Morgunblaðið - 24.01.1985, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 1985
39
Það getur tekið á taugarnar að standa upp i endann í heilan dag, þylja upp
leiðbeiningar, leiðrétta villur nemenda, endutaka sömu hlutina aftur og
aftur. Allt skilar þetta sér þó í bættri reiðmennsku. Meðfylgjandi myndir eru
teknar á námskeiðinu þar sem Hans Georg leiðbeindi íslenskum tamninga-
mönnum. Pétur Behrens sá um að allt kæmist til skila sem sagt var og fórst
honum það frábærlega vel úr hendi að sögn þátttakenda í námskeiðinu.
bréf og bauð þeim þátttöku í einu
slíku. Útkoman varð sú að átján
svöruðu og þar með var fjárhags-
afkoma út úr þessu námskeiði
tryggð. Þetta var byrjunin og síð-
an hef ég unnið sjálfstætt og nú
leigi ég hluta af búgarði sem heitir
Gut Ellenbach. Á sumrin er ég
mest í reiðkennslu og einnig tek ég
töluvert þátt í mótum. Á veturna
er ég mest í þjálfun og tamning-
um.“
Gundlach sér um reiðkennslu
fyrir Landssamband eigenda ís-
lenskra hesta í Þýskalandi
skammstafað I.P.Z.V. og undirbýr
hann væntanlega reiðkennara.
Auk þess er hann með dómara-
námskeið og framhaidsnámskeið
fyrir dómara og reiðkennara.
Sjálfur er hann með bæði alþjóða-
og landsdómararéttindi.
— Hvernig er reiðkennslu hátt-
að í Þýskslandi?
„Ekki er óalgengt að menn taki
sig saman, kunningjar eða ein-
hverjir sem eiga við svipuð vanda-
mál að stríða í hestamennskunni
og hafa þeir samband við mig eða
einhvern reiðkennara og þeir
segja hver vandamálin eða óskirn-
ar eru t.d. hvort menn vilja
hlýðniæfingar eða þá námskeið í
almennri gangtegundaþjálfun. Út-
frá þeim upplýsingum sem gefnar
eru um þátttakendurna býr reið-
kennarinn þjálfunaráætlun fyrir
nemendurna sem farið er eftir þar
til að námskeiðinu kemur. Er
þessi áætlun bindandi fyrir þátt-
takendurna.
inn veit maður nokkurnveginn
hvað bíður manns en þó kemur
stundum fyrir að vandamálin eru
önnur eða meiri en reiknað hafði
verið með. Með þessu fyrirkomu-
lagi stendur maður yfirleitt betur
að vígi til að takast á við þau
vandamál sem fyrir eru og þetta
tryggir þátttakendum betri árang-
ur út úr námskeiðunum en ella. Til
þess að þetta sé hægt þarf að vera
fyrir hendi tamningagerði eða
jafnvel reiðhöll. Námskeið sem
þessi eru ekki endilega haldin á
vegum einhvers félags.
— Hversu lengi hefur þú stund-
að reiðkennslu?
„Ef ég tel með þau ár sem ég var
í þessu sem aukastarfi þá eru þau
orðin tólf árin sem ég hef fengist
við þetta. Frá 1976 hef ég verið í
þessu sem aðalstarfi en fram að
þeim tíma tók ég litla og stundum
enga greiðslu fyrir, taldi maður
sig bara góðan að fá að gera hlut-
ina.
Fáfræðin er yfirgengileg
Ég hef komið á staði þar sem
svo mikil fáfræði ríkti og má
nefna að hestarnir voru ekki járn-
aðir, reiðtygi léleg og illa notuð og
þar fram eftir götum. Fáfræðin er
sumstaðar yfirgengileg en þó sem
betur fer ekki allstaðar. Það var
meira um slíkt á fyrstu árunum í
þessu og leið manni þá oft eins og
sölumanni sem reyndi að selja ís-
skápa í Afríku þar sem ekkert
rafmagn var að hafa.
Mikið er um það að fólk eignast
íslenska hesta en veit ekkert hvað
það er með í höndunum. Einnig er
mikið um að fólk með mismunandi
kunnáttu sá á sama námskeiðinu
sem er mjög óheppilegt. Með auk-
inni reiðkennslu og upplýsinga-
streymi hefur ástandið í þessum
málum stórlagast seinni árin, en
betur má ef duga skal.
Nú er svo komið að flestir skilja
að árangur í reiðmennsku skilar
sér yfirleitt seint og illa ef ekki er
leitað aðstoðar á reiðnámskeiðum.
Allir sem eignast íslenska hesta
í Þýskalandi leita strax eða fljót-
lega eftir reiðkennslu og þegar
fólk hefur aflað sér grundvallar
kunnáttu í reiðmennsku fara
áhugamálin að greinast, sumir
fara í keppni og aðrir velja sér
almennar útreiðar og svo fram-
vegis."
Erfítt að kenna
mörgum stúlkum
— Hvort kynið sækir meira í
hestamennsku sem áhugamál hér
ytra?
„Hér í Evrópu virðast stúlkur
laðast meir að hestum en strákar,
öfugt við það sem virðist vera á
íslandi. Á námskeiðunum tveim á
íslandi var t.d. aðeins ein stúlka
en um tuttugu karlmenn. í Þýska-
landi er ekki óalgengt að vera með
hóp af stúlkum og kannski einn
eða tvo stráka, það getur verið erf-
itt að kenna mörgum stúlkum,"
segir Gundlach og hlær sinum
smitandi hlátri.
„Það veldur mér miklum
áhyggjum að sífellt er verið að
lengja þann tíma sem krakkar eru
í skóla og kemur þetta óneitanlega
illa niður á þeim krökkum sem
eiga hesta eða vilja stunda hesta-
mennsku."
— Sagt hefur verið að hesta-
mennska á íslenskum hestum sé
oft á tiðum góð hjónabandsmiðl-
un?
„Ég get vel tekið undir það því
segja má að stór heillastjarna sé
yfir íslandshestamennskunni. Ég
er búinn að fara víða þar sem ís-
lenskir hestar eru og er það oftast
þannig að þeir sem eiga íslenska
hesta í hverju héraði eru eins og
ein stór fjölskylda."
Þá var Gundlach spurður um
hvað honum fyndist um kunnáttu
hins almenna hestamanns á ís-
landi.
„Þegar ég var á íslandi fylgdist
ég dálítið með fólki eina helgina á
Fákssvæðinu og fannst mér at-
hyglisvert hversu margir voru vel
ríðandi, þ.e. á góðum hestum en
ekki endilega að sama skapi vel
þjálfuðum. Ég tel að aðalástæðan
fyrir því hversu þjálfun hestanna
er ábótavant sé sú að þeir bjóða
flestir upp á mjög gott tölt. Það er
mjög auðvelt án mikillar fyrir-
hafnar að komast hratt og þægi-
lega áfram á þessum góðu töltur-
um. Vegna þess hversu auðvelt
þetta er, hugsa fáir um það sem
hestamennskan getur boðið upp á.
Æskilegt er að fólk verði hvatt til
að leita sér aukinnar kunnáttu og
þá dettur mér í hug tamninga-
menn eða aðrir sem hlotið hafa
menntun í þessum efnum og eru
hæfir til að miðla sinni kunnáttu.
En þessir menn ættu ekki bara að
taka að sér reiðkennslu í auknum
mæli, heldur ættu þeir einnig að
vera til fyrirmyndar í sinni hesta-
mennsku ekki bara á hestamótum
og sýningum heldur alltaf.
Einnig er mikilvægt fyrir þá
sem stunda tamningar og reið-
kennslu að leita sér reglulega
endurmenntunar og framhalds-
þjálfunar, ekki bara einu sinni,
tvisvar eða þrisvar heldur reglu-
lega allan feril sinn sem tamn-
ingamenn.
I prófi Félags tamningamanna
væri æskilegt að þess yrði krafist
að próftaki sanni hæfni sína til
reiðkennslu. Það gæti orðið til
þess að tamningamenn ynnu ekki
eingöngu með unga hesta og við
þjálfun sýningahesta heldur gætu
þeir með kennslu haft áhrif til
góðs hver á sínum stað um hinar
dreifðu byggðir landsins og bætt
og fegrað reiðmennskuna."
— Hvað finnst þér um sýning-
una í Garðabæ?
Stórkostlegt tækifæri
fyrir mig
„Mér fannst sýningin mjög vel
skipulögð. Ég held að hversu vel
tókst til sé mikið að þakka Eyjólfi
Isólfssyni. Hann virðist hugsa
svipað og við Þjóðverjar myndum
gera undir slíkum kringumstæð-
um. Tímasetningar voru nákvæm-
ar og hlutirnir gengu snurðulaust
fyrir sig undir öruggri stjórn
hans. Vegna þess hve nákvæmt
skipulagið á þessu öllu var gat
sýningin tekist eins og raun bar
vitni.
Fyrir mig var þetta stórkostlegt
tækifæri að sjá bestu hesta lands-
ins samankomna á einum stað og
var tvímælalaust áhrifamesta
sýning sem ég hef nokkurn tíma
séð.
Staðurinn virðist heppilegur
fyrir sýningar sem þessa. Mér
fannst vafamál hvort það borgaði
sig að hafa „Topp-sýningu" tvisv-
ar á dag. Ég efast um að það fáist
tvisvar full áhorfendatala.
í lokin vil ég geta þess að það
var ánægjulegt fyrir mig að fá
tækifæri til þess að taka þátt í
sýningunni á „Hestadögum" og
kemur þessi þátttaka mín í sýn-
ingunni mér til góða í mínu
starfi."
21200
bein lína
ráðlcggingasími
sparifjáreigenda
|) BÚNAÐARBANKINN
*\) TRAUSTUR BANKI
SiÖumúla 33
simar 81722 og 38125