Morgunblaðið - 07.07.1985, Blaðsíða 22

22
MOBGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. jtlLÍ 1985
SJÓNVARP
Fastir liÖir
einsog
venjulega
„Léttur
fjölskylduharmleikur
í sex þáttum“
Tökum var aö Ijúka.
Sviðsmyndin sýndi inn í rík-
mannlegt heimili Skordalshjón-
anna og atriðið sem taka átti
gerðist frammi í holi og inni í
forstofu. Frú Skordal var að
fara í vinnuna og maðurinn
hennar sníkti af henni peninga
fyrir afmælisgjöf handa vini sín-
um. Atriðiö tekur eina og hálfa
mínútu í sýningu en það tók
rúman klukkutíma að fílma það.
Samt voru leikararnir mjög vel
æfðir fyrir atriðið og tækni-
mennirnir líka. Það er bara svo
ótalraargt sem þarf að vera í lagi
við upptöku, ótal smáatriði.
Fólkið vann hratt og vel og það
þurfti ekki að gera nema tvær
tökur. Sú síðari var notuð. Hún
var gallalaus, vel leikin og vel
gerð. Og eftir allt er klukku-
stund í tökur sjálfsagt mjög góö-
ur tími.
Þetta var í sjónvarpssal,
hinum eina og sanna, og
það var verið að taka
upp gamanmyndaflokk í
sex þáttum eftir þær
Eddu Björgvinsdóttur og
Helgu Thorberg sem
þær gerðu í samvinnu við leikstjóra þátt-
anna, Gísla Rúnar Jónsson. Þættirnir
heita „Fastir liðir eins og venjulega", það
er a.m.k. vinnuheitið og gæti allt eins orðið
fast heiti. Leikstjórinn vill kalla þættina
„léttan fjölskylduharmleik í sex þáttum".
Tökur höfðu staöið yfir frá því í byrjun
maí en nú var þeim að ljúka. Það voru ekki
nema tveir leikarar þennan næstsíöasta
dag upptökunnar, þau Ragnheiður Stein-
dórsdóttir og Július Brjánsson, sem í gervi
sínu leit út eins og nýsloppinn af diskóteki
nokkurn veginn
ViAar aðstoöar
leikstjóri, Gísli
Rúnar og Egill
Aðalsteinsson
myndatökumaöur.
innan um alla
tækni- og sviðs-
mennina. Þau
leika Skordals
hjónin. Sviðsmenn
voru önnum kafnir í
byrjun við að færa
sviðsmyndina til. „Það
þarf að færa þennan
vegg til að koma út kam-
eru,“ sagði einhver og ann-
ar sagði: „Það þarf að færa
þennan vegg út og útvegginn"
og sú skipun stóð svolítið í
mönnum. „Hvar er barnið?" var
svo allt í einu hrópað og einhver svaraði:
„Það er í lagi. Það er hjá Hilmari." Þau
Skordalshjónin eiga nefnilega lítinn son,
kannski rétt rúmlega eins árs, og hann var
á sífelldum þeytingi um salinn. „Lilli stór-
leikari“ var hann kallaður. Hann heitir
Heiðar Örn Tryggvason.
Lilli stórleikari takur viö tilsögn frá Imkstjóranum.
Beðið eftir töku. Ragn-
heiöur Steindórsdóttir
hugleiðír nassta leik.
„Sást þú Woody Egg (Viðar Eggertsson
aðstoðarleikstjóri) þarna frammi?" spurði
leikstjórinn Júlíus Brjánsson en ég heyrði
ekki svarið. Ég var að rifja upp þegar þeir
Gísli Rúnar og Júlíus voru kaffibrúsakall-
ar í sjónvarpinu fyrir mörgum árum. Þeir
voru gríðariega fyndnir saman en eini
brandarinn sem mig rámaði í var eitthvað
um kalda rifjasteik. Á meðan ég var í þess-
um hugleiðingum kom Ragnheiður inn og
einhver tíndi í hana skartgripi úr bleiku
verkfæraboxi. Sjálfsagt ekki mjög dýr-
mætir skartgripir hugsaði ég. Og svo var
byrjað að taka.
Leikstjórinn kom sér í beint samband
við upptökuherbergið þar sem upptöku-
stjórinn, Viðar Víkingsson, sat og stjórn-
aði. Þeir tveir voru í miklum samræðum á
meðan á tökum stóð, allt skyldi vera ná-
kvæmt og vandað. Svo var gerð pása.
Myndavélarnar voru stilltar og leikstjór-
inn gekk inn í viðhafnarstofuna á rík-
mannlega heimilinu og gaf leikurunum
síðustu ábendingarnar. Og svo var byrjað
aftur. „Haldiö áfram frá sama kjúi,“ sagði
leikstjórinn þegar hann settist í sætið sitt
og var búinn að tengja sig við Viðar
upptökustjóra. „Ókei, ókei, þetta rúllar
nokkurnveginn," sagði hann svo eftir
nokkrar æfingar í viðbót. „Við skulum
taka þetta.“
J>etta verður upptaka — vilja allir
tékka sitt,“ kallaði þá Helga Pálmadóttir
sviðsstjóri yfir salinn. „ÞÖGN.“ Dauða-
þögn varð í salnum nema hvað lilli stór-
leikari var að gamna sér eitthvað við Júlí-
us, sem hélt á honum í atriðinu. En það
var nú í lagi. Og svo var tekið. Þeir sem
vildu gátu fylgst með beint á tveimur sjón-
varpsskjám í einu horni salarins (þar sem
Þær gerast ekki betri
Tónlist
Sigurður Sverrisson
Eurythmies
Be yourself tonighl
R( A/Skífan
Maður er dolfallinn og ekkert
minna! Satt að segja hélt ég að
Eurythmics yrði gersamlga
fyrirmunað að bæta um betur
frá plötunni Touch, sem kom út
1983, en með þessari listasmíð
sinni hafa þau Anne Lennox og
Dave Stewart gert enn betur.
Ótrúlegt en satt.
Um tíma óttuðust menn að dú-
ettinn frábæri væri farinn veg
allrar veraldar þegar Anne
Lennox ánetjaðist einum úr
flokki Hari Krishna, en upp úr
því sambandi slitnaði eftir tæpt
ár. Lennox tók rakleiðis upp
þráðinn þar sem frá var horfið
og áður en þessi skífa kom út
hafði dúettinn gefið til kynna
hvað væri á leiðinni með laginu
Sexcrime úr kvikmyndinni 1984.
Breytingin á tónlist Eurythm-
ics hefur orðið geysileg. Yfir-
bragðið er allt miklu rokkaöra
og áreitnara en var á Touch. Gít-
arleikur Stewart oft á tíðum frá-
bær og hann skiptir um „sánd“
eins og honum þurfa þykir. Það
sama má segja um Lennox, söng-
ur hennar er í senn blíður og
seiðandi og grófur og kröftugur
og í raun allt þar á milli. Allt
eftir því hvað á best við hverju
sinni.
Stewart á heiðurinn af öllum
lögum plötunnar en Lennox sér
um textana. Lögin eru upp til
hópa afhragösgóð og fyrri hliðin
er einhver sú allra heilsteypt-
asta plötuhlið sem ég man eftir
að hafa heyrt í seinni tíð. Siðari
hliðin er ekki eins grípandi en
samt er sami gæöastimpillinn
yfír öllu saman.
Góðir gestir koma við sögu hjá
Eurythmics á þessari plötu,
Stevie Wonder, Elvis Costello og
Aretha Franklin. Þau eru gott
krydd á frábæra plötu, sem þó
hefði ekki verið lakari án þessa
tríós. Það er nefnilega allt svo til
skothelt á þessari plötu; lög,
söngur, hljóðfæraleikur og „pró-
dúsjón". Hvað vilja menn
meira?.
GORI 88, er
þekjandi fúavörn
sem slettist hvorki
né drýpur