Morgunblaðið - 21.07.1988, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. JÚLÍ 1988
Súld - Bukoliki
Það hefur farifi IftiA fyrir þess-
ari plötu og hennar ekkl verið
getið f upphrópunum sfbylju-
stjóra. Enda eru aftstandendur
hennar engar ottotur og tónlistin
þeirra ber vott um metnað.
Bukoliki er fyrsta plata Súldar,
sem, sumir vilja nefna fyrstu
íslensku jassrokksveitina. Á Buko-
liki er eldra efni sveitarinnar komið
á framfæri. Átta lög, fjögur þeirra
eru eftir Stefán Ingólfsson bassa-
leikara. Szimon Kuran semur tvö
lög og auk þess eitt í félagi við
Stefán og Steingrímur Guðmunds-
son trommuleikari á eitt lag á plöt-
unni. Platan er tekin upp í Stúdíó
Stef og Súld gefur hana út í sam-
vinnu við Gramm.
Þetta er áheyrileg tónlist og
hljóðfæraleikur allur til sóma en
það er eins og einhvern neista
vanti til að kveikja bál. Kannski er
það upptökunni að kenna. Yfirlýst
markmið með þessari plötu var að
taka tónlist sveitarinnar upp til að
koma sveitinni á framfæri við
kanadískar útvarpsstöðvar. Sveitin
fór, eins og kunnugt er, til Kanada
og lék þar meöal annars á jasshá-
tíðinni í Montreal. Þegar þeir voru
á sömu hátíð fyrir ári síðan var
mikið spurt um plötur með sveit-
inni og var elns og gefur að skilja
fátt um svör. Þeir drifu sig því í
stúdíó áður en haldið var á ný til
Kanada og tóku upp Bukoliki.
Bukoliki er grípandi fönklag með
þjóðlegum undirtón. Kuran er
firnagóður fiðlari og er oft eins og
lögin á plötunni séu eins konar
rammi sem Kuran bróderar í. Það
hefur sina kosti og galla. Kostina
þarf ekki að tíunda en l heildina
litið verður dálítil einhæfni ríkjandi
á plötunni. Lárus Grímsson á
svívirðilega góðan einleik í Ontario
Austur og hefði að ósekju mátt
sauma meira. Snerting Kurans og
Stefáns er draumkennt stef í anda
SULD
Methenys. Angurvært, fallegt og
vonandi til marks um ákveðið jafn-
vægi í framtíðinni. Bukoliki er fram
úr hófi fönkuð og fönk er orðið
dálítið gamaldags. Það er tíma-
bært fyrir Súld að gefa út plötu
með nýrra efni en það er kannski
hægara sagt en gert með ekkí
stærri markað en hér er.
Bukoliki er flausturslega unnin
og umslagið hryllingur. Vegurinn
er eins og æla og það vantar
stopp-merkið aö auki.
gugu
Blautar varir
Útvarpsstöðvarnar allar hafa
verið iðnar við að leika lagift
Bannað með hljómsveitinni
Sfðan skein sól upp á sfðkastið
og nú hefur bæst við lagift
Blautar varir.
Bæði eru lögin eru á tveggja
laga tólftommu sem Skífan gaf
út í vikunni. Fregnir herma að sú
tólftomma sé aðeins forsmekk-
urinn að því sem væntanlegt er
meö haustinu og Rokksíðan hitti
strengjaleikara sveitarinnar, Eyjó
og Kobba, á Hressó.
Hvað er á plötunni?
Dans og gleðitónlist sem gott
er að taka með sér í rúmið. Þetta
er byrjunin, einskonar upphitun
fyrir haustið.
Hvað er bannað?
Það er bannað að gera margt
sem mann langar til að gera.
Kannski langar mann til að gera
þaö vegna þess að það er bann-
að, en textarnir eru Helga deild
og þú verður að leita til hans til
að fá skýringar.
Hvað er hljómsveitin virk?
Það má segja að sveitin sé vel
virk þó hún sé ekki að spila á
hverjum degi. Við erum alltaf að
æfa og pæla eitthvað og síðan
tökum við stuttar tónleikaskorp-
ur. Við erum auðvitað að vissu
leyti bundnir af leiklistarvafstri
Helga, en allt hefur það þó geng-
ið frábærlega upp. Hann hefur
verið í fríi í sumar og við höfum
því æft stfft. Svo förum við í hljóð-
ver á næstu dögum til að byrja
á plötunni, sem kemur út í haust.
Við ætlum að gefa okkur góðan
tíma í hana og það verður fluttur
inn maður frá Bretlandi sem vinn-
ur að útsetningum með okkur.
Þetta verður hálfgerð jólaplata,
enda stefna útgefendur alltaf á
það. Tónlistin er þó ekki jólaleg.
Á tónleikum heyrlr maður að
Sfðan skein sól hefur náð að
skapa sér persónulegan hljóm,
sem skilur hana frá öðrum.
Hvað veldur?
Þette er bara við. Hljómsveitin
er fámenn, bassi, trommur gítar
og rödd, og kannski gefur það
okkur einhverja sérstöðu. Við
komum þó til með að nota gesti
eins og Sigga, sem hefur leikið
með okkur á munnhörpu og á
vonandi eftir að gera lengur, og
kannski eigum við eftir að fá í
heimsókn hljómborðsleikara.
Pétur Grétarsson á líka eftir að
koma fram með okkur sem slag-
verksleikari á næstu tónleikum
og hann á sjálfsagt eftir að leggja
okkur liö við plötugerðina ef þess
gerist þörf. Allt hjálpast það að
við að gefa sveitinni meiri vídd.
Daisy Hill
uunni iruoaaur.

gítarleikur og ágætis texti og í því
lagi, sem hefði mátt vera þrefalt
lengra hið minnsta, sýndi sveitin
að hún er allt annað og miklu
meira en samnefnari Velvet Under-
ground og Jesus and Mary Chain,
þó galgopar skensi hana með því
á góðum stundum. Við svo búið
hefði sveitin átt að taka saman og
hverfa af sviðinu, því lokalagið,
Ljósmynd/BS
Sleikjari trúboða
tryllir í sundur
Miðvikudagskvöld eitt fyrir
skemmstu hélt rokksveitin Ham
útgáfutónleika í Casablanca með
Gunnari trúbadúr Hjálmarssyni
og Daisy Hill Puppy Farm. Út-
gáfan sem kynnt var var tólf-
tomman Hold sem Smekkleysa
gaf út fyrir stuttu.
Gunnar hóf leikinn og hefur þeg-
ar verið getið um framúrskarandi
framlag hans á Rokksíðunni.
Gunnar endurskilgreinir hugtakið
trúbadúr og kemst vel frá því að
vera aðeins studdur af trommu-
heila. Gaman væri þó ef hann
næði sér í bassa- og trommuleik-
ara til að gefa þá spennu sem
hljóðfæraleikara af holdi og blóði
skapa.
Á eftir Gunna kom sveitaball-
sveitin góða Daisy Hill Puppy
Farm, sem ekki lék lengi að þessu
sinni, enda í hlutverki gests.
Fregnir herma að þegar sé búið
að selja yfir þúsund eintök af sjö-
tommu sveitarinnar í Bretlandi og
því kominn tími til að íslenskir taki
við sér, því sveitin er verulega góð
og bregður fýrir snilldarköflum.
Svo var einnig þetta kvöld, þó ekki
sé kannski fullt mark á takandi því
æfingar hafa víst verið með
minnsta móti vegna rannsókna-
ferða hljómsveitarmeðlims víða
um heim. í laginu Seventeen small
allt þó saman og úr varð ógleym-
anleg stund. Hjálpaðist þar að
hæfilega höktandi bassa- og
trommugrunnur, hamraður beittur
Heart of Glass, kom sem kako-
fónískur stílbrjótur.
Ham var næst á svið og hóf
leik sinn böðuð Ijósum sem minntu
á tildur hippaáranna og kallast víst
„sækadelískt", en tónlistin var
lang í frá afturhvarf til fortíðarinn-
ar. Ham verður seint eftirlæti
poppunnenda, sem slá um sig með
frjálslyndi, því til þess er tónlist
og textar sveitarinnar of ágeng
heild og vekur of margar spurning-
ar. Sveitinni hefur verið líkt við
Swans, en í laginu Hold, er meira
um frumleika, átök og kímni en í
síðustu tvöföldu hörmungaplötu
Swans, svo ekki sé minnst á grát-
broslega tilraun þeirra sveitar til
að slá í gegn nú upp á síðkastið.
Söngparið Sigurjón og Óttar (Lee
og Nancy?) nær að gefa tónlistinni
einkar skemmtilega ógnvekjandi
og á köflum smekklega djöfullegan
blæ, sem flæðandi gítarhljómur
og þéttur bassa- og trommuleikur
gefa aukna vídd. Ham er nokkuð
sér á báti meðal neðansjávarsveita
íslenskra 'og tvímælalaust efnileg-
asta sveit ársins, hvað sem síðar
verður. Sem tónleikasveit standa
fáar sveitir Ham á sporði með lög
eins og áðurnefnt Hold og meist-
araverkin Svín, Transylvanía og
Trúboðasleikjarinn sem burðarás
dagskrárinnar, og línurnar úr Trú-
boðasleikjaranum: Sleikjari trú-
boða tryllir í sundur / Með stór-
ustu tungu í heimi, fylgdu út í nótt-
ina.