Morgunblaðið - 23.07.1985, Qupperneq 39

Morgunblaðið - 23.07.1985, Qupperneq 39
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚLf 1§85 39 viðmót sem var honum svo eigin- legt og er uppspretta þess sem tengir vini saman. Synir okkar áttu í honum einiægan félaga. Þeir munu báðir sakna þess að sjá hann aldrei aftur sitja í eldhúsinu við spjall og snæðing. Aldrei verð- ur skarð hans í hugum okkar fyllt. Við sem ætluðum að verða gömul saman og skemmta okkur í ellinni. Ferðast saman. Við áttum eftir að sitja svo mörg kvöid og ræða sam- an. Við áttum eftir að syngja svo mikið, hlæja svo mikið. En Ketils bíður annað hlutverk, á öðrum stað. Hann fær þar ör- ugglega verk að vinna. í hjarta okkar á hann hólf sem við viljum rækta. Þar geymum við í minning- unni persónu hans og tökum okkur til eftirbreytni. Gerum góðlátlegt grín að ýmsu í okkar skrýtnu til- veru. Reynum að gleyma aldrei að vera sönn og sjálfum okkur sam- kvæm. Fáum okkur gott að borða og kannski einn Irskan kaffi eða rósavínsglas, þegar við höfum efni á. Brosum. Elsku Lilja, Kata og bræður. Munið hvað Ketill trúði sterkt á lífið og hið góða í manninum. Við biðjum þess að okkur öllum gefist styrkur til að lifa áfram á þann hátt sem honum hefði líkað. Elísabet Þorgeirsdóttir. Stella Hauksdóttir. Örfá kveðjuorð skulu færð á blað í innilegri þökk fyrir kær- komin kynni. Við kynntumst Katli sem vinnu- félaga og síðar góðum vini. Hann ætlaðist til þess að við gerðum ávallt okkar besta og létum aldrei bugast. Sömu kröfur gerði hann til sjálfs sín og stóð vel undir þeim. Hann reyndi að hjálpa öðrum sem best hann mátti og fórst það vel úr hendi. Hann lætur okkur eftir bjartar minningar og reynslu sem við gleymum seint. Minning: Innilegustu samúðarkveðjur til aðstandenda og vina. Guð blessi minningu hans og ykkur öll. Halla og Matta Skoðaðu hug þin vel, þegar þú er glaður, og þú munt sjá, að aðeins það, sem vald- ið hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín. (Spámaðurinn) Ungur maður er fallinn frá, góð- ur drengur hefur kvatt. Orð mega sín lítils á stundum sem þessum. Við systkinin eigum því láni að fagna að tilheyra stórum frænda- hópi og í hugum okkar er sá hópur hlýr, samheldinn og traustur, sannkölluð tryggðatröll. Einn úr þessum hópi hefur nú kvatt þetta líf. Frændi okkar, Ketill Guð- mundson, lést í sjúkrahúsi í Lond- on 17. júlí. Hann var sonur hjón- anna Lilju Halldórsdóttur, móð- ursystur okkar, og Guðmundar Guðmundssonar frá ísafirði, en Guðmundur lést 16. júní sl. Ég kynntist Katli fyrst þegar hann kom til Reykjavíkur til að stunda nám við Verslunarskóla ís- lands. Alla tíð síðan hélt hann tryggð sinni við þá ættingja sína sem bjuggu hér á suðvesturhorn- inu og var duglegur að heimsækja þá. Á mínu heimili var hann au- fúsugestur og áttum við margar ánægjustundir saman, þar sem við reyndum að kryfja til mergjar líf- ið og tilveruna. Það var alltaf gott að tala við Ketil, og eiga hann að vini. Hann var einn þessara manna sem gaf mikið af sjálfum sér, var óeigingjarn og einstaklega ljúfur í umgengni. Það verður erf- itt að sætta sig við það að eiga ekki eftir að fá hann aftur í heim- sókn. Skarðið sem hann skilur eft- ir verður aldrei fyllt. Ketill tók karlmannlega á öllum þeim erfið- leikum sem lífið lagði honum á Jason Sigurðsson Mig langar til að skrifa nokkur þakkar- og minningarorð um tengdaföður minn ástkæran, Jas- on Sigurðsson, sem lést á Hrafn- istu í Reykjavík 15. júlí og borinn verður til hinstu hvílu í dag í gamla kirkjugarðinum við Suður- götu. Jason fæddist á Steinhólum í Grunnavíkurhreppi í Jökulfjörð- um 6. nóvember 1898, sjöunda barn af 10 systkina hópi, og voru foreldrar hans Sigurður Ebenez- ersson, bóndi, og Jóhanna Jóns- dóttir, kona hans. Hann talaði alltaf um foreldra sína með ein- stakri virðingu og hlýju, og var auðfundið að tengsl og samskipti við þau hafa verið mjög góð. Eink- um varð honum tíðrætt um trú móður sinnar og hve annt henni hafi verið um að kenna börnum sínum að biðja, og leyfði hann mér stundum að heyra hin mörgu bænavers, sem hún hafði kennt honum og aldrei liðu honum úr minni. Þakklætið fyrir trúaða móður ljómaði af þeirri frásögn allri. Þegar Jason var um tvítugt veiktist faðir hans af þvi meini, sem dró hann til dauða, og varð hann þá fyrirvinna foreldra sinna og yngri systur á meðan þess þurfti með. Árið 1925 kynntist Jason eftir- lifandi konu sinni, Ingibjörgu Vilborgu Benjamínsdóttur, og voru þau bæði skipverjar á strandferðaskipinu „Suðuriandi", er kynni tókust með þeim. Sam- fylgdin hafði því varað í 60 ár, nú þegar Jason hverfur af sjónarsviði jarðnesks lífs. Þau hjónin eignuð- ust tvö börn: Jóhönnu, sem dó að- eins 8 mánaða gömul foreldrnm sínum til mikillar sorgar, og son- inn Benedikt, og var hann eina lif- andi barn þeirra, þar til tengda- dóttirin kom til sögunnar. Því segi ég þetta, að þau hjónin hafa alltaf reynst mér sem væri ég dóttir þeirra. Erfitt er að finna orð sem túlk- að geta þakklæti mitt til Jasons, tengdaföður míns, og þá virðingu og væntumþykju sem ég bar til hans. Hann var góður maður. Persónuleiki hans, sem endur- speglaðist í framkomu hans, var búinn miklum kostum. Margt gæti ég sagt um líf hans og störf, sem voru unnin af trúmennsku, ósér- hlífni og einstakri greiðvikni við samferðamennina. Én efst er mér samt í huga einlæg trú hans og traust hans á Guði. Síðustu mán- uðina sem hann lifði og enn mátti mæla fór hann oft með viðlagið úr kristilegum söng, sem honum var einkar kær, og gleðitárin læddust þá stundum niður kinnar hans: „Ég er þinn, ó, Jesús, — ég er þinn, aðeins þinn, — þinn á krossi keyptur, kæri Jesú minn.“ Jason átti sæti í stjórn Kristni- boðsfélags karla í Reykjavík um árabil, og var hann gjaldkeri þess félags um langt skeið. Gídeon- samtökin, sem hafa það að markmiði að koma Guðs orði til sem flestra og gefa m.a. öllum ís- lenskum börnum Nýja testament- ið, áttu einnig hug hans, og var hann þar virkur féiagi á meðan kraftar entust. Annars reyndi hann að leggja góðum málefnum lið hvenær sem færi gafst þótt hér sé aðeins talið það, aem hann leit á sem hluta þeirrar lífsköllunar sem hann frekast vildi reynast trúr. Ég blessa minningu míns hjart- kæra tengdaföður og þakka föð- urlega umhyggju hans og góðvild. „Hann gengur frammi fyrir Drottni á landi lifenda." Margrét HróbjarLsdóttir herðar, og gafst ekki upp þótt á móti blési. Og nú síðast sýndi hann mikið hugrekki í veikindum sinum, þótt hann vissi að brugðið gæti til beggja vona. Að því leyti getum við tekið okkur Ketil til fyrirmyndar nú á erfiðri kveðju- stund. Þung byrði hefur verið lögð á herðar Lilju frænku okkar, því að- eins með fjögurra vikna millibili hefur hún misst mann sinn og nú yngsta son sinn. Við frændsystk- inin biðjum þess að hún hljóti þann styrk sem hún þarf til að axla þessa byrði. Við sendum Lilju og systkinum Ketils innilegar samúðarkveðjur, kveðjum Ketil með söknuði og þökkum honum samveruna. Ólöf Jónsdóttir { dag kveðjum við vin okkar og vinnufélaga, Ketil Guðmundsson. Kynni okkar af Katli hófust í ág- úst 1982, þegar hann réðst til starfa hjá Sparisjóði vélstjóra. Strax í upphafi kom í ljós að Ket- ill hafði góðan mann að geyma og hann varð strax mjög vinsæll meðal vinnufélaga sinna. Ketill hafði unnið við banka- störf víða um landið í átta ár og var því vel að sér í þeim efnum. Alltaf var gott að leita til Ketils með vandamál sem upp komu, því það var sarna hvað hann hatði mikið að gera, hann gaf sér alltaf tíma til að tala við fólk og leysa úr vandamálum þess og aðstoða á all- an hátt. Fljótlega voru Katli falin ábyrgðarstörf, bæði af starfsfólki og af sparisjóðnum. Hann var formaður starfsmannafélagsins strax frá því í janúar 1983 og fram til ársloka 1984 og sýnir það hve fljótt hann vann hylli vinnufélaga sinna, auk þess sem hann var ráð- inn fulltrúi sparisjóðsins snemma árs 1984. Ketill var meira en vinnufélagi, því hann var sannur vinur margra og minnumst við margra góðra stunda er við áttum saman utan vinnutíma. Ketill var mikill mannvinur og kom það sér oft vel ef leiðrétta þurfti misskilning og vandamál manna á meðal. Síðastliðið haust kom svo reið- arslagið. Ungur og efnilegur mað- ur er haldinn alvarlegum sjúk- dómi. Allan tímann þar til í apríl að hann fór til London í aðgerð, sem allir bundu miklar vonir við, vann hann í sparisjóðnum, jafn lífsglaður og kátur og hann alltaf var. Einstakt jafnaðargeð og lífs- vilji entust honum þar til yfir lauk. Ketils er sárt saknað af okkur öllum og við vottum móður hans og fjölskyldu okkar innileg- ustu samúð. Vinir og vinnufélagar I Sparisjóði vélstjóra. Veittur er 50% afsláttur af fullu fargjaldi. Börn innan 12 ára greiða helmingi minna en fullorðnir. Grænt Apex er aðeins selt báðar leiðir og bóka verður þær samtímis minnst 14 dögum fyrir brottför. Greiða skal farseðil að fullu um leið og bókað er. Engar breytingar eru leyfilegar né endur- greiðslur. (Athugið: Apextryggingu.) Grænt Apex gildir alla daga sem flogið er. Lágmarksdvöl er fram yfir sunnudag, en hámarksdvöl er 1 mánuð- ur nema í Glasgow og London er hámarksdvöl 3 mánuðir. Gildir ekki til Ameríku. FLUGLEIDIR VANTAR SKÁPAPLÁSS? ACME-FATASKÁPUR utanum gamla skópinn 1. Gamli fataskápurinn. 2. Gamli fataskápurinn, aukinn og endurbætt- ur. 3. Gamli fataskápurinn, aukinn og endurbætt- ur, orðinn að ACME-fataskáp. Þó gamli fataskápurinn sé of lítill þarf ekki endilega að henda honum þegar fenginn er nýr skápur. Hafðu samband við okkur og fáðu tdlögur að nýjum fataskap sniðnum eftir Jrínum þörfum. ACME-kerfið býður upp á fjölbreyttar lausnir á fyrirkomulagi fataskápanna og það er líka hægt að nota gamla skápinn. Gf*-nsasvf>Q. 8 iaAuf A.mm> !<•. i Sim. 84448

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.