Morgunblaðið - 24.04.1988, Síða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. APRÍL 1988
Það er alltaf eitthvað heillandi við stórsveitir þeirra
Ellingtons, Basies og Fletchers Hendersons, á árunum
fyrir og eftír atríð. Þá léku þessar sveitir í framlínu
jassins á stöðum eins og Cotton Club og Harlem Ball-
room. Það var sveiflan sem öllu réði á þeim árum og í
sveiflunni var blús með söngvurum og „shouters“ eins
og Joe Turner, Roy Brown, Jimmy Rushing og Jimmy
Witherspoon. Stórsveit sænska píanistans Gugge Hedr-
enius, sem lék einmitt með Jimmy Witherspoon fyrir
skemmstu, hélt tónleika í Hótel íslandi fimmtudaginn
7. þessa mánaðar og vakti þá upp anda frá Harlem 1950.
Sveitin, sem ber heitið Gugge
Hedrenius Big Blues Band,
hefur starfað síðan 1971
og hefur innanborðs maiga stór-
stjömuna. Það mátti og heyra í
Hótel íslandi og lét þar liós sitt
skína hver einléikarinn öðrum
betri.
Sveitin hóf leik sinn undir ör-
uggri stjóm Gugge um tíuleytið,
en áheyrendur vom eitthvað á
þriðja hundraðið. Aðstaða öll fyrir
sveitina var fyrirtak, en heldur
var andrúmsloft kuldalegt fram-
anaf, vegna fjarlægðar sveitarinn-
ar frá áheyrendum. Best fer um
sveitir eins og þessa í litlum klúbb-
um, þar sem reykur liðast um
sviðið og lágvært skvaldur og
glasaglamur rennur saman við
tónlistina, enda áheyrendur næst-
um ofan í hljómsveitinni.
Tónlistin sem sveitin lék var
blúsuð með afbrigðum; á köflum
hreinn rytmablús, enda kallar
Gugge hana Big Blues Band.
Margir ópusamir voru úr smiðju
Gugges sem er liðtækur lagasmið-
ur ekki síður en snjall píanóleik-
ari. Þó tók sveitin lög eftir aðra
til skrauts og má þar nefna Elling-
tonlögin Things Ain’t What They
Used to Be og Black and Tan
Fantasy. Lög úr smiðju fleiri
meistara heyrðust og, þar á með-
Gamla kempan Rolf Ericson blæs enn eins og hann sé hálfu yngri.
Morgunblaðið/Bj ami
Ljósmynd/BS Hljómsveitarstjórinn Gugge Hedrenius. ijósmynd/BS
Brent Rosengren sýndi smlld-
artakta.
1 M I j 1 Ly ♦
rJbhVliw J í-ý jggrá f ~ .■’ll' \ JP |'U j JiigfÍ
Big Blues Band Gugge Hedrenius og Claes Jensson á leið til Kansas City.
Ljósmynd/BS
Morgunblaðið/Bjami
Hakan Levin, einn snjallra ein-
leikara sveitarinnar.
al Chattanooga Choo-Choo og þá
sveiflaði Bengt Rosengren, sem
átti margan snilldar einleikskaf-
lann þetta kvöld, saxófónólinni
yfir höfuð sér og dansaði maga-
dans. Hann var fremstur meðal
jafningja í einleikarasveitinni en
þeir voru hver öðmm betri, eins
og áður segir. Söngvari sveitar-
innar, Claes Jansson, kom á svið
til að syngja í lögum eins og Kans-
as City, sem hann og gerði af
mikilli fimi. Hann hefur rödd á
við bandaríska blús „shouters" og
gott tempó. Framúrskarandi
söngvari með framúrskarandi
sveit.
Tónleikamir 7. hófust kl. 22.00
eins og áður sagði og stóðu til
um 1.00, en þá hvarf sveitin af
vettvangi og Gugge var einn eftir
með bassaleikaranum og léku af
fingrum fram.
Olafur Laufdal og Jassvakning
eiga þakkir skildar fyrir að hlut-
ast til um komu þessarar sveitar
til landsins, enda engir venjulegir
gestir á ferð.
Texti: Arni Matthíasson
A flótta undan fortíðinni
Kv8kmynd8r
Sæbjörn Valdimarsson
STJÖRNUBÍÓ:
Illur grunur — „Suspect"
Leikstjóri Peter Yates. Handrit
Eric Roth. Tónlist Michael Kam-
en. Kvikmyndatökustjóri Billy
Williams. Klipping Ray Lovejoy.
Aðalleikendur Cher, Dennis
Quaid, Liam Neeson, John
Mahoney, Joe Mantegna, Philip
Bosco. Bandarisk. Tri-Star Pict-
ures 1988.
Leikstjórinn Peter Yates á að
baki einkar misjafiiar myndir. Allt
frá hörmungunum The Deep, Krull
g For Pete’s Sake uppí afbragðs-
myndimar Bullitt, The Dresser og
Breaking Away. Að þessu sinni sigl-
ir hann tiltölulega lygnan sjó, þó á
Illur gmnur góða spretti á milli.
Sögusviðið er Washington. Kona
nokkur, starfsmaður dómsmála-
ráðuneytisins, fínnst myrt og er
daufdumbur utangarðsmaður, fyrr-
verandi hermaður í Víetnam (Liam
Neeson), kærður fyrir morðið. Veij-
andi hans er Kathleen Riley (Cher),
yfirkeyrður lögfræðingur sem á í
miklum erfíðleikum með að nálgast
skjólstæðing sinn. í kviðdómnum
er m.a. Eddie Sanger (Quaid), áróð-
ursmaður úr þinginu. Þegar hann
kemst að veigamiklum upplýsingum
í málinu brýtur hann lögin með því
að hafa samband við Riley. í sam-
einingu tekst þeim að finna hinn
seka.
Sem margar bandarískar saka-
málamyndir á síðari árum er Illur
grunur jafnframt ádeila á illviðun-
andi réttarfar og lög sem færir
málaflutningsmenn geta túlkað og
teygt í allar áttir. En fyrst og fremst
spennumynd og réttarsalsdrama
þar sem leikstjóri og leikendur sýna
á köflum betri takta en maður á
að venjast. Hér eru meira að segja
nokkur eftirminnileg atriði sem
minna á handbragð meistara Hitch-
cocks! Þar ber hæst bráðskemmti-
lega unninn kafli sem gerist inná
bókasafni, flótti Rileys undan morð-
ingjanum í rangölum ráðuneytisins
og skemmtilegur lokakafli sem end-
anlega undirstrikar sekt hins grun-
aða. Hér er samspil leikstjóra og
kvikmyndatökustjóra hreinasta
augnajmdi. Og fléttan sjálf, hver
er hinn seki, kemur skemmtilega
flatt uppá áhorfandann. Það tekst
nefnilega að fela kauða fyrir grun-
semdum áhorfenda allt til endaloka.
Á hinn bóginn er Illur grunur held-
ur hæggeng á köflum og rokkar á
milli drama, spennu og ástarsögu.
En kostir hennar sem spennumynd-
ar hafa vinninginn, tvísýn barátta
tvímenninganna fyrir uppreisn und-
irmálsmannsins gegn köldu réttar-
kerfinu nær smámsaman sterkum
tökum á áhorfandanum. Góður leik-
ur Cher í hlutverki hins úttaugaða
lögmanns er einkar ánægjulegur
og sannar afdráttarlaust að hún er
komin í fremstu röð og afburða
frammistaða hennar í þeirri stór-
skemmtilegu mynd Fullt tungl alls
engin tilviljun. Quaid er pottþéttur
að vanda og Mahoney er senuþjófur
hér sem í Fullu tungli. Neeson vek-
ur samúð áhorfenda í erfiðu hlut-
verki hins daufdumba. Vönduð
skemmtun.