Morgunblaðið - 18.04.1985, Qupperneq 51

hann hávaðamaður, lá lágt rómur,
en eigi að síður var hann oft glett-
inn í orði og spaugsamur og lengi
verður minnisstætt bros hans og
blik í auga. Ég hygg að segja megi
að hann hafi verið hinn vandað-
asti maður. Að ytra útliti var
hann hinn vörpulegasti.
Því miður hitti ég Jón sjaldan
eftir að hann hætti hjá útvarpinu.
Hann var um árabil húsvörður í
verzlunarhúsi Ragnars Blöndals
og ekkju hans í Austurstræti, og
mjög lét hann vel af því fólki.
Fleira fékkst hann við hér syðra,
var m.a. drjúglengi starfsmaður
verksmiðju J.B. Péturssonar.
Árið 1965, þegar Skáksamband
fslands minntist 40 ára afmælis
síns, þótti okkur í þáverandi
stjórn hlýða að sæma þá tvo
menn, er gegndu embættum á
stofnfundi sambandsins á Blöndu-
ósi 1925, heiðursfélagsnafnbót,
þ.e. Ara Guðmundsson, fyrsta for-
seta sambandsins, og Jón Sigurðs-
son, sem var ritari stofnfundar.
Var Jón nú elztur í fámennum
hópi heiðursfélaga sambandins, 87
ára að aldri. Báðir voru þeir, Ari
og hann, í tölu bestu skákmanna á
Akureyri um það leyti sem sam-
bandið var stofnað og næstu ár á
undan og eftir og tóku oft þátt í
skákmótum á heimaslóðum, auk
þess sem þeir kepptu á íslands-
þingum eftir að skáksambandið
kom til sögunnar.
Langt mun nú síðan Jón Sig-
urðsson tefldi kappskák, en tals-
vert mun hann ætíð hafa fylgzt
með því sem gerðist á skáklist-
arsviði innanlands og jafnvel
utan, og raunar var hann athugull
á margskonar hræringar um-
heimsins. En nú er hann horfinn
burt af taflborði lífsins og lætur
eftir sig góðar minningar mann-
kostamanns.
Ég votta konu hans, Magnúsínu
Kristinsdóttur, sem dvelur sjúk á
Vífilsstaðaspítala, börnum þeirra
og fjölskyldufólki hluttekningu
mína.
Baldur Pílmason
í dag verður borinn til moldar
Jón Sigurðsson frá Snæbjarnar-
stöðum í Fnjóskadal, heiðursfélagi
Skáksambands íslands. Hinn 23.
júní 1925 komu saman á Blönduósi
nokkrir framsýnir og stórhuga
menn í þeim tilgangi að stofna
skáksamband allra skákfélaga á
íslandi. Þessir brautryðjendur ólu
Íá von i brjósti að Skáksamband
slands gæti haft bein áhrif á
skákfélög í landinu, styrkt þau á
margan hátt, leiðbeint þeim til
þekkingar og örvað til samstarfs
og þroska. Með þessu mætti búast
við að fljótt risi sterk alda er
vekja mundi almennan skákáhuga
í landinu öllu. í hópi þessara
frumkvöðla var Jón Sigurðsson,
litunarmeistari klæðaverksmiðj-
unnar Gefjunar á Akureyri. Jón
fór ríðandi til fundarins ásamt fé-
lögum sínum frá Akureyri. Ferðin
var löng og ströng, tók alls fimm
daga, og má því með sanni segja
að mikið hafi verið fyrir því haft
að sækja hinn fyrsta fund Skák-
sambands íslands. Jón var ötull og
áhugasamur félagsmaður. Hann
ritaði fundargerð stofnfundarins
og var kosinn varaforseti Skák-
sambands íslands árið 1926. Jón
var í hópi bestu skákmanna á Ak-
ureyri. Arið 1965 var Jón Sigurðs-
son gerður að heiðursfélaga Skák-
sambands Islands ásamt fyrsta
forseta sambandsins, Ara Guð-
mundssyni, bankaritara frá Akur-
eyri.
Skáksamband íslands heldur
hátíðlegt 60 ára afmæli sitt á
þessu ári. Stofnfundarins verður
sérstaklega minnst og þá um leið
þeirra brautryðjenda sem íslensk-
ir skákáhugamenn standa í mikilli
þakkarskuld við.
Skáksamband íslands færir eft-
irlifandi eiginkonu Jóns Sigurðs-
sonar, frú Magnúsínu Kristjáns-
dóttur, börnum þeirra og öðrum
ættingjum innilegustu samúð-
arkveðjur. Megi guðs blessun
fylgja minningunni um þann góða
dreng, er við kveðjum í dag.
Þorsteinn Þorsteinsson
forseti Skáksamb. íslands
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. APRÍL 1985
■**— ----—
vfH i .i.ui'A IHTT'
M-
Krístíana Sigurðar-
dóttir — Minning
Fædd 4. maí 1894
Dáin 9. apríl 1985
í dag fer fram frá Fossvogskap-
ellu útför Kristíönu Sigurðardótt-
ur. Hún andaðist þann 9. þessa
mánaðar að Hrafnistu í Reykja-
vík, og var á nítugasta og fyrsta
aldursári.
Kristíana var fædd 4. maí 1894 í
Hofstaðaseli í Viðvíkurhreppi í
Skagafirði. Foreldrar hennar voru
Guðrún Jónsdóttir og Sigurður
Hallsson, sem lengst bjuggu í
Hringveri í Hjaltadal. Þau áttu
stóran barnahóp og var Kristíana
þeirra yngst.
Þau hjón voru mikið atorkufólk,
einkum Guðrún, en kraftar þeirra
voru svo þrotnir að þau brugðu búi
þegar þessi yngsta dóttir þeirra
var 7 ára. Hún fylgdi móður sinni
í húsmennsku að Hofstaðaseli og
dvaldi þar til 18 ára aldurs.
Þeir sem alast upp hjá vanda-
lausum að meira eða minna leyti
hafa misjafna sögu að segja um
hlutskipti sitt. En Kristíana átti
góðar minningar frá Hofstaðaseli
og lá hlýtt orð til heimilisfólksins
þar. Það segir þá sögu að í Hof-
staðaseli hafi búið gott fólk, en
einnig má af því ráða að Kristíana
hafi verið barn sem kom sér vel og
náði hylli húsbænda sinna. Og það
þyrfti engum að koma á óvart, því
að hún var glaðlynd, ósérhlífin og
garpur dugleg.
Átján ára réðst Kristíana að
Hofstöðum í sömu sveit, til hjón-
anna Kristrúnar Jósefsdóttur og
Jóhannesar Björnssonar.
Á Hofstöðum var fjölmennt
myndarheimili og þar óx upp
mannvænlegur hópur systkina. I
mörgu var að snúast og það hef ég
fyrir satt að Kristíana hafi þar
verið hinn mesti bústólpi, innan
bæjar og utan, þau tólf ár sem hún
var þar í vist.
Við þessa fjölskyldu batt hún
ævilanga tryggð og gladdist ávallt
yfir velgengni hennar.
Þrítug að aldri yfirgaf Kristí-
ana æskustöðvarnar og hélt til
Reykjavíkur. Fyrstu árin þar
fékkst hún við ýmis störf, var í
vist og lagði stund á hannyrðir á
veturna, en fór í kaupavinnu að
Bessastöðum og að Ferjukoti á
sumrin. Eftir það hóf hún störf í
Ölgerðinni Agli Skallagrímssyni
og vann þar nær fjóra áratugi.
Ævikvöldinu eyddi hún að
Hrafnistu. Þar átti hún að mæta
góðu viðmóti starfsfólksins og var
þakklát fyrir það.
Kristíana giftist ekki og átti
engin börn. Ýmsir höfðu orð á því
að það væri skaði að henni hlotn-
aðist ekki það hlutskipti að verða
húsfreyja á stóru heimili sem
mikið hefði umleikis. Og yíst hefði
það látið henni vel, slík ham-
hleypa sem hún var til allrar
vinnu, fyrirhyggjusöm og mikill
skipuleggjandi. En raunar hygg ég
að hæfileikar hennar hefðu nýst
henni vel á fleiri sviðum.
Kristíana settist aldrei á skóla-
bekk, fremur en önnur fátæk
stúlkubörn í upphafi aldarinnar,
en ég er þess fullviss að bóknám
hefði legið prýðisvel fyrir henni.
Hún var stálminnug, glöggskyggn
og fljót að átta sig.
Hún var töluverð hannyrða-
kona, og stundaði einkum baldir-
ingar. Þessa fíngerðu nákvæmn-
isvinnu fékkst hún við fram yfir
áttrætt, en valdi sér þó hin ein-
faldari mynstur undir það síðasta.
Ég kynntist Kristíönu, ömmu-
systur minni, ekki fyrr en á efri
árum hennar. Þá leigði hún mér
herbergi og aðgang að eldhúsi sínu
í sex ár. Við skröfuðum þá margt,
og af henni fræddist ég um gamla
daga í Reykjavík og í Skagafirði.
Kristíana var ákaflega frænd-
rækin og vinföst. Hún var félags-
lynd og glaðsinna og þróttmikil í
lund. Beiskja eða biturð varð ekki
fundin í hennar fari.
Það mun engan undra, sem
þekkti Kristíönu, að hún hafði
fyrir mörgum árum gert ýmsar
ráðstafanir varðandi útför sína.
Hún hafði látið festa á blað fáein-
ar upplýsingar um helstu ævi-
atriði sin handa prestinum sem
jarðsyngi hana. Þetta eru aðeins
fáeinar linur og allt beinharðar
staðreyndir, nema þessi lokaorð:
„Hún vill láta þess getið að hún
hafi á lífsleiðinni kynnst mörgum,
bæði skyldum og vandalausum,
sem hafi sýnt henni mikla tryggð
er hún þakkar hjartanlega."
Ég vildi einnig að leiðarlokum
mega þakka Kristíönu frænku
minni fyrir kynnin.
Blessuð sé minning hennar.
Hanna Dóra Pétursdóttir
Fyrirliggjandi í birgðastöð
KALDVALSAÐ
PJ
Stál SPO 10.03-12.03
Plötuþykktir frá 0.8 - 2 mm
Plötustærðir 1000 x 2000 mm
og 1250 x 2500 mm
SINDRA
STALHF
Borgartúni 31 sími 27222
SIGUKVEGARINN!
MAZDA 626 er margfaldur verðlaunabíll og metsölubíll á Islandi sem annars staðar.
\Jerð:626 LA MatchbacH 2.0L mA/öHvastýri. Kr. 482.017. Til öryrHja ca Hr. 376.017.