Morgunblaðið - 28.01.1987, Side 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. JANÚAR 1987
+ Ástkaer dóttir mín og systir okkar, RAGNHILDUR OTTÓSDÓTTIR BJÖRNSSON, Laugarásvegi 69, Reykjavik, andaðist í Borgarspítalanum laugardaginn 17. janúar. Jarðarförin fór fram í kyrrþey. Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug. Fyrir mína hönd og annarra vandamanna, Ragnhildur Jórunn Þórðardóttir, Júlfus O. BJÖrnsson, Þórður O. Bjömsson, Estella O. Björnsson, Einar O. Bjömsson.

+ JÓN RUNÓLFSSON, múrari, Hátúni 10, andaðist í Landspítalanum þann 19. þessa mánaðar. Útförin fór fram frá Kolbeinsstaðakirkju f Hnappadal. Fyrir hönd aðstandenda, Sigurður Runólfsson og Bryndfs Magnúsdóttir.

+ Móöir okkar, ANNA KLEMENSDÓTTIR, Laufási v/Laufásveg, Reykjavfk, andaðist 27. janúar í Hafnarbúðum. Fyrir hönd okkar systkinanna. Klemens T ryggvason.

+ Faðir minn og tengdafaðir, SVEINN ÁRNASON, lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Garðvangi, Garði, 13. janúar. Útförin hefur fariö fram i kyrrþey að ósk hins látna. Árni G. Sveinsson, Guðlaug B. Sveinsdóttir.

+ Föðurbróðir minn, KARL SIGURHANSSON frá Brimnesi f Vestmannaeyjum, andaðist aö kvöldi 24. janúar í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja. Fyrir hönd vandamanna, Sigríður Ágústsdóttir.

+ Eiginmaður minn, faöir, tengdafaðir, afi og langafi, KARLA. ÞORSTEINS, ræðismaöur, Hagamel 12, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn 30. janúar kl. 13.30. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Kvennadeild Rauðakrossins. Jóhanna Þorsteins, Þór Þorsteins, Dóra Egilson, Hildur Karlsdóttir, Eiríkur Haraldsson, Ragna M. Þorsteins, Ingi R. Helgason, Karl J. Þorsteins, börn og barnabörn.

+ Útför móður okkar, HILDAR HULDU ÞORFINNSDÓTTUR, til heimilis að Hátúni 10, fer fram frá Hvítasunnukirkjunni þann 28. janúar kl. 13.30. Kristfn Herbertsdóttir, Guðrún Sveinsdóttir, Magnús Sveinsson, Hulda Sveinsdóttir, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn.

+ Útför móður okkar, VILBORGAR JÓNSDÓTTUR, kjólamelstara, Efstasundi 2, fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 29. janúar kl. 13.30. Fyrir hönd vandamanna. Hrafnhildur Jónasdóttir, Hallgrfmur Jónasson, Ásgerður Jónasdóttir.
Kveðjuorð:
Árni G.
son frá
Fæddur 3. nóvember 1914
Dáinn 18. janúar 1987
Útför Áma Guðjóns Magnússon-
ar frá Tungu, Grindavík, fór fram
í Grindavíkurkirkju, laugardaginn
24. janúar 1987, að viðstöddu fjöl-
menni.
Hér var hann borinn og bam-
fæddur og átti hér heima alla tíð
(að undanskildum 2-3 árum). Fyrst
á Húsatóftum, þar sem foreldrar
hans bjuggu, Magnús Ámason og
Kristín Gísladóttir. Hann var þeirra
eina bam. Magnús fórst í fískiróðri
þann 8. apríl 1915 eða hálfu ári
eftir að Ámi fæddist. Stóð Kristín
þá ein uppi með sveininn unga.
Magnús var formaður og með hon-
um á bátnum voru tveir bræður
hans og fómst þeir allir ásamt 8
öðmm skipveijum.
Kristin bjó áfram á Húsatóftum,
en til hennar réðist sem ráðsmaður
Guðmundur Jónsson, fæddur á
Hópi í Grindavík. Hann ólst upp
hjá Tómasi Guðmundssyni og
Margréti Sæmundsdóttur á Jám-
gerðarstöðum.
Faðir hans dó frá stómm bama-
hópi, og þeim því sumum komið
fyrir hjá skyldfólki, en þeir vom
bræður Jón á Hópi og Tómas á
Jámgerðarstöðum.
Þau giftust síðar Kristín og Guð-
mundur og eignuðust tvö böm, þau
Magnús og Guðfinnu. En eftir fárra
ára hjónaband lést Guðmundur úr
lungnabólgu. Enn hélt Kristín
áfram búskap á Tóftum, en þar var
tvíbýli. Á hinum bænum bjó Einar
Jónsson hreppstjóri og Kristín Þor-
steinsdóttir ásamt bömum sfnum.
Hygg ég að þama hafí Kristín átt
góða granna að í sínum erfiðleikum,
nú með þrjú böm á framfæri, öll
ung. Ámi elstur á níunda ári. Er
hann var 12 ára gamall fluttist hún
að Jámgerðarstöðum með Guðfínnu
og Magnús, en Ámi fór til afa síns
Áma, er bjó á Grímstaðarholti við
Reykjavík og dvaldi hjá honum á
sumrin. Nú k)mntist ég fyrst þessu
frændfólki mínu, en móðir mín Stef-
anía Tómasdóttir og Guðmundur
faðir Guðfínnu og Magnúsar voru
bræðraböm, auk þess uppeldis-
systkin. Hún kallaði hann alltaf
Gumma bróður.
En meðan Kristín var hjá ömmu
minni, Margréti Sæmundsdóttur,
sem nú var orðin ekkja, byggði
Kristín hér lítið, en snoturt hús,
Hellur, svo nefndi hún húsið. Þegar
það var tilbúið flutti hún í það með
öll sín böm. Allt þetta var mikið
álag fyrir hina ungu konu. En hún
Magnús-
Tungu
bognaði ekki hún Kristín, nei hún
virtist eflast við hveija raun.
Ámi var hennar stoð og stytta
þegar á ungum aldri. Eftir fermingu
fór hann á sjó, komst í skipsrúm
hjá Guðjóni Klemenssyni, þeim
mæta manni, og var hjá honum all
margar vetrarvertíðar. Á öðmm
tíma árs stundaði hann sjó frá
Reykjavík, Keflavík og víðar.
Hann fór á vélstjóranámskeið hjá
Fiskifélagi íslands, og hafði því
réttindi sem vélstjóri á fiskiskipum.
Og var hann það uns hann réðst
til Einars í Garðhúsum sem vél-
stjóri í frystihúsi hans. Hann var
þar skamman tíma og réðst síðan
til Hraðfrystihúss Grindavíkur sem
vélstjóri og var þar í 42 ár. Vomm
við þar samstarfsmenn í sjö ár. Þar
var stofnað til vináttu er entist
meðan við lifðum báðir. Enda áttum
við náið samstarf á fleiri sviðum,
svo sem slysasvamarmálum, auk
þess að vera nágrannar í 42 ár.
Og varla leið sá dagur svo að við
hittumst ekki.
Ég kynntist vel hversu natinn og
ötull hann var í starfí sínu sem
vélstjóri í Hraðfrystihúsi Grindavík-
ur, þar naut hann sín því hann var
einstaklega lagvirkur og samvisku-
samur, sama hvað hann gerði og
snyrtimenni með afbrigðum. Ekki
var þá skirrst við þótt vinnudagur
væri langur, heldur hugsað um að
Ijúka við þau verkefni sem fyrir
lágu hveiju sinni.
Árið 1942 hófst samstarf okkar
í Slysavamardeildinni Þorbimi og
var það óslitið til hinstu stundar
Áma, í orðsins fyllstu merkingu,
því kvöldið 17. janúar var hér í
Festi árshátíð nokkurra björgunar-
sveita af suð-vestur hominu og
vomm við boðnir ásamt konum
okkar. En eigi má sköpum renna,
kl. 0.15 fóm þau hjónin Ámi og
Guðrún áleiðis heim, en 2-3 mínút-
um eftir að við skildum var komið
til mín og ég beðinn að koma strax
að bíl Áma, en þar var hann þá
látinn. Hafði aðeins komist undir
stýri bílsins og á samri stundu allur.
Ámi var gjaldkeri, eða ritari í
slysavamardeildinni Þorbimi um 42
ára skeið og alltaf mjög virkur í
öllu starfí. Guðrún var honum mjög
hjálpsöm í öllu þessu sem og öðm.
Síðar, þegar kvennadeildin Þórkatla
var stofnuð, var Guðrún lengi for-
maður deildarinnar.
Við Ámi fómm í marga erfiða
björgunarleiðangra saman, svo sem
í enska togarann Louis, olíuflutn-
ingaskipið Clam, Preston North
End, breskan togara, er strandaði
á skeri 40 mflur suðvestur af
Reykjaneshæl, togarann Jón Bald-
vinsson og fleiri sem of langt yrði
að telja upp.
Alltaf var jafn gott að ráðfæra
sig við hann og njóta hans ömggu
handa til verka sem vinna þurfti
af festu og ákveðni. Því oftast stóð
svo á að feilhandtak hefði getað
orðið afdrifaríkt, en þau komu aidr-
ei hjá Áma.
Ámi giftist 18. desember 1943,
Guðrúnu Jónsdóttur ættaðri norðan
úr Steingrímsfirði. Þau hófu búskap
í Keflavík, en til Grindavíkur fluttu
þau giftingarárið, þá í nýtt hús er
þau höfðu byggt góðan spöl fyrir
ofan efstu hús sem þá vom, en er
nú í miðju byggðarlagi. Þau nefndu
það Tungu og heitir svo ennþá. Það
var honum mikið gæfuspor er hann
giftist Guðrúnu, þau hafa verið með
eindæmum samhent í öllu og ber
þess glöggan vott sú snyrti-
mennska, röð og regla sem á öllu
er hjá þeim. Vörðu þau stómm hluta
frístunda sinna við vinnu í garði
sínum, og þá einkanlega síðari árin
eftir að heilsa Áma tók að láta
undan síga. Til þeirra var notalegt
að koma og spjalla um landsins
gagn og nauðsynjar og þá ekki síst
slysavamarmál, sem vom þeim báð-
um hjártfólgin. Þau höfðu byggt
sér lítið hús úr gleri í garði sínum,
þar kom margur við á góðviðris-
dögum og þáði kaffíveitingar yfír
fjörugum samræðum, og var þeim
það mikið yndi hin síðari ár.
Ámi og Guðrún vom mikið úti-
vistarfólk er þau gátu komið því
við, ferðuðust þau mikið um byggð
landsins, skoðuðu sig um, tóku
myndir og tóku fólk tali. Þau vom
því vel kunnug hugsjón fólks út um
landsbyggðina og vissu því vel hvar
verðmæti þjóðarinnar urðu til, enda
þau sjálf þátttakendur í þeim störf-
um. Mikla ánægju höfðu þau af að
skoða hið mikla safn af myndum
úr þessum ferðalögum sínum og
naut ég þess stundum með þeim.
Guðrún var gift áður Guðmundi
Guðmundssyni, skipstjóra, en hann
fórst með færeysku skútunni Foss-
nes í mars 1938, þau áttu eina
dóttur, Emu. Það varð mjög kært
á milli þeirra Áma, sem gekk henni
í föðurstað. En Ema dó í blóma
lífsins aðeins 31 árs að aldri. Varð
það þeim mikill missir og söknuður
sár.
Ekkert bam eignuðust þau Guð-
rún og Ámi, er Guðrún því ein
eftir, en á marga frændur, alla
búsetta annarstaðar. Hún á marga
góða vini hér í Grindavík.
Við Hulda höfum búið við hlið
þeirra Áma og Guðrúnar allan okk-
ar búskap, aldrei hefur borið þar
skugga á.
Fyrir öll þessi ár þökkum við
Áma trausta og góða vináttu.
Guðrúnu og systkinum Áma
sendum við samúðarkveðjur og biðj-
um þess að Guð styrki þau.
Hulda og Tómas Þorvaldsson,
Gnúpi, Grindavík.
Blómabúðin
Hótel Sögu
sími 12013
Blóm og
skreytingar
gjafavörur
heimsendingar-
þjónusta
t
Innilegar þakkir til þeirra er sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför,
UNNAR S. ÞORSTEINSDÓTTUR,
Stóragerði 32.
Hulda Þorsteinsdóttir,
Guðrún Þorsteinsdóttir,
Kristín Þorsteinsdóttir, Guðlaugur Guðmundsson,
Hannes Þorsteinsson, Jóhanna Thorlacíus
og systkinabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÞORLFRÍÐAR ÞORLÁKSDÓTTUR,
Hóðinshöfða,
Skagaströnd.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Júlíana Grímsdóttir.
t
Hjartans þakkir til ykkar allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför
MARÍU STEINGRÍMSDÓTTUR.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.