Morgunblaðið - 16.11.1985, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR16. NÓVEMBER1985
29
Ráðdeild og raunsæi,
reisn og athafnasemi
— einkenna stjórn borgarinnar
— eftir Huldu
Valtýsdóttur
Sunnudaginn 24. og mánudag-
inn 25. nóvember efnir Sjálfstæð-
isflokkurinn til prófkjörs í
Reykjavík vegna borgarstjórnar-
kosninganna í vor.
Prófkjör eru ef til vill ekki sú
eina sanna lausn til þess að fá
fram vilja hins almenna borgara
um það hverja skuli velja á lista
þegar hin endanlega kosning fer
fram — enda mun slíkt prófkjör
sem hér um ræðir ekki viðhaft
hjá öðrum stjórnmálaflokkum.
En þótt prófkjör séu ekki hin eina
rétta aðferð þá er hún þó ein
aðferða af mörgum sem velja má.
Og þótt samherjar keppi inn-
byrðis þessa dagana er það jafn-
víst að allir mæta hressir til leiks
á ný að prófkjöri loknu.
Það er eðlilegt að borgarmál-
efni séu ofarlega á baugi í fjöl-
miðlum sem manna á meðal um
þessar mundir. Þeir sem að borg-
armálum starfa líta yfir farinn
veg og tíunda hvað áunnist hefur
á síðustu rúmlega þremur árum
sem liðin eru af kjörtímabilinu.
Slík úttekt hlýtur að vera af hinu
góða — ekki síst til fróðleiks fyrir
borgarbúa, sem með því fá betri
heildarsýn yfir þessi mál en ella.
Ég hef oftar en einu sinni tekið
þátt í slíku prófkjöri á vegum
Sjálfstæðisflokksins og ég
minnist þess sérstáklega hve
mikill hugur var í okkur sjálf-
stæðismönnum við allan undir-
búning sveitarstjórnarkosning-
anna vorið 1982, enda var þá
mikið í húfi. Kjörtímabilið næsta
á undan hafði fært okkur heim
sanninn um að vinstri meirihlut-
inn var allsendis ófær um að sitja
hér við stjórnvöl, enda kom það
í ljós að borgarbúar höfðu fengið
sig fullsadda á honum við kosn-
ingarnar og Sjálfstæðisflokkur-
Hulda Valtýsdóttir
„Á þessu kjörtímabili
hafa Reykvíkingar feng-
ið aukið athafnafrelsi
eftir því sem það er á
valdi borgaryfirvalda að
veita síkt og menn eru
fremur hvattir en lattir
til athafna — hvattir til
að hlýða því eðlilega
kalli að sjá sér og sínum
farborða.“
inn vann einn sinn glæsilegasta
sigur.
Það sem einkenndi vinstra
tímabilið meira en nokkuð annað
var sundrung, afturhald og seina-
gangur og fjármunir nýttust með
endemum illa vegna hrossakaupa
á milli flokkanna sem með völdin
fóru.
Síðustu rúm þrjú ár hafa hins
vegar skipast veður í lofti til hins
betra. Reykjavíkurborg sem sett
hafði niður á vinstratímabilinu,
hefur breytt um svip bæði hið
ytra og hið innra. Það sem ein-
kennir yfirstandandi kjörtímabil
er ráðdeild, raunsæi, reisn og
athafnasemi. Þetta eru ekki inn-
antóm orð. Tölur og staðreyndir
tala.
En það er í mörg horn að líta
á stóru heimili ef líkja má Reykja-
vík við slíkt. Reikningar borgar-
sjóðs hljóða upp á rúmlega 3
milljarða króna árið 1985. Hér
þarf styrka hönd að stýra svo allt
fari vel.
Við framlagningu fjárhags-
áætlunar 1985 sagði borgarstjóri,
Davíð Oddsson, að hún væri sönn-
un þess sem haldið hefði verið
fram af hálfu sjálfstæðismanna,
að hægt sé að sameina tvennt —
öflugan framkvæmdavilja annars
vegar og hófsemi í álagningu á
borgarbúa hins vegar. Þetta finna
borgarbúar og kunna vel að meta.
Vinstri meirihlutinn hafði hins
vegar þann hátt á að hækka álög-
ur á þorgarbúa árlega en halda
stofnunum borgarinnar í algeru
svelti svo engri endurnýjun varð
við komið. Slíkt er ekki ráðdeild.
Á þessu kjörtímabili hafa
Reykvíkingar fengið aukið at-
hafnafrelsi eftir því sem það er á
valdi borgaryfirvalda að veita síkt
og menn eru fremur hvattir en
lattir til athafna — hvattir til að
hlýða því eðlilega kalli að sjá sér
og sínum farborða.
Andstæðingar okkar f borgar-
stjórn reyna að koma því orði á
að staðið sé lakar að félagslegri
þjónustu hér í borginni þessi síð-
ustu ár, en tölur sýna að svo er
hreint ekki. Staðreyndin er sú að
þeim málum hefur síst hrakað á
tímabilinu. Munurinn er eingöngu
sá að sjálfstæðisfólk talar minna
en framkvæmir meira.
Ég ætla ekki að rekja hér gang
máia í neinum einum af hinum
fjölmörgu málaflokkum sem
heyra undir borgarstjórn, en
málaflokkarnir eru hver um sig
áhugaverðir og ég vil hvetja sem
flesta borgarbúa, karla sem kon-
ur, til að kynna sér svo sem kostur
er þessi mál sem snerta okkur öll
að einhverju leyti. Sjálfstæðisfólk
á að vera öllum öðrum fróðara á
þessu sviði.
Við eigum því láni að fagna að
flokkur okkar, Sjálfstæðisflokk-
urinn, hefur aldrei verið eintrján-
ingslegur kredduflokkur. Hann er
fjöldahreyfing framsækinna ein-
staklinga sem hafa þá grundvall-
arhugsjón að leiðarljósi að hver
og einn skuli fá að þroskast og
njóta hæfileika sinna heildinni til
heilla. í þessu viðhorfi felst líka
gagnkvæmt traust til náungans
sem er miklu heillavænlegra við-
horf en sú eilífa tortryggni sem
ræður ríkjum hjá öðrum stjórn-
málaflokkum.
í Reykjavík býr gott og dug-
mikið fólk sem vill hafa svigrúnf
til að fá útrás fyrir athafnasemi
og sköpunargleði.
Með samstilltu átaki og einhug
eins og ríkt hefur í borgarstjórn
núverandi meirihluta undir
styrkri stjórn Davíðs Oddssonar
borgarstjóra er best tryggt að
hægt sé að bjóða Reykvíkingum
það holla og menningarlega
umhverfi sem þeir eiga skilið.
Hins vegar skulum við ekki
gleyma því að þótt Reykjavík sé
okkar borg þá er hún ekki síður
höfuðborg allra landsmanna og. .
henni á að stjórna svo að hún
geti verið öðrum sveitarfélögum
fyrirmynd. Okkar ábyrgð er
vissulega mikil.
Ég tek þátt í þessu prófkjöri
vegna þess að ég vil leggja mitt
af mörkum við lausn þeirra verk-
efna sem framundan eru.
Höfundur er borgmrfulltrúi í
Keykjavík og á sæti í borgarráði.
Sex póstpokar
ultu út úr póstbíl
Slys, sem á ekki að geta
komið fyrir, segir pósturinn
SEX póstpokar, fullir af blaðapósti,
fundust snemma í gærmorgun á
Snorrabrautinni í Reykjavík.
Höfðu þeir fallið af póstbfl, sem
var á leið frá póstafgreiðslunni í
Ármúla á afgreiðslu Flugleiða á
Reykjavíkurflugvelli. Þetta er í
annað sinn á um það bil einu ári,
sem póstpokar flnnast á umferðar-
götum í borginni.
„Þetta var slys. Það bilaði
læsing á afturhurð póstflutn-
ingabílsins og pokarnir ultu út
án þess að bílstjórinn yrði þess
var,“ sagði Þorsteinn Kristjáns-
son á póstafgreiðslunni í Ármúla
í samtali við blm. Morgunblaðs-
ins í gær. „Bílstjórinn telur sig
hafa læst dyrunum rækilega
áður en hann fór af stað en
læsingin hefur bilað.“
-Menn eru farnir að spyrja sig
hvort ekki sé lengur óhætt að
treysta póstþjónustunni í
Reykjavík fyrir bréfum sínum
og bögglum. Hverju svarið þið>-
því?
„Bilanir gera ekki boð á undan
sér en það geta alltaf orðið slys.
I þessum pokum var eingöngu
blaðapóstur, blöð, tímarit og
þess háttar, en engin almenn
bréf hvað þá ábyrgðarbréf. Þetta
er nógu slæmt samt. Auðvitað á
þetta ekki að geta komið fyrir
og við leggjum mikla áherslu á,
að vandlega sé búið um allan
póst í flutningum. Þetta óhapp
varð þó ekki til þess að þessi
póstur missti af ferðum og nú
síðdegis var hann allur kominn
áleiðis til viðtakenda," sagði
Þorsteinn Kristjánsson.
Stórkostlegir tónleikar
__________Tónlist
Jón Ásgeirsson
Efnisskrá:
Karólína Eiríksdóttir
Sinfóníetta
Stravinsky
Ballettsvíta úr Eldfuglinum
Brahms
Fiðlukonsert op. 77
Einleikari: Anne-Sophie Mutter
Stjórnandi: Jean-Pierre Jacquillat
Tónleikarnir hófust með ný-
sömdu verki eftir Karólínu Ei-
ríksdóttur, sem fyrir stuttu var
frumflutt í sjónvarpssal. Verkið
nefnir hún Sinfóniettu í fjórum
þáttum. Eitt og annað er áheyri-
legt í verkinu og hljómaði það
mun betur í hljómleikasal en við
fyrstu heyrn í sjónvarpinu. Það,
sem einkum mætti finna að verk-
inu, er hversu það er einum of
einhliða einfalt í gerð, þar sem
oftlega er ekkert að gerast, nema
að fábrotin laglína er leikin ein-
rödduð, ekki sem andstæða á
móti þykkum tónbálki, heldur oft
langtimum saman án markmiðs
eða stefnu í eitthvað meira. Þrátt
Ánne-Sophie Mutter. * Morgunbl«6i»/RAX.
fyrir þessa galla er verkið í heild
áheyrilegt og lagférli hugmynd-
anna beinlínis tónalt, eða á al-
þýðlegu máli, laghæft.
Annað verkið á tónleikunum
var Eldfuglinn eftir Stravinsky
og var flutningur sveitarinnar á
köflum frábær, enda greinilegt
að stjórnandinn Jean-Pierre
Jacquillat hafði mjög ákveðnar
hugmyndir um hljóðfall og „dyn-
amik“ verksins. Síðasta verkið
var svo fiðlukonsert eftir
Brahms. Aðalviðburður kvölds-
ins var einleikur Anne-Sophie
Mutter, rúmlega tvítugrar
stúlku, sem nú þegar stendur í
fremstu röð fiðluleikara heims-
ins. Það verður að segja eins og
er, að Mutter er stórkostlegur
listamaður, ekki aðeins tækni-
meistari, heldur er henni gefinn
sá hæfileiki að gæða tónlistina
fegurð og dýpt, sem aðeins mikl-
um listamönnum veitist til eign-
ar og til að miðla öðru fólki.
Þessi hæfileiki hennar kom hvað
best fram í aukalaginu, sem var
Sarabanda úr Partítu nr. tvö. Þar
var leikur hennar sleginn slíkum
galdri, gæddur hinum undarleg-
asta trega og fegurð, er orð fá
ei lýst. Það er sannarlega mikið
tilhlökkunarefni að eiga von á
að heyra Anne-Sophie Mutter
leika Árstíðirnar eftir Vivaldi.
Það er eins og að kveða gegn
stormi og brimsjóum þeim er
þruma íslendingum söng sinn
þessa dagana.