Morgunblaðið - 14.07.1985, Qupperneq 49

arþrek og sú styrka skaphöfn, er
hún bjó yfir. Þetta voru eiginleik-
ar, sem born hennar, jafnt sem
óskyldir, er henni kynntust, mátu
mikils í fari hennar.
Ég minnist þess, er við Ólafur
læknir, sonur hennar, sem vorum
góðir vinir, ræddum eitt sinn sem
oftar um skólamál og áhrif heim-
ilanna á uppeldi barna og ungl-
inga, að hann mælti á þessa leið:
„Ég leita oft til hins ljúfa hugar-
heims, sem foreldar mínir, og þá
ekki síst móðir mín gaf mér, þegar
ég var á barnsaldri. Ég þykist geta
tekið undir með Matthíasi, að hafa
setið við listalindir og mennta-
brunna. En „enginn kenndi mér
eins og þú“, og einhvern veginn
finnst mér, að enginn geti hafa átt
slíkt æskuheimili sem ég. Þaðan á
ég myndabók endurminninganna,
sem mér er æfinlega jafnmikil un-
un að blaða í, og þar er sólskin og
ylur á hverri síðu.“
Þannig fórust hinum mikilhæfa
gáfumanni orð um æskuheimili
sitt og túlkar það nokkuð mat
hans á ástríkri móður, er vann
bornum sínum allt, er hún mátti.
Björn H. Jónsson lét af skóla-
stjórn á Isafirði, vegna heilsu-
brests, vorið 1957, og fluttust þau
Jónína þá að Ásgarði 6 í Garðabæ.
Við brottför þeirra frá ísafirði
var þeim hjónum sýndur með
ýmsum hætti mikill sómi og ham-
ingjuóskir með þakklæti fyrir
heillarík störf í þágu bæjarbúa.
Björn skólastjóri andaðist 4.
júní 1962. Jónína bjó ein áfram í
Ásgarði um sextán ára skeið, og
naut á þessum árum mikillar um-
hyggju barna sinna, meðan þeim
entist aldur, svo og barnabarna
sinna, sem á þessum árum og
ávallt síðar sýndu ömmu sinni
mikla umhyggju og dvöldu sum
hver langtímum hjá henni í Ás-
garði.
Kom vel í ljós á þessum árum,
eins og ávallt, að barnabörnin 10
hennar Jónínu, gerðu sitt til að
létta henni lífið og gleðja hana, og
Ijóst var, að þau eru efnisfólk, sem
með lífsferli sínum heiðra minn-
ingu ömmu sinnar og afa, og þar
sem þau fara er á ferðinni gáfað,
vel gert og atorkusamt fólk.
Þá lögðu tengdadætur Jónínu
sitt af mörkum til að létta henni
einsemdina eftir að hún hafði
missti mann sinn og börnin sín öll
með fárra ára millibili.
Árið 1978 flytur Jónína á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Þar
dvaldi hún til æviloka.
Hún undi hag sínum á Hrafn-
istu mjög vel, og lét oft í ljós við
mig aðdáun á þeim glæsibrag, sem
væri yfir þessu dvalarheimili aldr-
aðra og þeirri óþreytandi elju og
atorku, er forustumenn þeirra
samtaka, er að Hrafnistu stæðu,
ætti til að bera. Henni var hlýtt til
starfsfólksins alls, er annaðist
hana og veitti henni umhyggju-
sama þjónustu og bað mig, ef ég
lifði sig, að koma á framfæri við
það innilegu þaklæti fyrir góðvild
þess og hjálpsemi í sinn garð, og
er það gert hér með.
Jónína naut á vissan hátt góðr-
ar heilsu fram undir það síðasta,
þótt hún ætti erfitt með gang síð-
ustu árin, eftir að hún bilaðist í
fótum. Og andlegri heilbrigði hélt
hún uns yfir lauk. Hún var ljóð-
elsk mjög og kunni ógrynni af
ljóðum. Eitt sinn er ég heimsótti
hana á Hrafnistu, sem oftar, lá
ljóðabók Hannesar Hafsteins á
borðinu hjá henni og segi ég þá við
hana: „Ertu að lesa Ijóð Hafsteins
núna?“ Þá svarar hún: „Ég geri nú
lítið af því vegna minnar sjón-
depru, en ég kunni nú að mestu
Ijóðin hans hér áður fyrr.“ „Og
kannt sjálfsagt enn,“ sagði ég. „Þú
getur prófað mig í því, ef þú vilt,“
sagði hún. „Gerum það,“ sagði ég.
Og í ljós kom að hún hafði yfir
þrjú kvæði reiprennandi án nokk-
urrar missagnar, og var þó eitt
þeirra sjö erindi. Þetta var fyrir
rúmu ári, og Jónína þá á 93. ald-
ursári.
Heimsóknir mínar á Hrafnistu
verða mér ætíð minnisstæðar og
leiða hugann að því að ellin getur
verið all björt, góðu og andlega
• þroskuðu fólki.
Jónína bjó yfir ríkri réttlætis-
kennd og kærleika til þeirra, er
minna máttu sín.
í lífi sínu var hún gjöfull veit-
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. JÚLÍ1985
andi og þeir munu margir sem nú
hugsa til hennar með þökk og
virðingu fyrir veitta aðstoð.
Við orðin vegaskil vil ég heils-
hugar þakka Jónínu G. Þórhalls-
dóttur órofa vináttu við mig og
mitt fólk gegnum árin.
Ástvinum hennar og velunnur-
um votta ég dýpstu samúð.
Helgi Hannesson
Útför Jónínu fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun, mánu-
daginn 15. júlí kl. 15.00.
Sæunn Sigurð-
ardóttir - Kveðja
Hvernig á maður að kveðja þrí-
tuga stúlku, sem virtist síður en
svo á förum síðast þegar ég sá
hana?
Sæunn var dóttir Sigurðar heit-
ins Guðmundssonar ritstjóra
Þjóðviljans og konu hans. Var hún
því systir hins frábæra leikara
Þórhalls Sigurðssonar. Þegar slík
harmafregn berst, sem lát Sæunn-
ar setur okkur kunningja hennar
hljóða. Hún bar þann þunga kross
að eiga við vanheilsu að stríða. Við
munum ætíð minnast hinna góðu
kynna af henni, hins góða skaps
hennar og hógværðar.
Nú hefur sorgin kvatt dyra og
hér er kvödd góð stúlka. Eg bið
góðan Guð að styrkja aðstandend-
ur hennar og bið Guð að varðveita
hana.
Sumarliði Steinarr Benediktsson
Minning:
Kristinn Ólafs-
son vélstjóri
Fæddur 7. desember 1956
Dáinn 7. júlí 1985
Hann var drengur góður. í svo
stuttu og samanþjöppuðu máli var
bestu mönnum lýst í fornum sög-
um, að undangenginni langri lýs-
ingu á útliti og vexti viðkomandi
persónu. Víst er um, að slíka um-
sögn fengu ekki aðrir en þeir, sem
verðskulduðu hana. Þessi stutta
setning segir raunar mest af því,
sem ég vil segja, er ég minnist
mágs míns Kristins Ólafssonar,
sem nú er látinn langt um aldur
fram, aðeins tuttugu og átta ára
gamall.
Kristinn fæddist á Syðri-
Ánastöðum á Vatnsnesi 7. des-
ember 1956. Foreldrar hans voru
hjónin Halldóra Kristinsdóttir og
Ólafur Þórhallsson, sem þar hafa
búið allan sinn búskap þar til fyrir
tveimur árum að þau fluttu til
Reykjavíkur. Á Ánastöðum ólst
Kristinn upp, í miðið af fimm
systkinum, á góðu heimili, þar
sem foreldrar hans, ásamt afa og
ömmu hjálpuðust að, við að kenna
honum allt, sem prýða má einn
mann. Á mannmörgu heimili, þar
sem mikið var um gestakomur,
ríkti menningarbragur og glað-
værð þrátt fyrir mikil veikindi á
stundum. Gott uppeldi ásamt
mjög góðu upplagi, mynduðu til
samans einstaklega lundgóðan
mann, sem var hvers manns
hugljúfi.
Undraðist ég oft hversu æðru-
laus hann gekk að hverju verki,
þrátt fyrir að oft væri vinnudag-
urinn langur.
f öllun tilfellum reyndi hann að
fara að vilja föður síns enda mátu
þeir hvor annan mikils.
Eftir skólagöngu á Reykjum í
Hrútafirði fór hann í Vélskóla Is-
lands og lauk þaðan námi.
Síðan starfaði hann sem vél-
stjóri á togurum Útgerðarfélags
Skagfirðinga um skeið, þar til
hann fór í land og vann eftir það á
verkstæði sama fyrirtækis.
Það segir sína sögu, að eftir
nokkurn tíma þar, var honum fal-
in verkstjórn. Mér er kunnugt um
að hann sinnti því starfi af sömu
trúmennsku og heiðarleika sem
einkenndu alla hans framgöngu.
Hjá stóru útgerðarfyrirtæki er
mörgu að sinna hvað varðar reglu-
bundið viðhald skipa en þar við
bættist, að undanfarið hefur verið
unnið að undirbúningi vélaskipta
og annarra meiriháttar breytinga.
Veit ég að Kristinn vann ötul-
lega að þeim málum, því saman
fóru mikil skyldurækni og áhugi á
vexti og viðgangi fyrirtækisins. I
sínu einkalífi var hann gæfumað-
ur. Hann átti góða konu, Gunn-
hildi Hlöðversdóttur og tvær ung-
ar dætur, tveggja og fimm ára.
Þær sjá nú á -bak eiginmanni og
föður, sem lét-sér- mjög annt Um
heimilið og vildi hag þess sem
bestan.
Kristinn var mjög barngóður og
hændust börn að honum. Mér er
minnisstætt frá námsárum hans,
en þá dvaldi hann hjá okkur,
hversu hann var syni okkar góður,
og síðar dætrum okkar einnig.
Mér er ljúft og skylt að þakka
Kristni Ólafssyni fyrir samferð-
ina, sem því miður var alltof stutt.
Áleitnar verða spurningar um
hvers vegna ungur maður, prýdd-
ur svo mörgum góðum kostum, er
frá okkur tekinn, þegar lífsstarfið
er rétt hafið. Við slíkum spurning-
um fást ekki svör. Amma hans,
háöldruð hefur sagt mér, að hún
sé þess fullviss, að fundum hans
og afa hans hafi nú borið saman
að nýju og þeir takist nú á við
önnur verkefni, sem okkur eru
hulin. Ef til vill hjálpar það ein-
hverjum, í miklum söknuði, að
trúa slíku, en vandi eiginkonu og
barna er jafnstór eftir.
Ég votta eiginkonu, börnum,
foreldrum, ömmu og öðrum að-
standendum mína dýpstu samúð.
Jón M. Benediktsson
Blömastofa
Friðfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- elnnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.

t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma
BJÖRG PÁLSDÓTTIR,
Ásgaröi 77, Reykjavík,
sem andaöist hinn 7. þ.m. veröa jarðsungin frá Bústaöakirkju
þriðjudaginn 16. júlí kl. 13.30. Þeir sem vildu minnast hennar eru
vinsamlega beönir aö láta líknarstofnanir njóta þess.
Harald S. Andrésson,
Kristín P. Andrésdóttir, Siguröur Jóhannesson,
Björgúlfur Andrésson, Hafdís Jónsdóttir.
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúö viö andlát
og útför SIGURÞÓRS INGA ÓLAFSSONAR,
bókbindara,
Hofteigi 10.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 13, Kieppsspitala.
Auöur Olafsdóttir, Ásgeir Eiríksson.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
GRÍMU Þ. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Strandgötu 17,
Patreksfiröi.
Gríma Sveinbjörnsdóttir, Haraldur Jónsson,
Kópur Sveinbjörnsson, Rannveig Árnadóttir,
Jónas Þ. Sveinbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu vlö andlát og útför
eiginkonu minnar,
LAUFEYJAR HALLDÓRSDÓTTUR,
hjúkrunarfrasöings,
Fornhaga 23.
Ingólfur Th. Guömundsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og útför,
INGIBJARGAR ÓLAFSDÓTTUR,
Hruna, Ólafsvík.
Börnin.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför systur okkar, mág-
konu og frænku,
ÓLAFÍU VILBORGAR BJÓRNSDÓTTUR,
Austurgötu 5, Hafnarfirói.
Jóhann Björnsson, Ingunn Símonardóttir,
Guóni V. Björnsson, Hallbjörg Gunnarsdóttir,
brasórabörn og fjölskyldur þeirra.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
Legsteinar Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum. Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf um gerð og val legsteina.
9B S.HELGASON HF 81STEINSMIÐJA ■■ SKBAAJVEGI 48 SiMI 76677
Tökum að okkur að rétta og lagfæra legsteina í kirkjugörðum.
H S.HELGASON HF