvoli í Mýrdal.
Bjuggu þau búi sínu í Álftagróf
(með Keldudal) í meira en hálfan
fjórða áratug uns þau létu jörð og
bú í hendur dóttur sinnar og
tengdasonar, sem hafa búið þar
síðan og hjá þeim dvaldist Tómas
tii æviloka.
Börn þeirra Sigurbjargar og
Tómasar eru fjórar dætur, sem
hér skulu taldar í aldursröð; Elín,
húsfreyja Vík í Mýrdal, gift ólafi
Björnssyni loftskeytamanni, Erna
Lára, býr í Hafnarfirði, maður
hennar er Kristinn Jóhannsson
trésmiður, Helga, kennari Hafn-
arfirði, gift Auðunni Oddssyni
rafvirkjameistara. Yngst er Sig-
ríður, gift Valdimar Gíslasyni
trésmið. Þau tóku við búi af þeim
Sigurbjörgu og Tómasi í Álftagróf
fyrir nokkrum árum.
Þau Tómas og Björg höfðu allt-
af gott bú og komust vel af þótt
ekki væri þar neinn auður í garði
frekar en hjá öðru bændafólki,
ekki síst á þeim árum þegar
kreppa var í efnahagslífi og mis-
jafnt árferði til lands og sjávar.
Tómas bætti ábýlisjörð sína bæði
að ræktun og byggingum. Og rétt
áður en hann hætti búskap hafði
hann lokið við að reisa þar stór
útihús undir einu þaki, sem rúma
20 kýr og 160 fjár með 10—12
hundruð hesta hlöðu. Var það
mikil framkvæmd, sem jörðin
mun búa að um langa framtíð.
Um búskap Tómasar i Gróf
munu samferðamenn hans helzt
minnast þess, hve mikill hesta-
maður hann var og hvert yndi
hann hafði af þeim og kunni vel
með þá að fara. Af hestum hans
fór mikið orð, ekki síst Sörla,
dökkjörpum gæðingi, sem færði
eiganda sínum heim tvær silfur-
skeifur í verðlaun úr góðhesta-
keppni.
Enda þótt bærinn Álftagróf sé
ekki í alfaraleið og í raun og veru
all torfarið þangað áður en vegur
var lagður og árnar brúaðar, var
þar alltaf mjög gestkvæmt í tíð
þeirra Bjargar og Tómasar. Hvort
tveggja var, að húsbændurnir
voru skemmtilegir, gestrisnir með
afbrigðum og góðir heim að sækja.
Tómas var líka mikill fyrir-
greiðslumaður, eignaðist snemma
bíl (jeppa) og óspar á að greiða
fyrir ferðum annarra og spara
þeim ómak án þess að ætlast til
borgunar. Þótt hann væri ein-
stakiingshyggjumaður að lífsskoð-
un, vildi hann taka ríkan þátt í
félagslífi eftir því sem tilefni og
aðstaða gafst. Hann átti lengi sæti
í hreppsnefnd Dyrhólahrepps og„
tók þátt í ýmsum samtökum og
félagsskap innan sveitar sinnar og
sýslu.
Tómas Lárusson var einlægur
sjálfstæðismaður og einarður
málsvari flokksins á mannamót-
um þótt ekki temdi hann sér
ræðumennsku, t.d. sat hann á
mörgum Landsfundum Sjálfstæð-
isflokksins hér í Reykjavík.
Allir þeir, sem kynni höfðu af
Tómasi í Álftagróf munu með
ánægju minnast þeirrar samferð-
ar, sem þeir áttu með honum á
lífsleiðinni. Við sem nutum þeirr-
ar samferðar um lengri eða
skemmri tíma þökkum honum
margar skemmtilegar samveru-
stundir. Við blessum minningu
þessa góða drengs og sendum
ekkju hans og öllum aðstandend-
um innilegar samúðarkveðjur.
G.Br.
ÞARNA KEMUR HANN
BLESSAÐUR GÍRÓSEÐILLINN,
nú er bara að drífa sig í bankann og borga.
EKKI SATT!
frjáls
verz/un
iönaðarblaöiö
liT
&Q (B
Barna- og tómstundablað
sjávarfréttir
Öku-þór
íþróttablaöiö
FRJÁLST FRAMTAK hf.
\J*gá1a timama oq bótui. augtysngagarö og r*ög|0<
Armula 18 - 105 Raykjavtk - lalaod - Svni 82300