Morgunblaðið - 15.12.1990, Blaðsíða 55

Morgunblaðið - 15.12.1990, Blaðsíða 55
MORGyNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. DESEMBER ,1990 55 ánetjast hugsjónafræði þýsku nas- istanna og gert þeirra stefnu að sinni. Hvað það varðaði hefði ég aldrei átt neina samleið með þeim. En ég væri hinsvegar sannfærður um að þeir þeirra, sem ég þekkti best til, myndu aldrei gefa sig í það að njósna fyrir Þjóðverja eða leggja á ráð til að vinna skemmdarverk gegn breska hernámsliðinu á ís- landi. Við þessi lokaorð var eins og maðurinn umhverfðist. Hann gekk nær mér, danglaði prikinu í höfuð mér og sagði: „Lygari — máli þínu er ekki lokið. Hér trúir þér enginn.“ Þegar hann gerði sig líklegan til að dangla prikinu aftur stóð annar meðdómendanna upp og leiddi hann til sætis. Mér var síðar, eftir að ég hafði verið látinn laus, sagt, að þessi maður hefði fengið malaríu áður fyrr og ætti til að missa alla stjórn á skapsmunum sínum. Meðan á yfirheyrslu þessari stóð var Marel Magnússon færður upp í salinn og stillt upp við hlið mér. Yfirheyrslan yfir honum var hin vandræðaleg- asta. Hann talaði hvorki né skildi ensku. Fangelsið var slík einangr- unarstofnun að engan íslenskan túlk var að finna. Eg var beðinn að túlka í þessum skrípaleik. Að sjálfsögðu var það eina sem Marel sagði að hann væri blásaklaus af að vita nokkuð um njósnamál þetta. Við það sat og gáfust þessir herra- menn þá upp á frekari yfirheyrslum yfir honum. Hvell fyrirskipun kom svo frá græna borðinu. Leiðið fang- ana burt. Það var gert. Þegar ég kom í klefa minn og kastaði mér á fletið sofnaði ég þegar í stað. Þá var víst stutt í sólarupprás. Þegar ég komst inn í klefa minn hafði þegar verið slökkt á þessari viðbjóðslegu nöktu peru í loftinu og það var aldrei kveikt á henni aftur nema með dempuðu ljós- magni. Ég sá aldrei aftur þennan malaríumann, sem hafði yfirheyrt mig. Af því ég minntist hér á Mar- el Magnússon, þá er mér enn hulin ráðgáta af hverju honum var haldið í þessari prísund í nær fjóra mán- uði. Þessi vist tók mikið á hann og gekk mjög nærri honum eins og von var. Eg held að það hafi verið tiltölulega fljótlega sem algert sak- leysi hans var sannað. Hvaða til- gangi þjónaði það þá að halda hon- um föngnum svona lengi. Hann var aðeins þekktur af góðu einu og aldr- ei hafði hann vérið grunaður um ein eða nein samskipti við íslenska þjóðernissinna eða um að hafa minnstu samúð með stefnu þeirra. Sigurjón skipstjóra sá ég síðast í júní eða júlí 1942, en þá hvarf hann sjónum mínum alfarið. Við Marel ^lagnússon dvöldumst þarna hins vegar, þar til við vorum íátnir lausir hinn 9. ágúst sama ár. Mér fannst ekkert mannlegt vera til í sambandi við dvölina í þessari prísund. Hermennirnir sem gættu okkar töluðu aldrei orð við okkur. Gáfu aðeins fyrirskipanir. Þeir syöruðu aldrei, þótt á þá væri yrt, — utan einu sinni. Það bar svo við, daginn sem ég var látinn laus að klefadyr- unum var skyndilega hrundið upp og mér skipað að koma út á gang- inn fyrir utan klefann. Þar var staddur fangelsisstjórinn og tveir vopnaðir menn. Er út á ganginn kom var mér stillt upp með annan vörðinn fyrir aftan mig og hinn fyrir framan. Fremstur gekk fang- elsisstjórinn, sem hafði reynst hið mesta illmenni eins og áður segir. Síðan var lagt af stað. Ég vissi þegar, að nú væri eitthvað að ger- ast, en stóra spurningin var hvort verið væri að flytja mig í annað fangelsi, eða máske eitthvað enn verra, eða hvort verið væri að færa mig út í frelsið. Vörðurinn, sem gekk á eftir mér var komungur piltur og mér hafði sýnst votta fyrir brosi hjá honum þegar mér var stillt upp úti á gang- inum. Ég sneri mér til hálfs, þegar gangan var næstum á enda og hvíslaði til hans: ;,Is this good or bad?“ (er þetta gott eða vont). Hann hvíslaði á móti: „Good.“ (Gott). Ég trúði honum og sporin urðu léttari sem eftir var göngunn- ar. Henni lauk í skrifstofu fangelsis- stjórans. Þar var fyrir Marel Magn- ússon og var hann að fara úr fanga- fötunum í fötin sem hann var í, þegar hann var handtekinn og kom í fangelsið. Út um opnar dyrnar sást út. Hliðið var opið og umhverfið baðað í sólskini. Þegar Marel hafði klætt sig, var hann leiddur út í sólskinið og frelsið. Þegar ég hafði haft fataskipti, undir hinu hörkulega augnaráði fangelsisstjórans, sagði hann verð- inum að leiða mig út. Hann hafði reynst mér hinn versti maður, eins og áður segir, og ég gat hreinlega ekki unnt honum að sjá, hversu óstjórnlega ég var frelsinu feginn. Ég sagði honum því, að ég vildi fá hattinn, sem ég hefði verið með þegar ég kom í fangelsið til hans, fyrr færi ég ekki. Við þetta bókstaflega umhverfð- ist og trylltist mannskrattinn, óð að mér og sagði: „Ef þú saknar hattsins þíns svo mikið og þú vilt vera láta, þá getur þú farið beint til baka í klefann þinn og beðið þar, þar til hann finnst.“ Eg flýtti mér að segja, að hatturinn væri mér raunar ekki svo mikils virði. Ég kysi frekar að fara en bíða hans. Dé Longhi djúp- steikingarpotturinn er byltingarkennd nýjung Hallandi karfa, sem snýst meSan ó steikingu stendur: • jafnari steiking * notar aðeins 1,2 Itr. af olíu í stað 3ja Itr. í venjulegum" pottum • styttri steikingartíma • 50% orkusparnaður Dé Longhi er fallegur fyrirferdarlítill ogfljótur iFOnix HÁTÚNI 6A SIMI (91)24420 ÓGLEYMANLEG B Ó K DLÁ AUGU OG DIKSVÖRT HEMPA eftir Tryggva Emilsson Tryggvi Emilsson varb þjóðkunnur þegar bók hans Fátsekt ffólk kom út. Nú kemur hann enn á óvart meö skáldsögu um stórbrotin örlög og sterkar persónur. Blá augu og biksvört hempa er örlagasaga einstaklinga og þjóöar þar sem raunsannir atburöir og þjóösagnakenndir renna saman í eina listræna heild. Þetta er sagan af prestinum sem missti hempuna vegna vinnukonunnar með bláu augun. Frásagnarlist Tryggva er einstök, tungumálið fjöl- skrúðugt, gaman og alvara haldast ávallt í hendur. ÚTGEFANDI: STOFN DREIFING: VAKA-HELGAFELL ÍSiENSK KIRKJUTÓNLIST Á HLJÓMDISKI MÓTETTUKÓR HALLGRÍMSKIRKJU Sigrún Hjálmtýsdóttir sópran HÖRÐUR ÁSKELSSOIM Bæklingur fylgir með kynningum og söngtextum á fjórum tungumálum. Kjörin gjöf til vina heima og erlendis. Karlmannaskór Litur: Svartur Stærðir: 40-46 Verð: 2.995,- tovÆ --SEBRTÍÍN VELTUSUNDI 1 21212 Opið sunnudag 14-17 □BBcgBia HÚSGAGNAVERSLUN REYKJAVÍKURVLQI 66 HAFNARFIRÐI SIMI54IO0 • • B0RÐST0FUHUSG0GN Mikið úrval Teg. Farstrup: Beyki - Svart - Mahony Teg. Garda: Dökk, bæsuð eik Ath.: Ný sending af sjónvarpsborðum, hvíldarstólum o.m.fl.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.