Morgunblaðið - 24.02.1990, Side 30

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24i PEBRÚAR 1990
3Ó
Minning:
Valgeir Kristófer
:Hauksson húsasmiður
Fæddur 22. júní 1948
Dáinn 17. febrúar 1990
Kristófer var einkabróðir konu
minnar, einn af þremur bömum
Hauks Kristóferssonar, fyrmm leir-
kerasmiðs og síðar húsvarðar, og
Halldóru Jónsdóttur konu hans.
Þótt aldurinn væri ekki hár hafði
Kristófer fengizt við ýmislegt um
ævina.
Hann lauk prófi frá Bændaskól-
ánum á Hvanneyri, enda stóð hugur
hans jafnan til búskapar. Eftir að
hafa um hríð stundað búskap í
Þjórsársholti, æskuheimili móður
sinnar, ásamt Gísla móðurbróður
sínum, hóf hann störf hjá fyrirtæki
föður síns og föðurbróður, Funa,
við leirkeragerð og lauk sveinsprófi
í þeirri iðn.
Eftir nokkurra ára starf þar
ákvað hann að snúa sér að trésmíði
og lauk einnig sveinsprófi í þeirri
iðn, sem hann síðan starfaði við til
dauðadags.
Kristófer fluttist búferlum til
Selfoss, þar sem hann kynntist eft-
irlifandi konu sinni, Sigríði Herdísi
Leósdóttur. Þau höfðu komið sér
vel fyrir á Selfossi með bömum
sínum þremur, Hauki, 10 ára,
Katrínu Ingibjörgu, 7 ára og Leó,
6 ára, auk dóttur Sigríðar Herdís-
ar, Rannveigar Brynju, sem fyrir
fáum ámm hóf sjálf búskap og á
einn son með unnusta sínum.
Kristófer var söngelskur og var
um árabil félagi í Karlakór
Reykjavíkur. Eftir að hann fluttist
að Selfossi gerðist hann síðan fé-
lagi í Samkór Selfoss.
Kristófer var barngóður og
hændust systrabömin mjög að hon-
um. Er söknuður þeirra mikill eftir
uppáhaldsfrændá sinn.
Síðustu samfundir okkar Kristó-
fers vom á heimili tengdaforeldra
minna þar sem við, ásamt öðram
bömum þeirra og tengdabömum,
samfögnuðum þeim í tilefni af
merkum áföngum í lífi þeirra. Eftir
að hafa kvaðzt að því loknu, með
gleði í hjarta, var erfitt að taka við
þeirri harmafregn að morgni, að
Kristófer hefði látizt í sviplegu slysi
þá um morguninn.
Sár er harmur ungrar ekkju og
bama þeirra og aldraðra foreldra.
Elsku Sigga Dísa mín, Haukur,
Katrín, Leó og Brynja og kæru
tengdaforeldrar, orð fá litlu áorkað,
en innilegar samúðarkveðjur til
ykkar fylgja þessari fátæklegu
kveðju.
Bragi Kr. Guðmundsson
Laugardaginn 17. febrúar sl.
gekk yfir Suðurland vonskuveður.
Það þyrmdi yfir með fannfergi og
hríðarbyl. Þau spor sem stigin höfðu
verið daginn áður fenntu á kaf og
hurfu.
Svo var einnig ástatt í huga fólks,
þegar sú harmafregn barst þennan
sama dag að Kristófer Hauksson
væri látinn. Það þyrmdi yfir í huga
fólks og hljóðlátir gerðu menn sér
grein fyrir að horfinn væri sjónum
manna einn af máttarstólpum sam-
félagsins; tryggur eiginmaður, elsk-
aður faðir ungra bama, góður vinur
og félagi. Þetta var þungt högg.
Af hveiju? En svona er það, flestir
eiga þess kost að stíga í snjóinn
aftur og marka ný spor á nýjum
degi. Aðrir ekki.
Valgeir Kristófer var fæddur í
Reykjavík þann 22. júní 1948, ann-
ar í röð þriggja systkina, sonur
hjónanna Hauks Kristóferssonar og
Halldóm Jónsdóttur.
í móðurætt var hann ættaður frá
Þjórsárholti í Gnúpveijahreppi og
lengra aftur frá Minna-Núpi í sömu
sveit, kominn af því merkisfólki sem
byggði þessa staði. Bar hann glögg
merki skyldleikans, bæði til orðs
og æðis. Einn ættingja Kristófers
var Brynjúlfur Jónsson fræðimaður
frá Minna-Núpi, mikill sagnaþulur
og skáld. Kristófer, líkt og frændi
hans, bar gott skynbragð á kveð-
skap og kunni kynstur af gömlum
sögnum og kvæðum, bæði eftir
Brynjúlf og aðra samtíðarmenn
hans. Þeim fróðleik deildi hann
meðal samferðamanna með gaman-
orði og söng. Sór sig með þeim
hætti til göfugrar ættar, og með
sterkri íslenskri sagnahefð varð
hinn íslenski uppmni hans okkur
hinum augljós.
í föðurætt era ættir Kristófers
raktar m.a. til Steigar og Skeið-
flatar í Mýrdal og Kimbastaða í
Skagafirði. í gegnum þær ættir
ekki síst skynjaði hann gildi
íslenskrar menningar og nauðsyn
landbúnaðar í landinu, enda áhuga-
maður um slíkt. Það var stoltur
ungur maður sem valdi sér reiðhest
sem fararskjóta heim á leið, þegar
hann um tvítugt útskrifaðist sem
búfræðingur frá Hvanneyri, enda
sannur íslendingur.
Síðar lærði hann af föður sínum
leirkerasmíði og starfaði hjá honum
um hríð. Vorið 1980 lauk hann
námi í húsasmíði hjá mági sínum,
Ama Leóssyni, og starfaði sem
slíkur upp frá því.
I stéttarfélagi sínu, Félagi bygg-
ingariðnaðarmanna Árnessýslu,
starfaði hann af heiium huga, nú
síðast í lífeyrissjóðsnefnd félagsins.
Á þeim vettvangi vann hann eins
og alltaf af tryggð og með glöggu
skynbragði á nauðsyn samstöðu
sem hagur stéttarinnar byggist á.
Við sem eftir stöndum hljóðir og
agndofa söknum vinar, vinar sem
ætíð var von og ætíð lagði málum
lið. Við horfum hljóðir á eftir hon-
um, en við hlökkum jafnframt til
endurfundanna, þegar við sjálfir
göngum yfir, eins og allir. Þá skul-
um við heldur en ekki taka upp
þráðinn með gamanorðum og söng
og rifja upp gömul kynni sem ætíð
byggðust á heilindum og tilfinningu
fyrir uppmna okkar allra. Við félag-
arnir þökkum einum rómi fyrir góð
kynni, samvemstundirnar og sam-
starfið. Við þökkum hljóðir fyrir
okkur.
Eiginkonu hans, Sigríði Herdísi
Leósdóttur, stjúpdóttur Brynju
Gunnarsdóttur, ungum bömum
þeirra hjóna, Hauki, Katrínu Ingi-
björgu og Leó, sem og foreldrum,
systram og öðmm aðstandendum,
fæmm við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur á erfiðri stundu.
F.h. Fél. byggingariðnaðarm. Ám.
Gylfi Guðmundsson form.
Trúðu á tvennt í heimi,
tign sem æðsta ben
Guð í alheims geimi,
Guð í sjálfum þér.
Allt frá einni skundar
andasól í heim.
Allt frá einum stundar
undrakrafti þeim.
Ást hins eilífsanna
efld með frelsisdug.
Einlæg ást til manna
örvi pðdómsflug.
(Stgr. Thorst.)
„Þeir deyja ungir, sem guðirnir
elska.“
Margar sorgarsögur hef ég heyrt
um ótímabæran dauðdaga, en aldr-
ei búist við að náinn ættingi eins
og Kristófer hyrfi svo skyndilega á
brott sem varð.
Kristófer, eða Kiddi eins og ég
kallaði hann, var ætíð gull af
manni. Hann var trúaður maður og
var alveg sérstaklega góður við
böm.
Það er svo margt fallegt sem
hægt er að segja um Kidda, en ég
veit ekki hvernig á að koma al-
mennilega orðum að því. Það eina
sem ég get sagt er, að okkur er
öllum mikill missir að honum og
ég á eftir að sakna hans um ókom-
in ár. En það er þó mikil huggun
að vita af öraggum stað einhvers
staðar í himingeimnum þar sem við
öll hittumst að lokum á ný.
Og Sigga Dísa, Haukur, Katrín,
Leó og Brynja, megi algóður Guð
styrkja ykkur í_sorg ykkar.
Dóra Ósk Bragadóttir
Bamahópurinn á Silfurteigi 4,
leikimir, hláturinn og glaðværðin,
sem þar réð ríkjum er stór þáttur
í æskuminningu okkar bræðra. Það
var alltaf gaman að vera á Silfur-
töignum dagstund svo ekki sé talað
um lengri dvöl. Eitt af elstu börnun-
um á Silfurteignum var Kristófer
frændi og vinur. Hann þekkti leynd-
ardóma hússins, sem vom margir
í huga lítilla drengja. Hann sýndi
okkur leyniherbergið, sem f raun-
veruleikanum var ekkert annað en
viðar- og kolageymsla inn af mið-
stöðvarherberginu. Hann vissi hvar
von var á ýmsu góðgæti, t.d. hvar
mátti krækja í nýbakaða flatköku.
Með árunum urðu viðfangsefnin
eih'tið flóknari. Þegar reiðhjólin bil-
uðu þá var það Kristófer, sem út-
vegaði verkfæri og aðstöðu til við-
gerðanna. Hann sá einnig um að
umræðuefnið væri óþijótandi, þeg-
ar hlé varð á leikjunum, því hann
þekkti efni bóka Jóns Sveinssonar
spjaldanna á milli.
Þessi minningarbrot fljúga nú
um huga okkar þegar við stöndum
frammi fyrir því að Kristófer er
horfínn úr hópnum. Bemskuminn-
ingamar em efstar í huga nú, þrátt
fyrir margar og góðar stundir síðar
á lífsleiðinni. Því þá var lagður
gmnnur sem við allir byggðum á.
Barnahópurinn er floginn frá
Silfurteigi 4, sumir lengra en aðrir,
en hver veit nema við hittumst öll
á ný.
Við sendum eiginkonu og böm-
um, foreldrum, systrum og öðram
aðstandendum samúðarkveðjur.
Ágúst, Rafii og Ragnar.
Laugardaginn 17. febrúar síðast-
liðinn lést vinur okkar, Valgeir
Kristófer Hauksson. Við þetta svip-
lega fráfall Kristófers setti okkur
hljóð og í gegnum hugann þutu
minningar frá liðnum samveru-
stundum.
Kynni okkar hófust 1978, en
skömmu áður hafði þessi hægláti
og trausti maður flust hingað að
Selfossi. Kristófer var fæddur í
Reykjavík 22. júní 1948, sonur
hjónanna Halldóru Jónsdóttur og
Hauks Kristóferssonar. Þau voru
þijú systkinin, og ólust upp í föður-
húsum, Margrét elst, Kristófer í
miðið og Guðrún Helga yngst.
Þegar æskudögunum lauk
stefndi hugur Kristófers til sveita-
starfa og þess vegna fór hann í
Bændaskólann á Hvanneyri og út-
skrifaðist þaðan sem búfræðingur.
Skömmu eftir vera sína á Hvann-
eyri fékk Kristófer mikinn áhuga á
keramikvinnu og hóf því nám í leir-
kerasmíði hjá Björgvin föðurbróður
sínum og lauk námi í þeirri iðngrein.
Þegar Kristófer flutti að Selfossi
kynntist hann eftirlifandi konu
sinni, Sigríði Herdísi Leósdóttur.
Sigga Dísa, eins og hún er yfírleitt
kölluð, átti þá eina dóttur, Brynju,
sem Kristófer gekk í föðurstað, en
Kristófer og Sigga Dísa vom gefin
saman í hjónaband 17. desember
1978. Saman eignuðust þau þijú
mannvænleg börn, Haukijr er elst-
ur, fæddur 27. september 1979,
Katrín Ingibjörg, fædd 8. apríl 1982
og yngstur er Leó, fæddur 11. des-
ember 1983. Bömunum sínum var
Kristófer afskaplega góður og eyddi
með þeim öllum frístundum sem
gáfust.
Kristófer starfaði Iengst af á
Selfossi sem trésmiður og var mjög
virkur í Félagi byggingariðnaðar-
manna í Ámessýslu. Kristófer var
mikill unnandi góðrar tónlistar og
söngmaður var hann ágætur. Hann
söng með Karlakór Reykjavíkur og
Karlakór Selfoss og síðustu árin
söng hann með Samkór Selfoss og
hafði hann að eigin sögn alveg sér-
stakt yndi af þeim stundum sem
hann eyddi í þeim ágæta félags-
skap.
Utför Kristófers verður gerð frá
Selfosskirkju laugardaginn 24.
febrúar kl. 13.30. Og nú þegar leið-
ir skilja er erfitt að gera sér í hugar-
lund að vera án þessa góða drengs
sem ávallt var reiðubúinn að rétta
hjálparhönd þeim sem þurftu. En
mestur er þó missir nánustu ástvina
Kristófers Haukssonar. Eiginkonu
hans og bömum og öðmm aðstand-
endum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur, minningin lif-
ir um góðan dreng.
Hafdís og Valdi
Það lögmál, sem að lífí verður grand,
með langri von og ótta mig ei tafði,
en sendi úr hæðum himna eldibrand
í hjartastað á því er kært ég hafði.
Og fró er þessi þrautaleysu vissa
um þennan skilnað fyrst ég varð að missa.
(STG)
Þannig kvað skáldið við sinn son-
armissi, við leitum orða þegar ást-
kær sonur er brottnuminn úr föður-
húsum í faðmi fjölskyldu sinnar, frá
eiginkonu, ástkæram börnum. Þau
höfðu notið öll saman ánægjulegra
stundar á tímamótum kvöldið áður
en kallið kom svo óvænt. Fyrr í
vetur hafði Kristófer kennt sér
nokkurs slappleika, en sagðist sjálf-
ur óðum vera að hressast.
Kristófer var fæddur í Reykjavík
en taldi sig jafnan Árnesing og
helst Hreppamann en þar var hann
í sveit í æsku og kunni vel að meta
kyrrð og fegurð náttúrunnar er
hann sá þar jafnan fegursta.
Það var haustið 1966 að ég
kynntist þessum ágæta dreng. Það
kom fljótt í ljós að hann kunni vel
að meta Ijóð og söng og var mjög
liðtækur í slíku starfí. Síðar var
hann félagi í Karlakór Reykjavíkur
og jafnan síðan í'Samkór Selfoss.
Haustið 1975 fluttum við hjónin
til Selfoss og keyptum íbúð við hlið
Kristófers. Hann hafði lokið námi
við leirmunagerð en tók þá fyrir
nám í húsasmíði og hefur stundað
það til dauðadags. Nú fljúga um
hugann margar ánægjustundir með
tryggum vini og félaga í liðlega tvo
áratugi. Kristófer kvæntist Sigríði
Herdísi Leósdóttur og áttu þau þijú
böm, Hauk, Katrínu og Leó. Sigríð-
ur átti eina dóttur fyrir, Brynju.
Við vitum öll hvað börnin voru hon-
um og hann bömunum. Kæra Sigga
Dísa, börnin, foreldrar, systur og
mágar, Guð styrki ykkur í sorg
ykkar og blessi ykku'r um ókomna
tíma.
Páll Björgvin og Halldóra,
Stórá, og börnin.
Hvers vegna, hvers vegna, það
er von að spurt sé og illt um svör,
það er ekki spurt um aldur eða
aðstæður þegar dauðinn knýr dyra.
Alltaf er erfitt að sjá á eftir góðum
vini, og vinarmissir sem þennan
verður maður að sætta sig við.
Haustið 1966 lágu leiðir okkar
Kristófers saman á Hvanneyri og
síðan í Reykjavík og á Selfossi.
Hann var mikill söngmaður en ég
enginn, en hestamennska var okkar
sameiginlega áhugamál. Margra
góðra stunda minnist ég með hon-
um í útreiðartúram og öðru stússi
kringum hross. Við söng og munn-
hörpuleik fyrir tuttugu árum riðum
við ásamt Kristínu minni til Þing-
valla á bjartri sumarnóttu og í ynd-
islegru veðri. Þetta er ein þeirra
minninga, sem aldrei gleymast og
þakkast. Kristófer átti góðan hest
sem Glanni hét frá Lágafelli í Land-
eyjum. Varð ég þeirrar ánægju að-
njótandi að kynnast honum og hafði
undir höndum um tíma. Þótti mér
alltaf hann vera hluti af Kristófer
og þeir um margt líkir. Nú liggja
leiðir þeirra saman á ný og á nýjum
slóðum.
Kristófer var fæddur í Reykjavík
sonur hjónanna Hauks leirmuna-
smiðs Kristóferssonar og Katrínar.
Færum við þeim innilegustu sam-
úðarkveðjur. Sigga Dísa og börn,
guð styrki ykkur og varðveiti á
raunastundu.
Steingrímur og Kristín
Eg veit þú fékkst engu, vinur, ráðið um það,
en vissulega hefði það komið sér betur,
að lát þitt hefði ekki borið svo bráðan að.
Við bjuggumst við að hitta þig oft í vetur.
Og nú var um seinan að sýna þér allt það
traust,
sem samferðafólki þínu hingað til láðist
að votta þér. Það virtist svo ástæðulaust
að vera að slíku fyrst daglega til þín náðist.
(T. Guðm.)
Með þessum orðum Tómasar
Guðmundssonar viljum við félagar
í Samkór Selfoss þakka Kristófer
Haukssyni ánægjulegt samstarf og
ljúfmannlegt viðmót. Hann gekk til
liðs við kórinn árið 1974 og var
ávallt styrk stoð hans svo framar-
lega sem atvinnuástæður leyfðu.
Hann naut trausts hjá félögum
sínum sem góður og glaðvær félagi
og mikilhæfur söngmaður.
Má þar til nefna að innan kórsins
hefur um árabil starfað tvöfaldur
kvartett, nokkurs konar óskabarn
kórfélaganna sem við köllum
„Litla-Sam“. Nú eftir áramótin var
skipað í þennan kvartett og var
Kristófer þar til nefndur og æfingar
hafnar. Það sýnir kannski best
hæfni hans í söng að nú var hann
settur í tenorinn en í samkórnum
var hann lykilmaður í bassa. Mátti
vart í milli sjá hvor röddin hentaði
honum betur. Auk þess var hann
fljótur að læra raddir og lagviss.
Með fráfalli Kristófers er stórt
skarð rofið í raðir samkórsins. Það
mátti líka finna sl. mánudagskvöld
sem var æfingakvöld. Þögnin og
sorgin hafði yfirhöndina enda féll
æfingin niður. En við höldum áfram
að syngja. Syngjum honum til heið-
urs.
Við viljum votta eiginkonu hans
og börnum okkar innilegustu samúð
svo og aðstandendum öllum. Bless-
uð sé minning hans.
Samkórsfélagar
Rafmagnsvörur
Rafræsar, rafalar og varahlutir við flestar
gerðiraf vélum, s.s. G.M., Caterpillar,
Cummings. Einnig fyrir bifreiðar.
Hagstætt verð.
Vélar hf.
Pósthójf 4460 — Vatnagörðum 16 — Símar 686625
og 686120 — 124 Reykjavík