Morgunblaðið - 09.08.1989, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐID M®VIKUÖKGUR'9. ÁGÖST51989
43
Reykjavík og stundaði þar alla al-
genga launavinnu. A vinnustaðnum
fylgdu henni þeir eðliskostir, sem
hún hlaut í vöggugjöf og ræktaðir
höfðu verið undir handleiðslu mikil-
hæfra foreldra. Takmarkið var ein-
att að vera trúr yfir smáu sem
stóru, en keppa ekki eftir launum
eða vegtyllum umfram það sem vel
unnin störf gáfu tilefni til, en standa
þó á rétti sínum ef að honum var
sótt. Fanney eignaðist aðeins einn
son, Rúnar Matthíasson, sem dva-
list hefur við sálfræðinám og hjúk-
runarstörf í Svíþjóð undan farin ár.
Faðir Rúnars var Matthías Arnórs-
son, ættaður frá ísafjarðardjúpi.
Þau Fanney og Matthías bjuggu
lengst af saman án vígslu þar til
Matthías lést 1956, þegar Rúnar
var aðeins þriggja ára gamall. Eftir
lát Matthíasar hélt Fanney heimili
með bróðurdætrum sínum _frá Hlíð,
nú síðast í Drápuhlíð 44. Óhætt er
að fullyrða að ekki var stormasamt
á þeim bænum og ófriðaröldur risu
aldrei hátt. Sérhver heimilismaður
hafði sína skoðun og hélt henni
fram af fullum þunga, en var um
leið tilbúinn að viðurkenna rétt ann-
arra til að hafa ólík sjónarmið.
Gestrisni og hlýja einkenndi viðmót
Fanneyjar, þegar langt að kominn
frænda bar að garði. Það var rætt
um heima og geima, en ekkert ylj-
aði þó eins um hjartaræturnar eins
og þegar glettni eða gáski var í
umræðunum og þetta einstæða,
fallega bros færðist yfir andlit
hennar og nam staðar í augunum,
sem spegluðu góðvild og mann-
gæsku sálarinnar sem innar bjó.
Æviferill Fanneyjar Magnúsdóttur
var ekki án þyrna. Það var henni
mikið áfall, þegar tengdadóttir
hennar, Berglind Bjarnadóttir söng-
kona, lést 1986 aðeins tæplega
þrítug úr sama sjúkdómi og dró
hana sjálfa til dauða. Fanney dvaldi
ytra hjá þeim ungu hjónaefnum í
nokkrar vikur á hveiju ári og fylgd-
ist af áhuga með námi þeirra og
störfum. Það var sárt að vita þessa
ungu og glæsilegu listakonu fá hinn
miskunnarlausa dóm löngu áður en
fullum þroska var náð. Blómið fékk
aldrei að springa út til fulls. Ólækn-
andi sjúkdómur hafði búið um sig
og fyrr en varði var öllu lokið. Fann-
ey þjáðist af astma í fjölda ára og
dvaldi langdvölum á sjúkrahúsum
af hans völdum. Hún minntist veru
sinnar á sjúkrastofnunum alltaf
með þakklátum huga, ekki síst dval-
arinnar á Vífilsstöðum þar sem hún
var orðin heimavön. Henni þótti
mjög miður að geta ekki verið við-
stödd jarðarför Margrétar Sigurð-
ardóttur, mágkonu sinnar frá Mið-,
felli, í sumar, en þá hafði vágestur-
inn kvatt dyra fyrir örfáum vikum.
Hún hafði gengist undir uppskurð
vegna krabbameins í maga. Að-
gerðin virtist heppnast vel, en mein-
ið hélt áfram að breiðast út. Að
lokum brast varnakerfi líkamans
og nær sjötíu og fimm ára gömul
kona kvaddi þennan heim. Ævi-
skeið minnisverðar konu er á enda
runnið. En í rauninni varð Fanney
Magnúsdóttir aldrei gömul. Hún
hélt andlegri heilsu og innri sálarró
alveg fram til þess síðasta. í fasi
og framgöngu sýndist hún ávallt
tvítug, þótt hún hefði lifað margan
áratuginn og sitthvað reynt á
lífsleiðinni. Eftir lifa minningarnar
um móður og frænku, vin og sam-
starfsmann, sem hvarvetna lagði
góðum málstað lið og miðlaði kær-
leika og hlýju til náungans með
nærveru sinni einni. Yfir slíkar
minningar fyrnist seint eða aldrei.
Guðmundur Guðbrandsson
Leiðrétting
í afmæliskveðju til Bjargar S.
Jóhannesdóttur fyrrv. kennara hér
í blaðinu síðastliðinn laugardag,
stóð að hún hefði fæðst að Höllu-
stöðum í Húnavatnssýslu. Svo er
ekki. Hún fæddist á Holtastöðum.
Þá varð misritun í lok greinarinnar.
Málsgreinin á að vera svona: Þó
að starfsorka þeirra fari nú þverr-
andi fá þær enn að halda góðri
andlegri heilsu og þeirri sálarró sem
trúartraust þeirra (ekki trúnaðar-
traust) eitt getur gefið þeim.
Minning:
Ingimunda Gests-
dóttir frá Kleifum
Fædd 23. júlí 1904
Dáin 13. júlí 1989
Ingimunda Þorbjörg fæddist á
Hafnarhólmi í Steingrímsfirði þar
sem foreldrar hennar, Gestur Krist-
jánsson og kona hans, Guðrún
Arnadóttir, bjuggu þá ásamt Árna
föður Guðrúnar. Foreldrar Ingi-
mundu slitu samvistir og ólst hún
upp hjá móður sinni og stjúpföður,
Ingimundi Guðmundssyni hrepp-
stjóra á Hellu. Ung að árum giftist
hún Guðmundi Jóhannssyni bónda
á Kleifum, næsta bæ. Ingimunda
var þá lærð ljósmóðir og starfandi
ljósmóðir í hreppnum. Guðmundur
erfði Kleifar eftir foreldra sína og
bjó með móður sinni, ekkju, þegar
hann kvæntist. Hann fæddist 17.
júní 1903, d. 26. október 1977, var
þá staddur á Spáni. Foreldrar Guð-
mundar voru Jóhann Jónsson bóndi
á Svanshóli og svo Kleifum og kona
hans, Guðrún Guðmundsdóttir frá
Drangsnesi, Guðmundssonar. Guð-
mundur var við trésmíðanám vestur
á ísafirði þegar faðir hans lést,
hætti hann þá námi og tók við bú-
inu með móður sinni. Guðmundur
og Ingimunda bjuggu yfír tuttugu
ár á Kleifum en fluttu til Hólmavík-
ur 1943. Þar var Guðmundur frysti-
hússtjóri til 1948 er flutt var til
Reykjavíkur. Eftir það vann Guð-
mundur lengi fiskmatsmaður hjá
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna.
Síðast bjuggu hjónin í Kópavogi,
eða þar til Guðmundur lést. Eftir
það var Ingimunda mest hjá Guð-
rúnu dóttur sinni á Hólmavík, en
þó stundum hjá öðrum börnum
sínum.
Ég var svo heppinn að kynnast
þessum góðu og elskulegu hjónum
á fjórða áratugnum þegar ég var
að kenna börnum í Kaldrananes-
hreppi, kenndi þar börnum þeirra
og var hjá þeim í heyskap. Það
verð ég að segja að betri húsmóður
en Ingimundu hef ég ekki þekkt.
Hún var ávallt í sólskinsskapi og
svo nærgætin að lengra verður ekki
komist. Það var oft glatt á hjálla í
eldhúsinu á Kleifum. Þar var mikil
gestrisni eins og raunar alls staðar
þar um slóðir. Sama alúðin og gest-
risnin var hjá þeim hjónum hér
syðra enda var Ingimunda í alla
staði fyrirmyndar húsmóðir, kona
og móðir og þarf ekki að fjölyrða
þar um. Handlagin var hún sem
margt af hennar fólki og fékkst
talsvert við að mála myndir, einnig
stundaði hún mikið saumaskap eft-
ir að börnin voru farin að heiman.
Þeim hjónum varð fjögurra barna
auðið, lifa þau öll við góða heilsu,
myndarfólk og vinsælt. Elst barna
þeirra er Jóhann rennismíðameist-
ari á Hólmavík kvæntur, Soffíu
Þorkelsdóttur frá Seyðisfírði eystra,
þá Ingimundur vélfræðingur í
Kópavogi, kvæntur Ásdísi Ólafs-
dóttur frá Flateyri, af Arnardals-
ætt, þá Halldór rafvirkjameistari í
Reykjavík, kvæntur Sóleyju Tómas-
dóttur frá Djúpavogi. Yngst er
Guðrún, gift Guðmundi Ragnari
Jóhannssyni múrarameistara á
Hólmavík af Bæjarætt.
Að nokkru skal hér getið ætta
Ingimundu. Foreldrar hennar voru,
sem áður var sagt, Gestur Krist-
jánsson bóndi á Hafnarhólmi 1896
til 1910, f. 15. apríl 1866, d. í
Reykjavík hjá Ólöfu dóttur sinni
1. júlí 1953, og Guðrún Árnadóttir
frá Hafnarhólmi. Gestur var vel
hagmæltur og fljótur að kasta fram
María Þormar frá
Seyðisfírði
Fædd 17. maí 1921
Dáin 9. júní 1989
Þegar mágur minn Valgeir
Þormar hringdi til okkar og sagði
mér, að svilkona mín María Þormar
væri látin, þá stóð ég andspænis
því, að ég hafi orðið of sein. Ég var
nýkomin úr ferðalagi og hafði hugs-
að mér að hringja til svilkonu
minnar sem fyrst, en það varð ann-
ar á undan. María varð bráðkvödd
kvöldið áður. Ég sakna svilkonu
minnar. Við áttum oft góðar stund-
ir saman, og mig langar nú til að
þakka henni fyrir vináttuna og öll
hennar hlýju orð í minn garð.
María var fyrst og fremst góð
kona. Aldrei heyrði ég hana leggja
öðrum illt til eða velta sér upp úr
óförum annarra, eins og okkur
mannanna börnum hættir oft til að
gera.
María var glæsileg kona og
margt var henni til lista lagt. Mik-
iH fagurkeri var hún og snyrti-
mennska var henni í blóð borin.
Hún unni fagurri tónlist og lék á
píanó. Þegar við vorum tvær saman
greip hún gjarnan í píanóið og lék
Hreðavatnsvalsinn, sem var henni
mjög hjartfólginn, því að maðurinn
hennar Atli Þormar orti textann.
Atli lést árið 1971, og var það mik-
ill missir fyrir hana og dætur þeirra
tvær. Allir, sem þekktu Atla, vissu
hvaða mann hann hafði að geyma.
Slíkur úi-valsmaður fór alltof
snemrna. María var vinur vina sina,
og aldrei átti hún nógu mörg orð
til að lýsa þakklæti sínu, ef eitthvað
var fyrir hana gert. María hafði átt
við heilsuleysi að stríða í mörg ár
og átti því stundum erfitt með að
sætta sig við hlutskipti sitt, en hún
sá alltaf ljósið þar, sem dætur henn-
— Minning
ar voru og barnabörn. Oft sagði
hún við mig: „Ég vildi að ég væri
fær um að gera meira fyrir þau“.
Og vissulega gerði hún sem hún
gat. Allt hefur sinn endi, og nú
veit ég að svilkonu minni líður vel
samhliða manni sínum í þeim heimi,
sem hún trúði á. Þegar ég lít yfir
farinn veg og hugleiði æviskeið
Maríu Þormar, þá koma mér í hug
Ijóðlínur Ragnhildar Ófeigsdóttur:
Þjáningin
er sá kyndill
sem við hefjum á loft
til að greina ásjónu þína í myrkrinu
ó Guð.
Ég og fjölskylda mín biðjum ást-
vinum hennar guðs biessunar, og
að hann lýsi þeim veginn áfram.
Ólöf Ásgeirsdóttir Þormar
vísu ef svo bar til. Kristján Jóhann-
esson faðir hans, fæddur í Fremri-
Arnardal 3. sept. 1825, sonur hjóna
þar, Jóhannesar Guðmundssonar
frá Hól í Önundarfirði og Ingibjarg-
ar Jónsdóttur er fæddist á Hanhóli
í Bolungamk. Ingibjörg lést í
Engidal 3. ágúst 1833. Fædd var
hún 1. júlí 1789. Foreldrar hennar
voru Jón Guðmundsson hreppstjóri
á Hanhóli 1789, d. fyrir 1801, og
kona hans, Gróa Jónsdóttir, d.
1814. Jóhannes og Ingibjörg voru
hjú á Ósi í Bolungavík er þau giftu
sig 22. des. 1821. Þau eignuðust
fjóra syni. Kristján fermdist í Kálfa-
nesi í Steingrímsfirði 1839, sagður
vel að sér og vel gáfaður. Fermdur
frá húsbændum þar, Guðbrandi
Hjaltasyni hreppstjóra og konu
hans, Petrínu Éyjólfsdóttur prests
á Eyri í Skutulsfirði, Kolbeinssonar.
Má vera að Petrína hafi tekið Krist-
ján þegar Ingibjörg móðir hans dó.
Kristján er. vinnumaður hjá Þor-
steini Snæbjörnssyni frá Hnífsdal,
í Hraundal við Djúp 1845 en 1850
er hann á Ósi í Steingrímsfirði og
eftir það vinnumaður hjá Torfa Ein-
arssyni alþingismanni á Kleifum til
1870 eða lengur. Kristján eignaðist
fjögur börn eða fleiri en giftist ekki.
Ékki er mér kunnugt um hin börn-
in. Faðir Jóhannesar og afi Krist-
jáns var Guðmundur Guðmundsson
hreppstjóri á Hól í Önundarfirði
1801 og 1816. Kona hans var Elísa-
bet Bjarnadóttir.
Barnsmóðir Kristjáns og móðir
Gests var Margrét Pálsdóttir frá
Reykjarvík í Bjarnarfirði. Foreldrar
hennar voru Páll Jónsson bóndi þar
og kona hans Margrét Bjarnadóttir,
d. 3. jan. 1864, bónda á Svanshóli,
Sveinssonar frá Þúfum í Vatns-
firði. Þriðja kona Bjarna Sveinsson-
ar og móðir Margrétar var Guðrún,
f. um 1755, Magnúsdóttir bónda í
Lágadal við Djúp, Pálssonar. For-
eldrar Páls í Reykjarvík voru Jón
Þorleifsson á Fremri-Brekku í
Saurbæ í Dölum og kona hans,
Guðrún Ólafsdóttir, d. 1823, frá
Fremri-Brekku Sturlaugssonar.
Fyrri kona Magnúsar í Lágadal og
rnóðir Guðrúnar var Guðríður Eyj-
ólfsdóttir bónda frá Kálfavík í
Skötufírði, Sveinbjörnssonar. Kona
Eyjólfs var Guðrún Hafliðadóttir frá
Ármúla Árnasonar. Kona Hafliða
var Guðríður Jónsdóttir eldra Tóm-
assonar prests á Snæfjöllum, Þórð-
+
MINNINGARKORT
arsonar. Fyrri kona síra Tómasar
var Margrét Gísladóttir prests I
Vatnsfirði, bróður Odds Skálholts-
biskups Einarssonar Eydalaskálds,
Sigurðssonar.
Guðrún Árnadóttir kona Gests
var glæsifríð og föngulég. Hún var
ung í föðurgarði þegar Gestur var
þar kaupamaður, skáldmæltur og
fjörugur ungur piltur. Guðrún
hreifst strax af kaupamanninum
unga og varð brátt hjónaband af
kynnum þeirra. Þau hófu búskap á
Hafnarhólmi þar sem Gestur var
upp alinn hjá Jörundi Gíslasyni sem
mun hafa reynst honum vel því
Jörundur sonur þeirra Guðrúnar bar
hans nafn. Bjuggu þau á móti Árna
föður Guðrúnar. Árni var mikill
söngmaður og mýndarlegur á velli.
1910 slitu hjónin samvistir og gekk
Guðrún að eiga Ingimund Guð-
mundsson hreppstjóra á Hellu.
Þangað fór Guðrún með flest börn
sín og ólust þau þar upp eftir það.
Það var því ekki langt að fara fyr-
ir Guðmund til kvonbæna því
skamrnt er milli Hellu og Kleifa.
Þau Kleifahjón voru einstaklega
samhent og ekki kom það að sök
að Guðrún móðir Guðmundar var
hjá þeim meðan hún lifði. Ingi-
munda var einstaklega . lipur og
þægileg í allri umgengni og sama
mátti segja um Guðmund mann
hennar.
Árni faðir Guðrúnar var sonur
Jóns Hannessonar á Fitjum og
Guðrúnar Jónsdóttur frá Skeljavík.
Kona Árna Jónssonar var Hildur - •
Guðbrandsdóttir frá Kálfanesi (þess
er Kristján fermdist frá 1839)
Hjaltasonar prófasts á Stað í Stað-
ardal Jónssonar. Hildur átti áður
Þórólf Magnússon á Hrófá. Kona
síra Hjalta Jónssonar var Sigríður
Guðbrandsdóttir prests á Bijánslæk
Sigurðssonar. Hildur dó 1880 að-
eins 38 ára að aldri.
Ingimunda átti tólf systkini, þijú
dóu börn, Guðbrandur, Ingibjörg
og Benedikt. Hin voru: Guðbjörg,
átti Jón Konráðsson bónda og smið
á Hafnarhóimi, síðast i Reykjavík,
Hildur átti Loft Torfason í Vík á
Hafnarhólmi, Árni var lengst af á
Hellu óg. bl., Jörundur skáld og
hreppstjóri á Hellu, átti Elínu Lár-
usdóttur frá Vík í Mýrdal, Guð-
brandur á Drangsnesi og síðar í
Reykjavík, átti Margréti Guð-
mundsdóttur frá Drangsnesi, Þor-
valdur á Hellu, átti hús við sjóinn,
átti Sólveigu Jónsdóttur, Þorvajdur
dó ungur en átti þijú börn, Ólöf,
átti Sigurgeir Áskelsson frá Bassa-
stöðum, voru síðast í Reykjavík,
Magndís, átti Svein Guðmundsson
i Hveravík frá Byrgisvík. Magndís
var yngst af þrettán börnum Gests
Kristjánssonar og Guðrúnar Árna- r
dóttur. Magndis er búsett ekkja í
Keflavík, Ólöf ekkja í Reykjavík og
Jörundur hjá Ragnari syni sínum á
Hellu. Hin eru dáin.
Að lokum, stef úr ljóði úr bók
Jörundar bróður Ingimundu:
Hug hefjum
hæða til.
Yljar
sólarsýn
Odáins
akurlönd
rósar
rót hlúir.
Guðm. Guðni Guðmundsson