Morgunblaðið - 22.08.1987, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. ÁG.ÚST 1987
mnmn
„Hve m'ikiá gefur atvmnulaus
garr\l\r\g'i ^firle'itt L £jórfé?"
Ég tek þessi föt...!
Með
morgnnkaffinu
Ég skil ekki af hverju hann
giftist ekki þeim öllum?
HÖGNI HREKKVÍSI
" þETTA Ef? NS-TI GRÍMUBÖNINgoRINN HANS."
Þessir hringdu . .

í fccpah loV^X7v\
Eyjólfur Konráð verði
framkvæmdastj óri
NATO
Einar Vilhjálmsson hringdi:
„Mig langar að koma á fram-
færi fyrirspum varðandi svokall-
aða þjóðargjöf sem átti að klæða
landið gróðri. Þeir sem höfðu yfir-
umsjón með þessu mættu gjarnan
gefa það upp hve mikið hafi kom-
ið í hlut Áustfirðingafjórðungs.
Ég hef flogið þar yfir og hef ekki
séð nein merki þess að neitt af
þjóðargjöfinni hafi skilað sér
þangað. Einnig vildi ég gjaman
fræðast um það hvernig fé til
malbikunarframkvæmda skiptist
á milli landshluta með sérstöku
tilliti til Austfírðingafjórðungs.
Að lokum vil ég koma með eina
uppástungu. Ég tel að Eyjólfur
Konráð Jónsson alþingismaður
eigi að verða framkvæmdastjóri
NATO. Ég tel rétt að íslendingur
gegni þessu embætti vegna þess
sem er að gerast í hafinu í kring-
um okkur núna. Ég held einnig
að Eyjólfur Konráð sé hæfasti
maður Islendinga í þetta starf.“
Málvillur í sjónvarpi
Sigurlaug Tryggvadóttir
hringdi:
„A sunnudagskvöldið fylgdist
ég með þætti um ungt fólk á Is-
landi í sjónvarpinu. Fólkið var
myndarlegt og gladdi augað en
þátttakendur, þar á meðal stjórn-
andi hefðu þurft að vanda betur
málfarið.
Góða fólk, látið ekki heyrast
aftur í tæki sem öll þjóðin á setn-
ingar eins og þessar: „Okkur
hlakkar til“, „okkur kvíðir fyr-
ir“ og „kvíðir ykkur ekki
fyrir?“. Vildu nú ekki forráða-
menn sjónvarpsins hlutast til um
það að íslensku máli sé ekki mis-
þyrmt svona fyrir framan alþjóð.
Þið unga fólk sem eigið kost á
góðri menntun, leggið meiri rækt
við móðurmálið.“
Ellilífeyrisþegi hringdi:
„í tilefni af þessum mikla
áhuga sem ríkisfjölmiðlamir virð-
ast hafa á einhveijum sértrúar-
flokkum í Bandaríkjunum eins og
slíkt hafi einhveija þýðingu fyrir
heimsbyggðina eða hitt þó heldur
þá langar mig til að segja það að
Ólafur söguprófessor Hansson
sagði að allir fæddust með trúar-
þörf, mismunandi sterka. í
sumum tilfellum væri hún svo
sterk að þegar bamið væri komið
til vits og ára þá yrði það annað
hvort froðufellandi kommúnisti
eða froðufellandi í einhveijum
sértrúarsöfnuði. Þetta vissi Karl
Marx og Lenin, hans spámaður,
bannaði öll trúarbrögð, nema
marxismann náttúrulega, og þeir
sem ekki hlýddu vom ofsóttir og
svo er enn í öllum kommúnist-
aríkjum. Kommúnistarnir mynda
stærsta sértrúarflokkinn enn í dag
þótt kommúnisminn gefi aðeins
steina fyrir brauð því að hungrið
fylgir alls staðar kommúnisman-
um.“
Köttur týndur
Kona á Framnesveginum
hringdi. Bröndóttur og hvítur
angóraköttur, fress, fór að heiman
frá sér 10. ágúst og hefur ekki
sést síðan. Ef einhver hefur rekist
á köttinn er sá beðinn að hringja
í síma 24993 eða 76206.
Bíll skemmdur í skjóli
nætur
Sesselía Jónsdóttir hringdi. Son-
ur hennar varð fyrir því að einhver
eða einhveijir gengu hringinn í
kringum bílinn hans og rispuðu
hann með einhveiju beittu svo að
nú verður að sprauta bílinn nær
allan. Bíllinn er rauður Ford
Scorpion, skráningamúmer
R—34112, af árgerð 1986 og stóð
við Iðufell 3. Þetta hefur gerst
aðfaramótt miðvikudagsins 19.
ágúst eða snemma að morgni. Ef
einhver hefur orðið vitni að þessu
er hann vinsamlega beðinn að
gefa sig fram við lögregluna í
Reykjavík.
Góð þjónusta
Ánægður viðskiptavinur
hringdi:
„Ég vil lýsa yfir ánægju minni
með búðina Boltamanninn á
Laugavegi. Ég hef fengið þar
mjög góða þjónustu og þá sérstak-
lega hjá stráknum sem ég talaði
við í síma 19. ágúst. Ég hringdi
í verslunina og keypti vörur út á
Visa—kort og hann var mjög lið-
legur í alla staði.“
Barnaburðarpoki
gleymdist í Dyrhólaey
Maður hringdi:
„Ég skildi eftir rauðan barna-
burðarpoka af gerðinni Bergans
uppi á Dyrhólaey, utan við hliðið,
þriðjudaginn eftir verslunar-
mannahelgina. Finnandi er beðinn
að hringja í síma 82201.“
Taska með bláum
röndum tapaðist
Sigríður hringdi:
„Föstudaginn 14 ágúst sl. kl.
14 var ég stödd í biðskýli SVR
við Rauðarárstíg á móti Austur-
bæjarapóteki og gleymdi þar lítilli
ferðatösku með bláum röndum og
rennilás. I töskunni var bara lítil,
blá pijónahúfa og við handfangið
var fest nafnspjald með símanúm-
eri mínu og heimilisfangi sem er
ekki langt frá biðskýlinu. Ef ein-
hver sem les þessar línur veit
hvar töskuna er að finna er hann
beðinn að hringja í síma 13968.
Fundarlaun."
Vínrauð ferðataska
tapaðist
M.S. hringdi:
„Lítil vínrauð ferðataska tapaðist
fyrir utan Umferðarmiðstöðina sl.
sunnudagskvöld. Finnandi er vin-
samlega beðinn að hringja í síma
53230 eða 50842. Fundarlaunum
heitið."
Víkverji skrifar
Skilningur manna á nauðsyn
gróðurverndar og uppgræðslu
landsins fer stöðugt vaxandi. Þó
hefur Víkvetji heyrt þær raddir að
verið sé að mála skrattann á vegg-
inn, ástandið sé ekki eins slæmt og
fram hefur komið í skýrslum sér-
fræðinga og birst hefur í fréttum,
landið sé ekki að blása upp. En
hvað hefur ekki blasað við í þurr-
viðrinu í sumar? Standandi á
Kambabrún hefur Víkveiji séð allt
Suðurlandsundirlendið hulið mold-
armekki.
Oft er sagt að svona sé komið
fyrir okkur vegna rányrkju forfeðr-
anna, þeir hafi rúið landið, sem var
skógi vaxið milli flalls og §öru. En
gleymum því ekki að þeir höfðu
ekki annað sér til lífsbjargar en
gæði landsins sjálfs. Þeir þurftu að
höggva skóginn til eldsneytis og
beita hann búpeningi til viðurværis.
Ólíklegt er að nokkur hafi leitt
hugann að því þá að með því gæti
gróður landsins verið í hættu. En
nú vitum við betur — og höfum
alla burði til þess að snúa þessari
þróun við. Og það er skylda okkar.
xxx
Fyrir nokkru sagði Ómar Ragn-
arsson í sjónvarpsfrétt frá
manni, sem hefði um skeið tekið
að sér flag á Reykjanesi og unnið
að því í frístundum að rækta það
upp. Hann hefði „tekið flag í fóst-
ur“ eins og Ómar orðaði það. Hefði
fjölskyldan og ekki síst börnin haft
mikla ánægju af þessu. Hvatti
Ómar fleiri til þess að fara að dæmi
þessa manns og fjölskyldu hans,
taka flög í fóstur.
Það þarf ekki að ganga í neinar
grafgötur um hvílíka ánægju við-
komandi geta haft af þessu og hver
áhrifin geta orðið. Setjum okkur
t.d. í spor barnanna, sem sjá gróð-
ursnautt flag breytast í gróðurvin
— og það fyrir þeirra tilverknað.
Þau hljóta að líta öðrum augum á
gróður landsins þegar þau vaxa úr
grasi — og erfitt er að trúa að þau
gangi ekki um með varúð, þegar á
vegi þeirra verður svæði þar sem
gróður er viðkvæmur.
XXX
*
Inæsta nágrenni höfuðborgar-
innar, og sennilega flestra
þéttbýlissvæða landsins, blasa
hvarvetna við flög, sem kjörin eru
til að rækta upp. Hvemig væri t.d.
að breyta helgarakstrinum í smá
„fóstur“-ferð. Ólíklegt er að slík
ferð væri til minni gleði en þeyting-
ar um þjóðvegina. Og enginn þarf
að efast um uppeldisgildið.
Þegar báðir foreldrar vinna úti,
og fjölskyldan í raun tvístruð alla
daga, er henni fátt eins nauðsynlegt
og að vera saman á frídögum. Þá
er æskilegt að fínna eitthvað, sem
allir geta unnið jafnt að — finna
sameiginlegt verkefni, sem bömin
vinna með foreldmm sínum og
systkinum.
XXX
En umgengni má víðar vera
betri en úti í náttúmnni. Ef til
vill emm við hætt að taka eftir því
þótt msl sé á götum og gangstétt-
um — slíkt er svo algengt. Utlend-
ingur einn sagði Víkveija að
Islendingar ættu falleg heimili en
þeir hirtu lítið um umgengnina ut-
anhúss. Ruslið stakk hann í augun.
Hvernig væri að fá börnin þama
til liðs? Fá þeim það verkefni að
tína msl af gangstéttinni fyrir
framan húsið, eða sameiginlega
sæu börn úr nálægum húsum um
gangstéttina út að næsta horni.
Gera þeim það metnaðarmál að
halda henni hreinni.
Ömggt má telja að börn, sem
væm alin upp við slíka iðju, myndu
aldrei henda ösku og sígarettu-
stubbum úr öskubakka bíls síns á
gangstéttina, eins og Víkveiji varð
vitni að nú nýlega.