Morgunblaðið - 23.11.1989, Blaðsíða 48

MÖRGTiTNBLAÐIÐ FIMMTUBAGUR 23.iNOVEMBER
<’48
©1987 Univerul Pres* Syndicale
,Ég gct eJck:i cS&£>cÁ liönrt
nema hann Klfi pon-facx^Cua 'timö.."
Ást er ...
tfo I|||3
... stysta leið milli
tveggja hjarta.
TM Reg. U.S. Pat Ott —all rights reserved
° 1989 Los Angeles Times Syndicate
Fyrir alla muni farðu ekki
að tala um áhuga þinn á
söfhun bílkerta og hijóji-
kúta.
Með
morgunkaffinu
Maðurinn minn hlustar á
mig þegar ég tala við
aðra...
Fundið fé og verðmæti
ikilaði veskinu eftir tíu máuuði
, _oWr" hví staflarins stendur alvecr hiartanlega
Til Velvakanda.
í fyrravetur, milli jóla og nýárs,
fór dóttir mfn á menntaskólaball
sem haldið var á veitingastaðnum
Broadway. Á heimleiðinni, þegar
hún ætlaði að fara að borga sinn
hlut í leigubílnum, var hún ekki
með seðlaveskið sitt. Hún hafði
skilið það eftir í kápuvasanum í
aymslunni og nú voru vasamir
þurfti að skipta um þijár skrár, því
sami lykill gekk að forstofu, þvotta-
húsi og bflskúr. Rökin vom þessi:
sá sem tekur veski úr vasa, eða
fmnur veski sem dottið hefur úr
vasa og er ekki það heiðarlegur að
hann láti eigandann vita — er hon-
um ekki alveg trúandi til að geyma
lykilinn, fylgjast með ferðum íbú-
anna og læðast inn þegar vel stend-
ur á, vis
staðarins stendur alveg hjartanlega
á sama. um hvort maður fær þá
aftur eða ekki. .
Nú hefur Broadway nýlega skipti
um eigendur en eftir því sem éf-
veit best þá rekur fyrrverandi ei0
andi Broadway, ólafur Laufdj
fleiri veitingastaði. Mig langarj
til að spyija hann hvort hann r
að eigandi veitingahúss beri r
hveria ábyrgð á erfiðleikun;
Til Velvakanda.
F.h. lögreglunnar í Reykjavík,
Ómar Smári Ármannsson,
aðstoðaryfirlögregluþjónn.
I Velvakanda þann 16. nóvember
sl. var vakin athygli á því hversu
mikil óþægindi það getur haft í för
með sér fyrir viðkomandi að týna
veski og það komist ekki til skila.
Gagnrýnd voru seinleg viðbrögð og
óskilvísi starfsfólks vínveitingahúss,
þar sem. hlutaðeigandi taldi sig hafa
tapað veski sínu.
Allflestir gera sér grein fyrir
hversu óþægilegt það getur verið og
kostað mikla fyrirhöfn að glata íj’ár-
munum sínum, skilríkjum (nafnskír-
teini, ökuskírteini, sjúkrasamlagss-
kírteini, afsláttarskírteini o.s.frv.),
ávísanaeyðublöðum, greiðslukortum
o.ö.þ.h., en þessi gögn geymir fólk
yfirleitt í veskjum sínum. Sá, sem
finnur slík verðmæti, getur átt þátt
í því að draga úr óþægindum og
fyrirhöfn hiutaðeigandi með því að
láta vita og/eða skila þeim til rétts
aðila. Því skemmri tími sem líður
frá fundinum og þangað til vérðmæt-
um er komið til skila því betra.
Hvetja ber þó fólk til þess að gera
allt sem það getur til þess að minnka
líkur á að það tapi veskjum sínum
þannig að til óþægindanna og fyrir-
hafnarinnar þurfi ekki að koma, því
alls ekki er víst að veski, sem
týnist, komist aftur til skila af einni
eða annarri ástæðu.
í lögum eru ákvæði, sem skyida
finnendur fundins fjár til þess að
skila því. Méð orðunum fundið fé er
átt við hluti, sém ætla má að séu
eign annars en finnanda og ekki í
vörslu neins, til dæmis á götu, á
berangri eða annars staðar á almenn-
ingsfæri, þ.m.t. almennum sam-
komustöðum. Algengt er að kalla
slíka hluti óskilamuni.
Finnandi á að afhenda fundna
muni á skrifstofu lögreglustjóra.
Gefi eigandi sig fram ber honum að
greiða finnanda fundarlaun æski
hann þess, en þá úrskurðar lögreglu-
stjóri fundarlaunin eftir verðmæti
hlutarins og atvikum.
I Reykjavík skal skila fundnu fé
á skrifstofu lögreglustjóra við Hverf-
isgötu eða á næstu lögreglustöð.
Oskilamunadeild tekur við munum,
en hún er í vesturenda byggingarinn-
ar, gengið inn frá Snorrabraut.
Afgreiðslan er opin á milli kl. 14.00
og 16.00 alla virka daga. Þar eru
óskilamunir geymdir í minnst 1 ár.
Einu sinni á ári eru hlutir sem ein-
hver verðmæti eru í settir á uppboð
og eru þau auglýst sérstaklega. í
óskilamunadeildinni eru ótal hlutir,
sem telja má til verðmæta, og einnig
aðrir, sem einungis eru verðmætir
þeim, sem hluturinn tilheyrir. Fólk,
sem tapað hefur ómerktum verð-
mætum sínum, er boðið að koma og
kanna hvort þeim hefur ekki verið
skilað til lögreglu. Reynt er að ná
til eigenda merktra hluta eða verð-
mæta og þess vegna mætti nota
tækifærið og hvetja fólk til þess að
merkja hluti, sem ’algengast er og
mest hætta er á að það tapi, s.s.
lykla, gleraugu, hringi, armbandsúr
Til Velvakanda.
Það er mikil umræða um þessar
mundir um svonefnt barnaofbeldi.
Þetta er eitt af þessum nýtísku
vandamáium sem nú á síðustu og
verstu tímum eru að skjóta upp
kollinum. Og í útvarpinu heyrum við
sagt frá því að þetta sé sívaxandi,
helmingi fleiri nú en árið í fyrra.
Það þurfi að taka á þessum vanda.
Og mörg ráð og nefndir settar á
laggirnar til að vinna gegn þessu.
Þetta skyidi nú ekki vera sama og
um áfengisvandamálið. Það eru í
gangi ótal nefndir og afvötnunar-
stöðvar til að skoða það mál og
reyna á úrbætur, en að mönnum
komi til hugar að það er besta ráðið
að stöðva alla sölu áfengis og ann-
arra vímuefna sem er þó það einfald-
asta sem hægt er.
Það skyldi þó ekki vera að þetta
barnaofbeldi mætti rekja til vímu-
gjafanna og heimila sem eru undir-
lögð þessum vanda og ósóma. Eftir
því sem vímuefnum fjölgar þá auk-
ast vandræði bæja og borga af fram-
færslu og ef til vill er þarna víman
ofninn sem kyndir undir. Hefir það
verið rannsakað. Menn vita af þessu
og sjá ofbeldið, en fara alltaf undan
í flæmingi þegar á að koma í veg
fyrir slíkt.
o.a.þ.h. Fólk ætti reyndar að merkja
sér öll þau verðmæti, sem það á.
Það getur auðveldað eftirleikinn ef
eitthvað kemur upp á.
Þess ber að geta að gerist maður
sekur um ólögmæta meðferð fundins
fjár, þ.e. ef hann kastar eign sinni
á fundna muni, eða muni sem án
aðgerða hans sjálfs eru komnir í
vörsiur hans, þá varðar það sektum,
varðhaldi eða fangelsi allt að 3 árum
skv. 246 gr. almennra hegningar-
laga.
Ég er ekki í vafa um að eins og
allskonar leiðindi, fátækt, ofbeldi og
annað sem gerir mannlífið verra,
eykst með aukinni notkun vímuefna,
og að maður tali nú ekki um bjórbun-
una sem á lúmskan hátt grefur
undan stoðum heilbrigðs mannlífs,
eins er ekki vafi á því að með minnk-
andi notkun þeirra myndi hið góða
hafa yfirhöndina í ísl. þjóðlífi.
Það ætlar sér enginn að verða
drykkjumaður, en bara eitt kvöld
getur gert útslagið á að niður hjarn-
ið er farið.
Hannes Hafstein segir í einu af
sínu snilldarkvæðum: Þess bera
menn sár um ævilöng ár, sem aðeins
var - stundarhlátur og hann vissi
ábyggilega hvað hann var að segja.
Við bindindismenn höfum oft bent á
þau sannindi sem hver hefir fyrir
augum að vímuefni gera manninum
ekkert gott heldur hið gagnstæða
og eru oftast upphaf þjóðarböls. í
upphafi skyldi endinn skoða. Og ef
ráðamenn þjóðarinnar hætta að
hampa brennivíni og slíku í opin-
berum. veislum, mun stórt skref stig-
ið til mannbóta hér á landi. Þeirra
er nú valið.
Árni Helgason
Þess bera menn sár
HÖGNI HREKKVÍSI
//HAMN NJÁÐI EKKI /VHKLU.. .SEA1 B£Tue FEI?
SÁ HANN EKKI DVNUMA þÍNA! "
Víkveiji skrifar
Yíkveija er kunnugt um að þeir
sem fá úthlutað lóðum til hús-
bygginga fá fljótlega eftir úthlutun
ýmsa bæklinga senda heim. Bækling-
ar þessir innihalda upplýsingar um
ýmis byggingarefni, s.s. ofna, inn-
byggðar ryksugur, parket, timbur
o.fl. Einn kunnipgja Víkveija, sem
er nýbakaður lóðarhafi, hefur fengið
marga siíka bæklinga senda og nú
nýverið myndbandsspólu um steypu.
Ýmsum aðferðum er greinilega beitt
til að iaða að framtíðarviðskiptavini.
xxx
Víkveiji fylgdist með hluta dag-
skrár Stöðvar 2 föstudagskvöld-
ið 10. nóvember sl. og varð fyrir
töluverðum vonbrigðum með það sem
hann sá og heyrði. Hann sá síðari
hluta þáttarins Sokkabanda í stíl.
Þar var m.a. sýnt rokk, dansað af
tveimur ungum og efnilegum dönsur-
um. Kvikmyndatökumaðurinn gerði
þau leiðu mistök að vera of nálægt
dönsurunum þannig að engin heildar-
mynd fékkst af dansi parsins. Þetta
þykir Víkvetja afskaplega hvimleitt.
Áhorfendur ættu að fá að njóta þess
frelsis að velja sjálfir hvaða líkams-
hluta þeir horfa á. Á eftir Sokkabönd-
um í stil var sýndur dýralífsþátturinn
„Þau hæfustu lifa“. Þátturinn var
mjög áhugaverður en lestur íslenska
þularins var afleitur. Bæði var fram-
burður hans mjög óskýr og einnig
var textinn svo greinilega þýddur úr
ensku máli að íslenski textinn varð
oft á tíðum óeðlilegur. Stöð 2 ætti
að bæta hér úr og fá skýrmælta og
vel máli fama þuli til að tala inn á
myndir.
xxx
Talandi um sjónvarp. Mikið er
hann leiðinlegur hinn nýi siður
Ríkisútvarpsins að vera alltaf að
mikla eigið ágæti bæði í dagskrá og
auglýsingum. Ef dagskráin er góð
fínnur fólk það sjálft. Það þarf ekki
að þröngva skoðunum RUV-manna
sjálfra á dagskránni inn á fólk í tíma
og ótíma.
Gott dæmi um þetta var texti
þulunnar í sjónvarpinu sl. laugar-
dagskvöld. Hástemmd lýsingarorð
voru notuð um hvem einasta dag-
skrárlið, jafnvel 19 ára gamla bíó-
mynd. En þegar upp var staðið voru
aðeins tveir liðir sem ástæða var að
eyða tíma í, þ.e. æsifréttaþátt Spaug-
stofunnar og viðtal við Gunnar
Bjamason ráðunaut. Annað efni var
óspennandi og kvikmyndin ekki boð-
leg sem eina bíómyndin á laugar-
dagskvöldi.
xxx
sifréttaþáttur Spaugstofunnar
er að mati Víkveija eitthvert
bezta sjónvarpsefnið sem boðið er
uppá um þessar mundir. Þeir félag-
amir byijuðu í fyrra. Þeir voru seinir
í gang en vom orðnir mjög góðir
þegar leið á veturinn. Það er mat
Víkveija að Spaugstofumenn séu
komnir í mikinn ham nú þegar og
menn eigi von á góðu skemmtiefni
á laugardagskvöldum í vetur. Ekki
veitir af að létta mönnum skammdeg-
ið.