Morgunblaðið - 09.07.1985, Blaðsíða 47

MORGUNBLADIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ 1985
47
kona hans var komin í sjúkrahús
og vitað að hún mundi ekki geta
snúið heim aftur og að hann gat
ekki verið einn vegna veikinda
sinna.
Böðvar var félagi í Málfundafé-
laginu Magna í Hafnarfirði og tók
virkan þátt í störfum þess.
Böðvar var meðal þeirra, sem ég
kynntist fyrstu vikurnar eftir að
ég kom til Hafnarfjarðar. Þá vann
hann hjá Skipasmíðastöð Hafnar-
fjarðar. Hann var einn okkar 12
og yngstur að árum, sem stofnuð-
um Skipasmíðastöðina Dröfn hf.
1941. Þegar Dröfn hóf starfsemi
sína árið eftir byrjaði hann strax
að vinna hjá fyrirtækinu og gerði
alla tíð síðan á meðan heilsa ent-
ist. Hann vann lengst af á tré-
smíðaverkstæðinu og var þar
verkstjóri um 6 ára skeið.
Böðvar var kosinn endurskoð-
andi Drafnar 1%2 og var það til
1971 er hann var kosinn stjórnar-
formaður og var það til 1984 að
hann óskaði eftir að láta af for-
mennsku en var áfram kjörinn í
stjórn félagsins. Með Böðvari er
góður drengur genginn. Hann var
einn þeirra manna sem var gott að
vera með. Vini átti hann marga og
trausta. Honum þótti vænt um
fjölskyldu sína, hlúði að henni og
var umhyggjusamur heimilisfaðir.
Þess naut hann líka þegar hann
sjálfur þurfti á að halda.
Við kveðjum góðan dreng, þökk-
um samfylgdina og flytjum fjöl-
skyldu hans innilegar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning hins
látna heiðursmanns.
Páll V. Daníelsson
Böðvar Sigurðsson móðurbróðir
minn er látinn, 69 ára að aldri. Þó
aldursmunur hafi verið mikill
milli okkar, þá vorum við Böðvar
vinir frá því ég man eftir mér.
Mig undrar það ekki í dag, að ég
skyldi dragast strax sem barn að
honum, því hann hafði í lifandi lífi
til að bera þá mannkosti, sem
saklaust barn strax merkir.
Hann var hæglátur, glaðvær,
ljúfur í lund, og mátti ekki vamm
sitt vita. Hjálpfús var hann með
eindæmum og ráðagóður. Böðvar
frændi hafði ekki einungis
mannkosti sem höfðuðu til mín
sem barns, heldur engu minna
þegar ég þroskaðist. Hann var
ágætlega lesinn, dverghagur,
söngmaður góður og mannblend-
inn. Hann hafði góða frásagnar-
gáfu og húmor og ég naut þess oft
að hlýða á sögur hans.
Fyrsta árið sem ég stundaði
framhaldsnám í Reykjavík dvaldi
ég hjá Þorvaldi (nú látinn, bróðir
Böðvars) á Hamarsbraut 6, Hafn-
arfirði, og var kostgangari hjá
Böðvari og Mörtu á Hringbraut-
inni. Hjá þeim sæmdarhjónum
var ég vel alinn andlega sem lík-
amlega. Þá voru góðir dagar á
Hringbrautinni, Skúli sonur
þeirra nýkominn heim frá námi
ásamt konu sinni, Laufevju, og
ungbarni, Mörtu Maríu. Ég trúi
því að þá hafi sporin verið létt
heim og heiman niður í Dröfn, en
þar starfaði Böðvar sem húsa-
smíðameistari frá því að ég man
eftir mér fram á sfðustu ár, eða
þar til hann hóf að kenna þess
sjúkdóms, sem leiddi hann til
dauða nú þann 1. júlí.
Böðvar var afburðasmiður.
Hann hafði unun af því að leita
fullkomnunar í vinnu sinni. Vand-
virkni, þolinmæði og þrautseigja
voru hans aðalsmerki. Ég fékk það
margoft reynt, þegar hann smíð-
aði hvern hlutinn af öðrum í stól-
inn minn „Sóley" þegar hann var í
mótun.
Milli fjölskyldu minnar og
Böðvars voru sterk vináttubönd og
því gagnkvæmar heimsóknir tíðar
á liðnum árum. Hann og faðir
minn brölluðu margt um dagana
og var þá oft glatt á hjalla. Þessir
dagar og margir aðrir koma fram
í hugann þegar ég með söknuði
kveð góðan vin og veit að það
skarð sem hann skilur eftir verður
ekki fyllt að nýju.
Fyrir mína hönd og fjölskyldu
minnar votta ég Mörtu, eftirlif-
andi konu hans, Skúla, Laufeyju
og börnum þeirra samúð mína.
Valdimar Harðarson
f dag er kvaddur hinstu kveðju
mágur minn, Böðvar Sigurðsson,
og langar mig til að minnast hans
með nokkrum orðum. Við slík
tímamót streyma minningarnar
fram í hugann og þeim fylgja
birta og ylur. Böðvar var mikið
ljúfmenni, sem ekkert aumt mátti
sjá, og frá honum streymdi mikil
hlýja og góðvild.
Böðvar fæddist 1. ágúst 1916,
sonur hjónanna Sigurðar Valdi-
marssonar trésmíðameistara og
Sigríðar Böðvarsdóttur. Sigríður
var ein af Böðvarssystkinunum,
sem þekkt voru fyrir atorku og
dugnað á sínum tíma. Tveggja ára
gamall fluttist Böðvar með for-
eldrum sínum til Hafnarfjarðar
og bjó þar alla sína ævi. Böðvar
var elstur af níu systkinum og er
hann fimmti þeirra sem fer. Var
alla tíð mjög kært með Böðvari og
systkinum hans.
Böðvar lærði trésmíðar og varð
síðar einn af stofnendum Skipa-
smíðastöðvarinnar Drafnar hér í
Hafnarfirði og vann hann þar all-
an sinn starfsdag og segja má, að
Dröfn hafi verið hans annað heim-
ili.
Böðvar gekk að eiga Mörtu
Jónsdóttur frá Patreksfirði. Eign-
uðust þau einn son, Skúla Gunnar,
kerfisfræðing, er hann giftur
Laufey Jóhannsdóttur og eiga þau
þrjú börn. Þau búa í Garðabæ.
Böðvar byggði sér hús á
Hringbraut 56 í Hafnarfirði og bjó
þar lengst af. Fyrir um hálfu ári
seldi hann húsið og fluttist til
Skúla sonar síns.
Böðvar átti við vanheilsu að
stríða seinni árin og þurfti nokkuð
oft að leggjast inn í sjúkrahús.
Andaðist hann í Landspítalanum
mánudaginn 1. júlí.
Á kveðjustund viljum við hjónin
'þakka Böðvari samfylgdina og
samverustundirnar, sem nú verma
þegar leiðir skilur. Einnig sendum
við hjónin Skúla og fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Böðvars Sig-
urðssonar.
Þóra Magnúsdóttir
MiTSUBiSHi
GALANT
framhjóladrifinn
kjörgrípur
Örfáir bflar óseldir af árgerð 1985.
Verö frá kr. 527.100.-

SHVERSIHN MEH ELONUS- Ot COROOIÍNAO
POTTAR
- RYÐFRÍTT STÁL
- HÚÐAÐIR
- POTTUR
- KOPAR
- HRAÐSUÐU
NÝBÝLAVEBI 24
KBPAVBEI-S41IES

Stórkostleg sumarútsala
á barnafatnaði
afsláttur
I Ármúla 1 A. S. 91-686113.

H