Morgunblaðið - 24.07.1987, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. JÚLÍ 1987
31
Minning:
*
Guðmundur Oli
*
Olason, prentari
Margar ljúfsárar hugsanir fljúga
um hugann nú í dag þejgar vinur
okkar, Guðmundur Oli Olason, er
kvaddur hinstu kveðju, langt um
aldur fram.
Vinskapur okkar við þau hjónin
Óla og Siggu hófst í ferð Karlakórs
Reykjavíkur haustið 1973 og hefur
haidist síðan, jafnt innan félags-
skapar kórsins sem utan. Það var
ekki erfítt aö bindast Óla vináttu-
böndum því þar fór óvenju
skemmtilegur og greindur maður,
sem laðaði fólk að sér.
Músík var Óla í blóð borin og ef
píanó eða harmonikka var í grennd
mátti ganga að honum þar vísum.
Hann kunni svo sannarlega að
skemmta sér vel í góðum hópi, en
þó má segja að hann hafí lagt
meiri áherslu á að skemmta öðrum
og var alltaf tilbúinn að spila og
syngja þegar tilefni gafst.
Ekki stóð heldur á því þegar við
báðum Óla að hafa nikkuna með
sér í afmæli eða við önnur tæki-
færi á okkar heimili.
Er víst að margir minnast hans
þannig, með nikkuna í fangi og
kímnisglampa í augum, syngjandi
sinni hljómfögru bassaröddu.
En á þessari stundu er efst í
huga okkar söknuður yfír missi
góðs drengs og þakklæti fyrir að
hafa notið vináttu hans í gleði og
sorg í þessi ár.
Við vottum Siggu, dætrunum
tveimur og öðrum aðstandendum
okkar innilegustu samúð.
Minning lifír um góðan dreng.
Edda og Lárus
Vinur minn og fyrrum samstarfs-
félagi, Guðmundur Óli Ólafsson, er
látinn, langt um aldur fram. Hann
hafði átt við langvarandi vanheilsu
að stríða.
Ég sem þessar línur rita átti því
láni að fagna að starfa með honum
við tónlist í mörg ár og kynntist
honum því mjög vel. Langar mig
nú að minnast vinar míns með ör-
fáum orðum.
Kynni okkar hófust um mitt ár
1963 er við Óli, en svo var hann
ávallt nefndur af vinum og kunn-
ingjum, spiluðum saman í fyrsta
skipti á sjómannadaginn 3. júní
1963.
Þess dags minntumst við oft eft-
ir það. Þriðji aðilinn í hópnum var
Gunnar Gunarsson hjá búnaðar-
deild SÍS. Þannig varð tríóið „Kátir
félagar" til, og átti Óli heiðurinn
af nafni tríósins og einn mestan
þátt í því lífi og fjöri sem myndað-
ist innan þessa fámenna hóps. Óli
hafði ákaflega djúpa og fallega
söngrödd sem naut sín vel í dans-
músíkinni og síðar í Karlakór
Reykjavíkur um margra ára skeið.
Hann naut mikillar hylli fyrir rödd
sína og líflega framkomu, en ekki
hvað síst fyrir hinn glaðbeitta
„húmor“ sem fylgdi honum alla tíð.
Óli spilaði listavel á harmonikku og
gat samstillt söng og leik á undra-
verðan hátt.
Eftir að Gunnar hætti með „Kát-
um félögum" 1969 tók Hjörtur
Guðbjartsson við og var tríóið þann-
ig skipað þar til Óli hætti að spila
og syngja með því síðla vetrar 1975,
vegna heilsubrests.
Er við Óli hittumst í síðasta sinn,
rúmri viku fyrir andlát hans, riíj'uð-
um við upp gamlar minningar eins
og svo oft áður og brugðum á glens,
áður en við kvöddumst.
Við hjónin munum sakna þess
að eiga ekki lengur von á honum í
heimsókn á heimili okkar, þeim
heimsóknum fylgdi ævinlega fjör
og hlátur.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
félaga minna sem spiluðu með
„Kátum félögum" sem áður er get-
ið, að við munum minnast góðs
félaga og vinar með söknuði.
Við Sigrún sendum eftirlifandi
eiginkonu hans, Sigríði Snorradótt-
ur, og dætrunum tveimur, Brynju
og Dröfn, svo og öllum ástvinum,
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Jóhannes B. Sveinbjörnsson
Fáa menn hef ég hitt jafn oft
hin síðari ár og Guðmund Ola Óla-
son. Mér er til efs að hann hafí
nokkum tíma átt leið um miðbæinn
án þess að líta inn á skrifstofu stétt-
arfélags síns. Þó Guðmundur Óli
stoppaði ekki lengi í hvert sinn bar
hann ævinlega með sér hlýju, sem
yljaði og yljar enn. Hann hafði lag
á að gleðja okkur félaga sína en
það er orða sannast að við vissum
sjaldnast hvað honum leið. Hann
var gefandi, ekki þiggjandi. Við
minnumst nú og söknum stéttvíss
og góðs félaga. Söngur hans ómar
nú innra með okkur og mun svo
verða áfram.
Með félagskveðjum.
Magnús Einar Sigurðsson
Ég kynntist honum fyrst í Karla-
kór Reylqavíkur árið 1971, þegar
hann varð félagi eftir venjulegt inn-
tökupróf, sem veittist honum
auðvelt, enda maðurinn sérlega tón-
viss og hafði jafnframt fagra,
flauelsmjúka bassarödd.
Þó eru mér minnisstæðari augun,
sem voru tindrandi, glettin og gáfu-
leg. Til viðbótar setti hátt og breitt
ennið, ásamt yfírvarar- og höku-
skeggi, frítt svipmót á andlit hans.
Fljótlega kom í ljós, að Óli var
greindari en gengur og gerist, og
okkur félögum hans kom það
skemmtilega á óvart hve frásagnar-
máti hans var hnitmiðaður og
gamansamur. Að auki var hann lið-
tækur hljóðfæraleikari; lék af
fíngrum fram á harmoniku og píanó
og nutum við félagamir oft þessara
hæfíleika hans.
Hann hafði dýpsta og fegursta
bassa, sem ég hefí nokkru sinni
heyrt. Ég gerði mér það að leik að
láta Óla „elta“ djúpa tóna píanósins
niður á G fyrir neðan Kontra-C, sem
segja má að sé frekar óvenjulegt í
heiminum. Þetta gerði Óli með bros
á vör og tónninn var ekkert murr,
heldur myndarlegur.
Stjómandinn okkar, Páll Pampic-
hler, hafði eitt sinn orð á því, er
hann hélt að Óli væri hættur í kóm-
um, að við mættum ekki missa
hann vegna þess, hve svartan blæ
hann setti á bassann. Fyrir mín orð
hélt Óli áfram að dekkja hann og
ég held líka, að vera hans í kómum
hafí haft góð áhrif á hann, einkum
vegna sjúkdóms er hann bar og
hafði þjáð hann lengi.
I sambandi við þá erfíðleika hans
tengdumst við Óli og félagamir
sterkari böndum og við reyndum
allir að létta honum byrðina. Það
var líka gott að umgangast hann,
enda maðurinn prúðmenni og sóma-
maður í hvívetna og hrókur alls
fagnaðar.
En þessi góði vinur okkar varð
aðeins rösklega 46 ára gamall.
Hann fæddist á ísafirði 1941, sonur
Málfríðar Guðmundsdóttur og Óla
Kjartanssonar.
Sveinspróf í prentiðn tók hann
1961 eftir nám í ísafoldarprent-
smiðju; vann um tíma í Svíþjóð; þá
aftur í ísafold og síðar í Blaða-
prenti og hjá Tímanum. Hann þótti
góður verkmaður.
Árið 1967 giftist hann Sigríði
Snorradóttur og eignuðust þau tvö
böm. Þau slitu samvistir um tíma,
en tóku saman aftur. Sár harmur
er kveðinn að ástvinum hans og við
félagamir í Karlakór Reykjavíkur
sendum þeim okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Ragnar Ingólfsson
Látinn er í Reykjavík, Guðmund-
ur Óli Ólason prentari, lengi vel
prentari hjá ísafoldarprentsmiðju,
síðan um langa hríð prentari við
Blaðaprent og nú síðast við Tímann.
Guðmundur fæddist 1. febrúar
1941 á ísafírði og vom foreldrar
hans Óli Kjartansson, ættaður frá
Isafírði, og Málfríður Guðlaug Guð-
mundsdóttir. Guðmundur, sem ég
þekkti vel, var lærður í sinni iðn
hjá ísafold. Hann hafði lengi verið
félagi í Karlakór Reykjavíkur, og
fór meðal annars í söngför með
kómum til Kína. Guðmundur sagði
mér frá þessu Kínaævintýri hálf-
gert með kökkinn í hálsinum. Með
Guðmundi Óla er genginn frábær
söngvari, sem lifði tímana tvenna.
Hann eignaðist glæsilega konu,
Sigríði Snorradóttur, og tvær dæt-
ur, Brynju og Dröfn. Fyrir utan
sönginn var Guðmundur Öli einnig
í hljómsveitum og var það aðallega
til að drýgja tekjur heimilisins, sem
eflaust hefur ekki veitt af, þegar
fólk er að eignast sitt eigið heimili.
Söngur Guðmundar er til á plöt-
um með Karlakór Reykjavíkur, en
ekki veit ég til að hann sé til einn
á plötu, þó eflaust hefði það getað
verið með í dæminu. Ég þakka
Guðmundi Óla góð kynni, og sólina
sem hann bar með sér í bæinn.
Fjölmargir kunningjar Guðmundar
þakka honum eflaust fyrir sam-
fylgdina, og hefðu viljað að hann
hefði mátt vera lengur meðal okk-
ar. Við sendum bestu kveðjur upp
í Árbæ, og vitum að öll él styttir
upp um síðir. Listamaður er geng-
inn. Hafi hann heila þökk fyrir allt
og allt.
Steinar Benediktsson
t
Eiginkona mín,
HELGA STEINVÖR HELGADÓTTIR,
Brekkustíg 14,
andaðist á heimili sínu þann 21. júlí.
Erlingur Guðmundur Axelsson.
t
Elskuleg dóttir okkar og systir,
SVAVA KRISTJANA RAGNARSDÓTTIR,
Krummahólum 2,
andaðist í Landspitalanum 21. júlí 1987.
Kristm Halldórsdóttir, Ragnar Lövdal,
Gunnar Björgvin Ragnarsson.
t
Systir okkar,
SVAVA TRYGGVADÓTTIR,
Furugerði 9,
áður Lokastíg 6,
andaðist í Landspítalanum miðvikudaginn 22. júlí.
Fyrir hönd systkina,
, Gunnar Tryggvason.
t
Dóttir okkar og systir,
VALA VIGDÍS SIGURÐARDÓTTIR,
Arnartanga 11,
Mosfellssveit,
verður jarðsungin frá Lágafeilskirkju laugardaginn 25. júlí kl. 11.00.
Óla Helga Sigfinnsdóttir, Sigurður Fannar Guðnason
og systkini.
t
Systir okkar,
GEIRÞRÚÐUR GUÐJÓNSDÓTTIR,
Reynimel 76,
lést í Borgarspítalanum 15. júlí. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir viljum við færa læknum og hjúkrunarfólki deildar
6A Borgarspítalans fyrir alúðlega hjúkrun og aðhlynningu.
Fyrir hönd vandamanna,
Steinunn Guðjónsdóttir,
Dagbjört Guöjónsdóttir.
t
Alúðarþakkir fyrir vinsemd og hlýhug við andlát og útför móður
minnar, fósturmóður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR EIRÍKSDÓTTUR,
Flateyri.
Guðfinna Hinriksdóttir, Greipur Guðbjartsson,
Haraldur Jónsson, Gróa Björnsdóttir,
Benjamin Oddsson, Guðrún Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
ÍSLEIKS JÓNSSONAR,
Vestmannabraut 59,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til Einars Vals Bjarnasonar og starfsfólks sjúkra-
húss Vestmannaeyja.
Elínborg Pétursdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för sonar okkar og bróður,
SIGURÐAR ÞÓRS ÁSBJÖRNSSONAR.
Ásbjörn Skarphéðinsson,
Fjóla Guðbrandsdóttir,
María Björk Ásbjarnardóttir,
Skarphéðinn Ásbjörnsson,
Guðbrandur Ægir Ásbjömsson.
t
Þökkum vinarhug, samúð og hjálpsemi við andlát og útför
SIGURBJÖRNS INGVARSSONAR,
Espigerði 6,
Reykjavík.
Katrfn Sigurbjörnsdóttir,
Ellert Sigurbjörnsson,
Ingvar Sigurbjörrisson.
t
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður og tengdaföður,
EIRÍKS Á. GUÐNASONAR
Strembugötu 14, Vestmannaeyjum,
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Gunnhildur Bjarnadóttir,
Anna Guðný Eirfksdóttir, Egill Jónsson.