Morgunblaðið - 30.12.1986, Blaðsíða 58

QS
58 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. DESEMBER 1986
mnmn
1*2-20
© 1985 Universal Press Syndicate
\>oh geturvc/ib dgsett ab \je.ro~ fljótur
til,en n6 áriðmiUjón fyrir Kristb'
Þau tóku því með still-
ingu að við unnum
Iokarúbertuna, þótti
mér!
Með
morgunkaffinu
Nei, ekki búin að því. Þú
hringdir einmitt þegar
ég ætlaði að segja honum
það ...
HÖGNI HREKKVÍSI
Var þájarðhitinn hefndargjöf?
Hneykslaður borgari skrifar:
Mikið eigum við Islendingar af
reiknimeisturum, háskólalærðum
snillingum, sem líta á annað nám
sem hálfgert fúsk og fara þar af
leiðandi fram á hærri laun en aðr-
ir. En hvað á nú sauðsvartur
almúgamaðurinn að halda þegar
litið er á verk snillinganna? Tökum
sem dæmi hitaveitur landsins. Þær
skulda nálægt fjóra milljarða og eru
sem sagt flestar á hvínandi hausn-
um. Hvað er að ske héma hjá
okkur, eru allir snillingamir meira
og minna fúskarar sem ekki hafa
hundsvit á því sem þeim er trúað
fyrir? Það er hart að heita vatnið,
sem kemur beint upp í fangið á
okkur sem gjöf frá landinu, skuli
nú vera dýrara en oía flutt frá Pers-
aflóasvæðinu. Hver mundi trúa
Ágæti Velvakandi.
Mig langar til þess að fá að koma
ósk á framfæri til Bylgjunnar og
Rás 2.
Hæg og ljúf lög valin saman í
vandaða þætti heyrast því miður
alltof sjaldan og þá helst eftir
klukkan þijú á nætuma þegar
svefninn er að síga á brá.
Væri ekki hægt að ráða bragar-
þessu erlendis? Er ekki eitthvað
meira en lítið að hjá okkur? Raf-
magnið er svo dýrt hér að það
borgar sig betur að hita hús með
olíu. Eru þá bæði fossar landsins
og heita vatnið í iðrum jarðar hér,
hefndargjöf frá Guði vors lands, eða
eru hér hreinir asnar við stjóm
þessara mála? Já manni ofbýður.
Væri ekki umhugsunarefni fyrir
þá sem sitja á þessu þingi okkar
að huga að þeim kjarabótum sem
fælust í því að koma þessum ór-
áðsíu-fyrirtækjum, sem um er rætt
hér að framan, þ.e. bæði rafmagn-
sveitum og hitaveitum, til hjálpar
svo lækka megi verulega hitunar-
kostnað húsa sem og rafmagns-
hitunar, sem er að verða yfirþyrm-
andi, og láta þá aðra menn fara
með stjóm þessara veitna? Þeir sem
bót á þessu? Ég held að það yrði
mjög vinsælt einkum og sér í lagi
ef þess er vandlega gætt að hafa
fáar auglýsingar og stuttar kynn-
ingar á lögunum, og að lögin séu
spiluð frá upphafi til enda.
Svo vil ég að lokum senda stuðn-
ingskveæður til Alfa-útvarpsins.
Virðingarfyllst,
J.G.
stjóma veitunum virðast ekki vera
færir um að gera það, þar virðist
sá hugsunarháttur ríkjandi að bák-
nið megi þenjast út, fólkið sé bara
heppið að fá orkuna.
Að ausa fé í kvikmyndagerð, svo
ekki sé annað nefnt, meðan allar
hitaveitur eru á hausnum, er hrika-
legt dæmi um óraunsæi. Klám- og
ofbeldismyndir vantar okkur ekki,
en hita viljum við fá fyrir minna
en aðrir íbúar hér á norðurhjara,
landið gaf okkur það. Landið gaf
almenningi heita vatnið og fossana,
það var ekki gjöf til tiltölulegra
fárra óráðsíumanna.
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — eða
hringja milli kl. 17 og 18, mánu-
daga til föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa. Meðal efnis,
sem vel er þegið, eru ábendingar
og orðaskiptingar, fyrirspumir og
frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og
heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Spilið meira af hæg-
um og ljúfum lögum
,/HEVK.PU—ERr þó EKJCI „PÁPI* HREKkVlfil ?! "
Yíkveiji skrifar
Mikið er það bagalegt hve illt
er að treysta því að eitthvað
sé að marka tímasetningu dag-
skrárliða í ríkisjónvarpinu einkan-
lega. Núna í jólamánuðinum keyrði
að venju um þverbak. Kannski er
þetta óviðráðanlegt og þó. Þeir ráða
ágætlega við þetta í útlandinu þar
sem Víkveiji þekkir til: þar má setja
klukkuna sína eftir þeim þar sem
menn kunna best til verka.
Þessi glundroði í dagskránni hjá
þessu afsprengi gufuradíósins
gamla er ekki síst til ama fyrir þá
sem ráða yfir myndbandstækjum
eins og sífellt gerist hversdagslegra
og vilja festa áhugavert sjónvarps-
efni á myndband þegar annir eða
fjarvistir valda því að þeir verða
ella að láta það fara framhjá sér.
Síðast þegar undirritaður vildi beita
þessari ágætu aðferð fékk hann
fýrst svosem fimmtán mínútna
bunu af poppi og auglýsingum á
bandið áður en þátturinn sem hann
hugðist taka upp lét loksins svo lítið
að sýna sig.
xxx
að eru vitanlega auglýsingam-
ar fyrst og fremst sem eru
sökudólgurinn með því að þær leika
lausum hala í dagskránni ef svo
mætti segja. Þeim eru ekki sett
nein tímamörk að best verður séð
eða afskaplega lausleg að minnsta
kosti.
En mætti ekki setja undir þennan
leka með því að loka fyrir móttöku
auglýsinga dtjúgt fyrr en nú er
gert? Ef skilafresti lyki til dæmis
degi fýrir birtingu dagskrá vikunn-
ar, þá væri það borðleggjandi við
útgáfu hennar hve mikið „pláss“
auglýsingar gleyptu á hveijum degi
og menn gætu farið að tímasetja
aðra dagskrárliði í alvöru í stað
þess að hafa þetta, þegar verst
lætur að minnsta kosti, „allt í plati“
eins og krakkarnir segja.
Eflaust mundi allt ætla um koll
að keyra í fyrstu og forsvars-
menn auglýsingastofanna, sem sjá
orðið að mestu um þetta, tykju upp
til handa og fóta með kveinstöfum
og bægslagangi. Það er viðbúið að
menn yrðu jafnvel eins sárir eins
og þegar hlaupin byijuðu um dag-
inn með fréttatímann. En svo féll
allt í ljúfa löð ef marka má reynsl-
una. Það er meira að segja aldrei
að vita nema þeir á auglýsingastof-
unum yrðu einmitt fegnastir. Sem
fyrr segir fer obbinn af auglýsing-
unum, sem við sjáum í sjónvarpinu,
um hendumar á þessum stofum og
eiga þar að auki einatt langan að-
draganda.
Happa og glappa aðferðin við
samningu dagskrár er hætt að vera
einungis hvimleið og sérviskuleg.
Hún er ekki í takt við tímann og
er orðin til verulega óþæginda.