Morgunblaðið - 16.05.1990, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. MAÍ 1990
41
Sigiiður Sigurðar-
dóttir — Minning
Fædd 28. febrúar 1950
Dáin 7. maí 1990
Enginn veit sína ævi fyrr en öll
er. í dag kveðjum við hana Siggu.
Henni var ekki ætlað lengra líf,
þetta er ótrúlegt, en vegir Guðs eru
órannsakanlegir.
Sigga var næstyngst af 9 börnum
Guðrúnar Ebbu Jörundsdóttur og
Sigurðar Kristjáns Guðmundssn-
ar, d. 1974.
í dag eru þau 7 á lífi. Hún eignað-
ist 2 syni, Hauk Örn, f. 1972, og
Þorstein, f. 1978. Þeir voru hennar
augasteinar.
Sigga var alltaf til staðar, ef ein-
hver var í vandræðum, þá var hún
tilbúin til hjálpar. Sigga var mjög
handlagin, ef bíllinn bilaði sá maður
hana iðulega á kafi ofan í vélinni
eða undir bílnum. Síðustu árin sýndi
hún handlagni sína í listaverkum
úr gleri. Það lék allt í höndum henn-
ar. Þær eru ófáar nælurnar eftir
hana og listaverk í gluggum víðs
vegar.
Margar minningar eru bundnar
útilegum þegar við fórum að veiða
með börnin. Þá vai' Sigga iðulega
með gítarinn og sungið fram á nótt.
Um daginn sagði sonur okkar allt
í einu: „Mamma, veistu það hún
Sigga var alltaf svo góð við mig,
ég sakna hennar svo.“ Hann talar
fyrir munn okkar allra. Nú er hún
komin á æðri stigu, við vitum að
pabbi hennar og Kristín systir hafa
tekið á móti henni opnum örmum.
Við þökkum fyrir þær stundir, sem
við áttum með henni. Guð veri með
okkur öllum.
Auður, Jenni og synir
Sigga er dáin, aðeins rétt orðin
fertug. Þó svo að hún væri orðin
mikið veik trúði ég því ekki að henni
myndi ekki batna aftur, svo mikill
var lífskraftur hennar. En eins og
þar stendur: Þeir sem guðirnir elska
deyja ungir og henni hefur verið
ætlað annað og meira starf hinum
megin.
Eg kynntist Siggu þegar hún hóf
störf hjá Ispan fyrir tæpum níu
árum. Hún var einstaklega dugleg
og ósérhlífin til vinnu. Hún var trú
og traust, bæði okkur sem unnum
með henni og fyrirtækinu og sást
það best þegar Sigga var orðin
veik af þessum skæða sjúkdómi,
sem varð henni að falli, að þegar
birti aðeins til fyrir rúmlega tveim
árum mætti Sigga-aftur til starfa
svo sárlasin en dugnaðurinn og
lífskrafturinn hélt henni gangandi.
Þegar Sigga gat ekki lengur
unnið utan heimilis fór hún að
hanna og smíða nælur, myndir og
fleira úr gleri og speglum. Afköstin
voru mikil og eftirspurnin enn meiri.
Heimili hennar var bæði snyrti-
legt og smekklegt. Öll fallegu blóm-
in sem hún átti, ræktaði og hugs-
Sigurbjörg Þorláks-
dóttir - Minning
Fædd 3. ágúst 1905
Dáin 5. maí 1990
Mikið er orðið starf elstu kynslóð-
ar Islendinga sem nú horfir yfir
farinn veg að loknum löngum
starfsdegi. Þessir jafnaldrar aldar-
innar geta með sanni sagt að þeir
hafi með starfi sínu gjörbreytt
þessu þjóðfélagi. Starfsævin var
æði löng hjá mörgum, því hún hófst
snemma, strax á barnsaldri hjá
sumum. Það vildi líka oft teygjast
úr henni í hinn endann af ýmsum
ástæðum ef heilsan var góð. Flestir
af þessari kynslóð unnu einfaldlega
eins lengi og kraftar og heilsa
leyfðu. Vinnudagurinn var líka oft
langur í bókstaflegri merkingu og
frídagar fáir. Framan af öldinni
voru þeir sigrar óunnir sem færðu
mönnum vinnudag og vinnuviku af
umsaminni lengd ásamt öðrum
mannréttindum.
Því eru þessi alkunnu sannindi
hér sett á blað að mig langar að
minnast nokkrum orðum frænku
minnar, Sigurbjargar Þorláksdótt-
ur, sem í dag er lögð til hinstu
hvílu. Hún telst til þeirrar kynslóðar
sem að framan getur, og hennar
starfsdagur var bæði langur og
strangur. Starf hennar var heldur
ekki af léttara tagi heldur vann hún
lengst af við erfið vinnu við hús-
störf á heimilum annarra, og fisk-
vinnslu. Atvinnuleysi kreppuáranna
sem hamlaði starfslöngun margra
virðist hafa birst konum á annan
hátt en körlum, þvi þær gátu oftast
fengið tímabundna vinnu við hús-
störf, þvotta og hreingerningar.
Gæfa Sigurbjargar var að þrátt
fyrir álag sem oft var meira en
góðu hófi gegndi entist henni aldur
og heilsa. Því gat hún í hárri elli
notið hvíldar, og litið stolt yfir far-
inn veg og unnin störf, en þó af
lítillæti þeirrar konu sem finnst í
einlægni að hún hafi einungis verið
að gera skyldu sína.
Sigurbjörg Þorláksdóttir fæddist
3, ágúst 1905 að Hvoli í Þverár-
hreppi í V-Húnavatnssýslu. For-
eldrar hennar voru Þorlákur Jóns-
son og Sæunn Kristmundsdóttir,
bæði ættuð úr Húnaþingi. Sigur-
björg var þriðja í röð sjö systkina.
Elst var Ingibjörg, þá Jónína, Sigur-
björg, Ásta, Sigurbjartur, Soffía og
Kristín yngst, nú eru aðeins Ásta
og Soffía á lífi. Þorlákur og Sæunn
voru í húsmennsku á ýmsum bæjum
í Þverárhreppi og fyrir fátæktar
sakir tókst ekki að halda systkina-
hópnum saman og flestum þeirra
var komið í fóstur til vandalausra.
Slíkt var ekki einsdæmi í þá daga,
en nærri má geta að slík tvístrun
ástvina hefur ekki verið léttbær.
Því var það að Sigurbjörgu var
komið í fóstur að Kistu í Þverár-
hreppi hjá hjónunum Sigríði Hann-
esdóttur og Jónasi Jóhannssyni. Þar
ólst hún upp í hópi fóstursystkina
fram til tvítugsaldurs. Ekki veit ég
hvern hug hún bar til fósturforeldra
sinna, en hitt veit ég að ung hefur
hún þurft að leggja sitt af mörkum.
Munu húnvetnskir bændur á þess-
um árum vera þekktir að öðru en
hlífa hjúum sínum við vinnu.
Um’ tvítugt flutti Sigurbjörg til
Reykjavíkur og hóf vinnu við öll
algeng störf hér í bænum og mun
hennar fyrsti vinnustaður syðra
hafa verið á Kleppsspítala. Einnig
fór hún í síld ellefu sumur til Siglu-
fjarðar. Hún vann alla algenga
vinnu hér eins og áður sagði en
mun mest hafa verið við ræstingar
og önnur hússtörf. Hún var sam-
viskusöm og ósérhlífin svo af bar
o'g því eftirsótt til þessara starfa
hjá öllum sem til hennar þekktu.
Þessu til vitnis er hve margir af
þeim sem hún vann fyrir reyndust
henni vel, og báru til hennar hlýhug
alla tíð.
í kreppunni miðri hóf hún búskap
á Frakkastíg 19 með Kristni Sig-
urðssyni, ættuðum úr Borgarfirði,
og eignuðust þau tvær dætur,
Sigríði og Helgu. Ekki varð þeim
Kristni langrar sambúðar auðið, en
dætrunum tveimur helgaði hún líf
sitt upp frá þessu. Mæðgurnar
fluttu að Laufásvegi 10 þar sem
þær bjuggu allt til þess er dæturn-
ar giftust, en Sigurbjörg miklu
lengur. Hún starfaði við Miðbæjar-
skólann í Reykjavík, þar sem hún
vann við ræstingar, en til að sjá
þeim farborða þurfti Sigurbjörg að
nota hveija stund og féll aldrei verk
úr hendi. Því vann hún öll þau störf
sem til féllu, auk þess sem hún var
rnikil hannyrðakona og seldi af-
rakstur þeirrar vinnu eins og við
var komið, einkum hekluð sjöl svo
og lopapeysur. Hannyrðirnar voru
hennar yndi allt fram á síðustu ár.
Síðusta áratug bjó Sigurbjörg í
Lönguhlíð 3, í þjónustuíbúð fyrir
aldraða. Þar átti hún góða daga,
laus við amstur og áhyggjur. Hún
naut þar góðrar aðstöðu, en ekki
hefði það samt dugað til eftir að
kraftar fóru þverra nema til kæmi
umhyggja og , stöðug, aðstoð frá
I
dætrum og tengdasonum, sem
reyndust henni afbragðs vel eins
og við var að búast. Síðasta árið
sem hún lifði dvaldi hún svo í Skjóli,
þar sem hún fékk þá hjúkrun og
aðhlynningu sem best varð á kosið.
Starfsfólk þar svo og í Lönguhlíð 3
á þakkir skyldar fyrir þá umhyggju.
Sigurbjörgu varð alla ævi vel til
vina. Ilún hafði yndi af að umgang-
ast það fólk sem henni var kært,
og var dugleg að rækta góð kynni
og vináttu með heimsóknum. Hún
var hvarvetna aufúsugestur. í
Lönguhlíð 3 og í Skjóli vann hún
hug hvers manns sem með henni
var. Þrátt fyrir að upp úr slitnaði
með þeim Kristni átti hún mjög
gott samband við ættingja hans,
sem reyndust henni vel í hvívetna.
Sérstaklega var kært með henni og
móður Kristins, Helgu Jónsdóttur,
sem hún mat mjög mikils. Þá höfðu
hún og systur- hennar, sem allar
bjuggu í Reykjavík, ávallt mikið
samband sín á milli. En kærastar
voru henni dætur, tengdasynir og
barnabörn. Og hún varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að mega eiga með
þeim margar gleði- og hamingju-
stundir í ellinni. Aldrei lét hún sig
vanta þegar fjölskyldurnar komu
saman. Eiginmaður Sigríðar er Sig-
urður E. Sigurðsson, starfsmaður
Rafveitu Reykjavíkur, en maður
Helgu er Jón Sigurvin Sigmundsson
trésmiður. Báðir hafa þeir sýnt í
verki hve mikils þeir mátu tengda-
móður sína. Barnabörnin eru sjö
og barnabarnabörn átta.
Við Guðrún kona mín og fjöl-
skylda okkar vottum þeim öllum
okkar dýpstu samúð og þökkum
Sillu frænku fyrir góða vináttu
hennarogtryggð. Hvíli hún í friði.
Sverrir Sveinsson
aði svo vel um bera því vitni.
Sigga var með eindæmum já-
kvæð og hreinskiptin kona. Aldrei
heyrði ég hana tala illa um nokkurn
mann og alltaf sá hún björtu hlið-
arnar í lífinu.
Eg minntist Siggu með gítarinn
sinn, hún kunni að spila flest allt
og texta við öll þessi lög á þorrablót-
um og í Þórsmörkinni, alltaf svo
hress og skemmtileg.
Mikið þótti henni vænt um dreng-
ina sína og mikið hefur hún verið
þeim góð móðir og vinkona. Einnig
var hún móður sinni traust dóttir.
Missir þeira er mikill.
Það er falleg og góð minning sem
ég á um Siggu og megi það verða
móður, sonum, vinum og öðrum
ættingjum huggun og styrkur í
þeirra miklu sorg.
Elsku Haukur, Steini og Guðrún,
megi góður Guð styðja ykkur og
styrkja. ________
Elin Grímsdóttir
Mig langar að minnast systur
minnar, Sigríðar, í fáeinum orðum.
Það er svo sárt að eiga hana ekki
lengur að. Iiún var svo sterk allan
þennan erfiða tíma, sem hún var
búin að vera veik. Það verður erfitt
að geta ekki talað við hana og átt
með henni stund á hverjum degi,
en það var orðinn viss þáttur í lífi
mínu. Nú þegar ég lít til baka kem-
ur svo margt upp í huga minn.
Alltaf’ gat ég leitað til Siggu með
allt, sama hvað það var. Hjá Siggu
var alltaf eitthvað um að vera. Hún
hafði gaman af að spila á hljóðfæri
og syngja. Sigga gat spilað á mörg
hljóðfæri, en aðallega spilaði hún á
gítar og söng með. Henni var líka
annað til lista lagt, en það var list-
glerskurður. Sigga bjó til marga
fallega hluti, sem prýða mörg heim-
ilin. Eg þakka Siggu fyrir allt sem
hún var okkur. Eg vil þakka Auði
mágkonu, en hún hefur alla tíð
verið eins og systir okkar, hún er
búin að vera okkur öllum svo hjálp-
söm. Einnig vil ég þakka starfsfólki
A-7 á Borgarspítalanum fyrir þá
alúð, sem það sýndi Siggu og okkur
á þessum erfiðu stundum. Elsku
Haukur, Steini og mamma, það er
erfitt að kveðja, en nú er Sigga hjá
Guði. Guð styrki okkur öll.
Imba
Eg kveð f dag yndislega vinkonu
mína. Það er mikill tómleiki og
söknuður í hjarta okkar en ég er
guði þakklát að hafa notið sam-
fylgdar þessarar yndislegu og lát-
lausu konu.
Hún geislaði af lífi og áhuga á
öllu sem hún tók sér fyrir hendur.
Við áttum nmrgar gleðistundir sam-
an og það er sárt að hugsa til þess
að nú er Sigga ekki lengur á meðal
okkar.
Eg kynntist Siggu fyrir rúmum
níu árum. Strax við fyrstu kynni
átti hún stóran hlut í mínu hjarta.
Hún var sannur vinui', sem ávallt
var tilbúinn að rétta hjálparhönd.
Elsku Haukur og Steini, ykkar
missir er mikill en minningin um
góða móður mun lifa. Og ég á eftir
minningu um góða og trygga vin-
konu, sem ég gleymi aldrei.
Eg og fjölskylda mín sendi ykkui'
og öðrum aðstandendum pkkar
innilegustu samúðarkveðjur. Ég bið
algóðan guð sem kallaði mína kæru
vinkonu svo fljótt á sinn fund að
vernda hana og blessa.
Þórunn og fjölskylda
Kveðja firá móður og systkinum
Staðreyndin er köld. Sigga lifði
ekki þennan sjúkdóm af. Hún sem
var svo full af lífskrafti og bjart-
sýni ætlaði sko ekki að láta þetta
fara með sig í gröfina. Hún veiktist
fyrir 4 árum, allt leit ágætlega út,
.en fljótt skipast veður í lofti. Eftir
áramótin veiktist hún meira og
meira og allt í einu var allt búið.
Við stöndum eftir full af söknuði.
Sigga eignaðist tvo yndislega syni,
Hauk Örn og Þorstein, megi Guð
styrkja þá í þeirra missi. Við þökk-
um fyrir þær stundir, sem við áttum
með Siggu. Nú fylgist hún með
okkur ásamt pabba og bróður okk-
ar, því hún lætur sig áreiðanlega
varða velferð allra í kringum sig
eins og áður. Guð blessi minningu
hennar.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR ÁSA GÍSLADÓTTIR,
Breiðagerði 6,
sem lést fimmtudaginn 10. maí, verður jarðsungin frá Fríkirkjunni
í Reykjavfk, föstudaginn 18. maí kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hennar, láti Styrktarfélag lamaðra og
fatlaðra njóta þess.
Gísli Einarsson, Sigrún Benediktsdóttir,
Ása Björk Gísiadóttir,
Einar Örn Gíslason.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
KLARA MARGRÉT ARNARSDÓTTIR,
Grjótaseli 10,
sem andaðist 10. maí sl., verður jarð-
sungin frá Langholtskirkju fimmtudag-
inn 17. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu,
er bent á Slysavarnafélagið eða líknarstofnanir.
Hafsteinn Auðunn Hafsteinsson,
Hjördís Magnea Guðmundsdóttir, Halldór Ágústsson,
Sigurður Hafsteinsson, Maríanna Björg Arnardóttir,
Arnar Hafsteinsson,
Eva Hrönn Hafsteinsdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar,
PETREA INGIMARSDÓTTIR HOFFMANN,
Eiríksgötu 31,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 8. maí sl., verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni á morgun, fimmtudaginn 17. maí, kl. 13.30.
Fyrir hönd tengdabarna, barnabarna, barnabarnabarna og ann-
arra aðstandenda,
Inga Harðardóttir, -
Hermann Pétursson,
Sveinbjörg Pétursdóttir,
Gunnar Pétursson,
Sigurdís Pétursdóttir.