Morgunblaðið - 31.03.1985, Blaðsíða 44

44 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. MARZ 1985
Hún Keitir „ Hvernig d cxö lifa.
Cif ekkjul Tfey ri ■"
Ást er...
W 4
... að mynda
hinafullkomnu
tvennd.
TM Reg. U.S. Pat. Off.—ail rtghts reserved
• 1979 Los Angefee Tlmes Syndicate
Réttu mér lakið þitt!
HÖGNI HREKKVÍSI
börnin '
Verum
Afi skrifar:
Friður og mannkærleikur eru
dýrmætustu hornsteinar mann-
legs lífs. Ef allir athuguðu það og
lifðu lífinu út frá þeim forsendum
þá væri hvergi stríð.hvergi hungur
né önnur neyð, af manna völdum.
Minnumst þess að tvisvar verður
gamall maður barn, minnumst
þess að koma fram við aðra eins
og við viljum að komið sé fram við
okkur.
Börnin eru í umsjá og ábyrgð
fullorðna fólksins, minnumst þess
að seinna verðum við í umsjá
þeirra, verðum gamalt fólk, með
þörf fyrir nærgætni og góða um-
sjón. Allt þetta er gott að hugleiða
áður en við refsum börnunum,
með hörku fyrir smá óvitaskap og
yfirsjónir. Þessu til sönnunar
nefni ég lítið dæmi frá í gær.
Afi var einn heima með Sigga,
dóttursoninn, tæplega þriggja ára.
Hann er fjörmikill og þykir stund-
um fyrirferðarmikill og verður því
oft fyrir því að hann er skammað-
góð við
ur, hristur og jafnvel danglað í
afturhlutann, sem verður raunar
til að magna óþekkt og ergelsi. Við
vorum einir inni í stofu og hann
segir: „Afi viltu spila lag fyrir mig
á plötuspilarann hennar ömmu?“
„Alveg sjálfsagt," segir afi. Rétt
seinna kom amma og svo var
dyrabjöllu hringt. Kom þar annað
barnabarn, úr sveitinni, Reynir,
tæplega sjö ára og móðir hans.
Það varð fagnaðarfundur hjá þeim
frændum og ekki laust við ærsla-
læti.
Við þau eldri erum í eldhúsinu
þegar Reynir kemur allt í einu
grátandi og heldur um munninn
og segir að Siggi hafi slegið sig.
Honum er stundum laus hendin,
segist ráða við alla stráka og allt-
af til i slag, reyndar allra dugleg-
astur við að taka inn þorskalýsið.
Ég gekk inn í stofu og sá hvar
Siggi sat við plötuspilarann, graf-
alvarlegur, vissi á sig skömmina
og var trúlega að hugleiða „hvern-
ig skyldi afi fara með mig“.
Ég settist í sófann hjá honum
og segi rólegur: „Finnst þér nú
ekki, Siggi minn, eins og mér, voða
leiðinlegt að vera svo vondur við
gestina okkar sem er svo gaman
að fá í heimsókn, að þeir fari að
gráta?“ „Jú, en hann ætlaði að
fikta í plötuspilaranum hennar
ömmu.“ „Hann er nú svo stór,
hann Reynir, að hann skemmir
ekkert,“ segir afi og bætir við
„mér fyndist þú ættir nú að biðja
hann fyrirgefningar."
Hann stendur grafalvarlegur á
fætur, gengur til Reynis, tekur um
háls hans, kyssir á kinnina, biður
fyrirgefningar og býður honum að
koma og skoða með sér dót. Þeir
leiddust fram og voru hinir bestu
vinir, sem enginn vissi meira af.
Þetta litla dæmi sýnir okkur
hvor aðferðin gefur betri raun.
Hvesu gömul sem við verðum er-
um við alltaf að læra af lífinu.
öllu því sem er til bóta ber okkur
að koma á framfæri við aðra, ef
það gæti orðið til að bæta heim-
inn, ekki veitir af.
Enn af leigubflstjórum
Kristinn Snæland leigubílstjóri
(fyrrverandi Steindórsmaður)
skrifar:
Guðmundur R. Ásmundsson,
framkvæmdastjóri á Sendibílum
hf., Steindórsplaninu, fer hamför-
um í fjölmiðlum helgina 23. til 24.
mars sl. Tvær klausur („viðtöl“) er
hann með í DV, eina nafnlausa
klausu í Tímanum og svo litla
klausu í Velvakanda þann 24.
mars. í fljótu bragði mætti ætla
að lítið væri að gera hjá Sendibíl-
um hf. en hið rétta er að Guð-
mundur er afkastamaður, en eins
og oft gerist með slíka, eru vinnu-
brögðin ekki alltaf að sama skapi
vönduð og afköstin eru mikil.
Hinsvegar er ekki hægt annað en
dást að því hve duglegur Guð-
mundur er að verja slæman
málstað, það þarf sterk bein til.
Málstaðinn, sem Guðmundur er
að verja, má kalla, ef orð Guð-
mundar væru notuð, frelsisbar-
áttu Sendibíla hf. á Steindórsplan-
inu gegn vondum einokunarsinn-
um hjá Bifreiðastöð Reykjavíkur,
Hreyfli og Bæjarleiðum. Þessi
„frelsisbarátta" gengur út á það
að heimilað verði að litlir sendibíl-
ar á lágum taxta megi flytja far-
þega gegn gjaldi. Það er að segja,
að Guðmundi og félögum verði
heimilað að flytja farþega í svo
veigalitum bílum, að þeir eru í
háðungarskyni kallaðir „bitabox".
Framsætisfarþegi í slíkum bílum
er lítið betur varinn í árekstri en
farþegi sem sæti framan á sendi-
ferðareiðhjóli af gömlu gerðinni.
Vitanlega vilja Sendibílar hf. á
Steindórsplaninu einnig taka í
notkun þriggja manna skellinöðr-
ur til þess að flytja farþega ódýrt.
Ódýrast væri vitanlega ef Sendi-
bílar hf. fengju Jón Pál eða aðra
slíka til þess að hlaupa með einn
og einn mann spotta og spotta og
að þvi hljóta þeir félagar að stefna
ef þeim er alvara með að koma á
ódýrum farþegaflutningum. Ég
játa að mér þætti gaman að sjá
starfsfólk neytendasamtakanna á
fullri ferð um borgina á bakinu á
Jóni Páli, sem ég bið hér með af-
sökunar á að blanda í þetta mál.
Staðreynd nr. 1 er sú að íslend-
ingar vilja og þurfa tiltölulega
stóra og duglega bíla sem leigu-
bíla, nr. 2 þeir vilja örugga og
vandaða bíla, nr. 3 þeir vilja
hreina bíla og bílstjóra (sem mis-
brestur gæti orðið á ef sendibílar
yrðu notaðir til fólksflutninga) þó
jafnframt sé viðurkennt að þjón-
usta sendibílastöðvanna, sem fyrir
eru, sé til fyrirmyndar um hrein-
læti og góða bíla. Staðreynd nr. 4
er að taxta núverandi sendi- og
leigubíla er svo í hóf stillt að
naumast er hægt að hugsa sér
lækkun taxta nema á kostnað ör-
yggis og viðhalds. Minni bílar og
ódýrari til smápakkaflutninga var
og er góð hugmynd en því miður er
Guðmundur R. Ásmundsson fram-
kvæmdastjóri á Sendibílum hf. á
Steindórsplaninu að ganga af
þeirri hugmynd dauðri með fram-
komu sinni og óhróðri um aðra
ökumenn.
Að lokum þetta. í sárindum sín-
um af því að vera að kikna undan
kaupunum á Steindórsstöðinni
grípa Guðmundur og félagar til
óhróðurs gegn öllum öðrum öku-
mönnum. Málum sinum bjarga
Guðmundur og félagar ekki með
slíkum vinnubrögðum, hinsvegar
gætu þeir hugsanlega bjargað
miklu með því að skipta um ráðu-
nauta. Kaupin á Steindórsstöðinni
hljóta að teljast stórkostleg mis-
tök, hver svo sem ábyrgðina ber.
Steindórsmenn ættu að reyna að
bera þau mistök sem menn.