Morgunblaðið - 01.08.1987, Qupperneq 58

58
\í
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. ÁGÚST 1987
. Er þettCL i 4yrsha. 5k.ipt) sem þU
Lgetur athuga. S)ónin«.? "
ást er...
... að skála í mysu.
TM Reg. U.S. Pat. Otf.-all rights reserved
© 1986 Los Angeles Times Syndicate
tayltv 636
Og hve lengi hefur þetta
kaldastíð staðið milli þín
og gullfisksins?
Sendum við hann með þær
eða tekur hann þær með
sér?
HÖGNIHREKKVÍSI
" xerA, ?ÉR. "TÖ KST þAt>''
Omaklega fjallað um
erlenda ferðamenn
Á forsíðu Lesbókar Morgun-
blaðsins þann 4. júlí sl. er mynd
af hópi fólks að snæðingi utanhúss
og í bakgrunninum íslenskst lands-
lag. í texta fyrir neðan myndina
er kvartað yfir þessari tegund
ferðamanna og þeir sakaðir um
átroðning, að eyðileggja vegina og
skilja eftir rusl. Einungis er rætt
um erlenda ferðamenn. Þykir mér
þette vægast sagt þröngsýni.
Ég hef komið til íslands árlega
síðan 1977 vegna þess að þetta
land er heillandi og einstakt og ég
hef orðið sem bergnumin af því.
Og ég er leiðsögumaður. Ég treysti
mér til að fullyrða að þeir ferða-
menn sem ferðast um í hópum með
leiðsögumönnum fara vel með
landið, einkum ef þeir eru í fylgd
með íslenskum leiðsögumönnum
sem vita hver hættan er á gróður-
eyðingu og öðru því líku.
Svo að hópurinn sem myndin er
af hefur skilið svæðið eftir hreint
og ósnortið því að útbúnaður þeirra
er dæmigerður fyrir þá sem koma
í fylgd leiðsögumanna og með leyfi
ferðamálayfirvalda. Haldið þið í
raun og veru að þeir séu „sú teg-
und af ferðamönnum, sem betra
væri að vera án“?
Til eru þeir sem koma til lands
ykkar með eigin bfla og leggja það
ekki á sig að læra hvemig ferðast
á um í landi með mjög viðkvæma
náttúru. Það hefði gjaman mátt
minnast á þessa tegund ferða-
manna líka.
En — ykkar eigin landar em
einnig ferðamenn í eigin landi. Þeim
finnst einnig gaman að snæða nest-
ið sitt úti í náttúmnni, þeir sjást
einnig stundum utan vega og sum-
ir þeirra skilja líka eftir msl. Þetta
þekkist í sérhveiju landi og þið
getið verið viss um að Þjóðveijar
sem ferðast um eigið land era oft
síst betri en erlendir ferðamenn.
Leyfist mér að spyija hvort það er
vegna erlendra ferðamanna sem
takmarka varð aðgang að Þórsmörk
síðasta sumar, sérstaklega um hina
svokölluðu verslunarmannahelgi?
Síðast en ekki síst ættuð þið að
spyija ykkur hveijir það era sem
auglýsa eftir sem flestum ferða-
mönnum. Hafið þið einhvem tímann
séð það sem íslenskar ferðaskrif-
stofur senda frá sér? Þar er landslag
íslands til sölu, máltíðir í guðs-
grænni náttúranni innifaldar,
máltíðir sem íbúar stórborga kunna
vel að meta.
Ekki má heldur gleyma því að
það er dýrt að ferðast um Island,
tvær vikur þar era jafndýrar og
tvær vikur í Mexíkó. Svo að tjald-
ferðir era sérstaklega vinsælar enda
ódýrasti ferðamátinn. Ég veit ekki
betur en að fjöldi íslenskra ferða-
málafrömuða snæði ekki alltaf á
hótelum.
Kjaminn í máli mínu er þessi:
Ef einhver vill fá ferðamenn þá
getur hann ekki kvartað yfir komu
þeirra og afleiðingum hennar.
Dr. Ulrike Höfer
Ófremdarástand á Njálsgötu
Til borgaiyfirvalda og lögreglu-
stjórans í Reylqavík
Við, íbúar við Njálsgötu í
Reylqavík, föram þess eindregið á
leit við borgaryfirvöld og embætti
lögreglustjórans í Reykjavík, að nú
þegar verði gerðar viðeigandi ráð-
stafanir við Njálsgötuna vegna
Velvakandi
Þegar ég var ung stúlka lærði
ég nokkur erindi úr kvæði sem ég
gjaman kalla „Anna frá Hvammi
er engillinn minn“, en hvort ég
lærði allt kvæðið veit ég ekki.
Nú er svo komið að ég er búin
að týna niður einhveiju af því sem
ég þá lærði en langar svo ósköp
aukinnar umferðar og annarra
óþæginda sem íbúar götunnar hafa
orðið að þola undanfamar vikur
vegna framkvæmda við Laugaveg
í Reykjavík.
Viðeigandi ráðstafanir era að
okkar mati aukið eftirlit lögregl-
unnar hvað varðar ökuhraða og
bifreiðastöður á gangstéttum og
mikið til að rifja þetta upp og bæta
mér upp það sem mig kann að hafa
vantað af kvæðinu.
Ég bið þig því að birta þetta
kvabb fyrir mig í von um að ein-
hver taki við sér og sendi þér
kvæðið til birtingar.
Jana Magnúsdóttir
aukið eftirlit borgaryfirvalda með
glerbrotum og öðram sóðaskap sem
fylgir þessari bifreiðaumferð. Síðast
en ekki síst teljum við það viðeig-
andi ráðstöfun að settar verði
hraðahindranir á götuna til þess að
draga úr ökuhraða sem er ótrúlega
mikill á stundum og hlýtur að enda
með ósköpum ef ekkert er að gert.
Teljum við það sýnt að þar sem
hraðahindranum hefur verið komið
fyrir hefur dregið úr hraða, íbúum
gatnanna til ánægju og borgarbú-
um öllum til heilla. (Athugið að
Njálsgatan er tvístefnugata.) Jafn-
framt era hraðahindranir varanleg
ráðstöfun.
Hingað til höfum við ekki orðið
vör við að neinar ráðstafanir hafi
verið gerðar til þess að mæta þessu
ófremdarástandi, og er það einlæg
von okkar að á þessu verði breyting
til batnaðar hið snarasta.
íbúar við Njálsgötu
Anna frá Hvammi
i
Víkverji skrifar
Eg hef átt erfitt með að venjast
því aksturslagi manna hér í
höfuðborginni að gera ekki greinar-
mun á hægri og vinstri akrein á
helstu umferðargötunum," sagði
kunningi Víkveija, sem búið hefur
nokkur ár erlendis en er nú kominn
heim. Sagði hann að svo virtist sem
menn gerðu sér enga grein fyrir
því að vinstri akreinin væri ætluð
hraðari akstri en sú hægri.
Sagðist hann hvað eftir annað
hafa orðið vitni að þvf að menn sil-
uðust áfram á vinstri akrein með
þeim afleiðingum að þeir bflstjórar,
sem hyggðust flýta för „dönsuðu"
á milli akreina eftir því á hvorri
væri greiðari gangur. Kvaðst hann
satt að segja undrandi á að ekki
hlytust af þessu fleiri árekstrar en
raun ber vitni.
Þessi kunningi Víkveija kvað
áberandi hve skrykkjótt umferðin
hér væri. Hver og einn virtist aka
„með sínu lagi“ og sumir tækju lítið
sem ekkert tillit til aðstæðna og
þess að vegurinn er einnig fyrir
aðra. Hann fór að velta því fyrir
sér hvort ökukennslu hér væri í
einhveiju ábótavant, eða menn
gleymdu jafnharðan því sem þeim
væri kennt, eða þeir tileinkuðu sér
fljótt háttalag þeirra sem fyrir væra
í umferðinni. Hið sorglega væri að
það þyrfti ekki nema fáa skeyting-
arlausa ökumenn til þess að setja
svipmót sitt á alla umferð. Ef litið
væri á hlutina með sanngimi væri
þó ekkert út á ökulag mikils meiri-
hluta bflstjóra að setja.
Rétt er það, vafalaust má margt
að umferðarmenningu okkar finna,
en með tilliti til þess hve bflum, og
þar með ökumönnum, hefur fjölgað
á undanfömum áram er vart hægt
að búast við því að allt sé hnökra-
laust. Margt hefur þó lagast.
Víkveiji finnur t.d. mun á því hve
tillitssemi margra gagnvart öðram
ökumönnum hefur aukist. Áberandi
er hve margir einblína ekki lengur
á eigin „rétt“, þegar öðram öku-
manni kemur betur að hliðrað sé
fyrir honum. Má þar nefna þegar
aka á bfl frá gagnstétt og umferð
er mikil. Sjaldan þarf að bíða lengi
þar til viðkomandi er hleypt inn í
umferðina.
Það er staðreynd að flest slysin,
og þau alvarlegustu, verða fyrir
óhóflega hraðan akstur, eða að
ekki er ekið með tilliti til aðstæðna.
En einnig er staðreynd að of hægur
akstur getur óbeint valdið slysum.
Víkveiji hefur að undanfömu alloft
átt leið eftir veginum upp í Mos-
fellssveit. Þar er leyfður 90 km
hraði, sem er ef til vill helst til
mikið á svo fjölfarinni leið. En þeg-
ar ökumaður heldur bfl sínum á 60
km hraða myndast lest og fram-
úraksturinn hefst. Hefur þama
legið við stórslysi, þegar bflar hafa
komið á móti á mikilli ferð.
Að lokum: stórfurðulegt er að
nokkur skuli enn vera að agnúast
út í bflbeltin. Andófið gegn þeim
er sem betur fer á undanhaldi.
Færri og færri lifa orðið í þeirri
blekkingu að besta ráðið til þess
að halda lífi og limum við árekstur
sé að kastast út úr bflnum.
4