Morgunblaðið - 09.01.1990, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JANÚAR 1990
„Ef þér batnar ekki höfuðverkurinn endurgreiði ég '
þér lækniskostnaðinn tvöfalt.“
V. J
*
Ast er...
& m &
.. .að dansa síðasta vals-
inn saman.
TM Reg. U.S. Pat Off. —all rights reserved
e 1989 Los Angeles Times Syndicate
lauktegund í kjötbúðinni!
HÖGNI HREKKVlSI
w

Á hausinn með
loðdýraiðnaðinn
Til Velvakanda.
Sem betur fer eru engar líkur á
að loðskinnin hækki í verði aftur.
í frétt í Morgunblaðinu þann 16.
desember sl. var greint frá því að
loðdýraskinnin hefðu lækkað enn í
verði á uppboðsmarkaðnum í Kaup-
mannahöfn, ofan á allar fyrri verð-
hækkanir síðustu árin.
Aðstæðurnar hafa hagað því svo
til að ég þekki ögn til þessara mála
frá öðru sjónarhorni en vesalings
ríkisstjórnin gerir. En hún berst nú
fullkomlega vonlausri baráttu við
að halda þessari ömurlegu iðngrein
á f loti, öllum til ama og vandræða.
En það virðist alveg hafa farið
framhjá loðdýrabændum og stjórn-
völdum hér á landi hvers vegna
þessi stansiausa verðlækkun skinn-
anna hefur átt sér stað undanfarin
ár. Og enn meiri þoku er þetta fólk
í þegar það skyggnist inn í framtíð-
ina í helför loðdýranna í búrunum,
sem heitir víst að fallegu stofnana-
máli „loðdýraiðnaðurinn".
Mig langar því að upplýsa það
hér fyrir þá sem eitthvað vilja hugsa
um þetta mál af alvöru að ekki eru
nokkrar líkur á að loðdýraverðið
muni hækka á næstu árum vegna
þeirrar afstöðubreytingar sem orðið
hefur á viðhorfi stórra hópa af fólki
á Vesturlöndum til þessa dýrabúra-
terrorisma, sem reyndar mestallur
landbúnaður víðast hvar er annars
á hraðri leið með að þróast inn í.
Fólk er farið að neita sér að ganga
í flíkum sem kosta allar þessar
þjáningar dýranna sem á bak við
þessa framleiðslu liggja. Það kostar
ailt að 32 refi loðfeld sinn og líf
sitt til að klæða eina kerlingu upp
í þessa þjáningarfullu og illa fengnu
loðkápu.
Fólk hefur sífellt meira við það
að athuga að gefa sem gjaf ir og/eða
ganga í loðkápum eða húfum eða
öðrum fatnaði sem gerður er úr
þessum stolnu skinnum. Og það eru
alls engar líkur á að þessari þróun
verði snúið við sem betur fer.
Og ég bara vona að þessi and-
styggðariðnaður hér heima sem
erlendis fari allur á hausinn eins
og hann leggur sig með glæsibrag.
Enda virðist okkur dýravinunum
loksins ætla að verða að ósk okkar
í þessu máli að þessum hryllingsiðn-
aði skoli niður skóipræsi markaðs-.
lögmálanna. Og þá verður sturtað
niður með brosi á vör. Þökk sé hin-
um öf lugu og göfugu dýravinasam-
tökum víðs vegar um veröldina, þar
sem fólk lætur sig varða líðan og
líf þessara saklausu einstaklinga
sem dæmdir eru til fangelsisvistar
í smábúrum alla sína ævi og vera
svo rændir loðfeldinum utan á ein-
hveijar pjattaðar Vesturlandakell-
ingar til að sýna sig í.
Ég heid að ekki nokkur eigandi
þessara loðfata gætu hugsað sér
að standa á vímeti alla sína ævi
eins og þeir ætla dýrunum sem
upphaflega og raunverulega eiga
þessi skinn. Hvað þá að geta aldrei
séð sólarljósið eða nokkurn hluta
náttúrunnar og fegurðar lífsins sem
við bjóðum þessum ólánssömu dýr-
um upp á.
En sem betur fer eru dýravernd-
unarsamtök orðin svo stór og vold- .
ug að þau geta barið svona óhugn-
að niður með afli sínu eins og allur
þessi loðdýraiðnaður er, dýranna .
vegna eingöngu. Auk þess er svona '
ógeðfellt dýrahald í búrum hrein
móðgun við allt lífið og fegurð þess.
Hvar er nú allur kærleikurinn og
hjálpsemin við lítilmagnann? Áttum
við ekki að gæta minnstu bræðra
okkar einnig í stað þess að setja
hann í búr?
Auðvitað eiga þessar fjölskyldur
þessa svokallaða loðdýraiðnaðar
stóra samúð mína í þeim erfiðleik-
um sem þær eiga í vegna alls þessa.
Þetta er nú bara fólk sem er að
reyna að bjarga sér. En það þýðir
ekki annað en að horfast í augu
við þá staðreynd fyrir það og stjóm-
völd að þessi barátta er töpuð,
gjörtöpuð sem betur fer segi ég og 1
sífellt fleiri sérvitringar.
Það sem gera verður í þessu
vonda máli öllu saman er hreinlega (
að leysa þessa bændur að mestu
leyti út úr skuldum sínum. Og helst
af öllu að kaupa af þeim jarðirnar, (
þeim sem vilja á sanngjörnu verði
og/eða húsin einnig óski þeir þess
á annað borð og flytja í þéttbýlið'
og vinna þar við einhver önnur og
geðugri störf. Á vissan hátt voru
bændur plataðir út í þetta fyrirfram
vonlausa streð af stjórnvöldum og
reyndar af sér sjálfum einnig.
Harðasta áróðurinn fyrir búra-
helför refsins og minkanna hér á
landi rak þessi dýrategund sem
heitir landbúnaðarráðunautur. Það
væri vonandi að þeir hugsuðu af-
leiðingar „ráða“ sinna framvegis
áður en bændum eru gerðir aðrir
svona bjarnargreiðar héðan í frá.
Því þetta mátti allt sjá fyrir, alla ,
væntanlegu erfiðleikana. Áðeins ef
menn aðeins vildu það eða þorðu.
Magnús H. Skarphéðinsson j
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — e§p
hringja milli kl. 10 og 12, mánu-
daga til föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa. Meðal efnis,
sem vel er þegið, eru ábendingar
og orðaskiptingar, fyrirspurnir og
frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og
heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
(
(
(
(
„HVAG.réycK.sTú P>etta ?.
pe.so\ts VLOe>eLCAe.eeu OLö&.e-<3\e/
Víkveiji skrifar
Nokkru fyrir jól sendi Póstur og
sími landsmönnum jólagjöf.
Þetta var póstkassi úr pappa, sem
bersýnilega átti að nota til þess að
geyma jólakort í. Þetta var fallegur
kassi og vel prentaður. En hvað
skyldi það hafa kostað Póst og síma
að senda landsmönnum þennan
kassa? Eða öliu heldur: hvað kostaði
það tiltæki forráðamanna Pósts og
síma að láta búa til þennan kassa
viðskiptavini stofnunarinnar?
Bruðl af þessu tagi er fáránlegt,
en sjálfsagt dæmigert fyrir opinberar
stofnanir. Það hefði verið kærkomn-
ari jólagjöf fyrir viðskiptavini Pósts
og síma, að þeir peningar, sem fóru
í þessa vitleysu hefðu verið notaðir
til þess að lækka þau gjöld, sem
þeir greiða eða a.m.k. að draga úr
næstu hækkun, sem yfir dynur.
Þetta er sams konar vitleysa eins
og hjá Amarflugsmönnum að eyða
peningum í að prenta sérstaka mat-
seðla fyrir farþega á hinum svo-
nefnda “Gullklassa" félagsins og
dreifa þeim áður en matur er borinn
fram. Tii hvers? Það væri hægt að
skilja þetta tiltæki, ef um val væri
að ræða, en svo er ekki. Hvers vegna
er fyrirtæki, sem berst í bökkum að
henda peningum út um gluggann
með þessum hætti?
xxx
Af þessu tilefni er kannski rétt
að hafa orð á því, að það er
undarlegt athæfi hjá fyrirtækjum og
einstaklingum að henda rusli inn um
dyr hjá öðru fólki. Nú er orðið svo
mikið um það, að alls kyns prentað
mál er sent í hús eða borið í hús,
sem enginn hefur beðið um, að það
er orðin töluverð vinna fyrir fólk, að
safna þessu saman og henda því í
ruslafötuna.
Útburðarmennimir eru ekki allir
jafn samvizkusamir. Um daginn
hafði 10-20 eintökum af sama blaði
verið skóflað inn um dyr Víkveija!
Þá hafa þeir, sem vom að bera bláð-
ið út verið orðnir þreyttir á útburðin-
um og losað sig við það, sem eftir
var á einn og sama stað!
xxx
(
*
Onæði, sem heimili verða fyrir er
af margvíslegu tagi. Sölu- (
mennska í gegnum síma er eitt af
því. Nú er auðvitað ekki hægt að
koma í veg fyrir að hringt sé í síma |
fólks í ýmsum erindagjörðum! En það
er ekki sjálfsagt mál að hringja í
síma seint um kvöld til þess að selja
áskrift tímarita eða jafnvel hlutabréf!
Seljendur, sem vinna í gegnum síma
hljóta að verða að temja sér lág-
markskurteisi í þessum efnum.