Morgunblaðið - 20.03.1990, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. MARZ 1990
mrnrn
þennon bíl átti (Jömul tzona. ag
■fngndi hennar."
... ráðgáta.
TM Reg. U.S. Pat Off. — all rights reserved
c 1990 Los Angeles Times Syndicate
Farðu út, settu í gang. Ég
kem þegar ég hef lokið við
leirinn . . .
Með
morgnnkaffínu
Ég læt vinnukonurnar
ganga, þá verður erfiðara
fyrir stöðumælaverðina að
koma sektarseðlinum fyr-
ir...
ALFRTÐTjM rjupuna
Til Velvakanda.
Ég las grein í Velvakanda 16.
nóvember 1989 með yfirskriftinni
Rjúpan ekki friðhelg. Höfundur
veiðimaður. Hann segir meðal ann-
ars að þegar rjúpnaveiðitíminn fer
í hönd, þá fari að birtast í blöðunum
greinar eftir hina og þessa þar sem
mótmælt sé ijúpnaveiðum en þeir
sem þær skrifa geti engin rök fært
fyrir máli sínu. Þá spyr greinar-
höfundur hvers vegna íjúpan ætti
að vera friðhelg frekar en aðrir
fuglar. Hann ber saman ijúpur og
kjúklinga og segir að enginn ijarg-
viðrist yfir því að þeim skuli slátrað.
Þá vitnar hann í Biblíuna, að þar
segi að maðurinn sé herra dýranna
og honum sé gefið vald á þeim. Þá
segir hann að það sé vitleysa að
ijúpan þjáist þegar hún verður fyr-
ir skoti, hún steindrepist og finni
ekkert til. Að endingu segir greinar-
höfundur að veiðimenn ættu ekki
að láta einhveija nöidrara eyði-
leggja fyrir sér ánægjuna.
Eg vil gera nokkrar athugasemd-
ir við þessa grein. í fyrsta lagi þá
er ijúpnadráp gjörólíkt því að slátra
kjúklingum. Kjúklingar eru ekki
eltir upp um heiðar og fjöll og skotn-
ir niður með haglabyssum og sleppa
því ekki helsærðir eins og ijúpan.
Þeim er vona ég slátrað á heiðarleg-
an og hreinlegan hátt. Þó að veiði-
maðurinn sé herra dýranna þá á
hann ekki að hafa vald til að fara
illa með þau og kvelja þau. Það á
eklfi að líðast hver sem í hlut á.
Og hvað ijúpuna varðar þá er það
staðreynd sem verður ekki á móti
mælt að fjöldi ijúpna helsærist og
deyr síðan kvaldauða.
Þá las ég grein í Velvakanda 25.
febrúar með yfirskriftinni: Veiðar
ekki ókristilegar. Undirskrift:
Sportveiðimaður. Hann talar um að
hneykslast hafi verið á ijúpnaveiði-
mönnum frá Húsavík sem farið
hefðu til veiða samtímis því að
messað hefði verið í kirkjum lands-
ins og spyr hvort veiðar séu á ein-
hvern hátt ókristilegar og vitnar í
Biblíuna um vald mannsins yfir
dýrunum. Þessi greinarhöfundur
viðurkennir að ijúpur sleppi særðar
en drepist fljótlega. Hann segir en
fremur að rjúpnaveiði sé heilsusam-
legt sport og segist ekki skilja hvers
vegna alltaf sé verið að amast við
þessum veiðum. Greinin endar mað
orðunum. Er hér ekki um dálítið
tvöfalt siðgæði að ræða.
Þessari grein vil ég svara með
nokkrum orðum. Þeir eru víst ærið
margir sem fara á ijúpnavéiðar á
sunnudögum og þá um messutí-
mann. Ég tel það hiklaust ókristi-
legt að stunda ijúpnadráp á sunnu-
dögum og það ætti að vera bannað.
Greinarhöfundur talar um ijúpna-
veiði sem heilsusamlegt sport. Fólk
hefur ótal möguleika til að sporta
sig sér til heilsubótar á annan hátt
en að drepa tjúpur. Ég vil meina
að allt of lítið sé gert til að amast
við þessum veiðum.
Þriðja og síðasta greinin sem ég
las í Velvakanda bar yfirskriftina:
Takmarka ætti ijúpnaveiðar. Und-
irskrift: Veiðimaður. Greinin birtist
í Morgunblaðinu 1. mars 1990.
Þessi greinarhöfundur lýsir
ijúpnaveiðinni eins og hún kemur
honum fyrir sjónir og er það ófögur
lýsing. Ég hélt að svona vernaður
gæti ekki átt sér stað því þetta er
ekki réttlætanlegt.
Þá segir greinarhöfundur að
banna eigi ijúpnaveiðar inni á há-
lendi og einnig eigi að banna not-
kunn ökutækja með öllu við veið-
arnar. Að síðustu segist hann telja
rétt að takmarka rjúpnaveiði við
20 íjúpur fyrii' hvern veiðimann.
Ég er alveg sammála greinarhöf-
undi en vil þó ganga lengra að því
leyti að ég vil friða rjúpuna alveg.
Ég held að ekki væri hægt að passa
að hver veiðimaður dræpi ekki
nema 20 ijúpur. Ég vil færa hér
nokkur rök fyrir því að friða ijúp-
una alveg.
í okkar landi er offramleiðsla á
kjöti og fleiri matvælum og fjöl-
breytni mikil. Það er því engin
ástæða til þess að vera að drepa
rjúpuna sér til matar, það bara
dregur úr sölu á öðru kjöti. Þá eru
það rjúpnaskytturnar. Veiðimenn
hafa ekki alltaf sýnt fyrirhyggju í
veiðiferðum upp um fjöll og heiðar.
Þá hefur það margoft gerst að leita
hefur þurft að ijúpnaskyttum upp
um fjöll og mörg leitin hefur orðið
erfið og kostnaðarsöm og stundum
ekki borið árangur. Það er hörmu-
legast að margir hafa látið lífið við
ijúpnaveiðar.
Rjúpnadrápið hefur oft verið
keypt dýru verði. Ég tel engann
skaða skeðan þó að ánægjan, sem
einn greinarhöfundur talar um,
væri eyðilögð fyrir veiðimönnum.
Ég held að nægir möguleikar séu
á því að skemmta sér við annað en
drepa og særa ijúpur. Ég tel það
glæpamennsku að elta íjúpuna á
vélknúnum farartækjum upp um
fjöll og firnindi eins og greinar-
höfundur lýsir því. Þetta verður að
banna tafarlaust.
Það er staðreynd að ijúpnaveiðar
eru mest stundaðar á helgum og
sjálfsagt mest á sunnudögum. Eins
og ég hef áður sagt þá tel ég ekki
kristilegt að stunda íjúpnadráp á
sunnudögum. Það á ekki að koma
til mála að leyfa slíkt. Það hafa
margir árekstrar og vandræði hlot-
ist út af ijúpnaveiði.
Rjúpan er spakur og fallegur
fugl og ætti að vera öllum til yndis-
auka. Við íslendingar höfum nóg
að borða sem betur fer og höfum
því enga þörf fyrir að drepa rjúpuna
okkur til matar. Ég tel víst að
meiri hluti þjóðarinnar sé því fylgj-
andi að alfriða ijúpuna. Ég beini
vinsamlega þeim tilmælum til Dýra-
verndunarfélags íslands að það
beiti sér fyrir því að rjúpan verði
alfriðuð sem allra fyrst og ég heiti
á alla dýravini að vinna að því.
Dýravinur
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
Björgun þýzka flugmannsins
af væng vélar hans núna
fyrir helgina er náttúrlega sérs-
takt afrek. Maðurinn var kominn
um borð í þyrlu Landhelgisgæzl-
unnar 3-4 mínútum eftir að flug-
vél hans skall í sjóinn! Þessi
björgun sýnir hvílíkir afburða-
menn eru starfahdi hjá Land-
helgisgæzlunni og eiga rétt á því
að hafa undir höndum beztu tæki,
sem völ er á.
Sú var tíðin, að starfsmenn
Landhelgisgæzlunnar urðu þjóð-
kunnir vegna framgöngu sinnar
í landhelgisdeilunum við Breta.
Nú vekja þeir þjóðarathygli fyrir
björgunarafrek - hvað eftir ann-
að.
XXX
I' slenzk hjón, sem lengi hafa
búið erlendis eiga erfitt með
að skilja verðtryggingakerfið
hérlendis. Þau telja, að það hljóti
einhver misskilningur að vera
fólgin í því, að lán, sem borgað
er af hækki! Þegar þeim var bent
á, að raunvextir væru sízt hærri
hér en í nálægum löndum, héldu
þau fast við það, að verðtrygg-
ingakerfið kæmi ver út fyrir lán-
takanda en hærri nafnvextir.
Þegar nafnvextir hækkuðu
mjög á árinu 1978 vartekinn upp
svonefndur verðbótaþáttur vaxta
til þess að greiðslubyrði lántak-
enda yrði jafnari. Síðan kom verð-
tryggingin til sögunnar, sem
hafði sömu áhrif - en lánin hækk-
uðu við hverja afborgun a.m.k.
framan af. Nú lækkar verðbólgan
ört og þá má búast við auknum
umræðum um afnám verðtrygg-
ingar. I fasteignablaði Morgun-
blaðsins í fyrradag var skýrt frá
því, hvaða áhrif það mundi hafa
fyrir lántakanda, ef verðtrygg-
ingin væri afnumin, en nafn-
vextir hækkaðir. Niðurstaðan
yrði mun þyngri greiðslubyrði í
upphafi. Það skyldi þó aldrei fara
svo, að lántakendur sakni verð-
tryggingar, verði hún afnumin!
xxx
Víkverjir er þeirrar skoðunar,
að báðar sjónvarpsstöðvarn-
ar verði að taka sig á. Efni þeirra
beggja hefur verið svo lélegt um
nokkurt skeið, að þær geta varla
búizt við því, að áhorfendur verði
reiðubúnir til að borga þau gjöld,
sem greiða ber, ef ekki verður
breyting til batnaðar. Þar er að
vísu sá munur á, að fólk verður
að borga ríkissjónvarpið, hvort
sem því líkar betur eða ver, sem
er í sjálfu sér óeðlilegt.
Útsendingartími Stöðvar 2 er
mjög langur. Er ekki betra að
stytta hann eitthvað en bjóða upp
á betra efni?