Morgunblaðið - 15.08.1987, Qupperneq 19

T'ufi-r TPi'írií. smn*n«Anrií i rnr** ’invmTW.’M
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. ÁGÚST 1987
81
19
Tónlistarfólk morgnn-
dagsins með tónleika í
Bústaðakirkju á morgun
Úr
tónlistarlífinu
Sigrún Davíðsdóttir
málið. Til dæmis er tæplega
hægt að láta hundrað manns sitja
undír stjómanda, sem kann mun
minna en allir hinir.
í deildinni í Utrecht eru góð
tækifæri til að fá að stjóma og
þá með kennara við hliðina á
sér. Yfir veturinn em nokkrar
stakar vikur, þegar er unnið með
hljóðfæraleikumm, allt frá
tveimur píanóum og upp í hljóm-
sveit. Þá er tekið fyrir eitt verk
á dag, og hver stjómunamemi
fær 20—45 mín. á verk með
kennara við hliðina á sér, sem
gagnrýnir og segir til. Síðan em
þessar tamir yfirfamar á mynd-
bandi. Tíminn milli þessara vikna
er notaður til undirbúnings, til
að hlusta á æfíngar og skoða
stjómendur, lesa og hugsa.
Stjómun er ekki aðeins spuming
um að veifa sprotanum, heldur
að kynna sér til dæmis stflteg-
undir og fleira í þeim dúr, til að
geta svo túlkað í hljóðum það sem
stendur á pappímum."
Gerður Gunnarsdóttir, sem er
að komast inn í góðar og virtar
hijómsveitir, til dæmis útvarps-
hljómsveitimar. Þetta er því
spuming um hæfni, en líka hvað
maður er reiðubúinn að gera sér
að góðu.“
Þau Guðmundur og Gerður
segjast ekki þurfa að kvarta yfír
tónlistarlífínu í kringum sig úti.
í Amsterdam er tónlistarlífíð ekki
aðeins ríkulegt, heldur líka fjöl-
breytt, meðal annars mikið um
nútíma tónlist og ákveðnir hópar,
sem eingöngu sinna henni. En
svo er líka Concertgebouw-
hljómsveitin, sem hefur spilað
lítið af nýrri tónlist til þessa, þó
kannski verði breyting þar á eft-
ir ráðningu nýs aðalhljómsveitar-
stjóra. í Köln er líka ýmislegt í
boði og Gerður segir allt tónlist-
arlíf þama hafa tekið fjörkipp,
eftir að byggt var nýtt og glæsi-
legt tónlistarhús í staðnum. —
Ef til vill hægt að hafa það í
huga hér, með annað augað á
teikningunum að tónlistarhúsinu
okkar í Laugardal.
Á morgun, sunnudag, verða
haldnir tónleikar í Bústaðakirkju
á hefðbundnum tíma, kl. 20.30.
En það er ekki gamalgróin hljóm-
sveit sem spilar, heldur hefur
Guðmundur Óli Gunnarsson
smalað saman liði undir sína
stjóm. Mest fólki sem er heima
í sumarleyfí frá námi erlendis.
Guðmundur Óli er sumsé nem-
andi í hljómsveitarstjómun við
tónlistarháskólann í Utrecht í
Hollandi, en býr sjálfur í Amst-
erdam, sem er aðeins steinsnar
frá. Á efnisskránni em þijú verk,
oktett eftir Hróðmar I. Sigur-
bjömsson, sem er að læra
tónsmíðar við sama skóla og
Guðmundur Óli, fíðlukonsert nr.
5 í A-dúr, K-219 eftir Mozart og
balletttónlistin Appollon Musa-
getes eftir Stravinskí. Einleikari
á fíðlu er Auður Hafsteinsdóttir,
sem er að læra á fíðlu í Boston
og konsertmeistari Gerður Gunn-
arsdóttir, sem er í fiðlunámi í
Köln.
Auður hefur verið í Boston í
fjögur ár, fór þangað eftir að
hafa lokið Tónlistarskólanum.
Hún byijaði í tónmenntaskólan-
um átta ára, valdi á milli flautu
og fiðlu þá. Einhvern veginn varð
tónlistin fljótlega ofan á, kom líka
á undan skólanum, þó hún klár-
aði stúdentspróf. En hvemig var
að koma út í nám?
„Mér leið vel í skólanum
heima. Það voru allir svo kátir
og það var svo gaman að spila.
Uti er meira álag, fleiri krakkar
og meiri samkeppni. En það er
líka spennandi að spila með
krökkum frá mörgum löndum
með mismunandi bakgrunn og
menntun. Hvað tónlistina varðar,
þá var ekki erfitt að koma út,
en það er meira mál hvað allt
er stórt og svo að þurfa að standa
á eigin fótum, vita hvað maður
vill og fylgja því eftir. Ég verð
líklega í Boston í eitt eða tvö ár
í viðbót, fer til nýs kennara í
haust, en svo vildi ég reyna eitt-
hvað annað, hugsanlega eink-
atíma. Annars er svolítið einhæft
líf til lengdar að vera í skóla,
gleypa allt, sem kennarinn segir
og sem stenzt svo kannski ekki,
þegar á reynir svo ég væri til í
að leita mér að vinnu á einhveij-
um fallegum stað í Evrópu. Góð
tilhugsun eftir Ameríkudvölina."
En hvað er að segja um Moz-
art-konsertinn og hvernig þú
berð þig að við spilamennskuna?
„Þennan konsert lærði ég í
Boston, fór yfír hann þar með
kennaranum mínum, en hef ekki
spilað hann áður með hljómsveit
og held mikið upp á hann. Það
er reyndar alltaf hægt að fínna
eitthvað nýtt hjá Mozart, enda-
laust hægt að finna ný og ný
atriði til að takast á við.
Ég læri verkin utanað alveg
frá byijun, spila nótnalaust alveg
eins og óperusöngvarar syngja
ekki með nótur. Ég læri nótumar
strax, en vil svo fá langan tíma
til að verða sátt við verkið, at-
huga öll möguleg sjónarhom og
ákvarða svo mitt eigið. En það
er að vísu ekki alltaf hægt að
vinna svona. Stundum verða
hlutimir að ganga hraðar fyrir
sig.“
Guðmundur Óli hefur líka ver-
ið viðloðandi tónlist lengi. Móðir
hans er tónlistarkennari og
kenndi honum á píanó, þegar
hann var krakki. Þegar hann
nálgaðist táningsaldurinn tók
hann að blása í lúðra, svo á þeim
aldri hékk hann ekki í sjoppum,
heldur í Hljómskálanum. Og ein-
hver fleiri hljóðfæri átti hann við,
en ákvað svo að taka til við
stjómun, stjómaði kóram í tvö
ár eftir stúdentspróf. Þá var
stefnan tekin á Utrecht og þar
hefur hann verið í fímm ár. Fyrst
í þriggja ára fomámi, áður en
hann fékk að taka inntökupróf í
stjómun. En hvað segir Guð-
mundur um hljómsveitarstjórnun
sem fag?
„Stjómun er ungt fag, ekki
nema um tuttugu ár síðan var
farið að líta á stjómun sem fag,
sem væri hægt að læra, og það
er ógnarmikið af goðsögum bæði
um fagið og einstaka stjómend-
ur. En kennslan er kannski
svolítið skrítin, því námið hlýtur
fyrst og fremst að ganga út á
að fá reynslu. Það er aðal vanda-
konsertmeistari í þetta skiptið,
byijaði á blokkflautu fjögurra ára
og á fíðlu sjö ára í Tónskóla Sig-
ursveins, þaðan sem hún útskrif-
aðist svo. Nú er hún búin að vera
í tónlistarháskólanum í Köln í
fjögur ár og klárar hann eftir
eitt ár. En hvað tekur þá við?
„Ég vil gjaman halda áfram
námi, en þá í einkatímum, hjá
einhveijum góðum kennara. Það
era einhveijir slíkir í til dæmis
Amsterdam og London. Hins
vegar held ég að ég vildi búa
áfram í Köln og fara bara á
milli. Ég er byijuð að spila svolí-
tið með í kammersveitum. Þetta
era þá sveitir, sem eru fastar að
nafninu til, en með spiluram sem
koma og fara. Þær era ætlaðar
fyrir fólk, sem vill spila, en kær-
ir sig ekki um að vera í fullri
vinnu, svo þetta er mest ungt
fólk. Það er nóg um slík tæki-
færi í Köln.
Það er hins vegar mjög erfítt
Um faramesti tónlistamema
úr skólunum héma heima eru þau
Guðmundur og Gerður sammála
um, að hvað varði kunnáttu í
hljóðfæraleik, þá sé undirbúning-
urinn góður. Fræðilega hliðin sé
kannski veikari, henni verði
nauðsynlega að sinna betur, því
hún skipti miklu máli erlendis.
Gerður kann að segja frá því, að
í Kölnarskólanum sé aðsóknin
orðin svo mikil, að það hafi verið
gripið til þess ráðs, að láta alla
umsækjendur gangast fyrst und-
ir fræðilegt próf. Standist þeir
það, fái þeir að þreyta próf á
hljóðfæri, annars ekki. Þar með
ákvarði fræðileg kunnátta hvort
nemandinn fær yfírleitt að reyna
við sjálft hljóðfærið. — Gagnlegt
að hafa þetta í huga...
Á þennan hátt mæltist þessum
ágætu tónlistamemum, en á
morgun fáum við svo að heyra,
hvernig þeim og félögum þeirra
spilast... í Bústaðakirkju kl.
20.30 ...