Morgunblaðið - 16.05.1984, Blaðsíða 25

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MAÍ 1984
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MAÍ 1984
25

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aöstoöarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavik.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 250 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 20 kr. eintakiö.
Hagsmunagæzla og
hafsbotnsréttindi
Lýðveldisstofnunin fyrir
fjörutíu árum felldi ekki
lok á sjálfstæðisbaráttuna.
Baráttan fyrir stjórnarfars-
legu og efnahagslegu sjálf-
stæði lítillar þjóðar er viðvar-
andi. Oft er og erfiðara að
gæta fenginna réttinda en afla
þeirra. Þannig nýtur minni-
hluti þjóða og mannkyns lýð-
ræðis og þegnréttinda á líð-
andi stund.
Landhelgisbaráttan var
beint framhald sjálfstæðis-
baráttunnar og óaðskiljanleg-
ur hluti hennar. Efnahagslegt
sjálfstæði þjóðarinnar verður
ekki tryggt til frambúðar
nema hún, í skjóli fullra yfir-
ráða, nýti — og nýti hyggilega
— þau verðmæti láðs og lagar
sem forsjónin hefur lagt henni
upp í hendur til framfærslu.
Það er og mikill misskiln-
ingur að landhelgisbaráttunni
hafi lokið með útfærslu fisk-
veiðilögsögunnar í tvö hundr-
uð mílur. Þá fyrst var að vísu
bundinn endi á margra alda
sókn erlendra veiðiflota á ís-
landsmið. En baráttan heldur
áfram í margvíslegum skiln-
ingi.
Það er hluti þessarar bar-
áttu að laga eigin veiðisókn að
veiðiþoli helztu nytjafiska; að
stofnstærð hverrar tegundar
nái að gefa hámarksafrakstur;
að sækja það aflamagn sem
stofninn má missa með sem
minnstum tilkostnaði — og
vinna þann veg að sem hæst
verð fáist fyrir framleiðsluna.
Það er hluti þessarar bar-
áttu að koma á virku sam-
starfi við aðrar fiskveiðiþjóðir
við Norður-Atlantshaf, þann
veg, að samræmd fiskverndar-
og fiskveiðistefna tryggi sem
bezt hagsmuni allra viðkom-
enda.
Á sama hátt er allt rann-
sóknar- og vísindastarf, sem
tengist nytjafiskum okkar,
sem og eftirlit og varzla af
hálfu Landhelgisgæzlunnar,
hluti af lífsbaráttu þjóðarinn-
ar.
Það er og mikilvægur þáttur
þessarar sömu baráttu að
fylgja fram hafsbotnsréttind-
um sem íslendingar eiga á
Reykjaneshrygg, á Rockall-
Hatton-neðansjávarháslétt-
unni og Jan Mayen-svæðinu.
Samkvæmt Hafréttarsátt-
mála Sameinuðu þjóðanna
eigum við réttindi til þeirra
lífvera, sem á þessum haf-
svæðum finnast og botnlægar
eru.
Við höfum þegar gert samn-
inga við Norðmenn um Jan-
Mayen-svæðið, sem tryggja
okkur helmingsréttindi á móti
þeim, að því er veiðar varðar,
og raunar meiri, þar sem við
getum einir ákveðið há-
marksveiðar loðnunnar. Al-
þingi hefur og samþykkt
þingsályktun sem varðar við-
ræður við Breta, íra og Færey-
inga um Rockall-svæðið. Hitt
er ekki síður mikilvægt að við
eigum hafsbotnsréttindi á
Reykjaneshrygg út í 350 míl-
ur.
Alþingi hefur nú áiyktað að
fela ríkisstjórninni „að beita
sér fyrir því að rannsóknir og
veiðar á íslandsmiðum, utan
efnahagslögsögunnar, verði
stundaðar í vaxandi mæli“. í
greinargerð með tillögu að
þeirri þingsályktun segir orð-
rétt:
„Ljóst er að íslendingar eiga
þýðingarmikilla hafsbotns-
réttinda að gæta á Reykja-
neshrygg, Rockall-Hatton-
hásléttunni og Jan Mayen-
svæðinu. Þessi réttindi ná
ótvírætt til þeirra lífvera sem
á hafsbotninum eru. Réttindi
til uppsjávarveiða munu og
vafalítið, er tímar líða, falla til
þeirra sem botninn eiga og
fiskimiðin hagnýta.
Nú þegar illa horfir um fisk-
veiðar innan efnahagslögsög-
unnar liggur í augum uppi að
okkur ber að rannsaka og hag-
nýta fiskimið okkar utan
hennar, auk þess sem nýting
þeirra verður þung á metunum
þegar endanlega verður skorið
úr um eignar- og hagnýt-
ingarrétt á þeim víðáttumiklu
hafsvæðum sem hér er um að
tefla. En reglur á þessu sviði
hafréttarins eru nú í mótun.“
Það vóru níu þingmenn
Sjálfstæðisflokks sem fluttu
þessa ályktunartillögu, sem
þingið hefur nú gert að sinni.
Fyrsti flutningsmaður var
Eyjólfur Konráð Jónsson, en
hann hefur haft frumkvæði
um ýmis mikilvæg þingmál
sem varða íslenzka hagsmuni
á hafréttarsviði. Þau mál eru
eðlilegt framhald landhelgis-
baráttunnar og styðjast við
hafréttarþróun.
Það er mjög mikilvægt að
íslendingar efli rannsóknir og
veiðar á íslandsmiðum utan
efnahagslögsögunnar, enda
kemur hvoru tveggja til að
vega þungt þegar endanlega
verið skorið úr um eignar- og
hagnýtingarrétt á víðáttu-
miklum hafsvæðum sem hér
er um að tefla. Þetta eru nauð-
synlegir leikir í lífsbaráttu og
hagsmunatafli þjóðarinnar.
Aðalfundur VSÍ
haldinn í gær
50. aðalfundur Vinnuveitenda-
sambands íslands var haldinn að
Hótel Loftleiðum í gær. Páll Sigur-
jónsson formaður VSÍ flutti í upp-
hafi fundarins ræðu og er hún birt í
heild á bls. 39 í blaðinu í dag.
Auk hans fluttu þau Jón Sig-
urðsson, framkvæmdastjóri ís-
ienska járnblendifélagsins, og
Ragnhildur Helgadóttir, mennta-
málaráðherra, ræður. Þá fóru
fram pallborðsumræður um
framtíð íslensks atvinnulífs.
Á fundinum var Páll Sigur-
jónsson einróma endurkjörinn
formaður Vinnuveitendasam-
bands íslands fyrir næsta starfs-
ár. Þá var á fundinum kosin 15
manna framkvæmdastjórn VSl
og hana skipa þeir Ágúst Haf-
berg, Árni Brynjólfsson, Brynj-
ólfur Bjarnason, Davíð Sch.
Thorsteinsson, Gísli Ólafsson,
Guðjón Tómasson, Guðlaugur
Björgvinsson, Gunnar Snorrason,
Haraldur Sveinsson, Hörður Sig-
urgestsson, Jón Páll Halldórsson,
Jón Ingvarsson, Sigurður Helga-
son, Víglundur Þorsteinsson og
Þórhallur Helgason.
MorgtinbUAiA/Júlfiu.
Fallborðsumræðiir á aðalfundi VSÍ:
Nýta þarf vaxtar-
möguleika til að
bæta kjör fólksins
MorgnnbUM/Júlfus.
Jón Sigurðsson flytur reðu sína fyrir pallborðsumræðumar. Á myndinni sést einnig
Gunnar J. Friðriksson, sem var fundarstjóri og stýrði pallborðsumreðunum.
„Öf lugt atvinnulíf - betri lífskjör“
einkunnarorð VSÍ á 50 ára afmæli samtakanna
HÉR fer á eftir ályktun aðalfundar Vinnu-
veitendasambands íslands, sem haldinn
var í gær.
í tilefni af 50 ára afmæli Vinnu-
veitendasambands íslands hafa sam-
tökin á starfsárinu 1984—1985 valið sér
einkunnarorðin „öflugt atvinnulíf —
betri lífskjör". Með þessum orðum er
lögð áhersla á þá skoðun Vinnuveit-
endasambandsins, að lífskjörin í land-
inu tengist órjúfanlegum böndum stöðu
og styrkleika atvinnulífsins á hverjum
tíma.
Síðasta starfsár Vinnuveitendasam-
bandsins hefur verið tímabil mikilla
umbreytinga á sviði íslenskra efna-
hagsmála. fslenskum fyrirtækjum hef-
ur, gagnstætt því sem þekkist erlendis,
tekist að halda uppi nánast fullri at-
vinnu þrátt fyrir mikla erfiðleika í
efnahagsmálum, hærri raunvexti en um
árabil og léleg aflabrögð. Mikilvæg
skref hafa ennfremur verið stigin til
aukins útflutnings og verðmætasköpun-
ar. fslensk fyrirtæki hafa hagnýtt sér
bætt rekstrarskilyrði, sem gefist hafa
með minni verðbólgu og raunhæfari
gengisskráningu, og þannig lagt sitt af
mörkum í viðleitni þjóðarinnar til þess
að sigrast á verðbólgunni og stöðva
skuldasöfnun erlendis.
Nú þegar fullnaðarsigur á óðaverð-
bólgunni er raunhæfur möguleiki, velt-
ur á miklu að áfram verði haldið á
þeirri braut, sem mörkuð var með efna-
hagsaðgerðunum í maí 1983. Gefa verð-
ur útflutnings- og samkeppnisgreinun-
um tækifæri til þess að treysta stöðu
sína á innlendum og erlendum mörkuð-
um. Þessar atvinnugreinar eru burðar-
ásar í sókn þjóðarinnar til bættra
lífskjara. Koma verður í veg fyrir að
þensla af völdum aðhaldsleysis í ríkis-
fjármálum og peningamálum tefli í
tvísýnu þeim árangri sem náðst hefur.
Að öðrum kosti lenda útflutnings- og
samkeppnisgreinarnar í erfiðleikum
vegna aukins kostnaðar og óverjandi
þrýstingur getur myndast á gengi ís-
lensku krónunnar. Lækkun verðbólg-
unnar sýnir hvers þjóðin er megnug ef
efnahagsmálunum er stýrt af áræði og
framsýni. Ábyrgð ríkisstjórnarinnar er
því mikil. Hún má ekki glata því tæki-
færi sem hún hefur sjálf skapað til þess
að sigrast á óðaverðbólgunni. Skamm-
sýni og bráðabirgðalausnir munu leiða
þjóðina á nýjan leik í þær ógöngur sem
hún var komin í.
Launakostnaður íslenskra fyrirtækja
hækkar um 10—15% á árinu vegna
nýgerðra kjarasamninga eða um rúm-
lega 2 milljarða króna. Vinnuveitendur
tóku þá ákvörðun, þrátt fyrir mikla
áhættu, að reyna að standa undir þess-
um hækkunum með aukinni framleiðni
og verðmætasköpun, í trausti batnandi
rekstrarskilyrða í kjölfar lægri verð-
bólgu og í þeirri trú að stefnan í ríkis-
fjármálum og peningamálum myndi
ekki valda þenslu í efnahagslífinu.
Þessi þróun hefur ekki verið eins hag-
stæð og í upphafi var reiknað með. Það
er því fráleitt að ætla að atvinnuvegirn-
ir séu í stakk búnir til að mæta eða taka
á sig kostnaðarhækkanir umfram það
sem samið var um.
Vinnuvei.tendasambandið ætlar að
halda áfram að leggja sitt af mörkum í
baráttuni við verðbólguna og atvinnu-
leysið og mun ekki átakalaust stofna í
frekari hættu þeim árangri sem náðst
hefur í efnahagsmálum á síðustu mán-
uðum.
Vinnuveitendasambandið hvetur að-
ildarfyrirtæki sín til að nýta það lag
sem skapast hefur til að vinna að auk-
inni framleiðni, vöruvöndun, hönnun og
vöruþróun með það að meginmarkmiði
að auka útflutning.
Öflugt íslenskt atvinnulif er frum-
forsenda bættra lífskjara i landinu og
sú undirstaða, sem velferð þjóðarinnar
byggist á. Á næstu mánuðum verður
tekist á um, hvort hægt verður að skapa
fyrirtækjunum þann starfsgrundvöll,
sem dugir tii þess að þau verði sam-
keppnisfær í framtíðinni, en slikur
grundvöllur er alger og afgerandi for-
senda þess að hægt sé að bægja frá vofu
atvinnuleysis og minnkandi þjóðar-
tekna.
Á þessum timamótum er þvi heilla-
vænlegast að aðilar vinnumarkaðarins
snúi bökum saman og leiti leiða til efl-
ingar íslensks atvinnulífs i stað þess að
efna til átaka sem aðeins geta valdið
landsmönnum öllum ómældu og óbæt-
anlegu tjópi.
Aðilar vinnumarkaðarins sýndu við
gerð síðustu kjarasamninga að þeir
voru reiðubúnir til að leggja sitt af
mörkum til að tryggja vinnufrið. Þess-
um samningum þarf að fylgja eftir með
heilbrigðri uppbyggingu í atvinnumál-
um og um slíka stefnu þurfa vinnuveit-
endur og verkalýðshreyfing að samein-
ast.
„Geta atvinnurekstrar til að greiða
laun ræðst í minni einföldu hagfræði
af arðsömum afköstum þeirrar fjár-
festingar sem ráðist hefur verið í síð-
ustu 20—25 árin en þó mest af því
sem gert hefur verið í því efni síðustu
10—15 árin,“ sagði Jón Sigurðsson,
framkvæmdastjóri íslenska járn-
blendifélagsins, í ræðu sinni á aðal-
fundi VSÍ í gær en Jón flutti þar hug-
leiðingar um brýn verkefni í atvinnu-
rekstri, og var ræða hans síðan út-
gangspunktur í pallborðsumræðum
strax á eftir.
Jón sagðist geta trútt um talað,
þegar litið væri til opinberrar fjár-
festingar, því fyrirtækið sem hann
starfaði við hefði átt að skila arði
en gerði það ekki, og væri það þó
smáræði hjá allri þeirri fjárfest-
ingu sem aldrei hefði verið ætlað að
skila neinu öðru en auknum til-
kostnaði. Afleiðingin hefði verið
minnkandi raungeta atvinnu-
rekstrar til að greiða laun.
Jón ræddi kjarasamninga þá sem
gerðir voru í vetur og breytt við-
horf hins „þögla meirihluta" sem
virtist „hafa sameinað sjónarmið
sín í einum farvegi og ákveðið, að
nú væri tími til að spyrna við fót-
um til að komast út úr endileysu
efnahagsþróunarinnar með því að
sætta sig við stórlega skert kjör að
svo stöddu." Sagði Jón að þessi
ábyrgu viðbrögð legðu stjórnendum
þungar kvaðir á herðar. „Við meg-
um ekki bregðast þessu fólki,“ sagði
Jón. „Við verðum að gera það sem
við frekast getum til að launafólk i
landinu geti fengið sína umbun
fyrir að hafa tekið á sig mestan
hluta þeirra fórna, sem nauðsyn-
legar eru til að komast frá því
reiðileysi sem við höfðum sameig-
inlega ratað í með allt okkar efna-
hagslíf."
Jón sagði að upplýsingar til
starfsmanna einstakra fyrirtækja
um afkomu fyrirtækjanna og stöðu,
jákvætt viðhorf starfsmanna til
aukins hagnaðar fyrirtækja, rann-
sóknir og þróun á sviði tækni-
vöru- og markaðsþróunar væru allt
forsendur til kjarabóta þegar litið
væri til lengri tíma, og sagðist
hann telja að atvinnurekendur
þyrftu að hafa frumkvæði á þessu
sviði. Jón benti á að hér væri ein-
ungis um langtímasjónarmið að
ræða, en það sem nú þyrfti að koma
til væru kjarabætur og það fljótt.
Hann sagði að auka þyrfti getu at-
vinnurekstrarins til að greiða kaup
strax næstu misserin og skila þeim
árangri út í kaupið án þess að
magna verðbólguna. Til þess þyrfti
gott skipulag, verklagni og iðni,
með bættri nýtingu á efni, fram-
leiðslugetu, tækjabúnaði og hæfni
starfsfólksins, með gát hvers o.i,
eins manns á því sem betur mætti
fara í rekstrinum.
Þeir sem þátt tóku í pallborðs-
umræðum um framtíð atvinnu-
rekstrar á íslandi í kjölfar ræðu
Jóns voru, auk hans, þeir Brynjólf-
ur Bjarnason, framkvæmdastjóri,
Sigurður R. Helgason fram-
kvæmdastjóri, og Víglundur Þor-
steinsson, formaður Félags ís-
lenskra iðnrekenda, en pallborðs-
umræðunum stýrði Gunnar J. Frið-
riksson, sem jafnframt var fundar-
stjóri.
Voru þátttakendur sammála því
að auka bæri upplýsingar um af-
komu fyrirtækjanna og töldu að
slíkt gæti verið einn liður í að efla
tengsl fyrirtækjanna og starfs-
mannanna. Jafnframt töldu þeir að
nýta þyrfti þau breyttu viðhorf sem
nú virtust ríkjandi hjá launþegum,
til þess að ekki dyndu yfir ný reið-
rslög. Víglundur sagði að fólk
efði fært fórnir, á því væri enginn
vafi, og það ætlaðist til þess að ein-
hver bati næðist. Víglundur sagði í
því sambandi: „Það brennur á
okkur. Við þurfum að líta til þeirra
fyrirtækja sem hafa grætt og eiga
peninga. Þau þurfa að færa út kví-
arnar, og vöxturinn þarf að gerast
skjótt." Víglundur sagði jafnframt
að ákvarðanir um stóriðju væru sá
atvinnurekstrarmöguleiki sem gef-
ið gæti skjótan vöxt, og hann bætti
við að sá möguleiki væri það eina
sem nærtækt væri til þess að ná
fram skjótum vexti. Þá kom fram
það sjónarmið, og það mjög skýrt,
að menn töldu að breyta þyrfti
viðhorfi almennings til hagnaðar,
og koma inn jákvæðri afstöðu í
garð mikils hagnaðar. Sigurður
Helgason sagði að þá þyrftu at-
vinnurekendur að byrja hjá sjálf-
um sér að bæta sitt ráð, því þeir
hefðu hingað til sætt sig við
hörmulega litla arðsemi.
Þó menn greindi á í einstaka at-
riðum í þessum pallborðsumræð-
um, kom fram hin sameiginlega af-
staða að íslendingar hefðu undan-
farin ár lifað langt um efni fram,
og að nú yrðu menn að bæta ráð
sitt, en það yrði fyrst og fremst
gert með innlendum sparnaði.
Listamaðurinn og
borgarstjórinn
eftir Garðar Cortes
Prolog
Það er staðreynd, að þegar kem-
ur að því að bjarga sér í lífsbarátt-
unni getur það reynst mörgum
listamanninum erfitt. Hvers
vegna gerum við okkur ekki alveg
ljóst, en kannski er það þess
vegna, sem við söngvararnir
stöndum saman i því að hjálpa
hver öðrum, ef eitthvað bjátar á.
Sú hlið listamannsins sem snýr
að fjöldanum er hlið sjálfsöryggis,
sjálfstæðis, jáfnvel frekju og
stærilætis. Á móti nýtur hann
hylli almennings og aðdáunar.
Meira er ekki hægt að ætlast til.
En hin hliðin, sú sem snýr að
vinum og kunningjum, er yfirleitt
allt önnur. Þá er hjúpur þótta og
sjálfumgleði horfinn, en eftir
stendur ósköp venjuleg mann-
eskja, sem vegna gæfu sinnar og
mannkosta ýmissa nýtur hylli og
vináttu vina sinna. Þar er í raun
heldur ekki hægt að ætlast til
meira.
Þáttur vina og koliega
Við, samstarfsmenn, kollegar og
vinir Guðrúnar Á. Símonar, höf-
um fylgst með lífsbaráttu hennar í
mörg ár og gert það sem við höf-
um getað til að létta undir með
henni. Nú er svo komið að leigu-
samningur Guðrúnar á íbúð þeirri
sem hún bjó í síðastliðin fjögur ár,
rann út 1. mars sl. Guðrún og son-
ur hennar leituðu fyrir sér gegn-
um auglýsingar blaðanna, eins og
gengur en án árangurs. Vinir og
kollegar höfðu augu og eyru opin
fyrir húsnæði en allir ráku þeir
sig á sömu hindrunina: „Ást Guð-
rúnar á köttum". Margir vildu
hýsa söngkonuna en enginn vildi
fá kettina hennar með, en þeir
skipta tugum, og lái þeim það hver
sem vill. Síðasta hálmstráið var að
leita til borgarstjóra.
Þáttur borgarstjóra
Fórum við nokkrir vinir hennar
og kollegar, undirritaður, ólöf
Kolbrún Harðardóttir, Magnús
Jónsson og Árni Johnsen, alþm., á
fund Davíðs Oddssonar, borgar-
stjóra, og lögðum fyrir hann
vandamál Guðrúnar. Hann brást
vel og drengilega við og útvegaði
henni einbýlishús næsta dag, þar
sem hún gat verið með öll sín hús-
dýr óáreitt. Þó svo að húsið sé ekki
í sama gæðaflokki og „Askenasy-
húsið“ eða „Kjarvals-húsið“ þá er
það þó fimm herbergja einbýlis-
hús á allgóðri lóð á rólegum stað í
bænum. Fyrir þetta ber að þakka.
Nú hlýtur Guðrún að vera þakklát
borgarstjóra fyrir þá hjálp sem
hann veitti henni svo skjótt, því
vitað er um húsnæðisvanda svo
margra í borginni, og er það því
leiðinlegt, að sjá hvernig blaða-
mönnum hefur af vanþekkingu á
öllum þáttum málsins tekist að
búa henni óánægjutón í hans garð,
bæði á forsíðu DV 8. maí sl. og í
dálk um sjónvarpsgagnrýni á bls. 32
í sama blaði, þar sem borgarstjóri
er allt í einu orðinn aðalsökudólg-
ÁSTVINAMISSIR er ætíð sár, sér-
staklega er hann ber snöggt og
óvænt aö. Þannig var það fyrir
okkur er móöir mín lést aöeins 53
ára gömul fyrir tæpu ári.
Það var því annað reiðarslag
fyrir fjölskyldu mína, þegar okkur
var gert ljóst að í aðalfrétt N.T.,
fimmtudaginn 3. maí, um að grafa
ætti upp jarðneskar leifar vegna
gervitanna, væri átt við móður
mína.
Það er ábyrgðarhluti að taka sér
svo stór orð í munn, að munnleg
leyfi fjölskyldunnar liggi fyrir, án
þess að það eigi við nokkur rök að
styðjast. Það má ljóst vera að
þetta leyfi hefur aldrei verið gefið
og mun aldrei verða gefið. Það er
eindregin ósk okkar fjölskyldu-
meðlima að móðir mín fái að hvíla
í friði.
Einnig þykir okkur furðulegt að
urinn í húsnæðisvandræðum Guð-
rúnar. Hann á það alls ekki skilið.
Ef svo á hinn bóginn eitthváð
jákvætt gæti komið út úr þessum
blaðaskrifum, svo sem að einhver
úr aðdáendahópi Guðrúnar hefði
yfir „betra" húsi að ráða en borg-
aryfirvöld gátu látið henni í té,
vegna sérþarfa, á þeim skamma
tíma sem til stefnu var en hún var
óhjákvæmilega á götunni innan
fárra daga. Þá yrði það okkur öll-
um mikill léttir.
Epilog
Lífsbaráttan er mörgum erfið,
en blessunarlega vilja vinir, sam-
ferðamenn og samfélagið, eins og
best sést á þætti borgarstjóra og
borgaryfirvalda, oftast hlaupa
undir bagga með þeim sem lenda í
tímabundnum erfiðleikum, eins og
sjá má á þessari örstuttu frásögn
um listamanninn og borgarstjór-
ann.
dagblað skuli birta grein sem
þessa án þess að leita álits að-
standenda hinnar látnu konu.
Minnsta vandamál viðkomandi
blaðamanns var að fá uppgefið
nafn nánasta aðstandenda eða
forsvarsmanns fjölskyldunnar.
Nei! Þetta er söluvara og því á
ekki að láta neinn stöðva birtingu
greinar sem þessarar.
Hvað með tilfinningar fólksins?
Það er í lagi ef við seljum blaðið
okkar. Þannig gæti hugsunarhátt-
ur ritstjórnar N.T. verið miðað við
frammistöðu hennar í þessu máli.
En nú er mál að linni. Við
óskum eindregið að þessari fá-
sinnu ljúki tafarlaust og að við
fáum að hafa okkar góðu minn-
ingar í friði.
F.h. eiginmanns og barna hinn-
ar látnu,
Guömundur Á. Guömundsson.
Ósiðlegar aðdróttan-
ir vegna tanngarða
9 II1 K i _ I
r> Jm
Sjúkraflutningamenn í Brunavarðafélagi Reykjavfkur sátu á daglöngum fundi i gær. Þeir hafa nú frestaö frekari aðgerðum
tíl 1. júní. MbL/KEE
Sjúkraflutningamenn
krefjast menntunarúrbóta
NEYDARSJÚKRABÍLL Slökkviliðsins
í Reykjavík var geymdur inni í húsi í
gær og sjúkraflutningamenn, félagar í
Brunavaröafélagi Reykjavikur, sátu á
fundum fri kl. 8:30 í gærmorgun til kl.
19 í gærkvöld til aö leggja áherslu á
kröfur sínar um að umsömdum mennt-
unarmálum þeirra yrði sinnt og aö þeir
fái sómasamlega viðveruaöstöðu á
Slysadeild Borgarspítalans. Undir
kvöldið féllust sjúkraflutningamenn á
aö hefja aftur akstur neyðarbílsins
fyrir hádegið í dag. Þá höfðu þeir faliö
llaraldi Hannessyni, formanni
Starfsmannafélags Reykjavíkurborgar,
að hafa milligöngu um samningavið-
ræður við borgarstjóra og borgarráð.
Þetta kom fram í samtali, sem blaða-
maður Mbl. átti við Stefán Stein-
grímsson, formann Brunavaröafélags-
ins, í gærkvöld.
Þegar neyðarbíllinn var tekinn í
notkun fyrir liðlega hálfu öðru ári
fengu sjúkraflutningamenn heit
fyrir þvi að þeir fengju þjálfun og
menntun i sjúkraflutningum, enda
áttu þeir að sinna neyðarflutningum
ásamt læknum á slysavakt. Eftir fáa
mánuði koðnaði námskeiðahald fyrir
brunaverði niður, því farið var að
hafa hjúkrunarfræðinga í bílnum
með læknum. „Þá fórum við að knýja
á um námskeiðahaldið og bætta að-
stöðu á Slysadeildinni, þar sem við
þurfum stundum að bíða í hálfan
sólarhring. Aðstaða okkar þar er nú
skrifborð á stigapalli, þar sem er
jafnframt einskonar varalíkgeymsla
spítalans," sagði Stefán Stein-
grímsson.
„ítrekaðar óskir okkar um að
námskeiðunum yrði fram haldið
hafa ekki borið árangur og 2. maí sl.
ákváðum við að hætta viðveru á
Slysadeildinni, enda sýnist okkur
einsýnt að með því að neita okkur
um þessi námskeið sé verið að tefla í
tvísýnu með slasaða sjúklinga eða
hættulega veikt fólk. Reynsla und-
anfarinna ára er að fara forgörðum
vegna þessa og við teljum augljóst,
að heill sjúklinga er betur borgið
með því að sjúkraflutningamenn séu
reyndir og þjálfaðir i stað þess að
það séu kannski sumarafleysinga-
menn, sem annist þessi vandaverk,"
sagði hann. „Bíllinn var því í húsi í
dag — en það er rétt að leggja
áherslu á, að ef hans hefði verið þörf
þá hefðum við að sjálfsögðu gegnt
skyldustörfum okkar og ekið honum
í sjúkraflutninga."