Morgunblaðið - 08.10.1987, Page 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 1987
C 1985 Universal Press Syndicate_______________________________________________3
„Allt i Lq^í f prjtx boLLa ai ka-f'-Pi -fyrir
hcxnn. H\y<ab v/iljið þið -tvö -PclT"
*
Ast er...
... að merkja sér grip-
inn.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all nghta rasarved
° 19Q7 Los Artgeles Timas Syndicate
Með
morgunkaffinu
Þú taldir það af þvi góða
að kynna öðrum menningu
okkar.
HÖGNI HREKKVÍSI
1
Máttur bænarinnar
Kæri Velvakandi
í þjóðfélagi okkar er yfirlýst
stefna heilbrigðisstétta sú að allt
sem manneskjan verður fyrir sem
kallað hefur verið yfímáttúrulegt,
s.s. sýnir, vitranir, fyrirboðar, er
flokkað undir afbrigðilega sálar-
fræði. Þeir sem fyrir slíku verða
eru því flokkaðir og dregnir í dilka
undir nöfnum svo sem geðklofar
og undirflokka þess heitis. Þeim er
gjaman gert að sæta lyfjameðferð
til að losa þá við þessa svokölluðu
ónáttúm því þjóðfélagið er orðið svo
fírrt náttúmnni og Guði að Guð er
ekki annað í huga margra lækna
og sálfræðinga en goðsögn eða
hugarburður.
En sem betur fer er til fólk sem
trúir á Guð og hans máttarverk og
iðkar trú og guðrækni. Fyrir
skömmu var mér sögð dásamleg
saga um mátt bænarinnar og var
hún um atburð sem gerðist fyrir
skömmu. Kona nokkur fór með vin-
konu sinni upp í Karmelklaustur í
Hafnarfírði og sat messu með nunn-
unum sem þar em og kaþólskum
presti í hinni fallegu kapellu klaust-
ursins. Þessi kona átti við vandamál
að stríða, sem hún að sjálfsögðu
vildi losna við, og bað heitt til Guðs
að hann tæki þennan vanda burt
frá sér. Eftir messu snéri ein nunn-
anna sér að henni og sagði blíðum
rómi að hún og hinar systumar
myndu biðja fyrir henni og minnast
hennar í bæninni.
Næsta morgun finnst þessari
konu í svefnrofanum sem allar
systumar standi í kringum sig og
syngi Guði lofsöng. Einnig fínnst
henni að hún standi mitt á meðal
þeirra og syngi með. Þegar hún
vaknar til fulls og lítur á klukkuna
er klukkan fímm mínútur yfír sex.
En einmitt klukkan sex á hveijum
morgni ganga nunnumar til bæna.
Þær hafa greinilega ekki gleymt
bænarefni sínu.
Svona opinberar Guð mátt sinn
á stórkostlegan hátt. Guð hefur
gefíð okkur fyrirheit: Biðjið um
hvað sem þér viljið og það mun
veitast yður. Líði einhveijum illa,
þá biðji hann.
Þetta em mikil forréttindi, sem
virka á undraverðan hátt sé vel
beðið, í einlægni og guðrækni í
nafni Krists. Það er ekki vanþörf á
slíku nú á tímum. En vegir Guðs
em órannsakanlegir, gleymum því
ekki. Hver maður þarf að mæta
sínu karma, líða og þjást, mismikið
að vísu. Við þurfum einnig að að-
gæta hvers við biðjum. Ef vér
biðjum Guð um að hjálpa okkur að
lifa hreinu og réttlátu lífí getur slíkt
kostað miklar þjáningar, því „Drott-
inn agar þann sem hann elskar".
Þess vegna er þjáningin vorkoman,
hreinsunareldur og fæðingarhríð
skilningsins, eins og segir einhvers
staðar. Jafnvel þegar myrkrið er
sem svartast er Guð með oss. Eða
eins og Davíð sagði: „Jafnvel þótt
ég fari um dimman dal óttast ég
ekki því þú ert með mér“.
Margir ganga í dag grýttar og
dimmar slóðir. Þess vegna er stór-
kostlegt og þakkarvert til þess að
vita að Karmelsystumar í Hafnar-
fírði skuli minnast landsmanna í
Til Velvakanda.
Um daginn varð mér á að opna
fyrir Bylgjuna og stóð þá yfir sam-
talsþáttur, sem spyrill Bylgjunnar
átti við Reykjavíkurþingmanninn
Geir H. Haarde. Bjórinn var til
umræðu og skildist mér að þeir
væru báðir jafn hrifnir af að nú
hyllti undir það að sala áfengs bjórs
yrði leyfð. Þegar þessu samtali lauk
hringdi spyrillinn í Áfengisverslun
ríkisins og hafði greinilegar áhyggj-
ur af því að þar væri ekki nægjan-
legt húsrými fyrir hendi til að
geyma bjórkassana. Þennan sama
dag var öll aftasta síða Morgun-
biaðsins lögð undir frásagnir og
myndir af ölvunarakstri. Eyðilagðir
bílar og slasað fólk. Nú verður mér
á að spyija, hafa þessir menn, sem
stjóma fjölmiðlunum og landinu
engar áhyggjur af að drykkjuskap-
ur og slys aukist við tilkomu áfengs
bænum sínum. Megi fleiri fara að
dæmum þeirra.
Einar Ingvi Magnússon
bjórs? Megum við við því að taka
þá áhættu? Þekkja þeir enga for-
eldra, sem kvíða því að verið sé að
leggja enn eina freistinguna fyrir
bömin þeirra. Ég þekki marga sem
eru andvaka af tilhugsuninni einni
saman.
Svo er eitt sem þetta samtal sýndi
glöggt og það er valdið, sem §öl-
miðlar hafa. Þeir geta birt viðtöl
við fólk sem er fylgjandi einhveiju
máli en það er enginn til andsvara.
í þessu tilfelli eru sem betur fer
margir á móti áfengum bjór og
hafa velferð samfélagsins í huga
þegar þetta ber á góma en tala
ekki eins og einn þingmaður gerði,
sem var spurður um álit hans á
bjórfrumvarpinu. Hann svaraði:
„Mér þykir góður bjór, þess vegna
styð ég frumvarpið." Hvað er að
þessu fóíki? Spyr sá, sem ekki veit.
Þorbjörg Bjömsdóttir
Bjórinn mun aðeins
verða til skaða
Víkveiji skrifar
Yíkvetji hefur fylgst með um-
ræðum um búmark, kvóta og
fullvirðisrétt og taldi sig vera sæmi-
lega að sér í fræðunum. Sunnlenzk-
ur bóndi fullyrti hins vegar í spjalli
við skrifara á dögunum að menn
skildu ekki um hvað þetta snerist
fyrr en það kæmi við þá sjálfa. A
bæ hans verður kúm fækkað úr
fjörutíu í þijátíu og ám úr 120 í
um níutíu. Vinnu sína sagði bóndinn
ekki minnka eins mikið og niður-
skurðurinn gæfí tilefni til að ætla.
Hann sagði að höfuðborgarbúar
skildu ekki þessa stöðu fyrr en þeir
væru spurðir hvemig þeim yrði við
ef launin lækkuðu um 25%.
XXX
O* sköp getur löggjafínn á stund-
um verið skammsýnn hugsaði
Víkveiji með sér er hann sá frétt
um að sprenglærðir guðfræðingar
og vígðir klerkar kallast nú aðeins
leiðbeinendur fáist þeir á annað
borð til að kenna kristin fræði í
skólum þessa lands. Með lögum frá
Alþingi um starfsheiti og réttindi
kennara 1986 var kveðið á um að
sérstakt leyfi og kennarapróf þyrfti
til að mega nota starfsheitið kenn-
ari. Með þessum lögum voru til
dæmis flestir guðfræðingar og
prestar útilokaðir frá því að mega
kalla sig kennara.
Sjálfsagt hafa kennarar mikið til
síns máls er þeir vilja vemda starfs-
heiti sitt, en em ekki gloppur í
kerfínu þegar hámenntaðir guð-
fræðingar eru útilokaðir á þennan
hátt? Menn sem hafa eytt mörgum
ámm í að læra guðfræði em nú
metnir sem annars flokks kennar-
ar, en fólk sem iðulega hefur minni
menntun í heildina hefur öll réttindi
til að kenna bömum og unglingum
kristin fræði. Jafnvel þó það hafí
litla sérmenntun í greininni og
kannski lítinn áhuga.
Víkveiji minnist með gleði þeirra
presta sem kenndu honum biblíu-
sögumár í gamla daga og finnst
miður að á þessu hausti hafí vígðir
prestar hrökklast frá kennslustörf-
um þar sem þeir hafa ekki getað
sætt sig við að vera settir skör
lægra í kristinfræðikennslu heldur
en kennaramenntað fólk. Víkveiji
hvetur menntamálaráðherra til að
taka málið upp á Alþingi í vetur.
XXX
áttaheiti á hinum nýju rásum
og stöðvum ljósvakans hafa
mörg hver verið langsótt svo ekki
sé meira sagt. Vandræðagangurinn
við nafngiftina hefur á tíðum verið
yfirgengilegur enda ekki einfalt að
fínha nýtt og nýtt nafn á þætti sem
em meira og minna eins, sama eða
svipuð tónlist tímunum saman.
Bylgjan hefur annan hátt á og
klæðir þætti sína ekki í búning með
sérstöku heiti. Þættimir em ein-
faldlega kenndir við umsjónarmenn
í dagskrárkynningu. Nöfn þeirra
eiga að höfða til hlustandans, og
gera það kannski, en Víkveija
fínnst þetta dæmi um sjálfumgleði,
sem einkennir margan starfsmann
þessara nýju miðla.
XXX
IMorgunblaðinu á þriðjudag gat
að líta eftirfarandi málsgrein á
íþróttasíðu: „Liverpool-liðið á langt
í land með að verða gott hand-
knattleikslið og væri nær að
leikmenn þess snem sér að knatt-
spymunni eða poppinu. Liverpool
og irska liðið, sem lék gegn Stjöm-
unni eiga ekki að taka þátt í keppni
sem þessari.“
Miklir menn emm vér - og fljót-
ir að gleyma. Ekki er langt síðan
bikarmeistarar Fram í knattspymu
töpuðu Evrópuleik 0:8 og í fyrra
töpuðu íslenzku félagsliðin leikjum
sínum samtals 0:30 í Evrópukeppn-
inni. Hvemig ætli úrslit hefðu orðið
ef Víkingur hefði leikið gegn Liver-
pool í knattspymu en ekki hand-
knattleik? Við emm stórir íslend-
ingar, mikil ósköp, en ekki svona
stórir.