Morgunblaðið - 31.03.1985, Blaðsíða 5

Morgunblaðið - 31.03.1985, Blaðsíða 5
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. MARZ 1985 B 5 Hólmatindur (baktýn. Aðalateinn Jónaaon útgaróarmaóur maó aonarayni afnum og alnatna. Garöurinn hennar Arnheiöar Hali- dóradóttur nyrat f baanum vekur athygli feröalanga, enda er hann meó afbrigóum akrautlegur. Arnheiö- ur eyöir i þaö miklum tíma á aumrin að ganga á Ijöll í ná- grenninu og leita ajaldgæfra ateina, aem hún aíðan raöar anyrtilega i garðinum aínum. Svo hefur hún gert það sár og dótt- urdóttur ainni, Öglu Heiöi Haukadóttur, til akemmtunar, aó aetja nióur líkön af gömlum torfbæjum hér og þar i alakkan- um. Eakfirak fjöiakylda f apáaeitúr. Eirikur Ólafaaon meó dóttur ainni, Láru, Þvottur úti á anúru og dótturdóttur. Tfkin Kiaaý fékk aó fylgja meó. Börn eru besta myndefnið Vilberg Guðnason Ijósmyndari tekinn tali að er sagt að ljósmynd- arar séu lélegar fyrir- sætur, og lítið gefnir fyrir að láta taka af sér myndir. Við urðum því ekkert sérlega hissa þegar Vilberg Guðnason ljósmyndari tók erindi okkar um myndatöku og spjall með nokkrum semingi, þegar við bönk- uðum upp á hjá honum á stofunni snemma morguns. „Ég veit ekki hvort ég hef nokk- urn tíma í svona lagað,“ sagði hann kurteislega. Það var ekki nokkur hræða inni hjá honum, svo við tók- um þessu eins og hverjum öðrum fyrirslætti og knúðum frekar á. Sem betur fer, því þegar til kastana kom var Vilberg hinn viðræðubesti og virtist hafa nægan tfma. Og það sem meira er, hann reyndist vera afbragðs fyrirsæta. Vilberg er Eskfirðingur í húð og hár, þar hefur hann búið allt sitt líf og haft ljósmyndun að aðalstarfi sl. 40 ár. Það eru tíu ár sfðan hann fór síðast til Reykjavík'-r og hann seg- ist ekki vera á leiðinni þangað i bráð, enda telur hann höfuðborg- arbúa ekki vera í nógu góðum tengslum við rökrétta hugsun: „Mér sýnist að fólk á höfuðborg- arsvæðinu sé orðið nokkuð spillt. Það hugsar of mikið um peninga, og svo er kappið og spanið svo mikið að menn missa af upplögðum sénsum þegar þeir gefast. Og þegar ég heyrði um þetta eiturlyfjafargan fór ég að hafa megnustu fyrirlitn- ingu á þessu landsvæði." — Ertu svartsýnn að eðlisfari? „Já, yfirleitt er ég svartsýnn. Ég óttast til dæmis að lýðveldið endist ekki út öldina, við erum að tapa sjálfstæðinu með erlendri skulda- söfnun.“ En við ætluðum að ræða við Vil- berg um ljósmyndun, en ekki þjóð- málin. — Hvernig bar það til Vil- berg að þú gerðist ljósmyndari? „Það var hrein tilviljun reyndar. Sveinn Guðnason, ljósmyndari staðarins frá 1924, kom að máli við mig 1940, minnir mig, en þá var ég Vilberg Guónason Ijósmyndari ( vinnuharbargi sinu. Vilbsrg er af gamla skólanum, blandar sinn framköllunarvökva sjálfur og hefur til þess allt sem þarf, eins og sést á myndinni. Vilberg málar mikió ofan f svart-hvítar Ijósmyndir og þarna heldur hann á einni slfkri. „Þessi mynd hefur farió vföa og birst (ertendum blööum,“ segir Vilberg um þessa skemmtilegu Ijósmynd sina af loönuskipinu Jóni Kjartanssyni, sem hann tók fyrir mörgum árum. ekki annað en óráðinn unglingur, 16—17 ára, og hann biður mig að hjálpa mér á stofunni. Ég veit ekki almennilega af hverju hann valdi mig, en ég held að hann hafi frett að ég væri nokkuð sleipur í teikn- ingu, og talið að ég hlyti þá að hafa gott auga. Sveinn kenndi mér tölu- vert samhliða vinnunni og nokkrum árum síðar tók ég próf í Iðnskólan- um í Reykjavík. Sveinn flutti seinna suður á iand og seldi mér þá allt draslið og ég gerðist sjálfstæð- ur ljósmyndari." — Var alltaf nóg að gera á þess- um árum? „Já, það var meira en nóg að gera, og hefur alltaf verið. A meðan Sveinn var hér búsettur var annar Ijósmyndari á Seyðisfirði, en lengst af á mínum ferli hef ég verið eini atvinnuljósmyndarinn á Austfjörð- um og hef því þjónað fleirum en Eskfirðingum." — Þú hlýtur að hafa tekið marg- ar dramatískar fréttamyndir á svo löngum ferli? „Auðvitað tók maður slíkar myndir. En mér hefur alltaf þótt leiðinlegt að þurfa taka myndir af slysum. Ég hef gert það stundum tilneyddur, en mér finnst það af- skaplega erfitt." — Hvert er þitt uppáhalds myndefni? „Börn. Það er alveg öruggt mál. Enda hef ég gaman af börnum, þau eru hrein og bein og það er ekki til í þeim sviksemi. Það líkar mér vel því ég er saklaus maður. En það þarf alveg sérstakar aðferðir til að mynda börn, maður verður að gefa sér góðan tíma, leika við þau og fá þau til að gleyma sér og hlæja. Það er það skemmtilegasta sem ég geri.“ Eftirlætisvélar Vilbergs eru Línhof og Zeiss Ikon. „Ég nota helst ekki annað en Línhof núorðið," seg- ir hann. „Mönnum finnst þær kannski gamaldags, en þessar vélar eru sérlega vandaðar og linsan ótrúlega góð.“ Það má til sanns vegar færa að Vilberg sé af gamla skólanum, ekki aðeins hvað val á myndavélum snertir, heldur líka í öllum vinnu- brögðum sínum. Það er ekkert skolvatn sem hann notar við fram- köllun. Hann blandar sinn lög sjálf- ur og hefur til þess öll nauðsynleg efni í „apótekinu“ sfnu. Og hann hefur handmálað ófáar myndirnar um ævina, og það svo vel að varla sést nokkur munur á þeim myndum hans og hreinum litmyndum. Spólurnar valdar í rakarastólnum hjá Trausta Reykdal hárskera og myndbandakóngi að er ekki víða í heimin- um sem hægt er að láta skera hár sitt og velja myndbandsspólur á sama tfma. Én það geta menn á Eskifirði hjá Trausta Reykdal hárskera og myndbanda- kóngi. Hagræðingin af slíku er kannski ekki sérlega mikil, og þó, þegar sjómenn koma heim eftir langt úthald geta þeir slegið tvær flugur i einu höggi, valið spólu og látið Trausta klippa toppinn svo þeir sjái almennilega á skjáinn. Annars segja gárungarnir að Trausti klippi aldrei nema aðra hliðina vegna anna f leigunni. Ekki vildi Trausti viðurkenna það, en sagði þó að umsvif leigunnar færð- ust sífellt í vöxt og hann gæti varla annað hvoru tveggja lengur, að halda hárinu á Eskfirðingum i skefjum og sjá þeim fyrir afþrey- ingu á kvöldin. Enda væri hann að ráða til sín aðstoðarstúlku. Og hús- næði leigunnar er hann að hugsa um að stækka í sumar. „Það eru rúm fjögur ár siðan ég fór af stað með leiguna, fystur manna á Austurlandi," segir Trausti. „Ég byrjaði smátt, en um- svifin hafa aukist gffurlega eftir því sem myndbandstækjum hefur fjölgað á staðnum." — Er myndbandstæki f hverju húsi núna? „Ég vil nú ekki ségja það, en þau eru ansi víða. Ég gæti trúað því að það væru um það bil 100 tæki á Eskifirði." — Þú ert með 800 titla, er það nóg til að þjóna þessum 100 heimil- um? „Það er önnur leiga á staðnum einnig og í sameiningu held ég að við önnum eftirspurninni. Ég reyni Trausti Reykdal aö störfum. líka að hafa mikla hreyfingu á þeim titlum sem hér eru á boðstólum, skipti til dæmis mikið við leiguna á Norðfirði og svo er ég einn af eig- endum Vídeóbjarnarins íReykjavík og fæ þaðan spólur.“ — Það er þá ekki mikil sam- keppni á milli leiganna? „Nei, ég held frekar að við séum i samkeppni við bókabúðina." — Hvað klippirðu marga á dag? „Svona tfu til tólf manns.“

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.