Morgunblaðið - 01.11.1984, Blaðsíða 50

Morgunblaðið - 01.11.1984, Blaðsíða 50
50 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1984 ;; Bg skal veðja <xb þú mansb ekki ab er 6ami kéif-pitxxrin^ og v/<5 h'ittumit Ast er .. í S <-> 7/20 ... að lesa saman en læra ekkert TM R®q U.S. P«t. Otl. — aH rlQhts roservod • 1979 Los AoQetes Ttmes Syndlcate I><'s.sar gildrur flokkast undir sjálfhreyfitæki með hjálpargögn- um! HÖGNI HREKKVISI Nýtum Hússtjórnar- skólann sem elliheimili Ágæti Velvakandi! Margt hefur verið rætt og ritað um aðbúnað gamla fólksins hér á landi. Sífellt er verið að tala um að ■ reisa beri ný elliheimili, en oft verður minna úr framkvæmdum. Fjárskorti er þar oftast um kennt. En ekki þurfa allar lausnir að vera dýrar. Ég hef veitt því athygli, að rétt við elliheimilið Grund er stórt og fallegt hús, sem virðist alltaf mannlaust. Hús þetta er Hús- stjórnarskóli Reykjavíkur við Sól- vallagötu. Einhver sagði mér, að skólinn væri með námskeið 6 mán- uði ársins, en stæði auður annars. Þetta finnst mér hræðileg sóun á húsnæði á meðan þröngt er um gamla fólkið á Grund og fleiri stöðum. Væri ekki hægt að nýta húsið betur og útvega hússtjórn- arskólanum hentugra húsnæði. fyrst hann starfar svo gloppótt? I skóla þessum eru herbergi, sem gamla fólkið gæti búið við, því áð- ur fyrr var þarna heimavist og þar að auki er matsalur og fleiri her- bergi. Ég vona að þeir, sem ein- hverju ráða þarna um, svari þessu bréfkorni mínu. Gamla fólkið á allt hið besta skilið (þótt máski veiti ekki af að uppfræða ungar stúlkur í heimilisstörfum). Búum öldruðum áhyggjulaust ævikvöld! Kona við Grenimel. Konu við Grenimel finnst, að illa nýtt hús ætti að nota I þágu aldraðra. Hvernig er þetta hægt? Ólafur Á. Kristjánsson skrifar: Margir eru undrandi yfir því mikla valdi, sem þingmenn hafa veitt starfsfólki ríkisins til þess að stöðva allan kaupskipaflota lands- manna í verkföllum, þar að þessi skip eru í eign hlutafélaga og jafn- framt til að stöðva erlend skip, sem eru i vöruflutningum til landsins. Hér mun vera um að ræða nokkra löggæslumenn, þ.e. tollverði, sem eru félagar í BSRB og eru í verk- falli vegna kaupdeilu við ríkissjóð. Varla eru störf tollvarða nema ör- litið prósentubrot af allri starfsemi skipafélaganna. Virðist því lítið samræmi f því, að 99,5% af öðru starfsliði skipafélaga hafi ekkert að segja í þessum efnum. Ekkert verkfall ætti að geta stöðvað kaupskipaflotann, nema það sem háð er í kaupdeilu starfsmanna skipafélaganna til sjós og lands. Allir löggæslumenn ættu að vera óháðir verkföllum annarra starfs- manna ríkisins, en jafnframt ættu þeim að vera tryggðar sömu kjara- bætur og áunnist hafa að verkfalli loknu. I raun er öll þessi kjara- barátta undir forystu BSRB sama hringavitleysan og hún hefur verið í seinni tið. Ekki verður annað séð en að þessi 30% launahækkun, sem BSRB vill fá, eigi að ganga upp eft- ir öllum launastiganum. Á meðan á verkfalli stendur sitja svo forystu- mennirnir i makindum og á fullum launum og bíða eftir launahækkun, sem þýðir um 300 þúsund á ári fyrir þá, en þeir lægst launuðu norpa kauplaust við verkfallsvörslu í von um að þeirra laun hækki um 50 þúsund á ári, að frádregnum kaupmissi í rúman mánuð. öryrkj- ar og ellilífeyrisþegar geta látið sig dreyma um árshækkun, sem nemur 30 þúsundum. Ef BSRB hefði barist fyrir því, að lægstu laun yrði ekki undir 20 þúsundum á mánuði og þeim sem þau laun hafa nú þegar greidd einhver hækkun, allt að 25 þúsund krónum, en þeir sem hærri væru fengju ekkert, þá hefðu líkur á verkfalli verið litlar. Þá hefði heldur ekki orðið sú röskun á verðbólguhraða, sem nú má reikna með, þótt ekki nái allar kröfur BSRB og annarra launa- manna, sem á eftir koma, fram að ganga. Vinnum okkur út úr yandanum Fyrir nokkru var vonarneisti kveiktur í hjörtum okkar Islend- inga. Sá neisti tendraðist af þeirri von að nú værum við loksins að taka nokkra drauga föstum glímu- tökum. Drauga ringulreiðar, ósjálfræðis og efnahagshnignunar. Þessir draugar voru allir orðnir feitari og verðbólgnari en svo, að íslenskt þjóðlíf gæti þoiað öllu lengur. Það tókst að ná góðum glímutök- um á þessum bólgnu draugum ring- ulreiðar, ósjálfræðis og efna- hagshnignunar. Það tókst. Þá var bara að hefja þessa kappa vel á loft og setja þá svo niður. Það voru flestallir samþykkir því. Breiðfylking íslenskra þegna var samþykk því, að nú yrðu menn að treysta undirstöðurnar og vinna sig út úr vandanum. Treysta sjálfsforræði þjóðar og þegna. Finna nýjar leiðir mcð fmyndunar- afli og framtaki. Hætta að veðsetja framtíð lands og þjóðar með hömlulausum lánum til þess eins að fita drauga ringulreiðar, ósjálf- ræðis og efnahagshnignunar. En örfámenn valdaklíka Stalíns- erfingja vildi ekki taka ábyrgð. Dagskipun þeirra hljóðaði ekki uppá bætt kjör til launþega heldur einungis að fella ríkisstjórn lands- ins og magna sem allra allra mest úlfúð meðal manna. Fita drauga ringulreiðar, ósjálfræðis og efna- hagshnignunar. Öllu, öllu var fórnað til þess að örfámenn valdaklíka Stalínserf- ingja missti ekki ítök sín og völd. Æsingi og persónuníði var ótæpilega beitt gegn landssstjórn- inni og sérstaklega gegn Albert (iuðmundssyni. Það er kannski ekki það alvarleg- asta. Hann stendur jafn eftir. Hitt er verra ð búið er að blekkja launafólk og allan almenning, já breiðfylkingu fslenskra þegna er búið að blekkja á ótrúlegan hátt til þess að velja leið sjálfseyöingar en ekki sjálfsforræðis. Það er skelfilega hættulegt að gleyma sér nú. Fyrir því eru of mörg og hryggileg dærni úr sög- unni að heilu þjóðfélagshóparnir og jafnvel heilu þjóðirnar hafa gleymt sér í sjálfseyðingarvímu. Höldum vöku okkar. Sérhönnuð- um úlfúðaráróðri hefur verið dreift meðal okkar allt of lengi, allt of mikið, einungis til þess að fámenn klíka haldi þjóðlífinu með kverka- tökum. Leyfum þeim ekki lengur að ala á úlfúð meðal okkar. Snúum aftur á veg sjálfsforræðis og vinnum okkur út úr vandanum með fmyndunar- afli okkar og framtaki. Reykjavík, 27/10 1984 Gylfi Birgisson. Þessir dagar sem við lifum nú eru dapurlegir fyrir okkur íslend- inga. Vinveitt fólk okkur erlendis fylgist með skelfingu með þvf, hvernig við hverfum af vegi sjálfs- forræðis og virðumst vera að snúa inn á götu sjálfseyðingar. Undan- farna daga virðist sem sjálfseyð- ingarvíma hafi runnið á marga. Sannarlega fundu flestallir fyrir því innra með sér meðan blekk- ingaráróðrinum var miskunnar- laust dreift, að þetta var fals og vegur sjálfseyðingar. (Vbmm... Mxmbou
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.