Morgunblaðið - 15.12.1990, Blaðsíða 13

AUK k507-29
MORGUNBLADIÐ LAUGARDAGUR 15. DgSEMpER 1^90
13
Hún situr við rúm deyjandi móður. Nína - glæsileg og sjálfs-
örugg. Sannkölluð nútímakona. Að maður skyldi halda. En á
meðán nóttin líður vakna spurningar og efasemdir um eigið
9ryggi - um tilgang þess lífs sem hún lifir. Fortíðin sýnir sig í svipmynd-
um og öðlast mál. Að Nínu sækja gamlar myndir og sögur sem hún
reynir að bægja frá sér ...
Aldrei hefur innsæi og stílgáfa Fríðu Á. Sigurðardóttur risið hærra en
í þessari afburðasnjöllu sögu. Þetta er áleitinn og miskunnarlaus skáld-
skapur um fólk nútímans - harm þess og eftirsjá, vit þess og vonir.
Píslarsaga úr Austurbæ
SÓL í MllilllKMVKI
ÞÓRUNN VALDIMARSDÓTTIR - MEGAS
Frá Sigga Johnnie til Sykurmolaiuia ,
ROKKSAGAISLANDS
GESTUR GUÐMUNDSSON
Rokkdans, brilljantíngreiðsla og heysátuhár. Bítilæði, friðar-
söngvar og blómabörn. Diskódans, pönktónlist og pógódans...
Rokkið tekur sífellt á sig nýjar myndir þar sem æskan veitir tilfinn-
ingum sínum og viðhorfum útrás.
Efni bókarinnar er fjölbreytilegt. Hér er fjallað um stefnur og
strauma í íslenskri rokktónlist, hljómsveitir og tónlistarmenn, textagerð,
skemmtanalíf og hljómplötugerð. Bókina prýða um 300 ljósmyndir sem
hafa ótvírætt sögulegt gildi og loks eru í bókinni ítarlegar skrár yfir
hljómsveitir og plötuútgáfu. Saga rokksins er fjörlega skrifuð og tví-
mælalaust besta handbæra heimild um sögu rokktónlistar og æsku-
menningar á íslandi.
Neistar frá sömn sól
SVANHILDUR KONRÁÐSDÓTTIR
Petta eru ekki kraftaverka- eða kynjasögur. Hér ræðir Svanhildur
Konráðsdóttir við fólk sem gætt er dýrmætum hæfileikum. Þau eru
Þórhallur Guðmundsson, Brynjólfur Snorrason, Erla Stefánsdóttir,
Gísli H. Wium og Jón Sigurgeirsson.
Þau eiga það sameiginlegt að hafa eitt sinn tekið ákvörðun um að
nýta hæfileikana sem þau fengu í vöggugjöf í þágu þeirra sem leita að
dýpri lífsfyllingu, tilgangi lífsins - sjálfu almættinu. Þau eru ólík hvert
öðru og skynjanir þeirra fjölbreyttar, en öll eru þau neistar frá sömu sól
og þau eiga gjöf að gefa. Það er gleði þeirra.
FORLAGIÐ
LAUGAVEGI18, SÍMI 91-25188
eykjavíkurskáldið Megas og sagnfræðingurinn Þórunn Valdi-
marsdóttir hafa lagt bernskuminningar sínar, drauma og ímynd-
unarafl að veði í ævintýralega og töfrandi bók um litla písl sem ólst
upp í Norðurmýri í Reykjavík rétt upp úr síðari heimsstyrjöld.
í sögunni kannast margir við sjálfa sig, því hún er sannferðug úttekt
á lífi íslenskra barna á þessum árum. Hver man ekki sokkabandakotin
óþægilegu, skólahjúkkurnar skeleggu með lýsiskönnur á lofti, eða lysti-
reisur í Tívólí og Nauthólsvík? Þetta er ekki ævisaga, heldur fantasía eða
rabbsódía um Reykjavík - umhverfi og atvik - í lífi lítillar píslar.
mm MÍITIN LÍÐUR
FRÍÐA Á. SIGURÐARDÓTTIR
GYLFI GRÖNDAL
Björn pálsson á Löngumýri metur engan eiginleika meira en gam-
ansemi og frelsi. Hér rekur hann uppruna sinn og ættir, nám og
ferðalög yfir hnöttinn á unga aldri. Heimkominn hefur hann búskap
á ættaróðali sínu og stundar jafnframt umsvifamikla útgerð. Hann segir
frá sigursælli kosningaglímu sinni við kempuna Jón Pálmason á Akri
1959 og setu sinni á alþingi um 15 ára skeið, málaferlum og kynnum sín-
um af svipmiklum samtímamönnum.
Björn á Löngumýri lætur engan kúga sig eða kúska, hvorki banka-
stjóra, sýslumenn né ráðherra. Kímnin situr jafnan í fyrirrúmi og frá-
sagnargleðin er ósvikin. (Jlagnmerk heimild, tæpitunguiaus saga.
Bjöm á Lönpmýri segir frá:
ÉG HEF LIFAÐ MÉR TIL GAMANS