Morgunblaðið - 07.07.1985, Blaðsíða 38

MORGUNBLADIÐ, SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 1985
38
Billinn brunar og suðið er
notalegt. Landslagið líður hjá
og áreynslulaust flökta ýmiss-
konar hugsanir, koma og fara.
Hvergi er hugurinn ótruflaðri,
enda ekkert tónatengt út-
varpsmas i þessum bíl. Útvarp
hefur aldrei fengið inni í nokkr-
um bíl Gáruhöfundar. Stundum
er þar eini staðurinn til að
hugsa heila hugsun á leið milli
húsa í nútíma streitulífi. En
margt kemur í hugann þegar
rennt er aleinn í bil um lands-
byggðina, upp yfir heiðar og inn
fyrir fjarðarbotna — á Vest-
fjörðum. Þrettán hundrað kiló-
metra á fáum dögum.
Vegir eru ágætir eftir þetta
þurra vor þegar ekið er vestur
um og um sunnanverða firðina
til ísafjarðar. Á stöku stað þó
varasamir hryggir þar sem
unnið er að heflun eða borið
ofan í. Enda árstími viðgerð-
anna. Fjarska er samt dapur-
legt að horfa upp á alla þessa
fyrirhöfn og vita að ekki liður á
löngu áður en þetta hefur allt
spýst eða þyrlast upp i loftið.
Púff! Horfið í mekki, eins og
ekkert hafi verið gert. Verði
eitthvað eftir á veginum ýtist
það visast út af honum undan
ýtutönn með fyrstu snjóum.
Kemur fram i hugann gamla
góða sagan frá Kleppi, þar sem
sjúklingarnir áttu að hafa borið
sama sandinn upp i strokk og
sturtað honum niöur allan dag-
inn, en ef þeir fundu það út
töldust þeir læknaðir og voru
útskrifaðir. Hefur hliðstætt at-
hæfi síðan hlotið hið alkunna
nafn Kleppsvinna. Hvenær ætli
við höfum efni á að „læknast"
og getum hætt að bera sand og
grjót í hítina?
Komið er fram á dag þegar
rennt er áfram norður Dalina,
eftir bensinlögg á fararskjót-
ann og góðan kaffisopa með
spjalli hjá henni Kristjönu i
Búðardal. Ljóðabrot rifjast upp
Þegar rennt er framhjá bæjum;
Ljárskógum þar sem söngmað-
urinn með hörpuljóðin, Jón
Jónsson, fæddist; Ljárskógaseli,
fæðingarstað Jóhannesar úr
Kötlum sem orti um hann
pabba, sem var skrýtinn og
sköllóttur karl og „kotungsleg
seiglan í kögglum hans/ væri
kónginum samboðið — stund-
um“; Hvitadal er minnir á Stef-
án og Söngva förumannsins;
Skógum þar sem fæddist höf-
undur þjóðsöngsins Matthías
Jochumson og orti:
Bráðum kveð ég fólk og frón
og fer í mína kistu -
rétt að segja sama flón
sem ég var í fyrstu
og sungið er hástöfum i bílnum
Hlíðin mín fríða þegar ekið er
niður að Reykhólum meðfram
Barmahlíðinni sem heillaði Jón
Thoroddsen til að yrkja um
blágresið blíða og berjalautu
væna. Þar gefur að líta einhver
fallegustu gömlu bæjarhús á
landinu, Barma, sem Jón
Ólafsson arkitekt hefur gert svo
fallega upp, eins og sést á teikn-
ingu hans hér á síðunni.
Á leirunum i botni Gilsfjarð-
ar og stigvélatánni á Hvamms-
firði er útfall. Þar er nú örlítið
lag af glitrandi sjó yfir svörtum
sandi, svo slær á blárri slikju
undan geislum sólar og gárurn-
ar í sandinum undir mynda
undarlegustu ijósbrot. Stór-
kostleg listsýning!
Seinna og uppi á einhverri
heiðinni kemur skyndilega i ljós
rautt sæluhús í þokunni. Jafn-
vel i bíl á auðum vegi á björtu
vori er gott sjá svona hús. Hvað
þá ef verið er á ferð í illfæru
vetrarveðri. Það er merki um að
komið sé á háheiðina og nú fari
að halla niður af. Sæluhús tákn-
ar þó ekki að einhver sérstök
sæla sé að vera þar. Það kynni
þó nútimafólki helst að koma i
hug. Rétt eins og barnið sem
spurt var í brúðuleikhúsinu um
útilegumenn og kvaðst aldeilis
þekkja þá, menn sem fara upp á
fjöll með bakpoka og tjald. Nei,
sæluhús vísar til annarrar sælu.
Fyrir að reisa sæluhús fyrir
förumenn fékkst ávísun á sæl-
una á himnum. Forfeður okkar
gátu raunar tryggt sér sæluvist
út á annað, svo sem brúargerð
og vegabætur. Ekki veit ég
hvort vegagerðarmennirnir sem
bera ofan í sand og möl á ári
hverju tryggja sér nokkurt sér-
stakt pláss í sælunni þarna
uppi, en afrakstur þeirra erfiðis
er að minnsta kosti horfinn
áleiðis á undan þeim upp í þenn-
an sama geim. Fyrrum gátu
menn gefið sælubrú eða sælu-
AIIT TIL
PIPULAGNA
aa BYGGINGAVÖRUR HE
SUÐURLANDSBRAUT 4. SÍMI 33331.
—....... ' —■ ■ ——
ferju á alfaraleið til að liðka
fyrir því að komast í sæluvist-
ina. Fyrir þessu fyrirheiti um
sæluna á himnum má bera gaml-
ar bækur.
Aftur á móti krefjast bæði
heilög ritning og Sigurður Þór-
arinsson annarskonar framlags
til að fá hlutdeild í slíkti sælu.
Mattheusarguðspjall segir: Sæl-
ir eru fátækir í anda, þvi að
þeirra er himnaríki. Hvorki
nefnt sæluhús, brýr né ferjur.
Ættu þá margir að vera hólpn-
ir. Og Sigurði varð að orði:
Nú þekkist sú skoðun og þykir fín,
að þetta vort jarðlíf sé ekkert grín,
menn eigi að lifa hér ósköp trist.
Og öðlast í himninum sæluvist.
Gáruhöfundur er nú greini-
lega orðinn fátækur í andanum.
Ró og næði og skortur á mali í
bíl á ferð dugar sýnilega
skammt til djúpra hugleiðinga.
Raunar álitamál að svo fátæk-
legur andi eigi nokkra sæluvist
skilið — ekki einu sinni í rauðu
húsi í þoku uppi á heiði.
En hugurinn í suðandi bíl
lætur lítt að stjórn í þokunni.
Rifjast upp sögur af draugum
og útilegumönnum, sem fylgja
hverri heiði. Það voru eins kon-
ar landverðir fyrri tíma. Má
segja að þeir hafi veitt landinu
nokkra vernd. Um aldir þorði
varla nokkur maður upp á há-
lendið þeirra vegna og umferð
dróst saman. Nútíma landverð-
ir, sem komnir eru um þetta
leyti hver á sinn stað í þjóð-
garða og vinsæla ferðamanna-
staði á fjöllum, hafa tekið við
þeirra hlutverki. Hafa þó önnur
ráð til að forða of miklum
átroðningi á gróður og vinsæl-
ustu blettum frá því að verða að
öskuhaug en að hræða fólk frá.
Fádæma ósköp hafa vegir
annars batnað á fáum árum.
Kominn fínn vegur norðurleið-
ina frá ísafirði, inn fyrir alla
firði við Djúpið og yfir Stein-
grímsfjarðarheiði til Hólmavík-
ur. Hvað þá skotvegurinn það-
an, suður Strandir og á hring-
veginn í botni Hrútafjarðar. Þó
eins gott að vita uppi á miðri
heiði að þessi breiðvegur til
vinstri sem allt í einu birtist
hornrétt á veginn getur ekki
verið annað en nýi vegurinn um
Steingrímsfjarðarheiði, því
ekkert er þar skiltið. En margt
gerist á langri leið. Sem ekið er
á fögru lygnu kvöldi út með lsa-
firðinum, innsta firði við Djúp,
heyrðist allt í einu mikið kríu-
garg inn um bflgluggann.
Skammt ofan við hafflötinn
flýgur örn með kríuger í kring-
um sig og með eina i klónum. Og
úti er ævintýri.
Hjartans þakkir til allra sem sýndu mér
vinarhug á níræðis afmœli mínu 22. júní sl.
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður Pálsdóttir.
Ungt, barnlaust par óskar eftir 2—3
herb. íbúó á rólegum staö á Stór-
Reykjavíkursvæöinu. Góöri umgengni,
reglusemi og skilvísum greiöslum heitiö
Vinsamlegast hringið í síma 32647 eða
651382.