Morgunblaðið - 10.02.1988, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1988
Þorsteinn ívars-
son - Minning
Fæddur 24. maí 1971
Dáinn 31. janúar 1988
Það var fríður hópur kátra
krakka sem kvöddu skólann sinn á
liðnu vori, í síðasta sinn, því þessar
stelpur og strákar voru loks laus
undan oki skólaskyldunnar, tíu
skólaár að baki og nú gátu þau
farið að fást við það sem þau sjálf
langaði til, án þess kannski að þau
gerðu sér öll fulla grein fyrir því
hvílíka ábyrgð þau mjmdu nú verða
að axla.
Mér hafði verið falin umsjón eins
þeirra fjögurra bekkja sem nú yfir-
gáfu skólann, nokkrum vetrum áð-
ur, þegar þau hófu nám í unglinga-
deild Seljaskóla. Reyndar hafði ég
kennt hluta þeirra í tvö ár og þekkti
þau því nokkuð vel en nú hafði
verið ákveðið að búa til nýja bekki
og því varð til nýr hópur sem varla
hefði getað orðið samstilltari og
skemmtilegri en þessi var.
Stórt skarð hefur nú verið höggv-
ið í þennan hóp. Þorsteinn ívarsson
hefur látist í hörmulegu slysi og
þó eru ekki nema tvö og hálft ár
síðan Þorsteinn og bekkjarfélagar
hans sáu á bak öðrum bekkjarbróð-
ur sínum í öðru jafn tilgangslausu
slysi.
Þorsteinn var mjög greindur og
prúður nemandi sem hafði sig ekki
mjög í frammi en leyndi á sér og
átti til að koma kennaranum í opna
skjöldu með óvæntum innskotum,
oft smellnum. Og ekki er hægt að
segja að Þorsteinn væri óstundvís
nemandi. Ég man varla eftir þeim
degi þessa þijá vetur að hann væri
ekki á sínum stað á aftasta borði
við gluggann. Samt veit ég að hon-
um fannst ekki alltaf gaman í skól-
anum. Hann sagði það sjálfur, hann
hlakkaði til að losna. Eflaust hefur
hann verið orðinn óþreyjufullur að
reyna eitthvað nýtt, takast á við
spennandi verkefni. Það kom þó
ekki í veg fyrir að hann sýndi frá-
bæran árangur í námi, hann skyldi
ljúka grunnskólanum með sóma.
Sem hann og gerði.
Það sem kom mér mest á óvart
er ég frétti um hið hörmulega slys
var að Þorsteinn skyldi vera í hópi
manna sem klifu fyöll. Þá skildi ég
hve lítið ég vissi um hann. Ég
þekkti hann bara í skólastofunni
og þar flíkaði hann ekki áhugamál-
um sínum.
Það er kaldhæðnislegt að einn
fegursti staður á Íslandi, þjóðgarð-
urinn í Skaftafelli, geti á skammri
stundu snúist upp í andhverfu sína
og orðið ímynd ljótleikans. Það sýn-
ir okkur hve maðurinn má sín lítils
gagnvart náttúrunni. Á einu augna-
bliki dáist þú að fegurð hennar en
á því næsta hefur hún hriflð til sín
ungan mann, sem átti framtíðina
fyrir sér, foreldrum, bræðrum og
vinum kær.
Það er spurt um tilgang, án þess
að svör fáist. Fjölskylda og vinir
Þorsteins ívarssonar eiga nú um
sárt að binda. Veitist þeim styrkur
á sorgarstund.
Bjarnveig Ingvarsdóttir
Vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Við urðum öll harmi slegin þegar
við fréttum um sviplegt andlát vin-
ar okkar og bekkjarbróður, Þor-
steins Ivarssonar.
Þegar við rifjum upp þær sam-
verustundir sem við áttum með
Steina, eins og við kölluðum hann,
kemur margt skemmtilegt upp í
hugann. Steini var ávallt glaður og
brosandi og stutt í glensið.
Útivera átti hug hans allan. Þeg-
ar við fórum í hið árlega skíðaferða-
lag með skólanum, klyfjuð skíðum,
stöfum og öðru þess háttar, mætti
Steini glaður í bragði með ísexi,
mannbrodda og bakpoka. Hann var
óþreytandi 'óg það sem hann tók
sér fyrir hendur gerði hann vel.
Síðastliðinn vetur, þegar bekkurinn
tók sig saman og safnaði áheitum
fyrir bekkjarferð í Þórsmörk með
því að spila fótbolta stanslaust í 25
klukkutíma, var hann strax til í að
vera með og spilaði til síðustu
mínútu án þess að blása úr nös.
Þegar við lukum grunnskólaprófí
síðastliðið vor skildu leiðir. Við gát-
um þó alltaf hlakkað til að hittast
aftur, en nú er einn horfínn úr hópn-
um. Við söknum Steina sárt og
munum aldrei gleyma honum.
Við vottum flölskyldu hans og
vinum okkar dýpstu samúð. Megi
Guð styrkja þau í sorg þeirra.
Bekkjarfélagar úr
Seljaskóla.
í dag kveðjum við einstakan fé-
laga og vin, hann Steina. Við ferð-
uðumst mikið saman upp til fjalla,
þar sem reynir á einstaklinginn og
hópinn í heild. í þessum ferðum
okkar brást Steini aldrei. Hann var
ætíð hress, hreinskilinn og gat iðu-
lega séð skoplegu hliðamar á mál-
unum, nokkuð sem styrkir andann
í hópnum mikið. Það var alltaf gam-
an að ferðast með honum og maður
undraðist hvað hann var frumlegur.
Athvarf Steina var það sama og
okkar hinna, heimurinn sem birtist
okkur í hvert skipti er við fórum
út úr bænum, heimur náttúrunnar
og fjallanna. Þar upplifðum við all-
ir sömu tilflnninguna. Þessi tilfínn-
ing tengdi okkur saman.
Þeir eru margir sem ekki skilja
áhugann á þessum áðumefnda
heimi. Sumir telja okkur fjallgöngu-
menn jafnvel vera að hætta lífí
okkar til einskis. En er svo?
„Eitt sinn bjó í landi nokkm
svefndreki. Dreki þessi var grimm-
úðlegur á að líta. Flest fólk í landinu
óttaðist hann og hélt sig íjarri hon-
um. Það var trú manna að tennur
drekans væm verðmætir gimsteinar
og fagrar áisýndum. Því hertu
nokkrir menn upp hugann og fóm
til drekans til að líta upp í gin hans.
Ætluðu þeir að sjá gersemamar.
Menn vissu að drekinn vaknaði að-
eins einu sinni á þúsund ára fresti.
Munnurinn var svo sannarlega tign-
arlegur að sjá úr fjarlægð og brátt
hætti fleira fólk sér nær drekanum
til þess að sjá betur þessa miklu
sýn. Þegar fram liðu stundir ákváðu
nokkrir ofurhugar að komast ennþá
nær til þess að sjá betur. Þeir ætl-
uðu að klifra upp í gin drekans til
þess að geta staðið og horft á ger-
semarnar við fætur sér.
Flestir íbúanna vom hræddir og
lýstu áhyggjum sínum vegna þeirra
manna er ætluðu upp í gin drek-
ans. Þeir sögðu að þeir sem fæm
að drekanum væm heimskingjar.
Og þeir sem fæm upp í gin hans
væm óðir og hættu lífi sínu. Menn
vissu að ef drekinn vaknaði myndi
hann éta þá alla. Mennimir er fóm
upp í gin hans sögðu að það væri
þess virði að sjá dýrðina og fínna
til hins kynngimagnaða andrúms-
lofts sem þar ríkti. Eitt þúsund ár
væri langur tími enda þótt enginn
vissi fyrir víst hvenær drekinn hafði
vaknað síðast." (Úr „Off Belay".
Stytt þýð. G.Ó.M.)
Við vottum Qölskyldu Þorsteins,
vinum og aðstandendum dýpstu
samúð. Guð blessi ykkur öll.
Guðmundur, Ingimundur,
Haraldur, Stefán og
Sigursteinn.
I dag kveðjum við góðan vin og
skóiafélaga, Þorstein Ivarsson. Það
var alltaf létt yfír honum og alltaf
var hægt að tala við hann. Þor-
steinn var góður félagi bæði utan
skólans og innan. Þegar við fréttum
að Þorsteinn væri látinn urðum við
harmi slegnir og trúðum því varla
að þessi ágæti félagi okkar væri
farinn fyrir fullt og allt. Sagt er
að þeir deyi ungir sem Guðimir
elska og sannaðist það í þessu til-
viki.
Þorsteinn tók sér frí frá skóla til
að sinna sínu áhugamáli og fjár-
magna ferð sína til frönsku Alpanna
þar sem hann ætlaði að klífa. En á
hausti komanda ætlaði hann að
koma og taka til við námið þar sem
frá var horfið. Flestir okkar höfðu
þekkt hann frá bamæsku i gmnn-
skóla. Þorsteinn var iðinn og ósér-
hlífinn og mjög laghentur og ávallt
var hægt að leitatil hans. Við kveðj-
um Þorstein með söknuði og þökk-
um fyrir að hafa fengið að kynnast
honum og sendum íjölskyldu og
aðstandendum innilegar samúðar-
kveðjur.
Helgi Már Stefánsson,
Eiríkur Þór V. Jónasson,
Hörður Sæmundsson,
Kjartan Siguijónsson,
Brynjar Sigurðsson,
félagarnir í Skólasmiðju
Fjölbrautaskólans í
Breiðholti.
t
Hjartkær eiginkona mín,
GUÐLAUG HELGADÓTTIR,
Hátúni 8,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum 8. febrúar sl. Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnar Elíasson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HALLDÓRA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Aðalstræti 12,
Akureyri,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Eðvarð Jónsson, Gunnþórunn Rútsdóttir,
Gunnlaugur M. Jónsson, Ingunn Baldursdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Magnús Ottósson
og barnabörn.
Faðir okkar,
t
BALDVIN JÓNSSON,
Löngubrekku 37,
Kópavogi,
sem lést 6. þ.m., verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstudag-
inn 12. febrúar kl. 13.30.
Unnur Baldvinsdóttir,
Jón H. Baldvinsson,
Jónína M. Baldvinsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
VILBORG ÍVARSDÓTTIR,
Furugerði 1,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 12. febrúar kl.
13.30. Blóm afþökkuö en þeim sem vilja minnast hennar er bent
á liknarstofnanir.
Leifur Björnsson, Kristin Sigurjónsdóttir,
Sigrún Björnsdóttir, Helgi Hallgrfmsson,
Hreinn Björnsson, Margrét Pálmadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HARALDUR BREIÐFJÖRÐ ÞORSTEINSSON,
Mariubakka 8,
lést í Brompton-sjúkrahúsinu i London að morgni 5. febrúar.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 11. febrúar
kl. 13.30. Jarðsett verður í Lágafellskirkjugarði.
Jóhanna Haraldsdóttir,
Helga Haraldsdóttir,
Ásgerður Haraldsdóttir,
Kristín Haraldsdóttir,
Gisli Haraldsson,
Sævar Haraldsson,
Haraldur Vilberg Haraldsson,
Gunnlaugur Valtýsson,
Jón Sveinsson,
Birgir Sigurðsson,
Birgir Þór Sigurbjörnsson,
Bergdís Guðnadóttir,
Aðaiheiður Steinadóttir,
Hrönn Sigurðardóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BJÖRG HELGADÓTTIR,
Baldursgötu 32,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 11. febrúar kl.
13.30.
ÓJafur Ólafsson, Erla Ólafsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
t
Útför móður okkar, fósturmóður, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR ÞÓRÐARDÓTTUR
frá Hofsstöðum,
verður gerð frá Fáskrúðarbakkakirkju laugardaginn 13. febrúar
kl. 14.00. Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 10.00.
Þórdís Eggertsdóttir, Sigmundur Guðmundsson,
Kjartan Eggertsson, Soffía Guðjónsdóttir,
Ingibjörg Eggertsdóttir, Gísli Gísláson,
Áslaug Guðmundsdóttir, Gunnlaugur Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
RAGNHEIÐUR EYGLÓ EYJÓLFSDÓTTIR,
Álfaskeiði 59,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði fimmtudaginn 11.
febrúar kl. 13.30. Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag íslands og/eða
Samtök gegn astma og ofnæmi.
Jóhannes Sævar Magnússon,
Kristinn Arnar Jóhannesson, Björg Leifsdóttir,
Ármann Jóhannesson, Gunnvör Karlsdóttir,
Anna Kristin Jóhannesdóttir, Þórður Helgason
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÁRNÝJAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Litlu-Hildisey.
Sigurður Gissurarson, Ragnheiður Árnadóttir,
Ásta Gissurardóttir, Nicolai Bjarnason,
Óskar Gissurarson, Hólmfríður Gunnlaugsdóttir,
Magnús Gissurarson, Ásta Valdimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu samúð og hlýhug
við andlát og útför
SÉRA HANNESAR GUÐMUNDSSONAR,
Fellsmúla.
Sérstakar þakkir til safnaða Fellsmúlaprestakalls, vegna tryggðar
og vináttu við hinn látna.
Sesselja Guðmundsdóttir,
Jón Guðjónsson,
Matthías Guðmundsson,
Hallgrímur Guðjónsson.
1 J!H