Morgunblaðið - 27.11.1990, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 1990
47
Sólveig J. Þórðar-
dóttir - Minning
Fædd 14. júlí 1899
Dáin 18. nóvember 1990
Mig langar til að minnast ömmu
minnar og fósturmóður, Sólveigar
Jónínu Þórðardóttur, en útför henn-
ar fer fram í dag frá Fossvogskap-
ellu.
Hún fæddist á Neðra-Hóli í Stað-
arsveit á Snæfellsnesi og ólst þar
upp í stórum systkinahópi fram eft-
ir unglingsaldri þar til hún fluttist
til Reykjavíkur, þar sem hún réðst
fyrst sem ráðskona á gott heimili.
Hún giftist afa mínum, Jóni
Gíslasyni skósmið, 24. desember
1924 og eignuðust þau tvö börn,
móður mína Herdísi og Þórð, sem
bæði létust langt um aldur fram.
Áður hafði amma eignast soninn
Maríus Sigurjónsson, sem er búsett-
ur í Keflavík og er kvæntur Stein-
unni Jónsdóttur. Afi og amma slitu
síðar samvistir.
Þegar móðir mín dó fáeinum
dögum eftir fæðingu mína, tók
amma mig að sér og ól mig upp
til fullorðinsára. Alla tíð vann hún
hörðum höndum og hlífði sér hvergi
enda var hún dugnaðarkona og bjó
við góða heilsu lengst af. Snyrti-
mennska var henni í blóð borin og
báru öll hennar verk, hvort sem var
á hennar eigin heimili eða annarra,
vott um myndarskap. Hún var glað-
sinna og naut sín í góðra vina hópi,
og átti hin létta lund hennar stóran
þátt í að hjálpa henni í erfiðleikum
og andstreymi lífsins, sem hún fór
ekki varhluta af.
Kjarkur og dugnaður ömmu var
einstakur og kom ef til vill best í
ljós, þegar hún á gamalsaldri og
ein síns liðs með sex ára gamlan
son minn, Jón Hermann, tókst á
hendur Ameríkuför til mín og fjöl-
skyldu minnar, þar sem ég var gift
og átti mitt heimili inni í miðju
landi, en Jón Hermann hafði alist
upp hjá henni fram til þess tíma
og var augasteinn ömmu. Hafði hún
þó aldrei komið út fyrir landsins
steina né stigið um borð í flugvél
áður og var ekki mælt á enska
tungu. Fjölskyldu minni reyndist
amma frábærlega vel og undi sér
best í faðmi hennar.
Um árabil átti amma heimili í
Akurgerði 27 í Reykjavík og kynnt-
ist þar góðum nágrönnum, sem
reyndust henni vel. Að öðrum ólöst-
uðum vil ég sérstaklega nefna hjón-
in Elsu Jónsdóttur og Þóri Davíðs-
son og þeirra börn, en þangað gat
ég alltaf leitað og var þar tekið sem
einum úr ijölskyldunni. Frá Akur-
gerði flutti amma í Furugerði 1,
þegar hún ‘gat ekki lengur verið
ein, og bjó þar síðustu æviár sín í
góðu yfirlæti.
Smám saman hnignaði heilsu
hennar og lífsþrótturinn þvarr, og
dvaldi hún síðustu misserin á öldr- *
unardeild Borgarspítalans, þar sem
hún lést södd lífdaga, og eru hjúkr-
unarfólki deildar B-5 hér færðar
þakkir fyrir frábærlega góða
umönnun. Amma varð aðnjótandi
aðdáunarverðrar og einstakrar vin-
áttu og umhyggju frænku minnar,
Úndínu Gísladóttur, og manns
hennar, Jóns Þórðarsonar, og þeirra
barna og fyrir allt sem þau gerðu
fyrir ömmu flyt ég þeim alúðar-
þakkir. Sjálf stend ég í mestri þakk-
arskuld við ástkæra ömmu mína
og fæ aldrei fullþakkað henni fyrir
umhyggju hennar, ástúð og góðvilja
mér til handa.
Guð blessi hana og varðveiti.
Hvíli elsku amma mín í friði.
Herdís Hauksdóttir
Minning:
Hugrún Pálsdótt
ir frá Ólafsfirði
Fædd 15. desember 1944
Dáin 12. nóvember 1990
Mánudaginn 12. nóvember fékk
ég þær sorgarfréttir að hún Hugrún
væri dáin.
Mig langar til að minnast hennar
í örfáum orðum. Ég kynntist Hug-
rúnu þegar við lágum saman á
Grensás núna í haust, við sátum
oft saman og spjölluðum. Mér leið
alltaf svo vel þegar ég var hjá
henni. Hún var svo blíð og góð og
það var svo gott að spjalla við hana,
þó að henni liði ekki vel, var hún
alltaf tilbúin að hlusta á mig.
Mér fannst eins og ég hefði þekkt
Hugrúnu í mörg ár. Þennan stutta
tíma sem ég þekkti Hugrúnu hefði
ég ekki viljað missa. Þessi tími var
mér meira virði en margt annað.
Þegar ung kona er kölluð burt er
henni ætlað annað starf. Það er
alltaf sárt þegar vinir og ástvinir
eru kölluð frá okkur.
Ég þakka Guði fyrir þá stuttu
stund sem ég átti með Hugrúnu.
Guð styrki fjölskyldu hennar á þess-
ari sorgarstund.
Meðan Jesús minn ég lifi
mig lát aldrei gleyma þér
hönd þín mér á hjarta skrifi
hugsun þá sem dýrust er.
Ég bið þar þá játning set
Jesús minn frá Nazaret
er sú hjálp sem æ mig styður
er mín vegsemd líf og friður.
(Kingo. Þýð. Helgi Hálfdanarson)
Helga Káradóttir
Minning:
Eiríkur Björns-
son frá Rangá
Fæddur 28. janúar 1913
Dáinn 13. október 1990
Þann 13. október sl. lést í Borg-
arspítalanum Eiríkur Björnsson frá
Rangá í Hróarstungu. Hann hafði
dvalið á Reykjalundi árum saman,
eða allt frá 1954, og var að öðrum
ólöstuðum einhver merkasti vist-
maður á þeirri stofnun. Komu þar
til bæði hæfileikar og mannkostir.
Eiríkur var í heiminn borinn 23.
janúar 1913, — á mikilsvirtu menn-
ingarheimili. Foreldrar hans voru
Björn Hallsson bóndi á Rangá,
hreppstjóri og alþingismaður, og
fyrri kona hans, Hólmfríður Eiríks-
dóttir bónda og hreppstjóra í Bót í
Hróarstungu. Björn á Rangá var
mikill atgerfismaður og virtur hér-
aðshöfðingi. Hólmfríður húsfreyja
var hin mætasta kona í hvívetna
og bar heimilið á Rangá glöggt vitni
um menningu þeirra hjóna.
Þau eignuðust sjö böm. Af þeim
lést eitt í frumbernsku, og síðar
hneig úr hópnum efnispiltur um
tvítugt. Nú eru þau Rangársystkini
öll látin. Eiríkur, sem hér er minnst,
kvaddi síðastur.
Sigð dauðans veitti fjölskyldunni
á Rangá þung högg. Hólmfríður
húsfreyja lést fyrir aldur fram og
var þá sár harmur kveðinn að heim-
ilinu. Þegar það bar að var Eiríkur
11 ára að aldri, en hann var næst-
yngstur Rangársystkina. Má fara
nærri um hve djúpu sári móðurmiss-
irinn hefur valdið næmri barnssál.
Björn bóndi á Rangá kvæntist aftur
og var hans seinni eiginkona Soffía
Hallgrímsdóttir frá Fjallaseli í Fell-
um. Mun hún hafa haldið mætavel
vandasömu hlutskipti og verið virt
samkvæmt því.
Björn og Soffía eignuðust eina
dóttur, sem nú býr á Rangá.
Eiríkur Björnsson settist ungur
í Eiðaskóla og var þar í tvo vetur.
Mun hann hafa stundað námið af
kostgæfni, og nýtt sér vel, það sem
það veitti. Seinna meir nam hann
svo í Bréfaskóla, tungumál og
fleira.
Hann var og prýðilega sjálf-
menntaður, enda skarpgáfaður og
áhugasamur. Víðlesinn var hann
og fjölfróður.
í fyllingu tímans stofnaði Eiríkur
nýbýli frá jörðinni Bót, sem hluat
hið fagra heiti Skóghlíð. Höfðu
hann og ung stúlka, Sigurbjörg
Gunnlaugsdóttir að nafni, þá fellt
hugi saman og skópu sér þama
heimilisarin. Eina dóttur eignuðust
þau, sem hlaut í skírn nafnið
Sigfríður og ólst hún upp á nefndu
býli. Hún giftist og býr á Djúpavogi.
Sigurbjörg, móðir hennar, dvelur
nú á Elliheimilinu á Egilsstöðum.
En alltof oft á það sér stað í
mislyndri veröld, að skyndilega
dregur ský fyrir sólu og bjartar
vonir bregðast. Það átti sér stað
hér. Eftir um það bil tvö góð ár í
Skóghlíð veiktist heimilisfaðirinn
af berklum og varð að fara á Vífils-
staðahæli árið 1946.
Þar teygðist úr dvöl hans, eða
til ársins 1954, að hann kom frá
Vífilsstöðum að Reykjalundi, sem
varð frá því dvalarstaður hans til
æviloka.
Á Reykjalundi varð Eiríkur fljótt
mjög virtur maður og gegndi ýms-
um störfum fyrir þá merku stofnun.
Vann hann fyrst á skrifstofu staðar-
ins en tók síðan að sér umsjón bóka-
safnsins. Hann átti um skeið sæti
í stjóm SÍBS-deildarinnar á Reykja-
lundi og mætti á þingi samtakanna
á meðal fulltrúa þeirrar deildar. Öll
þau störf, sem Éiríkur tok að sér
að inna af höndum, rækti hann með
slíkum ágætum, að ekki varð á
betra kosið. Fór þar saman, gáfur,
gerhygli og eðlislægur heiðarleiki.
Honum mátti fulltreysta til góðra
verka.
Eiríkur Björnsson var sannur
sæmdarmaður. Hann barst lítt á,
var einkar hæverskur í allri fram-
komu, nánast hlédrægur, en hlýr í
viðmóti. Hann hlaut óskorað traust
allra, sem þekktu hann að ein-
hveiju ráði. Kynni okkar Eiríks
hófust í bókasafninu á Reykjalundi.
Þar sá ég hann fyrst til að vita
hver hann var, og fann strax, að
þar var réttur maður á réttum stað.
Mér virtist vörður safnsins svo sam-
gróinn því að varla yrði á milli skil-
ið. Hann sómdi sér mætavel í þessu
ríki sínu, og reyndist hinn ágætasti
ráðunautur um val bóka, svo glögg-
þekkinn, sem hann var á gildi
þeirra, smekkvís og víða heima.
Fullvíst er að bókasafnið var
óskabarn Éiríks, og þar vann hann
ómetanlegt starf í áraraðir. — Hvar
sem Eiríkur fór um var hann prúð-
ur, hljóður og svo laus við yfirlæti,
sem nokkur getur verið, vakti hann
virðingu, sem kom eins og af sjálfu
sér — gafst að verðugu. Autt rúm
hans á Reykjalundi eftir öll þessi
ár veldur trega en vekur jáfnframt
þakkarhlýju, sem kemur beint frá
hjartanu. Það sýndi sú fjölmenna
minningarathöfn, sem honum var
helguð og fór fram í Lágafells-
kirkju.
Síðan var Eiríkur fluttur austur
til átthaganna og kvaddur frá kirkj-
unni á Egilsstöðum. Lagður var
hann til hinstu hvílu í ættargrafreit
á Rangá. Hann er kominn heim.
Þar sem vaggan stóð, félur nú
móðir jörð hann í mjúku skauti.
Yfir minningu Eiríks Björnssonar
hvílir fögur birta. Handan Fögru-
dyra, þar sem vorið ríkir mun hann
fá ,,meira að starfa Guðs um geim“.
Jórunn Olafsdóttir
frá Sörlastöðum.
t
Innilegar þakkir til allra, er sýndu hlýhug og samúð við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
PÁLÍNU G. STEIIMSDÓTTUR,
Langholtsvegi 141.
Kristín Hjörvar,
Ingibjörg Karlsdóttir, Jens G. Jónsson,
Pálína G. Karlsdóttir, Sigurður Daníelsson,
Sigrid Karlsdóttir, Garðar Sigurðsson,
Steina Haraldsdóttir, James T. Williams
og barnabörn.
Jólakort Barnahjálpar
Sameinuðu þjóðanna
BARNAHJÁLP Sameinuðu þjóð-
anna, UNICEF, hefur selt jóla-
kort til fjáröflunar fyrir starf-
semi sína siðan 1949. Fyrsta
UNICEF-kortið var mynd eftir
tékkneska stúlku en hún gaf
mynd sína í þakklætisskyni fyrir
þá aðstoð sem þorpið hennar
varð aðnjótandi í kjölfar síðari
heimsstyij aldarinnar.
Allar götur síðan hafa UNICEF-
kortin verið listaverkamyndir, bæði
verk stóru meistaranna, nútímalist,
höggmyndaiist og klippimyndir.
Þessi listaverk eru frá yfir 200
þjóðlöndum en ágóðinn af sölunni
fer allur til starfsemi Barnahjálpar-
innar meðal barna í þróunarlöndun-
um.
Hér á íslandi er það Kvenstúd-
entafélag íslands sem sér um sölu
jólakorta Barnahjálparinnar. Skrif-
stofa félagsins er á Hallveigarstöð-
um, Oldugötumegin, og er opin
fram að jólum milli kl. 16 og 18.
Þar er hægt að nálgast jólakortin
og aðra hluti sem Barnahjálpin sel-
ur, auk þess sem kortunum hefur
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
GUNNARS SCH. SIGURÐSSONAR,
Mávahlíð 46,
Borghildur Kristjánsdóttir,
börn, barnabörn og tengdabörn.
Erfidrykkjur í hlýlegu
og notalegu umhverfi
Við höfum um árabil tekið að okkur að sjá um erfídrykkjur fyrir
allt að 300 manns. í boði eru snittur með margvíslegu áleggi,
brauðtertur, flatbrauð með hangikjöti, heitur eplarcttur með
rjóma, rjómapönnukökur, sykurpönnukökur, marsípantertur,
rjómatertur, formkökur, 2 tegundir o.fl.
Með virðingu.
FLUGLEIDIR
HÓTEL LOFTLEIDIR
RBYKJAVlKURFLUGVELLI. 101 REYKJAVlK
SlMI: 9 I - 22 322
verið dreift í allar helstu bókabúðir
landsins. (Úr frcttatilkynningu.)
Blémastofa
Friöfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiðöilkvöld
til kL 22,- einnig um helgar.