Morgunblaðið - 21.07.1988, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. JÚLÍ 1988
+ Eiginmaöur minn og faðir okkar, INGIBJARTUR ÞORSTEINSSON pípulagningameistarí, Espilundi 1, Garöabœ, lést á St. Jósefsspitala 20. júlí. Kristín Guðmundsdóttir, Kristrún Ingibjartsdóttlr, Hugi Ingibjartsson.
t Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma, GUÐLAUG SIGURJÓNSDÓTTIR hárgreiðslumeistari, Skeiðarvogi 69, lést í Borgarspítaianum að morgni 20. júlí. Útförin auglýst síöar. Ólafur Galti Kristjánsson, Ágústa Jónsdottir, Guðmundur Reynisson, Kristján Ólafsson, Björg Árnadóttir Erla Olafsdóttlr, Þorstelnn Daníelsson, Ólafur Örn Ólafsson, Áslaug Alfreðsdóttir og barnabörn.

+ Faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi, JÓSEF JÓNASSON fyrrverandi bóndi, Granda, Arnarfirði, lést í Sjúkrahúsi Patreksfjaröar 17. júlí sl. Jarðarförin fer fram í Bíldudalskirkju laugardaginn 23. júli kl. 11.00. Magnús Júiíus Jósefsson, Valborg Soffía Böðvarsdóttir, Gisli Jósefsson, Svanborg Jósefsson, Ragnheiður Jósefsdóttir, Gísli Sólberg Sigurðsson, Sigrfður Guðmundsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Útför eiginmanns míns og fööur okkar, SKÚLA JÓNSSONAR, Hróarslæk, Rangárvöllum, er andaöist 14. júlí, fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 22. júlí kl. 13.30. Ingigerður Oddsdóttir og börnin.

+ Eiginmaður minn og faöir okkar, JÓN HJALTALÍN GUNNLAUGSSON læknir, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 21. júlí kl. 15.00. Jóna Bjarnadóttir, Gunnlaugur Jónsson, Krlstín Jónsdóttir, Gísli Geir Jónsson, Bergþóra Jónsdóttir, Gerður Jónsdóttir, Huid Jónsdóttir.

+ Eiginkona mfn, móöir okkar, tengdamóöir og amma, HILDUR BJÖRNSDÓTTIR MICHELSEN, Stóragerði 36, veröur jarðsungin föstudaginn 22. júlífrá Fossvogskirkju kl. 10.30. Aðalsteinn Michelsen, Atli Michelsen, Karena Anderberg, Ómar Aðalsteinsson, Guðrún Michelsen, Ævar Lúðvfksson og barnabörn.

+ Faöir okkar, tengdafaöir og afi, OLGEIR SIGURVINSSON, Hrafnlstu, áður Hraunbæ 73, verður jarösunginn frá Fossvogskirkju í dag fimmtudag 21. júlí kl. 13.30. Jarðsett verður í Grindavíkurkirkjugaröi. Erla G. Olgeirsdóttir, Guðmundur Finnbogason, Guðborg K. Olgeirsdóttir, Sigurður Brynjólfsson og barnabörn.

+ Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi, PÁLL AXELSSON, strætisvagnastjóri, Lönguhlfð 19, er lést 15. júli, veröur jarösunginn frá Filadelfiukirkjunni, Hátúni 2, föstudaginn 22. júlí kl. 13.30. Sigrfður Halldórsdóttir, Halldór Pálsson, Björg Davfðsdóttir, Páll Pálsson, Guðrún Margrét Pálsdóttir, Hannes Lentz og barnabörn.
Minning:
Guðrún Teitsdóttir
frá Bjarghúsum
Fædd 21. janúar 1906
Dáin9.júlí 1988
Ég var á leiðinni niður af hálendi
íslands þegar maðurinn minn náði
símasambandi við mig til að segja
mér lát tengdamóður minnar, Guð-
rúnar Teitsdóttur.
Mann setur hljóðan við fráfall
sinna nánustu og það eins þótt þeir
eigi að baki langan ævidag og
lífskraftar séu nánast þrotnir.
Þannig fór mér. Þegar símtalið kom
var hugur minn enn undir áhrifum
ferðar í sólskini og heiðríkju milli
hvítra jökla og blánandi Qalla. Á
vissan hátt samsömuðust þessi áhrif
myndinni sem ég sá fyrir mér af
Guðrúnu: Hárið snjóhvítt, svipurinn
heiður og augun blá og héldu sterk-
um lit sínum til hinstu stundar.
Guðrún fæddist í Víðidalstungu
í Vestur-Húnavatnssýslu 21. janúar
1906. Foreldrar hennar voru Jó-
hanna Bjömsdóttir frá Marðamúpi
í Vatnsdal og Teitur Teitsson frá
Ánastöðum á Vatnsnesi. Að þeim
hjónum báðum stóðu rótgrónar
bændaættir í Húnaþingi og ýmsir
þjóðkunnir einstaklingar heyra
þeim frændgarði til. Foreldrar Jó-
hönnu vom Bjöm Leví Guðmunds-
son frá Ytri Völlum og Þorbjörg
Helgadóttir frá Gröf.. Meðal barna
þeirra vora, auk Jóhönnu, Guð-
mundur landlæknir, Ingibjörg á
Torfalæk, Halldóra á Geithömram,
Elísabet og Jónas Bergmann smið-
ur. Foreldrar Teits vora Teitur
Teitsson frá Kirkjuhvammi og Anna
Stefánsdóttir frá Ánastöðum. Þau
eignuðust níu börn sem öll fóra til
Vesturheims, utan Teitur, sem varð
einn eftir.
Teitur og Jóhanna keyptu jörðina
Víðidalstungu af Einari Benedikts-
syni og hófu þar búskap árið 1904.
Þau eignuðust þrettán börn og af
þeim komust ellefu til fullorðinsára.
Þau vora, auk Guðrúnar: Þorbjöm,
bóndi í Sporði, Anna, húsfreyja á
Bakka, Eggert, bóndi á Þorkels-
hóli, Óskar, bóndi í Víðidalstungu,
Jóhann, bóndi á Refsteinsstöðum,
Ragnheiður, dó ung, Aðalsteinn,
kennari í Sandgerði og Víðar, Þor-
valdur, lengi húsvörður í Lands-
bankanum, og Ingunn og Elísabet
húsfreyjur í Reykjavík. Þeir bræð-
umir Eggert, Óskar og Jóhann era
nú einir á lífi þessara systkina. í
þessum stóra systkinahópi ólst Guð-
rún upp. Auk íjölskyldunnar var
ævinlega margt kaupa- og vinnu-
fólk í Víðidalstungu svo heimilisfólk
var oft um þijátíu manns. Gesta-
komur voru tíðar og mikið var les-
ið, enda sá húsmóðirin Jóhanna um
lestrarfélag syeitar sinnar um ára-
tuga skeið. Ég hygg að Víðidals-
tunga hafi verið gott dæmi um
menningarlegt íslenskt sveitaheim-
ili meðan enn þótti nokkurs virði
að yrkja jörð. Víst er að Guðrún
bar alla tíð hlýjan hug til bemsku-
stöðva sinna og samferðafólks
æskuáranna.
Að ráði Guðmundar móðurbróður
síns lærði Guðrún til hjúkranar-
starfa hjá Jónasi Sveinssyni, sem
lengi var héraðslæknir á Hvamms-
tanga. Hún vann síðan í nokkur ár
við heimahjúkran á ýmsum stöðum
í Vestur-Húnavatnssýslu. Einnig
var hún einn vetur við nám í
Kvennaskólanum á Blönduósi og
reyndist það henni eins og svo
mörgum öðram ungum stúlkum
þessa tíma gott veganesti fyrir lífið.
Árið 1930 giftist Guðrún eftirlif-
andi manni sínum, Bimi Sigvalda-
syni frá Brekkulæk í Miðfirði. For-
eldrar Bjöms vora Hólmfríður Þor-
valdsdóttir, Bjamasonar, prests á
Melstað, og Sigvaldi Bjömsson,
Sigvaldasonar, bónda á Aðalbóli.
Fyrstu búskaparárin urðu þeim
Bimi og Guðrúnu erfið, aðallega
vegna heilsuleysis Bjöms. Þau
bjuggu á ýmsum stöðum í sínum
heimasveitum, en 1935 fluttust þau
að Bjarghúsum í Vesturhópi. Þar
stóð heimili þeirra næstu 23 ár og
þar ólust bömin þeirra þijú upp,
en þau era:
Jóhanna, lengst af húsfreyja í
Bjarghúsum, nú leiðbeinandi, gift
Jóni Marz Ámundasyni; Þorvaldur,
kennari og organisti, kvæntur Kol-
brúnu Steingrímsdóttur, og Hólm-
geir, tölfræðingur, kvæntur Jónínu
Guðmundsdóttur. Bamabörnin era
fjórtán og barnabamabömin tutt-
ugu.
Þórarinn Þorkels-
son - Kveðjuorð
Við fráfall góðs vinar, Þórarins
Þorkelssonar, langar okkur að
minnast hans með nokkram orðum
sem þó megna aldrei að lýsa fylli-
lega hug okkar til hans. Doddi var
einstakt ljúfmenni og allir þeir sem
nutu þeirrar gæfu að kynnast hon-
um, máttu margt læra af látlausri
og einlægri framkomu hans. Fjöl-
skyldu sinni sýndi hann sérstaka
umhyggju, ávallt boðinn og búinn
að rétta hjálparhönd. Þegar við sem
fjölskylduvinir áttum þess kost að
hitta hann brást það ekki að hann
væri jákvæður og skemmtilegur þar
sem í gegnum allt hans viðmót skein
væntumþykjan í garð fjölskyldunn-
ar, sem átti svo mikið þar sem
Doddi var, en hefur nú misst.
Við kveðjum Þórarin Þorkelsson
með djúpum söknuði en um leið
með þakklæti fyrir að hafa mátt \
kynnast svo góðum og miklum
manni.
Við vottum nánustu aðstandend-
um hins látna okkar innilegustu
samúð.
Brynja Hafsteinsdóttir,
Sigursteinn R. Másson.
Eiginmaður minn,
EIRÍKUR GÍSLASON,
Samtúnl,
Stöðvarfirði,
verður jarðsunginn frá Stöðvarkirkju laugardaginn 23. júlí kl. 14.00.
Margrét Svelnsdóttlr.
Árið 1958 bragðu Björn og Guð-
rún búi og fluttu til Reykjavíkur.
Næsta áratug vann hún ýmis störf,
lengst af á Elliheimilinu Grand. Um
1970 fór heilsu hennar að hraka
og hún hætti störfum utan heimilis.
Síðustu tvö árin hafa þau hjónin
dvalið á Hrafnistu og þar fékk
Guðrún hægt andlát að morgni hins
9. júlí.
Með Guðrúnu er gengin góð
kona. Störf hennar vora að lang-
mestu leyti bundin heimili og íjöl-
skyldu svo sem títt var og er um
sveitakonur, en áhuginn beindist
einnig inn á aðrar brautir. Hún var
róleg í framgöngu, ákaflega skýr
og athugul og hafði næmt auga
fyrir umhverfinu. Réttlætiskennd
átti hún ríka og vildi að hófs væri
gætt í hvívetna en hafði andúð á
gervimennsku í hvaða mynd sem
hún birtist. Skoðanir sínar fjölyrti
hún ekki um en engu að síður vora
þær fast mótaðar og mér býður í
gran að hún hafi ekki hvarflað
mikið frá þeim.
Guðrún var góður fulltrúi hún-
vetnskrar bændamenningar sem
mín fjölskylda rekur rætur sínar
til. Með djúpu þakklæti til hennar
og annarra sem mótuðu lífsviðhorf
okkar Hólmgeirs kveð ég hana með
orðum Einars Benediktssonar:
Lát, ffamtíð, dáðir þeirra liðnu lifa -
og ljóðin ný af fomu eðli skrifa.
Blessuð sé minning hennar.
Jónína Guðmundsdóttir
Það er undarlegt hversu sárt það
er að kveðja ömmu sína fyrir fullt
og allt, eiga aldrei eftir að hitta
hana aftur. Nú er engin amma leng-
ur til þess að segja frá liðnum árum
og öðram tímum. Nú verður að láta
sér nægja að grípa til minning-
anna, minnast þess hversu vel hún
hélt sér og hvað hvíta hárið hennar
var fallegt og hversu gaman hún
hafði af blómum og fallegum hlut-
um. Minnast alls þess sem hún hef-
ur gert og gefið. Amma var mjög
gjafmild og var natin við að finna
gjafír sem glöddu. Strax í septem-
ber var hún farin að huga að jóla-
gjöfunum og hafði gaman af því
að bera valið undir aðra.
Þau era ófá skiptin sem hún gaf
mér að drekka á Bergþóragötunni.
Þegar við systumar vorum litlar
átti hún alltaf til eitthvert góðgæti
í skápnum sínum handa okkur. Og
það hvarf ekki þótt við stækkuðum
því áfram komu lítil böm í heim-
sókn sem þurftu að fá eitthvað gott
í munninn. Hún tók alltaf vel á
móti litlum vinum sem gjaman fóra
til langömmu og langafa.
En nú hafa orðið umskipti.
Amma hefur fengið hvíldina og
hennar skarð verður ekki fyllt. Það
var gott að þekkja ömmu.
Ég ber inn sprek
og kasta gleði minni á eldinn
Logamir bera svip einhvers
sem er mér kært
bera svip einhvers
sem kveður
Eg ber inn húm
og í huganum snarkar
hinn hálfkæfði grátur
(Þuríður Guðmundsdóttir)
Þorbjörg Hólmgeirsdóttir