Morgunblaðið - 11.11.1990, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM SUNNUDAGUR 11. NÓVEMBER 1990
39' -*•
Fjölmargir áhorfend-
ur voru á hátíðinni.
Fremst fyrir miðri
mynd er Gunnar Ein-
arsson fyrrum lands-
liðskappi í handknatt-
leik og íþróttafulltrúi
Garðabæjar.
Ungar og upþrenn-
andi fimleikadísir
leika listir sínar.
TITLAR
Ustinov
þrígiftur
piparsveinn?
Peter Ustinov var bæði glaður
og hrærður er honum bár
ust boðin um að til stæði að slá
hann til riddara í Buckingham-
höll. Margir velunnarar leikar-
ans telja að stundin hefði átt að
renna upp fyrir mörgum árumj
en betur sé seint en aldrei. I
ævisögu Ustinovs sem skráð er
af Christopher Warwick kemur
sitthvað smellið fram í tengslum
við stundina stóru.
Ein
uppákom-
an tengist
eiginkonu
Ustinovs,
Helenu en í
ævisögunni
kemur
fram, að er
Ustinov
færði henni
gleðitíðind-
in, þá hafi
hún
sprungið úr
hlátri og
þegar nán-
ar var aðgætt, að titillinn bæri
nafnið riddarapiparsveinn, hafi
frúin gersamlega misst stjórn á
sér og veinað í einni hláturro-
kunni, „piparsveinn, hvernig átt
þú að vera piparsveinn á kafi í
þriðja hjónabandinu?" Ekki þótti
Helenu atburðurinn merkilegri
en svo, en hún mætti þó í Buck^
inghamhöll ásamt bónda sinum.
I seinni tíð hefur Peter Ust-
inov fengist æ meira við ritstörf
og nýlega kom út nýjast verk
hans, „The Old Man and mr.
Smith“.
Peter Ustinov.
VETRARSKOÐUN
nrJI55AN
Það margborgar sig- að fara í vetrarskoðun,
því allt þetta er innifalið:
/. Skipt um kerti
2 Skipt upi beusínsíu
3. Vélarstilling
4. Ástanú loftsíu athugaú
5. Viftureim strekt
6. Kúpling stillt
7. Otía mælú ú vél og gírkassa
9. Frostþol kælivökva vélar mælt,
frostlegi bætt a et meú þarf
19. Ástanú pústkerfis athugaú
11. Bremsur reynúar
12 ísvara bætt a rúúusprautur
13. Hurúalæsingar og lamir smurúar
14. Silikonbornir þéttikantar é hurúum
15. Loftþrýstingur hjúlbarúa mælúur
16. Stýrisbúnaúur kannaúur
17. Hiúlalegur atbugaúar
1B. Ástanú rúúuþurrka skoúaú
19. Ljésastilling
21.
Vcrð aðcins Jtr. 5,800,-
Sama verð og í fyrra - Sama verð um land allt.
Hafið samband við þjónustuaðila Ingvars Helgasonar hf.
og ykkur verður vel tekið.
Ingvar
Helgason hf.
Mjúki
maðurínn
Mjúki maðurinn er kominn úr
tísku. Já, kæru kynbræður. þetta
er staðreynd. Eftir allt sem við lögðum
á okkur til þess að þóknast kröfum
timans. Við sem frá blautu barnsbeini
vorum aldir upp í
dekri, vaktir blíðlega
á morgnana af mæð-
rum okkar og ömm»rj
um. með heitum
pönnukökum. súkk-
ulaði og kvenlegum
gælum. Við mjökuð-
um okkur svo á fæt-
ur. fullvissir um yfir-
7. r. , r burði karlmanna og
eftir Sigurð G. eðllslæfía pjónustu*:
Tómasson lund kvenna. Svo
barst ný tónlist að eyrum. í henni fól-
ust kenningar um jafnrétti kynjanna.
Móðirin sem dekraði soninn var for-
dæmd. En þó enn frekar dekraði sonur-
inn. Verkaskipting kynjanna var helsið
sem batt nútímakonuna á leið hennar
til vegs og metorða i samfélaginu. Við,
þessir mjúku, fórum strax að dansa
eftir þessari pipu. Við fordæmdum
karladekur kynslóðanna. Við affDökk-
uðum súkkulaðið á morgnana. Við
steinhættum að lita á konur sem kyn-
verur. Við dauðskömmuðumst okkar
fyrir karlrembu forfeðra okkar. Og i'jl
sannri evangelískri iðran fylltumst við
sektarkennd yfir misgjörðum karla í
þúsundir ára. Hjá sumum sem ég þekki
gekk sektarkenndin svo langt að þeir
gátu ekki horft niður þegar þeir fóru
að pissa. án þess að roðna af blygðun.
Við tókum til við naflaskoðun. Sárs-
aukafullt uppgjör. sem hjá flestum end-
aði með fyrirlitningu á öllu sem við kom
kyni okkar. Burstaklipping. herþjálfun,
rakspíri og frjálsar íþróttir urðu skot-
spænir hins mjúka nútimamanns en
um leið skömm hans. Erfðasynd karl-
mannsins. Við lærðuin með erfiöismun-
um að strauja skyrtur. þvo þvott og elda
mat. Bleyjuþvottur varð vörumerki hins
nýja frelsaða karlmanns.
Jafnframt kom til sögunnar fram- '
gjarna jafnréttiskonan. Hún leit með
fyrirlitningu. blandinni meðaumkun.
til kvenna sem létu kúga sig til heimilis-
starfa. Hún leit á þjóðfélagið seai vett-
vang sinn en kjarnaljölskylduna sem
vöggu kúgunarinnar.
Auðvitað gekk þetta ekki átakalaust.
Eru ekki flestir jafnaldra minna frá-
skildir? þvi þótt mjúki maðurinn væri
allur af vilja gerður lil þess að læra
nýja siði og takast á hendur nýjar skyld-
ur, gat hann ekki í einu vetfangi hrist
af sér ok aldanna. Erfðasyndin lætur
ekki að sér hæða! Konum var heldur
ekki Iítill vandi á höndum. Þær þurftu
að bijótast undan fargi hefðanna, finna
sér leið tíl frama og velgengni í samfé-
laginu, án þess að fyllast sektarkennd
yfir vanrækslu á heilögum skyldum
móður og eiginkonu. Samfélagið var því
miður eins og ævinlega nokkrum ára-
tugum á eftir kröfum tímans.
Eftir nokkur skipbrot, eru þó flestir
jafnaldra minna orðnir sæmilega sáttir
við lífið og tilveruna. En þá dynja ósköp-
in yfir. Haldiði ekki að einhver mennta-
maðurinn finni út að áherslurnar hafi
verið rangar. í hita baráttunnar, (og
þess er revndar gætt að varpa ekki
óþarfa rýrð á brautryðjendurna, þrátt
fyrir ótviræð hugmyndafræðileg mis-
tök) hafi gleymst að taka tillit til KON-
UNNAR sjálfrar. Baráttan hafi gengið
út á að líkja eftir körlum. Eftir árþús-
unda kúgun hafi konur verið langt
komnar i að glata með öllu sjálfsímynd
sinni. í stað ógagnrýninnar eftiröpunar
á hinu kyninu leggja kyndilberar hinn-
ar nýju stefnu nú áherslu á kvenleg
eigindi, kvenlega reynslu, sérkenni
kynferðisins. Hin nýja fijálsa kona er
kynvera. Og þótt skilaboð kvenna til
karla séu víst sjaldnast ótvíræð, þá er
víst að þær kunna því vel. jafnréttiskon-
ur nútímans að karlmenn stjani vi<)
þær, sýni þeim nánast miðaldalega
ríddaramennsku og stigi í vænginn við
þær, með tilþrifum sem sett hefðu hroll
að hverjum einasta jafnréttissinna
Rauðsokkaáranna. Og, það gefur auga
leið, gamli vöðvastælti karlmaðurinn
er aftur orðinn augnayndi kvenna.
Keppnisíþróttir, burstaklipping og
fifldirfska eru kostur á hverjum manni
i huga hinnar stoltu nútímakonu.
Vinur minn einn hefur fengið
óþyrmilega að kenna á þessu. Eftir að
konan hans yfirgaf hann og fór að búa
með pípulagningamanni fór hann í
háskólann. Hann hóf námið á nám-
skeiði sem hét „Reðurtákn í íslenskum
ættjarðarljóðum”. Þá brá svo vlð að
kennarinn. skarpleit kona á miðjum
aldri, níddist á honum eins og hamv
væri holdtekin illmennska pungrottna
allra tima - en rifríldishallærislegur um
leið.
Um daginn kom hann til mín eftir
svona útreið og lýsti því fjálglega að
menn hans tæi. þessir mjúku væru
komnir úr tisku. Svo bætti hann við
spámanniega: „Maður bíður bara eftir
því að kynferðisleg áreitni á vinnustað
verði talin til marks um hinn sanna
skilning í jafnréttismálum.“ Sárindin^
leyndu sér ekki. Hann sem hafði haldið
aftur af sér í öll þessi ár.