Morgunblaðið - 08.11.1987, Side 48

48 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. NÓVEMBER 1987
Það neikvæða virð-
ist hafa forgang
Mjúk
satináferð
með
Kópal
Glitru 1
Kópal Glitra innimálningin hefur gljástig
10, sem gefur fallega satináferð. Heimilið
fær mildan og sérlega hlýlegan blæ, því
birtan endurkastast ljúflega. Samspil ljóss
og skugga verður áhrifamikið með Kópal
Glitru. Kópal Glitra hefur hæfilegan gljáa
til að henta á öll herbergi hússins. Viljir
þú hærri gljáa á veggi sem meira mæðir á
skaltu velja Kópal innimálningu með
hærra gljástigi, s.s. Kópal Flos eða Kópal
Geisla.
Til Velvakanda.
Ég átti þess kost ásamt mörgum
öðrum að fylgjast með þeirri breyt-
ingu sem varð á Ólafsvíkurbæ á
þessu ári, en það héldu bæjarbúar
hátíðlegt vegna 300 ára afmælis
staðarins. Það er óhætt að fullyrða
að allir reyndu að gera sitt besta
til þess að allt gæti farið sem best
fram og einnig að fegra umhverfi
sitt. Hús voru máluð, lóðir og úti-
vistarsvæði skreytt, flaggstangir
reistar hjá íbúðarhúsunum svo tug-
um skipti að undanskildum fána-
borgum sem skreyttu bæinn. Ekki
skulum við gleyma hinu glæsilega
félagsheimili sem nú er risið og er
þar langþráður draumur orðinn að
veruleika. Þó má nefna gamla pakk-
húsið og túnið umhverfís það sem
er einstaklega fallegt. Það er margt
fleira sem of langt mál yrði upp
að telja. En nú spyr ég: Var enginn
fréttamaður á staðnum? Ef svo er
þá hefur þeim fréttamanni ekki
þótt ástæða til að koma með neinar
fréttir af því sem var að gerast.
Hér unnu líka tugir bama við
hreinsun á bænum og voru þau allt
niður í átta til níu ára en hvort
þeim var borgað kaup eftir taxta
skal ég ekki fullyrða um. Hitt finnst
mér einnig mikils virði að þetta er
líka kennsla í umhverfísvemd þar
sem þetta fer fram undir stjóm
fullorðinna. En gaman hefði verið
að sjá nokkrar myndir af þessum
bömum í blöðunum ásamt viðtölum.
Þeim hefði áreiðanlega þótt það
gaman sjálfum og minna tilefni
þarf stundum til að teknar séu
myndir af stóm mönnunum í þjóð-
félaginu.
Það fór líka ósköp lítið fyrir
fréttaflutningi af sjálfu afmælis-
haldinu þann 15. ágúst og komu
forsetans okkar til Ólafsvíkur. Ekki
var veðri um að kenna því önnur
eins veðurblíða hefur vart komið í
manna minnum eins og þessa viku
sem afmælisvikan stóð yfir og mátti
vel sjá það á þeim mannfjölda sem
var í bænum. Það er víst auðséð
að ég er ekki fréttamaður því hann
ætti að geta fært þetta í betri bún-
ing en þessi skrif mín.
En viti menn. Um leið og einhver
misklíð kemur upp þá er ekki beðið
boðanna og fréttir svo fljótar á ferð-
inni að það liðu aðeins nokkrar
klukkustundir þar til Ólsarar gátu
lesið um málið í öllum blöðum og
heyrt um það í útvarpi og sjón-
varpi. Sem sagt. Það neikvæða
virðist hafa forgang en það sem er
af hinu góða þarf ekkert að fjölyrða
um.
2004-0998
Um ellilaun o g lífeyri
Heiðraði Velvakandi.
Ég vil aðeins benda á atriði í
svari þínu Minerva, við grein minni
um ábyrgðarleysi.
Það er rangt hjá þér Minerva að
böm nútímans komi til með annað
að borga okkur ellilaunin. Við erum
búin að borga inná þau síðan við
urðum 16 ára og þau eru öll borguð
fyrirfram af okkur sjálfum.
Af tilefni vil ég líka benda á að
sama gildir um greiðslu í Lífeyris-
sjóðina en fáir fá notið þessa
framlags sem lagt hefur verið fyrir
í þessa sjóði, á elliárunum, heldur
er fé sem aldraðir eiga skilyrðis-
laust að njóta, dælt útí þjóðfélagið
sem skapar þenslu og gerir aðstöðu
aldraðra mun erfiðari. Enginn lætur
sér detta í hug að leggja fé Lífeyris-
sjóðanna til húsnæðis fyrir aldraða
og vantar því mikið á að aldrað
fólk búi við nokkurt öryggi á elliár-
unum nema ef vera skyldi þeir sem
eru í lífshættu. Tugum milljarða
króna er sóað í allt annað en það
sem að gamla fólkinu snýr, af ráða-
mönnum sjóðanna og ef einhver
hefur möguleika til að vinna eftir
sjötugt, er umsvifalaust dregið úr
framlagi úr lífeyrissjóði hlutaðeig-
anda. Það er ekki ofsögum að
sósíalisminn gerir alla fátæka.
Dregið er í lengstu lög að greiða
út lífeyri, ef ske kynni að einhver
hrökkvi uppaf, svo hægt sé að hirða
allt hans framlag. Þetta látið þið
ekki til ykkar taka Kvennalistakon-
ur og aðrir vinstrimenn.
Minerva, ef þú skilur ekki það
sem fram kemur í grein minni, þá
skaltu setjast niður og lesa betur.
Að gefnu tilefni vil ég taka fram,
að það er aðeins ábyrgðarleysi
Kvennalistans og auðvitað fyölda
annarra, sem ég var að gagnrýna.
Að öðru leyti vil ég óska konum
gæfu, góðs gengis og metorða, en
þær verða að vera þeirra verðugar,
tilætlunarsemi og heimtufrekja er
ekki lagið.
Þorleifur Kr. Guðlaugsson
Yíkverji skrifar
Gamansöm kunningjakona
Víkveija, sem líka er annt um
tunguna okkar, gaukaði því að okk-
ur núna fyrir fáeinum dögum hvað
henni hefði fundist það láta annar-
lega í eyrum hve menn voru æstir
í „átök“ á ráðstefnunni sem hún
heiðraði með nærveru sinni.
Þetta voru samt ekki þesskonar
átök sem við eigum að venjast,
þessi sauðsvörtu. Fyrrnefnd ráð-
stefna var haldin á vegum Útflutn-
ingsráðs, sem svo mun heita, og
það voru einkanlega ungu athafna-
mennirnir þama um borð sem sífellt
voru að tala um „útflutningsátök"
til dæmis eins og þeir kölluðu það.
Þeir voru alveg ólmir í þessi
„átök“. Það þurfti að „heíja átök“
og „gera átök“ og mikið hvort það
þurfi ekki bara líka að fremja þau.
Þeir áttuðu sig ekki á því (og
hafa enda sjálfsagt öðrum hnöppum
að hneppa) hve fleirtalan af „átak“
er allsendis óhæf til þeirra nota sem
þeir höfðu í huga. Samkvæmt orða-
bók Menningarsjóðs voru þessir
ágætu landar okkar eiginlega að
heimta áflog og aftur áflog.
XXX
að rifjaðist upp fyrir Víkverja
hvar hann skondraði hreykinn
út úr einni af þessum Versalaversl-
unum sem prýða borgina okkar með
þessar líka fínu kartöflur í fanginu,
hve lengi það var haft fyrir satt
hér á landi að það væri einskonar
náttúrulögmál að kartöflumar, sem
okkur var ætlað að láta ofan í okk-
ur, hlytu ávallt að vera annað hvort
óætar eða að minnsta kosti alveg
á mörkum þess.
Það fyrsta sem húsmóðirin gerði,
þegar hún var búin að rogast með
ómetið heim, var að taka fyrir nef-
ið, rista á hráblautan pokann,
Qarlægja svo sem helminginn af
innihaldinu og hlaupa eins og fætur
toguðu út í öskutunnu.
Svo breyttist þetta nánast á ein-
um degi. Þessi ágæti jarðávöxtur
reyndist raunar geta verið herra-
mannsmatur, enda er svo komið
núna að kaupmaður kysi fremur
að ganga með rifínn rass en láta
sjá sig með myglaða kartöflu.
Meinsemdin var einokun, lausn-
arorðið samkeppni.
xxx
Ef bílgluggatrúboðið heldur
áfram að vinda upp á sig þurfa
bílgluggatrúboðamir nauðsynlega
að taka sér tak. Meinið er það að
þetta trúboð, eins og maður hlýtur
að kalla það, virðist allt fara fram
á ensku, að minnsta kosti hafa þau
sýnishorn verið upp á enska tungu
sem undirritaður hefur séð. Það er
ekki seinna vænna að koma þessu
á heiðarlega íslensku.
Hér er sem sagt um að ræða
grimmilega áberandi spjöld sem
hinir frómu menn líma á bakrúður
bifreiða sinna öðrum akandi sálum
til uppörvunar og eftirbreytni vænt-
anlega.
Á hinu fyrra sem Víkverji sá
blasa við sér á dögunum stóð stór-
um stöfum: I LOVE JESUS, en á
hinu síðara var hjarta látið tákna
„love“ eins og einhveijir bráðsnjall-
ir auglýsingamenn vestra fundu
upp á fyrir nokkmm árum. Þá var
orðið „you“ líka stafað með nokkuð
öðrum hætti en við eigum að venj-
ast, nefnilega með stafnum „u“
einum saman; og er þetta líka frá
Kananum, sem beitir þessari aðferð
stundum í auglýsingum og einkum
þó á skiltum ýmiskonar.
Á bílrúðuspjaldinu stóð með öðr-
um orðum: JESUS (hjarta) U.
Þetta sýnist vera ný bóla. í síðar-
nefnda glugganum var líka teikning
af stóreflis dúfu, en hvort það var
friðardúfan að fá sér bíltúr eða
heilagur andi vitum við hins vegar
ekki.