Morgunblaðið - 31.07.1987, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1987
11
klúbbhús tilbúið, og sunnudaginn
12. maí var völlur vígður og klúbb-
hús opnað til almennra afnota fyrir
félaga klúbbsins."
Við vígsluna var tekin mjög
skemmtileg mynd af viðstöddum
fyrir framan klúbbhúsið, sem birt-
ist í þessu sama hefti „Kylfíngs".
í því hefti er einnig ræða formanns
við vígsluna birt í heild, mjög
áhugaverð og skemmtileg lesning.
Þar segir m.a. að golfíþróttin hafi
breiðst mjög út undanfarin 10 ár
um Ameríku og Evrópu. Fyrir þann
tíma var t.d. í Danmörku aðeins
einn golfvöllur, en eru þá orðnir
17, og í Svíþjóð voru þeir á sama
tíma tveir, en eru þegar hér er
komið sögu yfír 20.
Stofnfélagar kúbbsinns eru tald-
ir 57 og eru nöfn þeirra birt í 4.
hefti „Kylfíngs" í okt. 1935, þar
sem jafnframt er sagt frá starfí
klúbbsins fyrsta sumarið.
Við þetta er raunar litlu að
bæta öðru en því, að fyrir þá, sem
áhuga hafa á upphafí golfs á Is-
landi er fróðlegt og skemmtilegt
að lesa fyrstu hefti „Kylfíngs“.
Mér fínnst þó kannski ástæða
til að benda á hvað áhugi lækna
á golfí var strax í upphafí mikill,
og er það ekki að undra, því þeir
sáu manna best hvað golfíð er
mikill heilsubrunnur, ekki síst öllu
innisetufólki. Af stofnendum
klúbbsins eru 6 læknar. Sömuleiðis
fínnst mér ástæða til að nefna
áhuga kvenna á golfí, en af stofn-
endum klúbbsins voru 12 konur,
og tóku þær flestar strax þátt í
öllum keppnum klúbbsins, enda
voru þær fyrir konur jafnt sem
karla, nema meistarakeppnimar.
Golfleikur hófst á Islandi við
vígslu fyrsta vallarins 12. maí
1935, en fyrsta keppni Golfklúbbs
íslands og þar með fyrsta keppni
í golfí á Islandi var sunnudaginn
18. ágúst 1935. Þátttakendur voru
23, þar af 8 konur.
Evrópumót í
brids að hefjast:
15. sætið
viðunandi
— segir fyrirliðinn
Hjalti Elíasson
________Brids__________
Guðmundur Páll Arnarson
Á ANNAN tug íslenskra spilara
tekur þátt í Evrópumóti s-veita i
brids, sem hefst i Brighton i Eng-
landi 2. ágúst og stendur í tvær
vikur. Keppt verður bæði i opnum
flokki (23 sveitir) og kvennaflokki
(19 sveitir).
íslensku sveitimar eru þannig
skipaðar:
Opinn flokkur: Öm Amþórsson og
Guðlaugur R. Jóhannsson; Sigurður
Sverrisson og Jón Baldursson; Aðal-
steinn Jörgensen og Ásgeir Ásbjöms-
son. Hjalti Elíasson er fyrirliði án
spilamennsku.
Kvennaflokkur Halla Bergþórs-
dóttir og Kristjana Steingrímsdóttir;
Esther Jakobsdóttir og Valgerður
Kristjónsdóttir; Erla Siguijónsdóttir
og Dröfn Guðmundsdóttir. Fyrirliði
er Guðmundur Sv. Hermannsson.
Bjöm Theódórsson, forseti Bridssam-
bands íslands, er fararstjóri hópsins.
Að sögn Hjalta Elíassonar voru
baeði liðin valin í vor og hafa síðan
æft reglulega 2-3 í viku. Hann vildi
ekki spá um árangur íslensku sveit-
anna, en taldi mjög viðunandi ef
sveitin í opna flokknum næði 15.
sæti. Betri árangur en það teldist
mjög góður og væri framför frá því
sem verið hefði á Evrópumótum
síðustu ár. Evrópumót eru haldin
annaðhvert ár og era talin koma
næst heimsmeistaramótum að styrk-
leika.
Mér er bæði ljúft og skylt að
koma þessum upplýsingum á fram-
færi, ekki bara vegna þess, að ég
þekkti þessa brautryðjendur,
Gunnlaug og Valtý vel, heldur
ekki síður vegna þess, hvað ég og
aðrir síðari tíma golfíðkendur eig-
um þeim mikið að þakka fyrir
þeirra miklu og óeigingjömu störf
í þágu golfsins og á ég þá líka við
fyrstu stjómendur klúbbsins.
Af öðrum formönnum klúbbsins
algerlega ólöstuðum, held ég, að
mér sé óhætt að fullyrða, að á
herðum Gunnlaugs hafí hvílt um-
fangsmeiri störf og meiri ábyrgð
en á eftirmönnum hans, og eiga
þeir þó velflestir mikla þökk fyrir
sín störf.
í fyrstu heftum „Kylfíngs" birt-
ust auk fróðlegra greina og
frásagna margar myndir og
skemmtilegar skopteikningar. Hér
fylgir ein af þeim Gunnlaugi og
Valtý úr öðm heftinu árið 1935.
Þegar, eða ef, saga golfs á ís-
landi verður einhvemtíma skrifuð,
er ekki ónýtt að hafa jafn ítarlegar
og traustar heimildir að byggja á
eins og fyrstu hefti „Kylfíngs" em
undir ritstjóm Helga Hermanns
Eiríkssonar, en hann var ekki ein-
asta vel pennafær heldur ákaflega
nákvæmur og greinargóður í öllum
skrifum sínum.
Höfundur er læknir og fyrrver-
andi formaður Golfklúbbs
Reykjavíkur.
Helgi Hálfdanarson:
Að nota orðabækur
Mikil gersemi er orðabók Sig-
fúsar Blöndals og er hún þó ekki
gallalaus fremur en önnur mann-
anna verk. Öllum, sem láta sig
varða íslenzkt mál, hefur hún
verið ómetanlegt þarfaþing þá sex
áratugi sem liðnir em frá því hún
kom út. Því miður hefur ekki
reynzt unnt að endurbæta hana
svo sem augljós og eðlileg þörf
er á, eftir svo langan tíma og við-
burðaríkan. Ekki má þó gleyma
Viðbætinum frá 1963, sem er
mjög mikils virði. Hins vegar hef-
ur bók Áma Böðvarssonar,
Orðabók Menningarsjóðs, nýlega
komið í aukinni og bættri útgáfu,
og hún hefur þann kost, að orð-
skýringar em allar á íslenzku.
íslenzk orðabók ætti að vera
til á hveiju íslenzku heimili og
gæti vissulega verið það; sá kostn-
aður mun fáum ofurefli. Einkum
er brýnt að venja böm og ungl-
inga sem fyrst á að nota orðabók;
og í skóla þyrfti að kenna krökk-
um skemmtilega leiki þar sem
orðabókar er þörf.
Oft hef ég undrazt það, hvað
ýmsu fjölmiðlafólki virðist ósýnt
um að nota íslenzkar orðabækur.
Sú lítils háttar fyrirhöfn gæti þó
forðað frá margri hneisu. Nýlega
skýrði eitt Reykjavíkurblaðanna
frá íslenzkri lyfjagerð, og var sýnt
fram á hve mikill spamaður væri
í því fólginn fyrir þjóðarbúið að
efla innlenda lyQagerð. Þar sagði
svo: „Lyf framleidd hér á landi,
standa innfluttum lyQum ekki á
sporði hvað verð og gæði áhræ-
ir.“ Af greininni var hins vegar
ljóst, að þama skyldi sagt, að
íslenzk lyf stæðu innfluttum lyfj-
um á sporði, það er að segja stæðu
þeim ekki að baki; enda er þar
síðar haft eftir framkvæmdastjóra
íslenzks lyfjabús, að lyf framleidd
hér á landi „standast fyllilega
samanburð við innflutt lyf“.
Þessa hrapallegu kórvillu hefði
blaðamaður getað umflúið með
því að sólunda fáeinum sekúndum
í að fletta til vonar og vara upp
orðinu „sporður" í Orðabók Menn-
ingarsjóðs. Þar hefði hann séð,
að orðasambandið „standa e-m á
sporði" merkir: „vera jafnoki e-s,
láta ekki undan síga fyrir e-m“.
í þeirri bók hefði hann reyndar
líka getað séð, að í stað dönsku-
slettunnar „áhræra" mætti nota
sagnimar „snerta" og „varða".
Rétt sem ég er að hripa þessar
línur heyri ég að útvarpsþulurinn
kveður einhvem hafa „bundið
endi“ á einhvem skollann. Þetta
orðalag hef ég raunar margoft
heyrt bæði í útvarpi og sjónvarpi.
Hefði fréttamaður tafíð sig andar-
tak á því að fletta upp orðinu
„endir“ í Orðabók Menningar-
sjóðs, hefði hann séð, að þetta
orðasamband er hvergi þar að
finna; hins vegar, að undir orðinu
„endi“ stendur „binda enda á e-ð“,
sem sagt er merkja: „hætta, ljúka
e-u“.
En ætlun mín var aldrei sú að
leggja til atlögu við málvillur út-
varpsins, sem því miður dynja á
hlustum landsmanna án afláts;
það þyrftu mér færari menn að
gera. Ég vildi einungis benda á
það, hve notkun orðabóka er mik-
ið þjóðráð.
Leiðrétting
í grein Helga Hálfdanarsonar
29. þ.m., Að segja fréttir, féllu
niður orð, sem máli skipta. í 2.
dálki stendur: „fjöldi fólks, sem
bíður" en átti að vera: „ijöldi
fólks, sem svo bíður". Og í 4.
dálki stendur: „birtingu ogjafnvel
myndum" en átti að vera: „birt-
ingu á nöfnum og jafnvel
myndum".
JLauqavegi 67
1 m 'W & b ; W k 1 fAl TTl
* §