Morgunblaðið - 18.09.1990, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. SEPTEMBER 1990
„ Ég aetla aá -fci þ&S &g > g&O
spaghetti 09 gol-Pkálur."
Með
morgunkaffinu
Framkoma mín er ekki til
vandræða. Það er framkoma
annarra við mig sem vand-
ræðunum veldur.
Búlgarskar tannviðgerðir
Til Velvakanda.
Mér finnst það siðferðileg skylda
mín að segja frá reynslu minni. Eg
þurfti að fá tannbrú vinstra megin
og var búin að safna fyrir því þeg-
ar ég heyrði auglýsingaskrumið um
hve ódýrt þetta væri í Búlgaríu og
fékk þá fáránlegu hugmynd að slá
nú tvær flugur í einu höggi, sum-
arfrí í þrjár vikur og tannbrú fyrir
sama pening og aðeins brúin kostar
hér.
En gamanið fór þó fljótt af ferð-
inni þegar seturnar í tannlæknastól-
unum hófust. Það var ekki nóg með
að tækni þeirra væri 20 árum á
eftir hérlendum, heldur þekktist
engin deyfing. En ég var byrjuð og
lifði þetta af, þó sárt væri. Ekki
leist mér á smíðina, postulín þekkt-
ist ekki en plast og stál eru smr'ða-
efnin.
Ég hugsaði sem svo: Þetta getur
dugað í 2 til 3 ár, það er aðeins
brosað með henni - til annars verð-
ur hún aldrei. En viti menn. Það
fór að blæða svo mikið úr tannhold-
inu við hverja bustun að ég flýtti
mér að panta tíma hjá sérfræðingi
í tannholdssjúkdómum og fá um
leið athugun á Búlgaríusmíðinni.
Þetta var svo niðurstaðan. Brúin
er svo illa gerð að það verður að
ijarlægja hana. Það er ekki hægt
að hreinsa og þess vegna veldur
hún tannholdsbólgu. Ef þetta er
ekki framkvæmt munu tennurnar
sem halda brúnni skemmast og
losna. Þessar tannviðgerðir þarna
eru ódýrar og fólk fær venjulega
þeð sem það borgar fyrir. En í mínu
tilfelli var það ekki og sjáifsagt
fleiri.
Jóhanna Guðmundsdóttir
LOKUN SJÚKRADEILDA
Til Velvakanda.
Er hægt að fækka sjúklingum
með lokun sjúkrahúsa? Þær fréttir
berast nú annað árið í röð að heil-
brigðisyfírvöld hafa fyrirskipað lok-
un fjölda deilda á öllum sjúkrahús-
um í því skyni að ná fram sparn-
aði. Virðast heilbrigðisyfirvöld
þannig telja að með því að neita
sjúklingum um þjónustu sé hægt
að spara peninga.
Ekki veit ég hvort stjórn sjúkra-
húsa sé eingöngu skipuð heimskum
mönnum en þær aðfárir sem notað-
ar eru benda ekki til þess að skyn-
semi sé látin ráða.
Það eru orðin sorglega mörg
dæmi þess að fárveiku fólki er vísað
frá sjúkrahúsum vegna sparnaðar-
aðgerða. Er það nokkuð annað en
brjálsemi á hæsta stigi að fólk skuli
vera látið deyja drottni sínum á
heimilum sínum eða heimilum
vandamanna vegna þess að sjúkra-
húsyfirvöld hafa neitað að veita
þeim aðhlynningu? Og vegna hvers
fær fólk neitun, jú, það kostar pen-
inga að hjálpa fólki.
Sparnaðaraðgerðir heilbrigðis-
ráðherra eru ekkert annað en hrein
heimska eða mannvonska á hæsta
stigi, nema um hvort tveggja sé að
ræða.
Á margan hátt má spara, t.d.
með betri nýtingu rekstraraðfanga,
betri nýtingu húsnæðis, heldur en
að iáta heilu hæðirnar í sjúkrahús-
byggingum sem kostað hafa stórfé
í byggingu, standa auðar mánuðum
saman, jafnvel í vissum tilvikum
árum saman. Heldur ráðuneyti heil-
brigðismála og stjóm sjúkrahúsa
að hér sé um raunhæfan sparnað
að ræða? Ég lýsi yfir megnustu
skömm minni á öllum þeim sem hér
eiga hlut að máli. Verður ekki ann-
að séð en að skipulega sé unnið að
fækkun sjúklinga með því að láta
þá hreinlega deyja úr veikindum
sínum. Minnir það ekki eitthvað á
aðfarir Þriðja ríkisins á sínum tíma?
Ábyrgð heilbrigðisráðherra og ekki
síður fjármálaráðherra er mikil,
megi þeir uppskera eins og þeir
hafa sáð til.
G. Guðjónsson
HÖGNI HREKKVÍSI
Yíkveiji skrifar
Bragi Ásgeirsson, listmálari og
myndlistargagnrýnandi Morg
unblaðsins er með sýningu um þess-
ar mundir í sýningarsalnum að
Vesturgötu 17. Jafnframt opnar
Bragi aðra sýningu í öðrum sýning-
arsal í lok þessarar viku.
Það er rík ástæða til að hvetja
fólk til þess að skoða sýningu Braga
á Vesturgötu. Einn sýningargesta
hafði orð á því við Víkveija um
helgina, að þau verk, sem Bragi
sýnir þarna væru mjög frábrugðin
þeim, sem hann hefur áður sýnt.
Það eru orð að sönnu. Mikil breyt-
ing hefur orðið á myndum Braga
frá því, sem var um nokkurt árabil
en tengslin við hið fyrra tímabii eru
þó augljós.
Þetta er mjög skemmtileg sýning
og sumar myndirnar eru gullfalleg-
ar. Þær eru yfirleitt nokkuð stórar
en skv. upplýsingum Víkverja verða
minni myndir á hinni sýningunni,
sem Bragi opnar nú síðar í þessari
viku. Það verður spennandi að
skoða þá sýningu með hliðsjón af
þessari.
Sala á myndum Braga hefur
gengið nokkuð vel á þessari
sýningu, en yfirleitt hafa myndlist-
armenn kvartað undan því seinni
árin, að lítil sala væri á sýningum
miðað við það, sem áður var. Auð-
vitað hlýtur kreppan í efnahagsmál-
um hér að hafa töluverð áhrif.
Annars þekkist það tæpast í öðr-
um löndum, að einstaklingar kaupi
myndlistarverk í sama mæli og hér.
Þegar sagt er frá sölu á verkum
t.d. íslenzkra myndlistarmanna er-
lendis er yfirleitt um söfn að ræða.
Það eru ýmis söfn m.a. einkasöfn,
sem kaupa myndir en ekki einstakl-
ingar. Þetta á bæði við um Evrópu
ogAmeríku.
I sumum þessara landa a.m.k.
eru sýningarsalirnir mikilvirkir í
sölu myndverka. Þaíi fyrirtæki taka
listamanninn alveg að sér, sjá um
sýninguna og allt, sem að henni
snýr svo sem prentun á sýningar-
skrám, útsendingu boðsmiða o.sv.
frv. og verðleggja myndirnar. En í
Frakklandi a.m.k. taka þessi fyrir-
tæki helming söluverðs til sín. Þeg-
ar sagt er frá sölu á myndverkum
fyrir háar upphæðir erlendis er því
óhætt að draga jafnvel helming frá.
XXX
Aþekk þróun er að verða hér.
Listhúsin eru að verða lykilað
ili í sölu á myndverkum, þótt hlut-
deild þeirra í söluverði sé ekki jafn
mikil og erlendis. Sala á heimilum
myndlistarmanna er að verða
óþekkt fyrirbæri. Þá er kostnaður
við sýningar býsna mikill og þarf
myndlistarmaðurinn að selja tölu-
vert af myndum til þess eins að
hafa upp í kostnað.
Hvað sem því líður er óskandi
að sú venja haldist hér, að einstakl-
ingar kaupi myndverk íslenzkra
listamanna og að þríounin verði
ekki sú sama og erlendis að því
leyti til.