Morgunblaðið - 27.07.1990, Page 15

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚLÍ 1990
15
kaldan veruleikann. Ég og flöl-
skylda mín vottum Elviru, sonum
hennar og tengdadætrum samúð við
fráfall Þóris. Blessuð sé minning
hans. '
Sigríður Helgadóttir
Þótt andlát Þóris Ólafssonar hafi
ekki komið mér á óvart er erfitt að
sætta sig við það.
Við kynntumst fyrst í Taflfélagi
Reykjavíkur, hann kominn á ungl-
ingsár en ég varla. Vinátta okkar
hefur staðið síðan. Á hana hefur
aldrei borið neinn skugga. Þórir var
óvenjulegur maður. Lífsgleði hans
var einlæg og lífskrafturinn mikill.
Heima hjá honum og Ásthildi móður
hans, á Njálsgötu 15, var eiginlega
skákheimili. Móðir Þóris hafði kost-
gangara, þeirra á meðal var Guð-
mundur S. Guðmundsson, sem þá
var einn_ sterkasti skákmeistari
landsins. Á þessu heimili vorum'við
unglingarnir í Taflfélaginu svo til
daglegir gestir. Þarna var oft glatt
á hjalla en skákin tekin allalvarlega
á stundum. Gestrisni Ásthildar virt-
ust engin takmörk sett. Á mennta-
skólaárunum réðust Þórir og Sveinn
Kristinsson í það stórvirki að gefa
út skáktímarit sem hlaut nafnið
„Skákritið". Heimili þess var á
Njálsgötu 15. Þessi útgáfa varþeim
til mikils sóma. Við Þórir vorum í
sveit ísiands á Alþjóðaskákmóti
stúdenta um árabil. I þessari sveit
var liðsandinn einstaklega góður og
átti Þórir ríkan þátt í því. Þótt al-
vara lífsins tæki við, álfur og höf
væru á milii þá héidum við alltaf
sambandi og hittumst þegar tæki-
færi gáfust. Á seinni árum tók Þór-
ir að iðka golf sem hann sagði að
væri það skemmtilegasta sem hann
hefði kynnst frá því að hann lærði
að tefla. Hann sótti golfvöllinn fast
og lét veður lítið aftra sér. Eitt af
mörgu sem ég á Þóri að þakka var
að fá að vera með honum í golfi.
Hann var svo skemmtilegur að sum-
ir félagar okkar höfðu ekki áhuga
á að fara á völlinn nema Þórir væri
með.
Að Iokum vil ég þakka Þóri sam-
fylgdina og vináttuna.
Við Guðrún vottum Elviru, börn-
unum og öðrum aðstandendum hans
okkar dýpstu samúð. Blessuð veri
minning hans.
Ingvar Ásmundsson
Þórir Á. Ólafsson, hagfræðingur,
er látinn aðeins 58 ára að aldri.
Þórir fæddist í Reykjavík 6. októ-
ber 1931 og voru foreldrar hans
Ólafur Jónsson, póstafgreiðslumað-
ur á Þingeyri, og Ingibjörg Ásthild-
ur Þórðardóttir, saumakona í
Reykjavík.
Þórir lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík 1952.
Að loknu stúdentsprófi fór hann til
framhaldsnáms í viðskiptafræði og
hagfræði og dvaldist við það nám
bæði í Madrid á Spáni og í Bogota
í Kolombíu. Þaðan lauk hann prófi
árið 1961.
Að námi loknu og eftir heimkom-
una vann Þórir fyrst við viðskipta-
og verslunarstörf, en stofnaði eigin
bókhaldsskrifstofu 1974.
Það var fyrir tæpum 15 árum að
fór vel með búpening sinn, sem skil-
aði honum oftast góðum arði. Nýj-
ungar í búskap tileinkaði hann sér
eins fljótt og kostur var. Hestvagn-
ar, hestasláttuvélar, herfi og plógur
voru miklar nýjungar á hans yngri
árum, jeppinn, dráttarvélin og henn-
ar fylgihlutir breyttu öllu búskapar-
lagi á síðari hluta ævi hans. En
þessi tæki eignaðist hann og notaði
við bú sitt.
Eins og svo margur af hans kyn-
slóð hreifst Guðjón af samvinnuhug-
sjóninni og var alla tíð dyggur
stuðningsmaður samvinnuhreyfing-
arinnar.
Sveit sinni og sveitungum vildi
Guðjón vinna allt það gagn, sem
hann mátti.
Kom það víða fram. Stærsta og
þýðingarmesta verk hans var að
flestra áliti að fá leigða landspildu
úr Melstaðarlandi fyrir túnrækt.
Þetta tún áttu þeir bændur í sveit-
inni sem byggju við verstu ræktun-
arskilyrði að fá til afnota. Mun
reynslan hafa löngu sannað að
þarna var unnið þarft verk. Guðjón
leiðir okkar Þóris lágu saman. Hann
tók þá að sér að vinna nokkur tíma-
bundin verkefni fyrir Daggjalda-
nefnd sjúkrahúsa. Daggjaldanefnd
sjúkrahúsa var stofnuð 1967 þegar
ákveðið var að Tryggingastofnun
ríkisins skyldi greiða allan dvalar-
kostnað á sjúkrahúsum og létta
þannig af sveitarfélögum og ein-
staklingum þeim kostnaði sem áður
á þeim hvíldi vegna sjúkrahússdval-
ar.
Daggjaldanefnd hafði ekki fastan
starfsmann í fullu starfi fyrr en á
árinu 1980 og þá réðst Þórir til
starfa hjá nefndinni.
í Daggjaldanefnd eiga sæti full-
trúar heilbrigðis- og tryggingaráðu-
neytis, íjármálaráðuneytis, Ti-ygg-
ingastofnunar ríkisins, Sambands
íslenskra sveitarfélaga og Lands-
sambands sjúkrahúsa.
Starf Þóris á þessum vettvangi
fólst í því að undirbúa fundi nefndar-
innar, afla allra gagna sem til þurfti
til þess að taka ákvörðun um dag-
gjöld og síðast en ekki síst að yfir-
fara alla reikninga sjúkrahúsa til
þess að gera sér grein fyrir raun-
verulegum rekstrarkostnaði þeirra.
Með ráðningu Þóris í fullt starf
árið 1980 komst meiri festa í starf
nefndarinnar en áður hafði verið og
er raunar óskiljanlegt eftir á hvern-
ig hægt var að hafa umsjón með
öllum þeim fjármunum sem í gegn-
um daggjaldakerfið fara með svo
litlu starfsliði.
í öllu starfi sínu sýndi Þórir mikla
samviskusemi og færni, hann var
nákvæmur án þess að vera smá-
munasamur.
í starfi sínu kom það í hlut Þóris
að hafa mjög náin samskipti við
alla forstöðumenn sjúkrahúsa á
landinu. Hann þurfti að leita til
þeirra um upplýsingar um rekstur
og fjármálalega stöðu og þeir til
hans vegna rekstrarvandamála
sinna. Á þeim árum sem Þórir vann
fyrir Daggjaldanefnd ferðaðist hann
víða um landið, og ég hygg að hann
hafi heimsótt flest stærri sjúkrahús
landsins og sum oftar en einu sinni
til þess að fá betri yfirsýn yfir það
starf sem forstöðumenn voru að
vinna og fá nánari og persónulegri
kynni af því starfsliði sem hann
þurfti að hafa samskipti við.
Þórir átti mjög gott með að um-
gangast fólk og því átti hann auð-
velt með að ná góðu sambandi við
forstöðumennina eða annað það
starfslið sem með Ijármál sjúkra-
húsanna fór.
Svo sem kunnugt er hefur
greiðslufyrirkomulag til sjúkrahúsa
í landinu breyst mjög verulega á
síðustu árum og fleiri og fleiri
sjúkrahús hafa verið færð á föst
fjárlög. Sú vinna sem varð við þessa
tilfærslu kom að nokkru leyti í hlut
Þóris, en jafnframt fækkaði þeim
sjúkrahúsum sem á daggjaldakerf-
inu eru. Hins vegar hafa dvalar-
heimili aldraðra nú komið sem
ákvörðunarmál Daggjaldanefndar
og kom í hlut Þóris að taka upp
samskipti við rekstraraðila þeirra
stofnana.
Eftir að Þórir var ráðinn í fullt
starf hjá Daggjaldanefnd, og sér-
staklega eftir að ráðuneytið samein-
aðist í eitt húsnæði á Laugavegi
eyddi dijúgum tíma og ómældum
fjármunum í að koma þessu áhuga-
máli sínu í framkvæmd. Þessi mynd-
arlegu tún vitna um stórhug Guð-
jóns í þágu sveitunga sinna.
Ég man fyrst eftir Guðjóni þar
sem hann ungur maður er að
plægja. Drengsnáða varð starsýnt
á, hvernig plógjárnið bylti um jörð-
inni og raðaði strengjunum kyrfi-
lega hlið við hlið. Það reyndi á þrek
þess, sem plógunum stýrði og kunn-
áttu við að stjórna hestum og tæki.
Þessi mynd af jarðræktarmanninum
hefur oft í hug mér komið. Það eru
liðin rúm tvö ár síðan Guðjón var
síðast gestur á heimili okkar hér í
borg. Hann var þá vel em miðað
við aldur og hafði á takteinum sög-
ur og vísur ef eftir var leitað.
Guðjón var maður hreinskiptinn
og einarður. Honum lét hátt rómur
o g fór ekki í felur með skoðanir sínar
hver sem í hlut átti. Hans mun lengi
minnst og að öllu góðu. Guðjón verð-
ur jarðsunginn frá Staðarbakka-
kirkju 27. júlí.
Björn Helgason
116, þar sem Daggjaldanefnd hafði
skrifstofu sína, urðu samskipti okk-
ar Þóris nánari og hittumst við
næstum daglega.
í dagfari sínu var Þórir hæglát-
ur, rólegur og yfirvegaður, en hins
vegar góður viðræðu, hafði áhuga
á flestum fyrirbærum lífsins og
glettinn og spaugsamur þegar það
átti við.
Á hann var í raun litið sem einn
af starfsmönnum heilbrigðisráðu-
neytisins og hann féll vel inn í hóp-
inn og tók þátt í öllum samveru-
stundum og ferðum meðan honum
entist heilsa.
Fyrir fjórum árum þurfti Þórir
að fara í aðgerð vegna krabbameins
og allir vonuðust að sjálfsögðu að
komist hefði verið íyrir meinið, en
fyrir tæpum tveim árum uppgötvað-
ist að svo hafði ekki verið og frá því-
í lok sl. árs var ljóst að hveiju
stefndi.
Þórir tók sjúkdómi sínum með
raunsæi og stillingu og óskaði eftir
að fá að starfa að verkefnum sínum
eins og hann megnaði og síðasti
fundur Daggjaldanefndar var sá eini
sem hann ekki sat.
Svo sem fram kemur hér að fram-
an þekkti ég ekki Þóri á hans yngri
árum, en ég veit að hann var mik-
ill áhugamaður um skák allt frá
menntaskólaárum sínum. Hann tók
þátt í stjórn bæði Taflfélags
Reykjavíkur og Skáksambands Is-
lands og var framkvæmdastjóri þess
um tíma.
Svo sem gera mátti ráð fyrir af
langdvölum Þóris í spænskumæl-
andi löndum var hann afburðagóður
spönskumaður og var löggiltur
skjalaþýðandi og dómtúlkur á því
máli, en ekki er mér kunnugt um
hve mikil störf hann stundaði á því
sviði.
Þórir kvæntist í árslok 1955 El-
viru Herrera, menntaskólakennara,
og eignuðust þau fjóra syni.
Fyrir hönd Daggjaldanefndar
sjúkrahúsa vil ég þakka Þóri fyrir
frábært og ánægjulegt samstarf í
rúman áratug og fyrir hönd starfs-
manna í heilbrigðis- og trygginga-
ráðuneytinu þakka ég langa vináttu
og samveru.
Við Guðrún sendum Elviru og
ijölskyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau í sorg þeirra.
Páll Sigurðsson
ÍHÁDEGIS-1
TILBOÐ
ALLADAGA
r
I dag: Klúbbsamloka og franskar
kr. 395.-
Djúpsteiktur fiskur, salat (eða sósa)
og franskar
kr. 390.-
Tilboðið gildir frá klukkan 11:30 til 13:30.
W
AMERISKU RUMIM KOMIM AFTURI
Amerísku „Sealy' -rúrnin eru alveg ómótstæðileg. Þau eru hönnuð
í samráði við færustu beinasérfræðinga Bandaríkjanna. Tvær þykkar
dýnur, undir- og yfirdýna, sem fjaðra saman og ná þannig að gefa
þér góðan nætursvefn án bakverkja að morgni. 15 ára ábyrgð.
Ath. Rúmgaflar og náttborð komin.
Marco
hf., Langholtsvegi 111, 2. hæð sími 680690