Morgunblaðið - 25.01.1990, Blaðsíða 40

mÖrgiÍ^blxðIð'hMMá'ÖSM 25.' 'jÁÚÚÁR 1&>Í). 'í
40
Minning:
Guðmundur Magnús-
son bifreiðastjóri
Fæddur 28. apríl 1913
Dáinn 19. janúar 1990
Guðmundur Magnússon, fyrrver-
andi leigubflstjóri, Barðavogi 18,
Reykjavík, andaðist árla morguns
föstudaginn 19. þessa mánaðar eft-
ir langvarandi veikindi.
Þegar mér barst þessi fregn
skaut upp í hugann löngu liðnum
atburði fyrir tæpum 70 árum, sem
ég var nærri búinn að gleyma, enda
þá ungur að árum. Móðir mín bauð
þennan bjarta júnídag- öllum ná-
grannakonunum í eftirmiðdags-
kaffi, til þess að kveðja hana Pálínu
í Bala og litlu strákana hennar,
hann Mumma og hann Begga, sem
voru þá sjö og fjögurra ára gamlir.
Móðir mín mun hafa gert þetta í
þeim tilgangi að við gleymdum ekki
henni Pálínu og drengjunum henn-
ar, þó að hún flytti nú í burtu í
annað byggðarlag, því nú yrði tor-
velt að hittast og fylgjast með
hvernig framtíðin yrði hjá þessum
litlu, en vasklegu drengjum, sem
höfðu verið næstu nágrannar okkar
frá því að ég fæddist.
Þetta voru erfíð ár hjá bændum,
árin eftir fyrri heimsstyijöldina,
erfitt árferði, sem leiddi til kostnað-
arsamra fóðurkaupa og svo í kjöl-
farið verulegt verðfall á búvörum.
Margur átti því erfitt með að gera
skil vorið 1920 og ekki síst ungir
bændur sem bjuggu á leigujörðum.
Ungu hjónin í Bala, Magnús Bergs-
son og Pálína Guðmundsdóttir, áttu
þá lítinn veraldarauð, og það voru
áreiðanlega þung spor hjá Magnúsi
að yfírgefa sveitina sína og flytja
niður undir sjó á lítið býli, en heitir
Selpartur, grasgefið býli, sem á
þeim tíma með fremur litla mögu-
leika til góðrar afkomu, fyrst og
fremst vegna lélegra samgangna.
Og viðbrigðin hljóta að hafa verið
mikil fyrir Magnús, sem var fæddur
og uppalinn á Skriðufelli í Þjórsár-
dal og vandist snemma miklum
ferðalögum í sambandi við fjárleit-
ir, og varð hann fljótt góður hesta-
maður og annálaður ferðamaður og
fór m.a. nokkrar ferðir norður yfir
Sprengisand, en á þeim árum voru
það mjög fáir, sem fóru þá löngu
og torsóttu leið.
Það mun hafa verið sumarið
1911 að Magnús réðst að Stóra-
Núpi sem bústjóri. Það sumar réðst
þangað sem kaupakona Pálína Guð-
mundsdóttir frá Hnausakoti í
Fremri-Torfustaðahreppi. Þau
Magnús og Pálína felldu hugi sam-
an og giftu sig árið eftir og hófu
búskap í Hrygg í Hraungerðis-
hreppi vorið 1912. Hryggur var þá
mjög kostarýr jörð og því fiuttu þau
að Bala í Gnúpveijahreppi vorið
1914 og bjuggu þar í sex ár. Bali
var hjáleiga frá Steinsholti, kosta-
mikil jörð en áreiðanlega erfíð jörð,
slægjur reytingssamar, en beitiland
gott og búsnytjar yfírleitt mjög
góðar.
Þau Magnús og Pálína yfirgáfu
Hreppinn með miklum söknuði, og
ég veit það, að allir nágrannar
þeirra sáu mikið eftir þeim þegar
þau fóru, Magnúsi, sem allir þekktu
frá bamsbeini, og svo ekki síður
Pálínu, sem gat sér sérstaklega
góðan orðstír meðal allra sem henni
kynntust hér í Gnúpveijahreppi.
Bali fór í eyði þegar þau Magnús
fluttu þaðan og var jörðin lögð
undir Steinsholtið. Ég man eftir
því, og get áreiðanlega ekki gleymt
því, hve mikil áhrif það hafði á mig
þegar ég kom að Bala árið eftir að
jörðin fór í eyði í fylgd með eldri
bræðrum mínum, hvað allt var
tómt, rúmstæðin voru þarna, en án
nokkurs sængurfatnaðar, en allt
svo bjart og hreint, og bærinn stóð
þarna einn og yfírgefinn eins og
hann biði eftir einhveijum sem
t
GUÐBJARNI SIGURMUNDSSON
frá ívarshúsum,
dvalarheimilinu Höföa,
Akranesi,
andaðist að morgni 24. janúar í sjúkrahúsi Akraness. Jarðarförin
auglýst síðar. f
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
FANNEY STEFÁNSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 26. janúar kl.
13.30.
Stefán Benediktsson, Svandfs Magnúsdóttir,
Guðmundur Benediktsson, Ingibjörg Faaberg,
Sigurjón Benediktsson, Snædfs Gunniaugsdóttir
og barnabörn.
t
Frænka okkar,
GUÐRÚN MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
Víðivallagerði,
Fljótsdal,
sem lést í sjúkrahúsinu Egilsstöðum 22. janúar, verður jarðsung-
in frá Valþjófsstaðarkirkju laugardaginn 27. janúar kl. 14.00.
Jónas Einarsson,
Þorsteinn Pétursson.
t
Útför föður okkar og tengdaföður,
ÁSGEIRS ÁSGEIRSSONAR,
Austurgötu 38,
Hafnarfirði,
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 26. janúar kl. 13.30.
Þóröur Ásgeirsson,
Pétur Ásgeirsson,
Vigdi's Ásgeirsdóttir,
Erla Ásgeirsdóttir,
Jóhanna Pálsdóttir,
Gunvör Ásgeirsson,
Halldór Svavarsson,
Ólafur Pétursson.
gæti leyst jörðina úr álögum, elskað
hana og notið hennar.
Sem betur fór vegnaði Magnúsi
og fjölskyldu all vel í nýjum heim-
kynnum. Lífsbaráttan var þó hörð
og með mikilli vinnu og samhjálp
fjölskyldunnar höfðu þau alltaf nóg
fyrir sig að leggja. Þau bjuggu þó
ekki nema 5 ár í Selparti, en þaðan
fluttu þau að Gíslastöðum í
Grímsnesi, þar sem þau bjuggu í
eitt ár. En svo lá leiðin suður á
Alftanes að Katrínarkoti, þar sem
þeim tókst að koma vel fótum und-
ir sig, og þar bjuggu þau við góðan
efnahag til ársins 1949, er þau
brugðu búi og fluttu til Reykjavíkur
með dóttur sinni, Unni, en hún bjó
með þeim á meðan þau lifðu.
Guðmundur var 13 ára þegar
fjölskyldan flutti suður á Alftanes,
og hann gleymdi aldrei æskuheimil-
unum, sem hann átti, fyrst austur
í Gnúpvetjahreppi og síðan í Flóan-
um, austur á Þjórsárbakkanum, þar
sem víðsýnið í allar áttir lætur hug-
ann reika til mikilla fyrirætlana og
glæstrar framtíðar.
Hann fékk að fara á Héraðsskól-
ann á Laugarvatni 1929-31 og
minntist þess oft hve mikið hann
fékk í veganesti frá dvöl sinni á
Laugarvatni, og brýningar Bjama
um manndómsverk, sem vöskum
drengjum bæri að vinna að, féllu
ekkif í dauðan jarðveg hjá Guð-
mundi.
Eftir dvölina á Héraðsskólanum
á Laugarvatni stundaði Guðmundur
ýmsa vinnu, en mest var hann
næstu árin á Vífilsstöðum hjá Birni
Konráðssyni og minntist hann oft
á dvöl sína á Vífilsstöðum og taldi
að það hefði verið eins og að ganga
í skóla að vera hjá Birni og temja
sér þá ráðdeild og hagsýni, sem
hann beitti að hveiju sem hann
vann.
A Vífílsstöðum kynntist Guð-
mundur eftirlifandi konu sinni,
Svövu Bernharðsdóttur frá Kirkju-
bóli í Valþjófsdal í Önundarfírði,
þau giftu sig í ársbyijun 1938, en
Guðmundur hafði þá tekið að sér
bústjórastarfíð á Bessastöðum fyrir
Björgúlf Ólafsson lækni, sem þá
átti jörðina.
Guðmundur gegndi því starfí
ekki nema eitt ár, en stofnaði þá
heimili í Reykjavík, en vann ýmis
störf úti í sveitunum, m.a. vann
hann við loðdýrabú suður í Garða-
hverfí og átti einhvern hlut í því
þar til það var lagt niður árið 1940.
Árið 1940 tók Guðmundur svo
að sér að verða framkvæmdastjóri
Alþýðuhússins og gegndi hann því
starfi í allmörg ár, en um og upp
úr 1950 hóf hann að stunda leigu-
bflaakstur og sýndi hann mikinn
dugnað og alúð í því starfí. Sem
dæmi má nefna, að margt eldra
fólk vildi helst ekki fara með öðrum
bílstjóra, og einnig var hann mjög
eftirsóttur að aka eldra fólki út á
land, sem var að fara sér til hress-
ingar og skemmtunar, en hann var
óþreytandi við að kynna þeim allt
sem sjá mátti á leiðinni og gætti
þess að fara ekki of hart, svo að
allir gætu notið ferðarinnar.
Guðmundur og Svava bjuggu
fyrst allmörg ár í leiguhúsnæði, en
um 1950 byggðu þau stórt einbýlis-
hús í Barðavogi 18 í Reykjavík.
Nú var orðið auðvelt að ferðast
um landið og gamlar minningar frá
æskuárunum hvöttu til að gömul
vinatengsl yrðu endurvakin. Og
brátt kom að þvi að Guðmundur
Magnússon og fjölskylda gerðu sér
ferð austur í Gnúpverjahrepp til
þess að endurvekja gömul vina- og
t
Eiginmaður minn, faðir og sonur,
ÓLAFUR ÁSGEIRSSON
sagnfræðingur og garðyrkjumaður,
Álfheimum 26,
verður jarðsunginn föstudaginn 26. janúar frá Langholtskirkju kl.
13.30.
Ragnheiöur Guðjónsdóttir,
Baldur Ólafsson,
Guðjón Þór Ólafsson,
Unnur Ólafsdóttir, ÁsgeirOlsen.
t
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir, afi og bróðir,
GUÐMUNDUR BERGMANN MAGNÚSSON
bifreiðastjóri,
Vogatungu 15, Kópavogi,
áðurtil heimilis að Barðavogi 18, Reykjavík,
verður jarðsunginn fimmtudaginn 25. janúar kl. 15 frá Garða-
kirkju. Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á Sjálfsbjörg,
félag fatlaðra.
Svava Bernharðsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og Unnur Magnúsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINN KRISTINN HALLDÓRSSON,
Borg i Garði,
verður jarðsunginn frá Útskálakirkju laugardaginn 27. janúar
kl.14.00.
Anna Margrét Sumarliðadóttir,
Gylfi Þorsteinsson,
Halldór Þorsteinn Þorsteinsson, Hulda Axelsdóttir,
Jón Steinar Guðbjörnsson,
Tómas Sumarliði Þorsteinsson, Sólbjörg Karlsdóttir,
Kristjana Oddný Þorsteinsdóttir, Ingólfur Björgvin Ingólfsson
og barnabörn.
frændatengsl þar og var það öllum
til mikillar gleði og ánægju.
Guðmundur og Svava hafa átt
mikið barnalán. Þau eignuðust fjög-
ur böm sem öll hafa eignast maka
og börn og hafa hlotið góða mennt-
un og sýnt mikinn dugnað og hæfni
í þeim störfum, sem þau hafa tekið
að sér að gegna.
Þau eru: 1. Sr. Bernharður f.
1937, fræðslu- og fréttafulltrúi
Þjóðkirkjunnar, kvæntur Rann-
veigu, hjúkrunarfræðingi, Sigur-
björnsdóttur og eiga þau þijú börn.
2. Margrét f. 1940, kennari, gift
Eyvindi, íslenskufræðingi og rithöf-
undi, Eiríkssyni og eiga þau fjögur
börn. 3. Kristján f. 1943, bæjar-
stjóri í Kópavogi, kvæntur Mar-
gréti, kennara, Hjaltadóttur og eiga
þau þrjú börn. 4. Þórhallur f. 1952,
tæknifræðingur, deildarstjóri í
Norsk Data í Osló, kvæntur Herdísi
Pálsdóttur, stundar nú framhalds-
nám í sérkennslu.
Guðmundur hefur nú lokið sínum
ferli hér meðal okkar og nú eru
vistaskiptin ennþá gagngerðari en
þau, sem litlum dreng þóttu svo
geigvænleg og erfítt að horfast í
augu við og minnst er á hér í upp-
hafí.
Guðmundur hlaut í vöggugjöf
góðar gjafir. Hann ólst upp hjá
góðum foreldrum, átti bróður og
systur, sem létu sér annt um hann.
Hann var vel á sig kominn, líkam-
lega og andlega, og var lánsmaður
í þeim störfum sem honum var trú-
að fyfir. Hann eignaðist mjög mikil-
hæfa konu, sem reyndist honum
frábærlega vel og síðast en ekki
síst átti hann miklu barnaláni að
fagna.
Guðmundur missti heilsuna
snögglega fyrir 11 árum og síðan
þá hefur hann átt erfíða ævi, en
ef til vill hafa þau veikindi verið
honum ómetanlegur skóli til að
skilja hve mikið við megum þakka
allt það sem okkur er gefið meðan
allt leikur í lyndi.
Guðmundur var einlægur trú-
maður og veit ég að hann leit ótta-
laus fram til þeirra vistaskipta, sem
hann hefur nú haft.
Ég kynntist Guðmundi Magnús-
syni að nýju þegar leiðir barna okk-
ar, þeirra Margrétar og Kristjáns,
lágu saman fyrir rúmum 23 árum.
Það hefur verið ánægjulegt að
kynnast allri þessari góðu fjölskyldu
og við hjónin þökkum fyrir margar
ógleymanlegar ánægjustundir á
undanförnum árum við mörg hátíð-
leg tækifæri.
Um leið og við kveðjum góðan
mann með söknuði, þá biðjum við
eftirlifandi konu, börnum og öðrum
vandamönnum blessunar á ókomn-
um árum.
Hjalti Gestsson
Bali í Gnúpverjahreppi stendur
hátt. Austurfjöllin eru skammt und-
an, Hekla og suðuijöklarnir, Tind-
ijalla-, Mýrdals- og Éyjafjallajöklar.
Vestmannaeyjar eru í hásuðri og
geta risið hátt í kyrru veðri svo
greina má sundið landmegin.
í kotbænum í Bala liðu bernsku-
dagar Guðmundar Magnússonar á
árunum 1913-1920. Nú eru leifar
þess bæjar löngu afmáðar.
Ein minning frá þessum árum
er frá 12. október 1918. Tveir
drengir iéku sér skammt fyrir neðan
bæinn kringum þúfuna sem kölluð
var „Hundaskuld". Þá hófst Kötlu-
gosið, sem var mjög spennandi fyr-
ir drengi á þessu reki, einkum bloss-
arnir, sem lýstu umhverfið öðru
hvoru. Eins og margir aðrir á þess-
um tíma hlaut Guðmundur annan
starfsvettvang en bernskustöðvar.
En æskuárin liðu við landbúnaðar-
störf, fyrst í búi foreldranna, bæði
austan og vestan Hellisheiðar, en
síðan á stórbúunum Vífílsstöðum
og Bessastöðum.
Svo kom að stofnun heimilis, sem
kostaði þrotlausa vinnu. Þátttöku í
félagsmálum má nefna og margs
konar aðstoð við hóp vina og kunn-
ingja. Sambandið við æskustöðv-
arnar slitnaði ekki. Þess vegna er
margra stunda að minnast og margt
að þakka fyrir okkur hérna, Steins-
holtsfólkið, því að alltaf var leitað
til Guðmundar og hans fólks þegar
vanda þurfti að leysa. Oþarft er að