Morgunblaðið - 13.07.1988, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. JÚLÍ 1988
' Er þettci e.lcki sá, sem ekk\ fáldca%
Para mn bindislaus, a lau^rdacjnn \jar?‘
Ég varð að taka heima-
vinnu með mér ...
Olnbogabam íslenskra vegamála
- til Vegamálastj óra
Velvakandi.
Nú er að mestu leyti búið að
setja varanlegt slitlag á Hvalfjarð-
arveginn, þetta fjölfarna olnboga-
bam íslenska vegakerfisins. Mörg-
Ágæti Velvakandi.
Fimmtudaginn 7. júlí s.l. gerði
sovéskt skemmtiferðaskip stuttan
stans í Sundahöfn. Farþegar voru
frá Tékkóslóvakíu. Er ekki að orð-
lengja það að þeir hrifust allir
mjög af íslandi, enda skörtuðu
Þingvellir og Gullfoss sínu fegursta
í glampandi sól og hita. Kona ein
í hópnum (á fertugsaldri) bað fyrir
heimilisfang sitt til Morgunbláðs-
um þeim sem aka á íslenskum
vegum finnst að þessi vegur hefði
átt að vera forgangsverkefni þegar
var lagt varanlegt slitlag, fram
ins. Hún vill gjarnan skrifast á við
íslending eða Islendinga - á ensku.
Hún hefur áhuga á náttúru ís-
lands, sögu og menningu og ferða-
lögum. Heimilisfangið er:
Libuse Piknerová
Zilinská 15
772 00 Olomouc
Ceckoslovensko
yfir ýmsa fáfama vegi sem fyrir
löngu hafa hlotið varanlegt slitlag.
Hvalfjarðarvegurinn er mjög
hættulegur á köflum, t.d. hjá Þyrli
og undir MúlaTjalli og í hlítinni út
með firðinum nálægt Hvítanesi.
Vegurinn er fremur mjór en hengi-
flug fyrir neðan. Þessir kaflar eru
sérstaklega hættulegir í hálku og
þegar sú staðreynd er skoðuð að
vegurinn er einn fjölfarnasti vegur
landsins, hvers vegna eru þá ekki
sett handrið á þessa kafla eins og
víða er á Austurvegi, t.d. við
Kambabrún í Hveradölum og
víðar?
Ég tala fyrir hönd fjölmargra
ökumanna þegar ég spyr: Verða
handrið sett á hættulegasta veg-
arkaflana á Hvalíjarðarveginum
fyrir næsta vetur?
Pennavinur óskast
Yíkverji skrifar
HÖGNIHREKKVÍSI
Víkvetja kom ekki á óvart, að
hvalavinir og Grænfriðungar
létu í sér heyra, þegar Vigdís Finn-
bogadóttir forseti íslands var á
ferðalagi í Vestur-Þýskalandi í
síðustu viku. Umhverfisverndar-
sinnar eru öflug og þverpólitísk
hreyfing þar í landi og á þeim vafa-
laust eftir að vaxa fiskur um hrygg,
þegar fram líða stundir. Á nýlegu
alþjóðlegu umhverfisþingi í Toronto
í Kanada líktu menn mengun og
eyðandi mætti hennar helst við hinn
óhugnanlega skaða, sem yrði ef
kjarnorkuvopnum væri beitt. Græn-
friðungar eru baráttusamtök um-
hverfísverndarmanna og láta að
sjálfsögðu miklu fleiri og alvarlegri
mál til sín taka en hvalveiðar. Á
hinn bóginn líta þeir á baráttu sína
fyrir vemdun hvala sem prófstein
fyrir samtök sín og hvort þeim tak-
ist að ávinna sér traust hins stóra
hóps manna, sem vill með einum
eða öðrum hætti láta áhyggjur sínar
vegna megnunar og eyðingar í ljós
í verki.
I Morgunblaðinu á laugardag
gagnrýnir Ólafur M. Jóhannesson
það í dálki sínum um ljósvakamiðl-
ana, að sagt skuli nákvæmlega frá
„herferð erlendra náttúruverndar-
sinna gegn landi voru“ og spyr:
„Væri ekki nær að fréttamenn
leiddu að mestu hjá sér slíka van-
virðu?"
XXX
*
Olafur M. Jóhannesson er síður
en svo einn um þá skoðun, að
í fjölmiðlum á íslandi eigi ekki að
segja frá andmælum gegn íslensk-
um hvalveiðum. Er helst að skilja
þennan málflutning á þann veg, að
Grænfriðungar séu með læti og lög-
brot til að komast í íslenska fjöl-
miðla. Verði þagað um aðgerðimar
hér hverfi þær úr sögunni. Þetta
er hæpin kenning, svo að ekki sé
meira sagt. Og fátt er hættulegra
í baráttu eins og þessari en að
ímynda sér að óvinurinn sé ekki til
eða halda að hann hverfi, bara ef
maður hættir að hugsa um hann.
Því miður er málið ekki svona
einfalt og sýnist Steingrímur Her-
mannsson, utanríkisráðherra, hafa
áttað sig á því; annars hefði hann
ekki efnt til fundar með Grænfrið-
ungum í Hamborg á föstudaginn.
Fyrir okkur Islendinga skiptir miklu
að skilja og skilgreina málflutning
Grænfriðunga og annarra sem
sækja hart gegn okkur vegna hval-
veiðanna og fá þessa aðila til að
fallast á þá grundvallaskoðun, að
fyrir lífkeðjuna í sjónum er hag-
kvæmt að nýta hval að einhveiju
marki eins og önnur sjávardýr.
xxx
Jafn vinsælt tæki og bifreiðin
veldur miklum hugaræsingi hjá
mörgum sem annt er um umhverf-
ið. Víða um nágrannalöndin efna
menn til harðra mótmæla gegn
lagningu hraðbrauta og annarra
akvega. Deilumar um framtíð Foss-
vogsdalsins em sprottnar af sömu
rót. Þá er aldrei nóg að gert gegn
slysum í umferðinni.
Þegar Víkveiji ók í bílalest sem
var næstum samfelld frá Selfossi
til Reykjavíkur um kvöldmatarleyt-
ið sunnudag fyrir skömmu, datt
honum í hvort ástæða væri til að
blása til jafn mikilla aðgerða í um-
ferðarmálum um verslunarmanna-
helgina og gert er; hvort umferðin
þá væri í raun nokkm meiri en al-
mennt um helgar og því væri alltaf
nauðsynlegt að hafa í frammi
áminningar án alls þess uppnáms
sem verður um þessa einu helgi á
sumrin.