Morgunblaðið - 20.09.1987, Page 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. SEPTEMBER 1987
Minning:
Sigurður Ægir Jóns-
son innheimtustjóri
Fæddur 20. mars 1943
Dáinn 10. september 1987
Mig langar til að minnast frænda
míns, Sigurðar Ægis Jónssonar,
nokkrum orðum en hann lést að-
faranótt hins 10. september sl. eftir
skamma sjúkdómslegu.
Ægir, eins og hann var jafnan
kallaður, var fæddur í Reykjavík
' 20. mars 1943. Foreldrar hans voru
Jón G. Sigurgeirsson, stýrimaður.
Hann fórst með togaranum Max
Pemberton 11. janúar 1944 þegar
Ægir var tæplega árs gamall og
Aðalheiður Sigurðardóttir. Áður
áttu þau Sigrúnu f. 14. nóvember
1938.
Við Ægir ólumst upp í sama
húsi á Ásvallagötu 28 sem amraa,
Ásdís Þórgrímsdóttir og afi, Sigurð-
ur Þórólfsson, reistu árið 1928.
Ekki auðnaðist afa að búa þar lengi
því hann lést 1. mars 1929, nokkr-
um mánuðum eftir að þau fluttu inn
en amma Ásdís bjó þar áfram, allt
til þess er hún lést 9. apríl 1969.
. Alltaf bjuggu í húsinu ásamt ömmu
einhver bama hennar og bamaböm
sem sum hófu búskap sinn þar í
kjallaranum og var Ægir þar á
meðal þegar hann kvæntist Helgu
Guðmundsdóttur árið 1964.
Það fer ekki hjá því að ýmsar
minningar komi fram í hugann þeg-
ar hugsað er til baka. Ásvallagata
28 er eiginlega á krossgötum, á
homi Hofsvalla- og Ásvallagötu og
þar af leiðandi áttu margir þar leið
um. Fyrst þegar ég man eftir mér
háttaði svo til að amma bjó í risinu
en foreldrar mínir á hæðinni og
Adda frænka og seinni maður henn-
ar, Skarphéðinn Magnússon, stýri-
maður, (dáinn 27. júlí 1984), í
kjallaranum. Þau eignuðust Magn-
ús, f. 6. ágúst 1949 og Reyni f.
10. desember 1952. Samgangurvar
mikill og miðpunktur fjölskyldunnar
var amma Ásdís. Þangað leituðu
allir, smáir sem stórir. Þetta var
sem sagt eins og stór fjölskylda þar
sem amman, ættmóðirin, var sá ás
sem allt snerist um. Það var gott
að alast upp í Vesturbænum á þess-
um árum, fullt af krökkum í hveiju
húsi, stutt niður á hom og mörg
auð svæði þar sem hægt var að
leika sér.
Ægir var orðinn veraldarvanur
þegar ég kom í heiminn fjórum
árum á eftir honum, svo það var
eiginlega ekki fyrr en á seinni árum
sem ég var farinn að ná honum.
Samt gat hann haft af mér smá
not; á þessum árum voru fótbolta-
félög stráka mjög algeng í
Reykjavík og þar hóf Ægir sín fé-
lagsmálastörf, stofnaði hann o.fl.
Knattspymufélagið Öminn sem
starfaði af töluvert miklum krafti
í nokkur ár. Var keppt við félög
úr öðmm hverfum uppi á Landa-
kotstúni á Framnesvelli og jafnvel
í Vatnsmýrinni. En allt tekur enda
og allt á sinn tíma. KR tók við strák-
.. unum úr hverfinu og ég flutti átta
ára gamall í Hlíðamar eftir að pabbi
sá mig með KR-merki í barminum.
Eftir gagnfræðapróf úr Gagn-
fræðaskóla Vesturbæjar, sem svo
hét, stundaði Ægir ýmis störf til
sjós og lands en um áramótin
1963—64 hóf hann störf hjá Kristj-
áni Skagfjörð, fýrst sem sölumaður
en nú síðustu ár sem innheimtu-
stjóri. Hjá Skagfjörð starfaði Ægir
sem sagt í tæpan aldarfjórðung og
þar vom líka margir félaganna úr
hverfinu, svo eflaust hefur þar oft
verið glatt á hjalla, sérstaklega
þegar KR-ingunum gekk vel. Og
það veit ég að félagið var honum
kært og eftir að hann og Helga
fluttu úr kjallaranum á Ásvallagötu
í Hafnarfjörðinn var stefnan fljótt
tekin á Vesturbæinn og eftir stutt
stans í Firðinum fóm þau í Skjólin
ásamt s^minum Benedikt Bjarka
sem fæddist 22. október 1970.
1 Ægir vildi vera sem næst KR-
heimilinu. Margt hefur Ægir starf-
að fyrir félagið og sjálfsagt verða
margir mér kunnugri til þess að
greina frá því.
Fljótt skipast veður í lofti. Ekki
var hægt að sjá að nokkiið amaði
að Ægi. Hann var hress sem fýrr
en einhvers kenndi hann í vor og
eftir utanlandsferð fyrr í haust fór
hann í nákvæma læknisskoðun sem
leiddi í ljós hvers kyns var. En það
var of seint.
Genginn er góður drengur. Ég
sakna vinar og frænda. Ég og fjöl-
skylda mín sendir Helgu og
Benedikt Bjarka, Öddu frænku og
systkinum hans, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigurður Þór Jónsson
Á morgun kveðjum við í hinsta
sinn Sigurð Ægi Jónsson eða Ægir
frænda eins og við kölluðum hann
alltaf sem fyrir sérstaka bama-
gæsku og glaðværð átti hug okkur
því mikið áfall að frétta um svo
skyndilegt fráfall hans.
Ekkert er erfiðara en að reyna
að rekja í fáum orðum þær skemmti-
legu stundir sem við áttum saman.
Okkar minnisstæðustu stundir
með Ægi voru í jóla- og fjölskyldu-
boðum hjá Öblu ömmu, þar sem öll
fjölskyldan var saman komin. Þar
var hann hrókur alls fagnaðar og
okkar besti félagi, tók þátt i leikjum
okkar og þreyttist aldrei á látunum
og uppátækjunum í okkur.
Einna minnisstæðast var þó þeg-
ar Ægir var að taka okkur í kleinu.
Þegar allir aðrir voru löngu orðnir
uppgefnir á þessu eilífa suði okkar
„taktu mig í kleinu" var það alltaf
Ægir sem stóð einn eftir og tók
okkur í hveija kleinuna á fætur
annarri. Það var því ekki af ástæðu-
lausu sem öll böm hrifust af Ægi
og hann var þeim svo kær.
Þegar fram liðu stundir minnkaði
ekki ánægja okkar að hitta Ægi
frænda, þar sem hann með sinni
ómetanlegu kímnigáfu gat alltaf
laðað fram broslegu hliðamar á öllu.
Ægir frændi mun seint líða okkur
úr minni. Skarð það sem hann skildi
eftir sig verður aldrei fyllt.
Við viljum þakka Ægi frænda
fyrir allar góðu stundimar okkar
saman sem eru okkar svo minnis-
stæðar og kærar. Við viljum biðja
góðan guð að halda vemdarhendi
yfir Helgu frænku og Benna frænda
og að hann styrki þau í sorg sinni.
Guðrún Helga, Ragnhildur,
Anna Kristín.
Á morgun verður til moldar borinn
félagi okkar og vinur, Sigurður
Ægir Jónsson, eða Ægir eins og við
kölluðum hann jafnan. Hann hefur
um árabil verið ein aðaldrifQöðurin
í stjóm knattspymudeildarinnar.
Eldheitari og áhugasamari KR-ing
var vart hægt að hugsa sér. Aðalá-
hugamál hans var vöxtur og við-
gangur yngri flokka deildarinnar en
hann var m.a. formaður unglingar-
áðs. Uppskera af störfum hans var
ríkuleg og hefur fært félaginu Qöl-
marga titla í þessum flokkum. Hann
átti dijúgan þátt í því að byggja
þessa starfsemi upp og tryggja að
KR væri meðal þeirra félaga sem
sinnti best málefnum yngri félags-
manna jafnt utan vallar sem innan.
Samstarf hans og Atla Helgason-
ar þjálfara var einnig sérstakt. Undir
þeirra handleiðslu uxu úr grasi efni-
legustu knattspymumenn félagsins
um langt árabil, sem m.a. urðu ís-
landsmeistarar í 5., 4., 3. og 2. flokki
og margir þeirra leika nú sitt fyrsta
keppnistímabi) í meistarafiokki fé-
lagsins. Samband Ægis við þennan
hóp var ætíð mjög náið enda bæði
dáðu strákamir hann og virtu.
Ægir sat einnig í vallamefnd á
vegum deildarinnar og hússtjómar
KR og hafði því ásamt öðmm um-
sjón með ástandi vallarsvæðisins.
Grasvellir félagsins hafa verið stolt
okkar félagsmanna af þeirri ástæðu
að Ægir ásamt fleiri góðum mönnum
vann afburðavel af natni og eljusemi
við umhirðu vallanna.
Við í stjóm Knattspymudeildar
KR hugsum með söknuði til Ægis
vinar okkar og þökkum ómetanleg
störf hans fyrir deildina sem ávallt
vom unnin af dugnaði og fómfysi.
Við minnumst hans jafnframt með
hlýhug sem trausts félaga, sem með
brennandi áhuga vann stöðugt að
eflingu félagsins.
Eiginkonu Ægis, Helgu, og Bene-
dikt Bjarka syni þeirra svo og öllum
skyldmennum, vinum og vanda-
mönnum vottum við samúð okkar á
þessari erfíðu stundu.
F.h. Knattspymudeildar KR
Gunnar Guðmundsson
Sigurður Ægir Jónsson fæddist
20. marz 1943 í Reykjavík. Foreldr-
ar hans vom Aðalheiður Sigurðar-
dóttir og Jón Sigurgeirsson. Jón var
stýrimaður á togaranum Max Pem-
berton og fórst með skipinu í
desember 1943. Aðalheiður giftist
síðar Skarphéðni Magnússyni. Sig-
urður Ægir átti eina alsystur,
Sigrúnu Jónsdóttur, sem búsett er
í Bandaríkjunum og tvo hálfbræður,
Magnús og Reyni Skarphéðinssyni.
Hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Helgu Guðmundsdóttur, hinn
20. júní 1964 og áttu þeu einn son,
Benedikt Bjarka, 16 ára, sem er
nemi í Menntaskólanum í Reykjavík.
Sigurður Ægir hóf störf sem sölu-
maður hjá Skagfjörð í janúar 1964
og starfaði hjá fyrirtækinu óslitið
til dauðadags.
Ég kynntist Sigurði Ægi haustið
1978, er ég hóf störf hjá Kristjáni
Ó. Skagfjörð hf. Þama fór gustmik-
ill ungur maður með ákveðnar
skoðanir. Hann hafði þá gegnt erf-
iðu starfí innheimstustjóra fyrirtæk-
isins í nokkur ár. Þeir einir vita, sem
reynt hafa, hvílík raun slíkt starf
er og hefur verið á íslandi, þar sem
reglusemi og skilvísi í viðskiptum
em því miður ekki nægilega í háveg-
um höfð. Sigurður Ægir óx í þessu
starfi, leysti mál af ákveðni og lip-
urð og reyndi á traust viðskiptavinar
þar til allt um þraut.
Ég hef fáum starfsmönnum
kynnst, sem láta starfið ganga fyrir
öllu öðra, en þannig var Sigurður
Ægir. Hann átti það jafnvel til að
heimsækja einhvem viðskiptavin,
sem erfitt hafði reynst að ná í, þeg-
ar hann var í orlofí úti á landi. Þá
var hann nákvæmur í starfí og gekk
ríkt eftir því við samstarfsmenn að
öllu væri til skila haldið og pappírs-
frágangur væri samkvæmt fyrir-
mælum. Þótti mönnum stundum
nóg um hversu fast hann gekk á
eftir þessu en rétt skyldi vera rétt.
Ekki urðum við samstarfsmenn
hans varir við, að veikindi steðjuðu
að, því að ekki vantaði hann einn
dag í vinnu mánuðina áður en hann
fór í frí og ekki var kvartað, enda
þótt erill væri mikill á stundum.
Þegar hann kom heim úr orlofsferð
til Spánar, fór hann í rannsókn hjá
lækni, hann hafði þá kennt sér þess
meins, sem skömmu síðar dró hann
til dauða, þrátt fyrir beztu fáanlegu
læknismeðferð.
Það em mikil viðbrigði er þessi
vinnufélagi er ekki lengur á meðal
okkar, þegar nýr vinnudagur er að
hefjast. Ég færi hér fram þakkir
fyrir hönd Kristjáns Ó. Skagflörð
hf. fyrir iðni hans, sérstaka trú-
mennsku við fyrirtækið og ótrúlega
elju í erfiðu starfi og við kveðjum
hann hryggum huga í dag. Frú
Helgu og Benedikt sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Júlíus S. Ólafsson
Ég man enn í dag hveijar tilfinn-
ingar mínar vom til Ægis þegar
hann fæddist. Mjög afbrýðisöm stóra
systir. Varð samt að viðurkenna að
hann væri frekar sætur, með þetta
mikla, þykka hár og klæddur í hvítan
blúndunáttkjól. Ekki var hann mikið
hrifinn af minni meðferð, þegar ég
fór í gönguferðir um Vesturbæinn
með hann í kjól og slaufu í hári, sem
ekki hélst á sínum stað. Hvað mér
fannst merkilegt, að hægt væri að
bijóta litlafingur í fótbolta, ekki
vegna boltaleiks, heldur að hlaupa
með hendur í vösum. Það tókst
Ægi. Eitt árið hringdi hann til mín
til Dallas og spurði hvað ég ætlaði
að gera í næstu viku því hann væri
að hugsa um að koma í heimsókn
með Helgu og Benna. Ég og ijöl-
skylda mín emm þakklát fyrir
samverstundimar, sem vom færri
en skyldi vegna fjarlægðar, sérstak-
lega í mars síðastliðnum. Þolinmóður
og góður var hann við alla, einkum
böm.
Sigrún, Omer,
Adda og Jón-Ali.
Á morgun, mánudaginn 21. sept-
ember, verður jarðsunginn frá
Neskirkju vinur okkar, Sigurður
Ægir Jónsson.
Ægir, eins og hann var jafnan
kallaður, var sonur hjónanna Aðal-
heiðar Sigurðardóttur og Jóns
Sigurgeirssonar, stýrimanns, er
fórst með togaranum Max Pember-
ton þegar Ægir var aðeins 9 mánaða
gamall.
Eina systur átti Ægir, Sigrúnu
Kundak, búsetta í Bandaríkjunum,
gift Omari Kundak. Eiga þau tvö
uppkomin böm. Aðalheiður móðir
hans giftist seinna Skarphéðni
Magnússyni, stýrimanni, er lést fyr-
ir fáum ámm. Eignuðust þau tvo
syni, Magnús, búsettan í Hafnar-
firði, sambýliskona hans er Jessica
Wilbrenninck og eiga þau eina dótt-
ur, og Reyni, sem er búsettur í
Bandaríkjunum. Var alla tíð mjög
kært á milli systkinanna allra.
Ægir ólst upp á Ásvallagötu 28,
í húsi móðurömmu sinnar, Ásdísar
H. Þorgrímsdóttur, hjá móður sinni
og stjúpföður. Þar í hverfinu lágu
leiðir okkar strákanna fyrst saman
þegar við vomm litlir. Á þessum
ámm var mikið hlaupið á eftir fót-
bolta og þá gjaman á Landakots-
túninu, sem í þá daga, eins og jafnan
seinna, þjónaði sem sparkvöllur í
hverfinu. Um 1954 var ráðist í að
stofna fótboltafélag í hverfinu sem
fékk nafnið Öminn og var Ægir ein
aðal drifQöðrin við stofnun þess svo
og í útgáfu félagsblaðs sem hét
Vestri og kom það nokkmm sinnum
út á meðan félagið var við Iýði.
Ægir var einstaklega félagslyndur
og ákaflega ósérhlífinn eins og
seinna kom vel í ljós þegar hann fór
að starfa með Knattspymufélagi
Reykjavíkur. Einnig var hann ávallt
boðinn og búinn ef hann gat eitt-
hvað aðstoðað vini sína. Vináttu-
böndin treystust þegar líða tók á
unglingsárin og bar þar aldrei
skugga á.
Þegar Ægir hafði lokið gagn-
fræðaskóla fór hann til sjós og sigldi
út í hinn stóra heim, sem í þá daga
var miklu lengra í burtu í huganum
en í dag. Þegar hann kom í land
var jafnan safnast saman á Ásvalla-
götu 28 og var þá jafnan glatt á
hjalla og hafði hann margt að segja
úr þessum ferðum sínum. Á þessum
ámm kynntist Ægir eftirlifandi
konu sinni, Helgu Guðmundsdóttur,
dóttir hjónanna Öldu Pétursdóttur
og Guðmundar Þorsteinssonar, list-
málara, sem lést langt um aldur
fram. Eignuðust þau einn son, Bene-
dikt Bjarka, 16 ára menntaskóla-
nema. Vom þau þijú einstaklega
samhent og samrýmd og reyndist
Benedikt Bjarki þeim sannkölluð
stoð í veikindum Ægis síðustu vik-
umar.
Á ámnum áður fómm við vina-
hópurinn oft í ferðalög hér innan
lands og er margs að minnast úr
þeim ferðum, svo og öðmm ánægju-
legum samvemstundum, sem þó í
dag virðast hafa verið allt of fáar.
Ægir og Helga bjuggu um tíma
í Hafnarfirði, en vesturbærinn tog-
aði alltaf í þau og fluttu þau þangað
°g þjuggu síðustu árin á Álagranda
12.
Ægir starfaði hjá Krisljáni Ó.
Skagfjörð frá árinu 1964, síðustu
árin sem innheimtustjóri.
Um svipað leyti og Benedikt
Bjarki byijaði að æfa knattspymu
hjá KR fór Ægir að fylgjast með
starfi yngri flokkanna og var það
upphafið að langri vináttu og sam-
starfi hjá honum og Atla Helgasjmi,
þjálfara KR hjá yngri flokkunum.
Þeir vom samhentir í því að gera
„strákana sína“ að góðum og heið-
arlegum knattspymumönnum, sem
alls staðar væm KR til sóma. Ægir
var alla tíð mikill KR-ingur og vildi
veg félagsins sem mestan. f nokkur
ár hafði hann ásamt Sigþóri Sigur-
jónssyni umsjón með grasvöllum
félagsins og vöktu þeir yfir þeim
daga og nætur í orðsins fyllstu
merkingu til þess að þeir væm
ávallt í sem bestu ásigkomulagi.
Ægir sat í mörg ár í stjóm knatt-
spymudeildar KR og sjá þeir nú á
bak einum ötulasta félagsmanni
sínum.
Þrátt fyrir áhuga sinn á KR var
það þó ljölskyldan sem hann bar
fyrst og fremst fyrir bijósti.
Þegar Ægir lagðist inn á sjúkra-
hús seinnipartinn í ágúst sl. var
vitað að hann var með ólæknandi
sjúkdóm, en við vonuðum þó sannar-
lega að lengri tími gæfíst, en raun
varð á. Aldrei kvartaði hann eða
sýndi merki um uppgjöf í þessari
stuttu en hörðu baráttu, en hann
lést aðfaranótt 10. september.
Því hvað er það að deyja
annað en standa nakin úti í blænum
og hverfa inn í sólskinið?
Og hvað er að hætta að draga andann
annað en að frelsa hann frá friðlausum
öldum lífsins, svo að hann geti risið
upp í sóiskinið?
Úr Spámanninum eftir Kahlil Gibran.
Hvíli hann í friði.
Elsku Helga, Benni Bjarki, Adda,
Sigrún og aðrir aðstandendur, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Þórir, Bjöggi,
Mattý, Nína.
Þegar við, starfsfólkið hjá Krist-
jáni O. Skagíjörð hf., mættum til
vinnu fimmtudagsmorguninn 10.
september sl. barst okkur sú harma-
fregn að vinnufélagi okkar, Sigurð-
ur Ægir Jónsson, hefði látist þá
um nóttina. Við vomm öll harmi
slegin, því að þrátt fyrir veikindi
hans áttum við ekki von á þessu.
Ægir var búinn að starfa hjá
Kristjáni Ó. Skagfjörð hf. í rúm 23
ár, fyrst sem sölumaður og síðar
sem innheimtustjóri. Báðum þess-
um störfum skilaði hann með mikilli
prýði og samviskusemi.
Það var aldrei lognmolla í kring-
um Ægi. Hann sagði sínar skoðanir
umbúðalaust og hann var drífandi
starfskraftur, sem vildi afgreiða öll
mál strax. Hann hafði brennandi
áhuga fyrir gangi fyrirtækisins og
lagði sig allan fram um að gera
sitt til þess að vegur þess yrði sem
mestur.
Ægir var glaðvær maður og hlát-
urmildur og hann var góður vinnu-
félagi.
Ægir var mikill knattspymu-
áhugamaður og KR-ingur og
starfaði hann mikið fyrir KR og þá
sérstaklega að unglingamálum og
gerði það af sama dugnaðinum og
samviskuseminni og einkenndi öll
hans vinnubrögð.
Við, sem störfuðum með Sigurði
Ægi Jónssyni, höfum misst glað-
væran félaga og góðan vin. Við
söknum hans.
Helga mín, við sendum ykkur
Benedikt okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og vonum að Guð varðveiti
ykkur og styrki í ykkar miklu sorg.
Starfsfólk Kristjáns Ó.
Skagfjörð hf.