Morgunblaðið - 31.03.1985, Blaðsíða 46

46 B MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. MARZ 1985
WE HEIMI rVirMyNDANN/i
Ástralir í Ameríku
Á áttunda áratugnum voru þaö breskir leikstjórar eins og Alan
Parker og Ridley Scott, sem héldu til Hollywood í leit aö frssgö og
frama. En núna eru það andfætlingar þeirra, Ástralir, sem hertekið
hafa kvikmyndaborgina. Þrír fremstu leikstjórar Ástralíu munu senda
frá sér amerískar stórmyndir á þessu herrans ári 1985.
Enn sem komið er hefur Gillian
Armstrong (My Britliant Career) gert
Mrs. Soffel ( Ameríku meö þeim Di-
ane Keaton og Ástralanum Mel Gib-
son, en það er mynd byggð á
sönnum atburöum er varöa ástar-
samband eiginkonu fangavaröar og
moröingja. Gagnrýnendur hafa hælt
myndlnni á hvert reipi en áhorfend-
ur hafa látiö sig vanta.
Á hinn bóginn hefur mynd Peter
Weir (Gallipoli, The Year of Living
Dangerously), Vitnió, sem minnst
var á í siöustu viku, með Harrison
Ford í aöalhlutverki slegiö í gegn
svo um munar.
Og svo er þaö Bruce Beresford
og myndin hans, sem hann gerir
einnig í Ameríkunni. Hún hefur ekki
enn séö dagsins Ijós eins og hinar
tvær, en heitir Davíö konungur og
veröur víst eins og nafniö gefur til
kynna epískt stórvirki byggt á Biblí-
unni. Beresford hyggst segja „alla
söguna" fyrir um 15 milljónir dollara
en aöalhlutverkiö veröur i höndum
(og haldiö ykkur nú) Richards Gere
af öllum.
Afstaöa þessarra þriggja ástr-
ölsku kvikmyndagerðarmanna til
reynslu sinnar Hollywood er eins
ólík og myndir þeirra. Armstrong
segir: „Það er dásamlegt aö hafa
Ijóniö (MGM) fremst í myndinni. Þaö
gefur manni tilfinningu fyrir kvik-
myndasögunni, sem hver og einn
myndi finna. En mitt helsta markmiö
er aö gera þær myndir sem mig
langar til aö gera og ég held aö þaö
séu ekki margar slíkar geröar í
Hollywood."
Beresford segir: „Þaö er ekki eins
og maöur sé flóttamaöur austan frá
Evrópu, sem getur ekki snúiö til
baka. i áströlskum dagblööum fær
maöur þau tíöindi aö maöur „geti
ekki snúiö aftur", sem er ekki satt.
Ég vildi helst fara fram og til baka á
milli Ástralíu og Hollywood."
Peter Weir segir: „Þetta er stór-
kostleg reynsla og ég vildi helst gera
nokkrar myndir hér af og til.“
— ai.
Frú Sellers fer í mál
Peter Sellers heföi ekki verið
skemmt á síóustu myndinni um líf
Ciouseau leynilögreglumanns var
hmstaréttardómara sagt í réttinum
fyrir skömmu þegar tekiö var fyrir
mál ekkju Sellers gegn framleió-
endum myndarinnar, Trail of the
Pink Panther, eöa Á slóöum Bleika
paradusíns. Hinir einstöku leik-
hæfileikar Peters Seller geróu nafn
Clouseau hins franska frægt um
allan heim en þessi mynd, sem
gerö var eftir dauóa leikarans árið
1980, var „hræöileg og fyrir neöan
hans viröingu sem leikara", sagöi
lögmaöur ekkjunnar, Colin Ross-
Munro.
Ekkjan, Lynne Frederick, og for-
ráöamenn dánarbús Sellers hafa
sem sagt höföaö mál gegn United
Artist kvikmyndafyrirtækinu og
framleiöendum myndarinnar, Blake
Edwards, leikstjóra, og fyrirtæki
hans, Blakeline Productions, vegna
myndarinnar. Sækjendur málsins
vilja aö United Artist og Edwards og
fyrirtæki hans, sem hann á meö
konu sinni, Julie Andrews, veröi
meinaö að nota nafn, rödd eöa
persónusköpun Sellers úr fyrri
Pardusmyndum, í tengslum viö
myndir á borö viö „Á slóðum Bleika
pardusins". Verjendurnir segjast
eiga fullan höfundarrétt aö öllum
Pardusmyndunum og aö þeir geti
leyft sér aö nota þær aö vild.
Máliö er nefnilega það, eftir þvf
sem lögmaöurinn, Ross-Munro,
sagöi dómaranum, aö ástæöan fyrir
gerö myndarinnar var „ósiöleg og
mestanpart græögi framleiöands“.
Fjörutíu prósent myndarinnar (sem
sýnd var á sínum tíma í Tónabíói)
fela i sér atriöi úr fyrri Paradus-
myndum, sem klippt voru út, eöa
atriöi, sem höföu veriö í hinum fyrri
myndum. Edwards vildi alltaf gera
þessa síöustu Pardusmynd á meðan
Sellers var enn á lífi, en leikarinn
neitaöi ætíö aö þaö yröi leyft.
„Peter Sellers leitaöi alltaf aö full-
komnun í leik sfnum og sum atriðin
sem klippt voru úr myndunum þóttu
honum ekki fyndin, eöa ekki hæfi-
Ekkja gamanleikarans Patars
Sellers, Lynna Frederick, ar akki
ánægó meö hvarnig nafn manns-
ins hennar fyrrverandi hefur verió
misnotaö.
leikum hans samboöin," sagöi lög-
maöurinn. Myndin var gerö þrátt
fyrir kröftug mótmæli ekkjunnar og
forráöamanna dánarbúsins og flest-
ir myndu segja að þessi mynd hafi
veriö hræðileg og enga aösókn fékk
hún. Þær fimm myndir um leynilög-
reglumanninn, sem Sellers lók í á
fimm árum, frá 1962 til 1977, gáfu
aftur mikiö í aöra hönd, sagöi lög-
maöurinn. — ai.
Á þessari mynd eru samankomnar allar þær persónur sem láta aitt-
hvað aö sór kveöa í Lögregluskólanum.
Austurbæjarbíó:
Lögregluskólinn
Austurbæjarbíó hóf sýningar á
grínmyndinni „Lögregluskólinn"
(Police Academy) síóastliöinn
þriójudag. Myndin varó óskaplega
vinsæl í landinu, þar sem hún var
gerð, raunar er hún eins bandarisk
og hugsast getur. En vinsældir
myndarinnar eru ekki bundnar vió
Ameríku; hún sló rækilega í gegn í
Bretlandi, Noregi, Japan og víóar.
Myndin er samsafn af gamal-
kunnum persónum: þarna er sæti
gæinn sem er sama um allt, sadíski
yfirmaöurinn, byssuglaöa hörkutól-
iö, eftirherman snjalla, kvennagulliö
sem heillar meö lygum, sæta skvís-
an, og feiti nýliöinn sem allir hafa
gaman af aö stríöa.
Eitt er þaö sem einkennir banda-
ríska kvikmyndageröarmenn meir
en nokkuö annaö: ef myndir þeirra
njóta vinsælda eru engir gjarnari á
aö gera framhald en einmitt þeir.
Þetta á viö Hugh Wilson, leíkstjóra
Lögregluskólans og handritshöfund,
ekki síður en mjaltakonurnar Spiel-
berg og Lucas. Lögregluskólinn II er
tilbúin til sýninga, en meöan viö bíö-
um eftir þeirri mynd getum viö horft
á og hlegið aö nýgræöingunum í
lögum og reglu í Austurbæjarbíói.
Kvikmyndahátíð ’85:
Tvöfaldur
verðlaunahafi
frá Montreal
Júgóslavneski leikstjórinn Sijan verður
kynntur á kvikmyndaháttó í vor
Á KVIKMYNDAHÁTÍÐ sem haldin
veröur 18.—28. maí í vor veröa
kynntar tvær myndir eftir júgó-
slavneska leikstjórann Slobodan
Sijan sem vakiö hefur mikla at-
hygli utan heimalands síns á síð-
ustu þrem árum. Sijan var svo til
algerlega óþekktur á vesturlönd-
um, þegar mynd hans „Who is
Singing Over There“ fókk fyrstu
verólaun á The World Film Festi-
val í Montreal 1981. Og árió eftír
(1982) fókk einníg mynd eftir
Itann þessi eftirsóttu verölaun og
er þaö einsdæmi að sami leik-
stjóri hafi unnið þar til verölauna
tvö ár í röö. Þaö var fyrir myndina
„Maraþonfjölskyldan“ (The Mara-
thon Family) sem hann hlaut
verölaunin en hún veröur sýnd
hér á kvikmyndahátíó, ásamt
nýrri mynd eftir hann, „Hvernig
ég var kerfisbundiö lagöur í rúst
af fíflum“, (How I was Systemat-
ically Destroyed by Idiots) sem
hefur einnig hlotið frábæra dóma
og unnið til fjölda verólauna.
Sijan er 37 ára aö aldri, fæddur
1946. Stíll hans er satírískur og oft
dálítiö absúrd, þótt yrkisefnin séu
sótt beint i jógóslavneskan
hversdagsleika. Þannig minnir
hann stundum á leiksáld absúrd-
ismans i efnistökum, enda skrifar
hann myndir sínar sjálfur eöa í
samvinnu viö aöra.
Maraþonfjölskyldan, sem sýnd
veröur hór á kvikmyndahátíö, eins
og áöur segir, gerist á millistríösár-
unum. Myndin segir frá fimm ætt-
liöum Topalovic fjölskyldunnar
sem allir eru á lífi, sá elsti er 120
ára sá yngsti 25 ára.
Sijan leikur sér þannig aö kyn-
slóöabilinu meö því aö búa til fimm
kynslóöabil. Átökin í myndinni
hefjast þegar Mirko fulltrúi yngstu
kynslóöarinnar neitar aö hefja
störf viö útfararfyrirtækiö sem fjöl-
skyldan hefur rekiö ættliö eftir
ættliö. Þessi afstaöa Mirko veldur
miklum vonbrigðum, vegna þess
aö í nútímanum skilar líkkistu-
framleiösla og útfararekstur æ
meiri gróöa, bæöi vegna þess aö
meö tilkomu tækninýjunga eru
jaröarfarir fljótlegri og meö bálför-
um, sem eru aö komast í tísku, mé
afgreiöa hina dauöu á mun hag-
kvæmari hátt.
Mirko ætlar sér aö leita fegurra
mannlífs meö kærustunni sinni
Denjku, en þegar hún og faöir
hennar fá ávæning af þeim gróöa
sem Mirko á í vændum, taki hann
viö útfararekstrinum vilja þau fá
sinn hluta af kökunni. Meö tilstilli
Mirko hyggjast þau leggja undir
sig bissness Maraþonfjölskyld-
unnar.
Mirko er á milli tveggja elda, en
þegar hann áttar sig á því aö kær-
astan er ööru fremur á eftir pen-
ingum fjölskyldunnar og svífst
einskis, og situr á svikráöum viö
hann til aö ná sínu fram, snýr hann
frá henni og tekur nú viö stjórn
fjölskyldunnar. En Mirko hefur
fengiö fyrrverandi tengdafööur
sinn upp á móti sér og hefst nú
hatröm barátta þeirra á milli. í
þeirri baráttu er beitt öllum þeim
meöölum sem viö þekkjum úr am-
erískum glæpamyndum, og ekkert
til sparaö. Húmorinn er oft svartur
og týpurnar ýktar. Hér er á feröinni
mynd sem fer óvenjulegar slóðir í
frásögn og persónugerð og hefur
vakið mikla forvitni og jafnt aö-