Morgunblaðið - 15.04.1984, Page 29

MOftblMBlúbÍt), SUNNtJDAGUR 15. APRIL 1984
Tvítugir tón-
listarskólar
Forvígismenn Starfsmannafélags Arnarflugs á fundi meö fréttamönnum í gær. F.v.: Anna Sverrisdóttir, Stefán
Bjarnason, Óskar Sigurösson og María Björk Wendel. Morgunbi»»i»/ói»rur K. Msgnússon.
Starfsfólk Amarflugs vill kaupa hlut Flugleiða í félaginu:
„Óedlilegt að samkeppnis-
aðili eigi 2 menn í stjórn“
Flugleiðir ætla ekki að selja hlutabréf sfn að sinni
„Starfsfólk Arnarflugs vill eign-
ast meiri og stærri hlut í félaginu.
Við höfum óskað eftir því við Flug-
leiðir að fá að kaupa hlutabréf
þeirra í félaginu. Þetta eru bréf,
sem þeir hafa sjálfir lýst yfir að séu
verðlaus. Við höfum í sjálfu sér
ekkert við reikningsaðferðir þeirra
að athuga, en fáum ekki botn í þau
ummæli, að hlutabrélin séu verð-
laus eign,“ sagði Stefán Bjarnason,
formaður starfsmannafélags Arnar-
flugs, á fundi með fréttamönnum
„Við höfum enn ekki fengið
svar frá þeim, en teljum að þeir
ættu að hafa gert hreint fyrir
sínum dyrum eigi síðar en 29. maí
þegar aðalfundur Arnarflugs
verður haldinn. Vilji þeir ekki
selja okkur bréfin held ég, að erf-
itt verði að verja þá ákvörðun,"
sagði Stefán ennfremur.
Eins og fram hefur komið hafa
Flugleiðir afskrifað hlutafjáreign
sína í Arnarflugi. Samkvæmt
skiptingu á fyrirtækið 40,1%
hlutafjár í Arnarflugi. Hlutafé er
7,8 milljónir á nafnverði. Þessi
hlutdeild Flugleiða í hlutafé Arn-
arflugs færir félaginu tvo menn í
fimm manna stjórn A.-narflugs.
Starfsfólk Arnarflugs, serp á
23,7% hlutafjár, á einn fulltrúa,
aðrir hiuthafar, sem eiga 20,3%
hlutafjár, eiga annan fulltrúa og
Olíustöðin í Hvalfirði og Reginn
hf., sem eiga samanlagt 15,9%
hlutafjárins, eiga fimmta mann-
inn í stjórninni.
„Okkur finnst óeðlilegt, að
menn, sem hafa ekki neina trú á
félaginu og teija hlut sinn i því
glatað fé, sitji í stjórn þess. Ofan
á allt er það í hæsta máta óeðli-
legt, að helsti samkeppnisaðili
okkar skuii eiga tvo menn í stjórn
fyrirtækisins. Það þætti vafa-
laust ekki gott ef við ættum tvo
menn í stjórn Flugleiða," sagði
Gunnar ennfremur.
Á fundinum kom einnig fram,
að heildarafkoma Arnarflugs á
síðasta ári lægi ekki fyrir en ljót
væri, að afkoman væri ekki eins
góð og vonast hafði verið eftir.
Upphaf þessa árs lofaði hins veg-
ar mjög góðu um framhaldið.
„Þetta eru ekki verstu tímarnir,
sem þetta félag hefur upplifað,"
sagði Gunnar „og ég held að við
séum á leið út úr skúrinni í sól-
skinið".
Sigurður Helgason, stjórnar-
formaður Flugleiða, sagði í gær-
kvöldi, að beiðni Arnarflugs-
manna hefði verið tekin fyrir á
stjórnarfundi í gær, en hann gæti
hins vegar ekki skýrt frá því að
svo stöddu hvaða ákvörðun hefði
verið tekin. Skv. heimildum
Morgunblaðsins tók stjórn Flug-
leiða þá ákvörðun í gær að selja
hlutabréf sín ekki að sinni.
Tónlist
Jón Ásgeirsson
TVÍTUGSAFMÆLI tveggja tónlist-
arskóla hér á Reykjavíkursvæöinu
segir nokkuð til um það hversu ung
tónlist er með þjóðinni. Þá má
merkja á þessum tímamótum, að
nokkuð hefur þokast undan þeim er
áttu gegn fyrirlitningu og andstöðu
að sækja um sín mál. Nú hverfa þeir
til þagnvistar þursanna er „þrjósk-
ast við að læra“, sem ekki mátu
tónlist meira en til skemmtunar og
gamanflíms í danshúsum. Nú er iðk-
un tónlistar að verða íþrótt og til
hópur ungs fólks, er gefur til vit sitt
og metnað fyrir það að kunna
galdrarúnir tónlistarinnar.
Framvindan getur verið mis-
kunnarlaus við þá er halda sig
túlka sannleikann hverju sinni og
því fastar sem menn trúa á sitt
mál, því meiri lygarar verða þeir,
er sagan gerir upp sakir sínar við
fortíðina. Það er sama hvort menn
telja mál sitt eigi að vera í megin-
máli á miðri síðu, þeir mega þakka
fyrir smá tilvitnun neðanmáis eða
er jafnvel best borgið að hvergi sé
til þeirra vitnað. Það sleppur eng-
inn við þetta uppgjör og uppgjörið
við tuttugu ára starf tónlistar-
skólanna í landinu sýnir að „þurs-
arnir" kunnu ekki að spá um
framvindu þessa máls. Frá því að
Tónlistarskólinn í Reykjavík var
stofnaður 1930 og nú síðasta ára-
tuginn, eru tónlistarskóiar víðs-
vegar um landið orðnir yfir fimm-
tíu, hefur tónlist eflst svo með
landsmönnum að ótrúlegt má telj-
ast, jafnvel þegar miðað er við
þróun þessara mála hjá stórþjóð-
unum. Annað atriði er vert um-
hugsunar. Það er, að mestur hluti
þessa starfs hefur verið unnið við
mjög slæm skilyrði, hvað varðar
húsnæði og tækjakost og má því
þakka að tónmenntakennarar
hafa ekki gefist upp, að tónlistin
hefur verið þeim það hjartans mál
og sú lífsnauðsyn að undan varð
ekki komist. Þegar Tónskóli Sig-
ursveins D. Kristinssonar og Tón-
listarskóli Kópavogs halda upp á
tveggja áratuga starfsemi sína er
vert að íhuga þessi mál og væri vel
viðeigandi að tóniistarskólamir í
iandinu veldu sér tíma, dag eða
jafnvel mánuð, til að merkja við
og haida upp á sögu tónmenntar
með stórkostlegu tónlistarmóti,
þar sem boðið væri upp á alls kon-
ar námskeið og haldnir tónleikar.
Slík mót eru nauðsynleg og skapa
Fjölnir Stefánsson
samhygð meðal þeirra er unna
tónlist og gætu orðið ungu fólki
hvatning og einnig merkilegt upp-
gjör og úttekt á stöðu tónmenntar
í landinu. Tónlistarskólinn í Kópa-
vogi hélt upp á tuttugu ára afmæli
sitt um síðustu helgi og var af því
tilefni flutt nýtt tónverk eftir
skólastjórann Fjölni Stefánsson,
er hann nefnir Sextett. Verkið er
samið fyrir flautu, klarinett, fag-
ott, horn, fiðlu og selló og var
flutningur verksins framfærður af
kennurum við skólann. Verkið er í
einum þætti, fallega unnið en í
raun og veru allt of stutt, því þar
er stefnt saman hugmyndum er
vinna má meira með. Fjölnir Stef-
ánsson er ekki hávaðasamt tón-
skáld, en vandar verk mjög og er
einn af forvígismönnum nútíma
tónsköpunar á íslandi. Það var því
vel viðeigandi að afmæli skólans
skuli tengjast sögu íslenskrar
tónsköpunar sem er ekki síður
sérkennileg en þróun tónmenntar
í landinu og reyndar sama sagan.
Annað efni er gat að heyra á
þessum tónleikum er ekki ástæða
til að fjalla um, en fyrir utan fal-
legan leik unga fólksins í lokin, iék
ungur tónlistarmaður einleik. Það
var Árni Harðarson, sem nýlega
er kominn heim að námi loknu í
Englandi og lék hann c-moll fant-
asíuna eftir Mozart. Leikur Árna
var vel yfirvegaður og væri fróð-
legt að heyra Árna glíma við
stærri verkefni. Að lokum er rétt
að óska landsmönnum til ham-
ingju með tónlistarskólana í land-
inu og óska þess að nú fari að vora
í húsnæðismálum þessarar menn-
ingarstarfsemi.
Þráinn Vigfússon tekur við tölvunni úr hendi Gunnars Gunnarssonar, for-
seta Skáksambands íslands. Við hlið hans stendur Ilermann Auðunsson,
verslunarstjóri í Nesco.
Hlaut skáktölvu í verðlaun
Á Reykjavíkurskákmótinu, sem haldið var 14.—26. febrúar á Hótel Loft-
leiðum var til sýnis skáktölvan Fidelity 9, sem kosin var besti valkostur hins
almenna skákáhugamanns á síðasta heimsmeistaramóti skáktölva í Búda-
pest 1983.
Gestum Reykjavíkurskákmótsins var gefinn kostur að tefla hraðskák við
tölvuna á lægsta styrk af 9 mögulegum. Sex af hverjum 10 skákmönnum sem
tefldu töpuðu, og var þeim sem unnu gefinn kostur á að tefla til úrslita.
Sigurvegari var Þráinn Vigfússon og hlaut hann skáktölvuna Fidelity SC 9 að
launum.
Bryntrukkur á
kjarnorkuöld
Kvikmyndir
Ólafur M. Jóhannesson
Ég fékk nú eiginlega aldrei á
hreint hvers konar heimi verið
var að lýsa i nýjustu mynd
Regnbogans: Bryntrukknum. í
prógrammi er þess getið að
„olíustríð" hafi geisað og er nú
ástandið nánast slæmt um allan
hnöttinn. Ég fékk hins vegar
ekki betur séð af myndinni en að
kjarnorkustríð hefði geisað, í
það minnsta er næsta auðnar-
legt um að litast á þeim slóðum
er bryntrukkurinn — 200 tonna
brynvarið tæki búið véibyssum
og sprengjuvörpum — ræður
ríKjum. Er þess getið í handriti
að sár grói nú seint og helst ekki
ef drep komist í þau. Annars
virðast höfundar handritsins
hafa gert sér nokkuð glögga
hugmynd um það ástand er
skapast að loknu skapadægri
mannkyns. Annars vegar verða
að þeirra mati á ferð ofbeldis-
menn slíkir sem keyra um ræn-
andi og ruplandi á 200 tonna
bryntrukkum og hinsvegar frið-
sælir borgarar er hverfa aftur til
samyrkjubúskapar, slíks sem
stundaður var í Efri-Mesópót-
amíu við upphaf siðmenningar.
En það er athyglisvert að á
þessu bernskuskeiði siðmenn-
ingarinnar voru einmitt reist
hvolfhús (geodesic dome) slík
sem sjá má í þessari mynd og
rakin eru til meistara Buck-
minster Fuller. Já, það er fátt
nýtt undir sólinni.
Hvað um það, þá hafði ég
gaman af að skoða þá auðnar-
legu heimsmynd sem þarna er
brugðið upp. Mér fannst nefni-
lega er ég horfði á myndina að
kannski hefðu þeir sem hugsan-
lega lifðu af skapadægrið mikla
— einhverja lífsvon. Þeir myndu
sennilega hefjast handa einsog
forfeðurnir í Mesópótamíu á því
að yrkja jörðina og hlaða býkúp-
ur úr leir og það sem meira var
að fólkið sem var þarna í mynd-
inni að bjástra við að byggjá á
Einn þeirra er lifa af hildarleikinn
mikla.
rústum horfinnar siðmenningar
virtist njóta nokkurrar ham-
ingju. Það hafði fyrir miklu að
berjast og lífsvon svo fremi sem
það fór ekki út á auðnina. En
einsog nafn myndarinnar ber
með sér er hér fremur á ferð
hasarmynd en framtíðarspá
enda fer svo að allt leysist upp í
afkáralegri skothríð. Fjár-
magnseigendur hafa greinilega
komist með puttana í handritið
og þvi missir handritshöfundur
söguþráðinn úr hendi sér. Slíkt
hefur gerst fyrr, og svo tala
menn um algert frelsi lista-
mannsins í vorum heimshluta.