Morgunblaðið - 16.05.1984, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MAÍ 1984
Hver borgar
fyrir hundinn?
— eftir Sigrúnu
Gísladóttur
Stjórn Reykjavíkur er mikill
vandi á höndum. Því hvað á að
gera við þennan hávaðasama hóp
hundaeigenda sem lætur hátt
meðan hinn þögli meirihluti þegir
þunnu hljóði?
Hundaeigendur dásama hund-
inn, besta vin mannsins, að þeirra
sögn. En mannskepnan er heidur
meiri skepna en hundurinn því
hún er einungis að hugsa um eigin
vilja og vellíðan. „Ég vil eiga hund
því hann heldur mér félagsskap
þegar mér þóknast. Hann er góður
við börnin og félagi fyrir þau. Þar
sem ég hef mikið að gera og get
lítið verið með þeim eða sýnt
börnunum þá hlýju sem þau
þarfnast. Allir vita jú að börnum
er ástúð jafn nauðsynleg sem fæði
og klæði.“
Hundahald með
skilyröum?
Lögbrjótarnir, hundaeigendur í
Reykjavík, fara fram á að hunda-
hald verði leyft með ströngum
skilyrðum. Ætlast þeir til þess að
við trúum því að nú ætli þeir að
fara eftir settum reglum. í um-
ræðunni hefur verið bent á hunda-
bæina við borgarmörk Reykjavík-
ur, þar sem allt gangi stór-
árekstralaust fyrir sig. Það má
rétt vera, en ekki er það árekstra-
laust samt. Það stoðar lítið að
kalla til hundaeftirlitsmannin þó
einhver hundur hafi skilið eftir sig
hlussu á stéttinni hjá þér. Eða
þótt þú neyðist til þess að kaupa
nýtt dekk undir bílinn þinn þar
sem það er orðið aðalpissustólpi
hverfisins! Þessir hundar eiga
ekki að vera lausir en svona er
þetta nú samt. Hvað með litlu
börnin sem ekki þora út að leika
vegna hræðsiu við hundana?
Einföld lausn
Ef borin eru saman svæði eins
og Garðabær og Mosfellssveit við
Reykjavík, þá er augljóst að þar er
bæði auðveldara og betra að halda
hunda en í höfuðborginni. Byggðin
er dreifð og mikið af auðum svæð-
um, þannig að íbúarnir verða ekki
eins varir við allan hundaskítinn,
sem hlaðast mundi upp á malbik-
inu í Reykjavík svipað og gerist í
borgum erlendis. Hundalífið ætti
að vera öllu bærilegra þar en í
höfuðborginni. Því er erfitt að
skilja hvers vegna reykvískir
hundaeigendur flytja ekki ein-
faldlega til nágrannabyggðarlag-
anna — nema húskofinn sé þeim
meira virði en hundurinn?
Aukin útgjöld
„Leyfið hundahald með ströng-
um skilyrðum," segja hundaeig-
endur. En málið er ekki svona ein-
falt. Eigum við að láta þá, sem
ekki fara eftir reglum, þröngva
okkur til þess að breyta reglunum
eftir þeirra höfði? Gott fordæmi
það!
Önnur hlið á þessu máli, sem
ekkert hefur heyrst um, það er all-
ur kostnaðurinn sem því fylgir ef
hundahald verður leyft í Reykja-
vík. Vissulega borga hundaeigend-
ur einhvern hundaskatt en sú upp-
hæð dugar vart nema fyrir laun-
um hundaeftirlitsmanna og ann-
arri óumflýjanlegri skriffinnsku.
Allan annan kostnað yrði hinn al-
menni borgarbúi að taka á sig.
Borgarbúi, sem jafnvel er mótfall-
inn hundahaldi, verður að sætta
sig við hundasambýlið að viðbætt-
um auknum fjárútlátum, sem að-
allega stöfuði af því að halda göt-
um og opnum svæðum borgarinn-
ar sæmilega hreinum.
Einhverjum gæti fundist að hér
væri heldur dökkmáiað. Því væri
Sigrún Gísladóttir
„Þaö stoðar lítiö að
kalla til hundaeftirlits-
manninn þó einhver
hundur hafi skilið eftir
sig hlussu á stéttinni hjá
þér. Eða þótt þú neyðist
til þess að kaupa nýtt
dekk undir bflinn þinn
þar sem það er orðið
aðalpissustólpi hverfis-
ins!“
ekki úr vegi að kynna sér reynslu
Parísarbúa af hundahaldi (sjá
meðfylgjandi frásögn).
Fréttamatur erlendis
Rignt hefur yfir okkur blaða-
úrklippum úr ýmsum erlendum
dagblöðum með miður fallegum
hundafrásögnum frá Reykjavík.
Hefur það verið í miklum æsi-
fréttastíl og sannleiksgildi frá-
sagnanna mismikið. En eigum við
að láta erlenda fréttamenn móta
afstöðu okkar til málsins? Athug-
um nánar frétt af þessu tagi. Að
baki henni stendur einungis
blaðamaðurinn sem hana skrifar.
Ef til vill túlkar hann þar sínar
eigin skoðanir, en þó þarf það ekki
að vera. Aðalatriðið fyrir hann er
að koma með frétt. Því megum við
alls ekki falla í þá gryfju að álykta
sem svo, að það sem þarna stendur
sé skoðun alls þorra fólks.
Oftsinnis hef ég heyrt útlend-
inga hrósa okkur fyrir þá skyn-
semi að leyfa ekki hunda í Reykja-
vík. Voru það ekkert síður hunda-
eigendur sem höfðu þessa skoðun.
En það er annað sem hinum er-
lendu blaðamönnum þykir vafalít-
ið fréttamatur. Það er sú stað-
reynd að háttsettir embættismenn
þjóðarinnar leyfa sér að brjóta svo
gróflega settar reglur. Venjan er
jú sú að góðir borgarar telja sér
skylt að hlýða boðum og bönnum
— eða er ekki svo?
Því er svo komið?
Þegar menn í opinberum
ábyrgðarstöðum fremja glæpinn
þá er ekki nema von að sauðsvart-
ur almúginn fylgi eftir. Þeir láta
meira að segja birta af sér myndir
með hundana í fjölmiðlum. Vita
sem er að hundar eru alltaf vin-
sælt myndefni — en er þetta nú
ekki heldurlangt gengið? Það er
þá um leið orðið einskonar stöðu-
tákn að eiga hund.
Þeir aðilar sem eiga að gæta
þess að bannið um hundahald sé
virt, þeir eiga jafnvei sjálfir
hunda. Þá skal engan furða þótt
allt fari úr böndum. Það eru ekki
lögin eða reglurnar sem eru ófull-
komnar, heldur er það eftirlitið með
að þeim sé framfylgt sem er allt f
molum. Það er í lagi með hann Jón,
hann getum við sektað eða boðið
fangelsisvist í ókeypis fæði og
húsnæði á kostnað ríkisins, i
nokkra daga. En það er erfiðara
með hann séra Jón. Hann má ekki
styggja og verst er hvað þeir eru
margir séra Jónarnir í Reykjavík
sem hafa hunda í óleyfi.
Óskemmtileg reynsla
Þeir eru fleiri dýravinirnir en ég
sem eru á móti hundahaldi í borg-
um. Aðrar ástæður vega þar einn-
ig þungt, en það eru heilbrigðis-
ástæður og hinn fyrirsjáanlegi
kostnaður sem óhjákvæmilega
fylgir hundahaldinu. Ég hef
reynslu af því að búa í stórborg-
um, þar sem allt var vaðandi í
hundum og hundaskít. Hefði ég
gjarnan viljað vera án þeirrar
óskemmtilegu reynslu. Hlusta á
vælandi hunda sem voru innilok-
aðir í íbúðum eða bílum langtím-
um saman. í leysingum á vorinu
komu upp mörg skítalög undan
snjónum og þá var einfaldlega
bezt að sleppa gönguferðum með
ungviðið. Verða að hreinsa skó-
fatnað barnanna, sem óvart höfðu
stigið ofaní, þrátt fyrir að þau
væru alitaf að passa sig.
Hvað getum við gert?
Það er ekkert til sem heitir
takmarkað hundahald með
ströngum skilyrðum. Þar sem ekki
er hægt að framfylgja hunda-
banni, þar gengur ekki heldur að
framfylgja ákveðnum reglum
varðandi takmarkað hundahald.
Málið er samt alls ekki óleysan-
legt eins og reykvískir hundaeig-
endur vilja telja okkur trú um. Nú
þegar þeir ætla að hafa sitt fram
og neyða meirihlutann til þess að
samþykkja breyttar reglur. Nú-
varandi ástand er alls óviðunandi,
það viðurkenna allir.
Vil leyfa mér að benda á Kópa-
vogs-aðferðina sem byggist á því
að áfram verði bann við hunda-
haldi, en þeim sem nú eiga hunda
verði leyft að hafa þá — hunds-
ævina á enda. Hin Iausnin er sú,
sem ég hef áður vikið að. Það er að
hundaeigendur færi sig um set
þangað sem hundahald er leyft, og
það er ekki svo langt að fara!
Er ekki kominn tími til að við
lærum af reynslu annarra? Því
öllum hlýtur að vera ljóst að verði
hundahald leyft, þá verður ekki
aftur snúið.
Sigrún Gísladóttir BA er kennari
og staríar sem almennur nims-
stjóri á Fræðsluskrifstofu Reykja-
nesumdæmis.
Hér er „skítsafnari" á ferð, en það eru strákarnir á mótorhjólunum
oftast kallaðir.
París
og hundarnir
Talið er að í miðborg Parísar
séu um 700 þúsund hundar, þó
enginn viti tölu þeirra með vissu.
Það væri í lagi með hundana
sem slíka ef þeir framleiddu ekki
um 20 tonn af skít á dag. Það er
skítvandamálið sem hefur orðið
til þess að Parísarbúar skiptast
nú í tvo stríðandi hópa: Þá sem
eiga hund og hina sem ekki eiga
hund. í borgarstjórn er stöðugt
verið að vinna að máiinu. í land-
búnaðar- og heilbrigðisráðu-
neytinu eru reglulega haldnir
fundir og stöðugt fjölgar kærun-
um.
Hundaeigendur eru hvattir til
þess að beina dýrum sínum að
rennusteininum þegar þeim er
mál. A sumum gangstéttum eru
hvítmálaðir hundshausar sem
vísa að merki á rennusteininum,
sem segir: Þarna! Því miður
verður að viðurkennast að París-
arbúar eru ekki sérlega agaðir.
Að reyna að tala um plastpoka
(sérhannaðir fyrir hundask.)
hefur litla þýðingu í borg þar
sem hundaeigendur geta ekki
einu sinni beint hundum sínum
að rennusteininum.
Vandamálið með hundaskítinn
er ekki bara óþægindin sem
skapast við að fá skóna útataða,
heldur veldur hann árlega í
Frakklandi um 5—6 hundruð
óhöppum, þar sem fólk rennur á
skítnum og meiðist. Aðallega er
það eldra fólkið sem verður fyrir
slíku og oft fylgir sjúkrahúsdvöl
um lengri eða skemmri tíma.
Síðan er það ekki beint heilsu-
samlegt að fá 20 tonn af hunda-
skít á göturnar daglega.
Fyrir nokkrum árum mistókst
áróður fyrir því að hundaeigend-
ur bættu sig. Eina lausnin sem
eftir stendur er því sú að safna
saman og fjarlægja hundaskít-
inn. Fyrir ári birtist tæknilegt
viðundur á götum Parísar. Með
blikkandi ljós og silfurhvíta
hjálma voru þeir eins og geim-
verur á að líta. En þarna voru
aðeins heiðarlegir hreinsun-
arstrákar á ferð, sem höfðu verið
úbúnir sérstökum mótorhjólum.
Aftantil er stór kassi sem hægt
er að lækka niður að gangstétt-
inni — hókus pókus — hunda-
skítnum er burstað upp í kass-
ann. Mótorhjólaryksugurnar
fara nú daglega um gangstéttir
Parísar.
1 París er andúðin á hundun-
um orðin svo áberandi að borg-
arstjórinn, Jacques Chirac, hef-
ur séð sig tilneyddan að blanda
sér í málið. Af þessu er ljóst að
það eru fleiri en borgarstjóri
Reykjavíkur sem eiga í vandræð-
um eð hunda og hundaeigendur.
(Þýtl og vndursagt úr Dagens Nyheler.)
Soroptimistar færa Fæðingardeild gjöf
Nýlega færóu konur í Soropt-
imistaklúbbunum á íslandi Kvenna-
deild Landspítalans höföinglega
gjöf. Um er að ræða vönduð hand-
verkfæri til smásjárskurðaðgerða á
eggjaleiðurum kvenna sem eiga við
ófrjósemisvandamál að stríða vegna
lokaðra eggjaleiðara.
Áður hafði Reykjavíkurdeild
kvennadeildar Rauða krossins
fært deildinni skurðsmásjá og
Svölurnar vandað rafskurðtæki í
sama tilgangi. Þar með hefur
skapast á Kvennadeild Landspít-
alans fullkomin aðstaða til slíkra
aðgerða og mun það væntanlega
bæta árangurinn, sem yfirleitt er
lélegur, ef beitt er hefðbundnum
aðferðum. Starfsfólk og stjórn-
endur spítalans kunna gefendum
tækjanna miklar þakkir fyrir
þessar höfðinglegu gjafir.
Meðfylgjandi eru myndir af
fulltrúum gefenda ásamt nokkrum
af starfsmönnum Kvennadeildar
Landspítalans.