Morgunblaðið - 28.10.1983, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 1983
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
MAGNÚS ÞORGEIRSSON,
forstjóri,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum aö kvöldi miövikudags 26. október.
Ingibjörg Kaldal,
Leifur Magnúeeon,
Kristmann Magnúaeon.
t
Eiginkona mín, móöir og tengdamóöir,
INGVELDUR GYÐA ÁSTVALDSDÓTTIR,
Krókatúni 4a, Akranesi,
lést í Landspitalanum þann 27. október.
Sigurður Magnúaaon,
Sigríóur Siguróardóttir, Erik Jeppeaen.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
HÖRDUR SIGMUNDSSON,
Flúðaaeli 18,
andaöist miövikudaginn 26. október.
Þórlaug Guómundadóttir,
Þórný Harðardóttir,
Helga Haróardóttir.
t
Bróöir okkar,
ÓLAFUR SIGURBERGUR SIGURGEIRSSON,
Hl(ó, Eyjafjöllum,
lést í Landakotsspítala 26. þessa mánaöar.
Syatkini hina látna
og fjölakyldur þeirra.
t
Konan mín,
HÓLMFRfOUR MAGNÚSDÓTTIR,
Uxahrygg, Rangárvöllum,
andaöist í Sjúkrahúsi Suöurlands, þriöjudaginn 25. október.
Fyrir hönd vandamanna,
Guómundur Gíslason.
t
Sonur minn og bróöir okkar,
JÓN BIRGIR DUNGAL,
lést 20. þ.m. Útförin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hins látna.
Elísabet Dungal,
Elín Dungal, Ásta Dungal.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
EIRÍKUR HELGASON,
rafvirkjameiatari,
Stykkiahólmi,
andaöist í St. Franciskuspitala, Stykkishólmi, mánudaginn 24.
október. Útförin fer fram laugardaginn 29. október kl. 14.00 frá
Stykkishólmskirkju. Blóm vinsamlega afþökkuö, en þeim sem
vildu minnast hins látna er bent á minningarsjóö St. Franciskuspít-
ala í Stykkishólmi.
Sætaferö veröur frá BSÍ sama dag kl. 8.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Unnur Jónadóttir.
Minning:
Bóas Valdórsson
Ytri-Njarðvík
Fæddur 16. aprfl 1911.
Dáinn 23. október 1983.
{ dag fer fram frá Njarðvíkur-
kirkju útför Bóasar Valdórssonar,
bifreiðavirkja. Hann var fjórða
barn af tíu þeirra hjóna Valdórs
Bóassonar frá Stuðlum í Reyðar-
firði og Herborgar Jónasdóttur
frá Hlíðarenda í Breiðdal. Þessi
stóri systkinahópur fæddist á að-
eins 12 ára tímabili þó ekki væru
tvíburar í fjölskyldunni. Það má
því ljóst vera að hér var í uppvexti
enginn smá meiður af Stuðla-ætt.
Sum þessara systkina urðu síðar,
má segja, landsþekkt fyrir dugnað
og áræði í störfum sínum enda
uppvaxtarárin býsna harður en
dýrmætur skóli.
Þetta heimili á Stuðlum í Reyð-
arfirði, en þar var Bóas fæddur,
var ekki neitt frábrugðið fjöl-
skylduformi þess tíma ef heilsu og
atorku naut við hjá foreldrum. En
oft var líka vinamissirinn sár þeg-
ar skæðir sjúkdómar herjuðu, s.s.
barnaveiki, berklar o.s.frv., sem
ekkert varð við ráðið á fyrri tím-
um.
En hver var annars félags- og
lífsaðstaðan til að koma upp slík-
um barnahóp, sem nálgast að vera
eitt „barnaheimili" — í minni
sveitarfélögum í dag?
Það er tilgangslaust að ætla sér
að svara því nú eftir heilan
mannsaldur, þannig að börn og
barnabörn fái af því rétta mynd,
svo er breytingin alger frá þeim
tíma.
Ekki voru lífsþægindi þá sem
þykja sjálfsögð í dag, s.s. raf-
magnið, sjálfrennandi vatn, kalt
eða heitt, eða vélvæðingin — svo
eitthvað sé nefnt. En breytingin
mikla, vélaöldin, var skammt und-
an og Bóas tók svo sannarlega
þátt í henni bæði austur þar og á
vertíðum í Vestmannaeyjum og
víðar. Það þótti vel skipað í skip-
rúm þar sem hann var, sama
hvaða vandi var á ferðum. Hann
vissi að lífsbaráttan var hörð og
óvægin á hans unglingsárum.
Félagsleg samhjálp í formi
löggjafar, er við þekkjum nú í dag,
var fjarlægur draumur.
Það var engum „félagsmála-
pakka" dreift til barnmargra
heimila í bæ eða byggð.
Litli jólapakkinn var það eina
sem börn þeirra tíma gátu hlakk-
að til að fá þegar best lét með
heimilishaginn.
En sjaldan fellur eplið langt frá
eikinni, stendur þar. Bóasi hlotn-
aðist sú gæfa að fá í vöggugjöf hið
dýrmætasta frá sínum foreldrum.
í honum bjuggu eðliskostir feðr-
anna sem komu að ómetanlegum
notum í lífsbaráttunni, og siðar
kom í ljós að þrek hans og jafnað-
argeð varð honum stórkostleg
lyftistöng í langvarandi heilsu-
leysi í um 30 ár.
Þrátt fyrir þessa erfiðleika var
það hann sem gaf ætíð styrk og
gleði til samtíðar sinnar en þáði
minna af henni. Bóas var með af-
brigðum starfssamur og duglegur
strákur frá æskuárum. Okkur sem
gjörla þekktum til á hans yngri
manndómsárum, kemur ekki á
óvart þótt hann hafi ofgert heilsu
sinni og þreki, svo var kappið mik-
ið, ósérhlífni og hin órjúfandi
hjálpfýsi við vini og ættingja.
Fórnfýsi hans við að hjálpa ást-
ríkri móður með uppeldi á yngri
systkinum og fósturbörnum henn-
t
Útför eiginmanns mins, fööur okkar og tengdafööur,
BJÖRNS HALLDÓRSSONAR,
fyrrverandi framkvæmdastjóra,
fer fram frá Dómkirkjunnl, föstudaginn 28. október kl. 13.30.
Marta Pétursdóttir,
Pétur Björnsson, Guðrún Vilhjélmsdóttir,
Svava Björnsdóttir, Kolbeinn Árnason.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdafööur og afa,
JÓNS J. INGIBERSSONAR,
Brekkustíg 2, Njarðvík,
fer fram frá Ytri-Njarövíkurklrkju, laugardaginn 29. október kl. 2.
Hulda Einarsdóttir,
Einar Jónsson,
Hafdís Garðarsdóttir,
Jón, Garðar og Hulda Einarsbörn.
LOKAÐ
Vegna jarðarfarar Björns Halldórssonar, fram-
kvæmdastjóra, veröur skrifstofum og vörugeymslu
Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna lokað eftir hádegi,
föstudaginn 28. október 1983.
Sölumiöstöö Hraöfrystihúsanna.
Útför
t
PERLU HÖSKULDSDÓTTUR,
Hélsasveit, Hellubæ,
fer fram frá Reykholtskirkju, laugardaginn 29. október kl. 2 e.h.
Sætaferöir veröa frá Umferöarmiöstööinnl að vestanveröu kl.
10.30 sama dag.
Fyrir hönd vandamanna,
Jens Pétursson
og börn.
Kveðjukaffi-
Hlýleg salarkynni fyrír erfisdrykkju
og ættarmót.
Upplýsingar og pantanir í síma 11633.
/ KvoóinriL
Catú Roaenbarg.
ar verður vart metin, enda ætiað-
ist hann áreiðanlega ekki til þess.
Vinnugieði hans og létta lund
meðal samtíðar sinnar verður
ennfremur ekki þökkuð sem
skyldi. Glettnin græskulaus, hlýj-
an og bros á vör í leik eða vinnu
gleymast þeim ei er nutu samveru
hans.
Þessir dýrmætu meðfæddu eðl-
iskostir voru í svo ríkum mæli hjá
Bóasi að allt fram á þennan dag
minnast gamlir félagar hans frá
vertíðarárunum í Vestmannaeyj-
um þeirra þó nú sé yfir hálf öld
síðan þeir störfuðu með honum
þar.
Aðeins 16 ára kemur Bóas úr
afskekktri sveit á Austurlandi til
að stunda sjósókn í Vestmanna-
eyjum, meðal annars hjá hinum
þekktu útgerðarmönnum Eyjólfi
Gíslasyni frá Bessastöðum og
Guðlaugi Brynjólfssyni frá Odda.
Voru þessi ár hans í Eyjum hon-
um mjög hjartfólgin og minnis-
stæð. Náin tengsl héldust ætíð síð-
an milli þessara sægarpa og Bóas-
ar. Þeir lofuðu dugnað hans og
kunnu að meta hans sérstöku ljúf-
mennsku í harðri sjósókn.
Það hlýtur að vera meira en lít-
ið mannbætandi að kynnast slík-
um mannkostum, sem gefa um-
hverfi sínu hlýju og sjá fyrst og
fremst bjartari hliðar sinnar sam-
tíðar. Þeir sem bera gæfu til þess
að brosa við tilverunni og hreinsa
hið mannlega andrúmsioft af
drunga og deyfð, gefa ómetanlega
mikið til samfélagsins. Bóas var
einn af þeim.
En þó þessi góði drengur, sem
nú er kvaddur, hafi mikið gefið á
lífsleiðinni þá hefur hann einnig
hlotið gæfu og gleði með gjöfum
forsjónarinnar.
Árið 1939, 19. september,
kvæntist Bóas eftirlifandi konu
sinni Margréti Eiríksdóttir, dótt-
ur hinna vinsælu merkishjóna
Eiríks Sigurðssonar, kennara, og
Kristínar Sigbjörnsdóttur, ættuð-
um af Fljótdalshéraði. Hjónaband
Bóasar og Margrétar var farsælt
og gæfusamt.
Fyrstu búskaparárin voru að
mestu austur á Reyðarfirði þar
sem Bóas stundaði bifreiðaakstur
en þó aðallega bifvélavirkjun.
En sem áður getur fór heilsan
að dvína fyrir um 30 árum og var
þá fjölskyldunni talið rétt að
flytja um set af heilsufars-
ástæðum. Heimili hennar hefur
því verið í Ytri-Njarðvík síðan.
Þar hafa synirnir vaxið upp og
notið ástúðar foreldra meðan
þroski og mennt hefur búið þá
undir lífshlaupið.
Elstur er Eðvald, húsameistari,
kona hans er Sigrún Albertsdótt-
ir, þá Valdór, trésmiður, giftur
Rósu Gústafsdóttur, yngstur er
Eiríkur, garðyrkjufræðingur, gift-
ur Matthildi Bjarnadóttur. Barna-
börnin eru orðin 7. Það voru stór-
ar gleðistundir fyrir afann og
ömmuna að dvelja með þessum
föngulega barnahópi, ekki síst í
sumarbústað þeirra, Dalbrekku í
Mosfellssveit, en þar eyddi Bóas
tómstundum sínum æ oftar eftir
því sem þrek og heilsa leyfði nú
hin síðari ár.
Við í hinum stóra vinahópi Bó-
asar Valdórssonar og fjölskyldu
hans sendum nánustu ættingjum
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur, og þökkum fyrir ljúfa og
ógleymanlega samfylgd á liðnum
árum.
Blessuð sé minning hans.
Eðvald B. Malmquist