Morgunblaðið - 28.02.1991, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. FEBRÚAR 1991
Hjónanwming:
Ragnhildur Jónsdóttir
'Jóhann Ingi Jónsson
Ragnhildur
Fædd 14. júlí 1907
Dáin 19. febrúar 1991
Jóhann Ingi
Fæddur 11. janúar 1910
Dáinn 10. febrúar 1988
Bæði voru þau fædd og uppalin
á Austurlandi. Ingi var fæddur á
Ormsstöðum í Norðfjarðarsveit.
^oreldrar hans voru hjónin Jón
aónsson frá Loðmundarfirði og Sig-
urlaug Jónsdóttir frá Strönd í Valla-
hreppi á Héraði.
Ragnhildur var fædd á Hjartar-
stöðum í Eiðaþinghá. Foreldrar
hennar voru Ingibjörg Sigurðar-
dóttir frá Hjartarstöðum, fædd
1883, og Jón Jónsson læknir, fædd-
ur 1879. Jón var læknir í Hróarst-
unguhéraði eins og það var þá
nefnt, og var með aðsetur á Hjartar-
stöðum þar sem Ragnhildur fædd-
ist.^
Árið 1908 fluttust þau hjónin til
Þórshafnar, þar var Jón héraðs-
læknir til dauðadags 1910, þá að-
eins 31 árs að aldri.
—>■ Eftir lát Jóns flytur Ingibjörg til
Seyðisfjarðar með börn sín tvö,
Ragnhiidi og Jón Baldur. Jón Bald-
ur deyr 1914 aðeins 5 ára.
Ragnhildur ólst upp hjá móður
sinni á Seyðisfirði, þar lýkur hún
prófi frá unglingaskólanum 15 ára
gömul. Að því loknu byrjar hún að
vinna í íslandsbanka á Seyðisfirði.
Vorið 1927 fer hún til Akureyrar
og tekur próf upp úr 2. bekk gagn-
fræðaskólans og næsta vetur er hún
í skólanum á Akureyri og lýkur
þaðan gagnfræðaprófi vorið 1928
og yar hún dúx á því prófi.
Árið 1930 býðst henni starf í
Landsbankanum á Akureyri svo
þær mæðgur flytja til Akureyrar.
En Rænka (eins og hún var oftast
nefnd) hefur viljað afla sér frekari
menntunar og í febrúar 1935 fér
hún til London til náms í Pitmans
College og vann um tíma í Ham-
bro’s-banka.
1938 flytja þær mæðgur til
Reykjavíkur og fer Rænka að vinna
í Landsbankanum í Austurstræti
og vinnur þar öll stríðsárin. Hun
sagði mér að það hefði verið erfitt,
oft mjög mikið að gera og vinnuá-
fct jIA»
^ •••• Z lotaðar vinnuvélar til sölu. 2 stk. AVELING BARF0RD vegheflar, gerö ASG-13 1 stk. FIAT-ALLIS hjólaskófia 20 tonna árg. 82 3 stk. 50 KW rafstöðvar Getum útvegað með skömmum fyrirvara erlendis frá flestar gerðir af notuðum vinnuvélum. M MERKÖR HE

-'S
NÁMSKEIÐ

Bensininnsprautun
Kynning á kostum bensíninnsprautunar og ástæð-
um fyrir vaxandi notkun hennar. Kynning á uppbygg-
ingu og virkni þriggja mismunandi kerfa, þýsks,
amerísks og japansks. Farið verður nákvæmlega í
gegnum LE (LH)-Jetronic og Motronic kerfi með lit-
skyggnum til undirbúnings notkunar á Horstman-
bretti.
Þátttakendur:
Bifvélavirkjar með góða þekkingu á rafkerfi, sem
hafa sótt námskeið þar um.
Lengd námskeiðs: 25 tímar.
BENSÍNINNSPRAUTUN
verður haldið fimmtudaginn 7. mars, föstudaginn 8.
mars frá kl. 9-18 og laugardaginn 9. mars frá kl. 9-13.
Þeir, sem koma utan af landi fá ferða- og dvalarstyrki.
Þátttaka tilkynnist í síma 91-83011 eða 91-681551.
Þátttökugjald fyrir félagsmenn kr. 6.500,-, utanfélags-
menn kr. 26.000,-
lagið mikið enda mun hún hafa
verið aðalgjaldkeri bankans um
tíma og mikið í gjaldeyrisdeildinni.
Á þessum árum kynnast þau Ingi
og Rænka. Ingi flutti til Reykjavík-
ur frá Eiðum sumarið 1942. Hann
hafði þá misst fyrri konu sína,
Iluldu Magnúsdóttur frá Hjartar-
stöðum, en hún dó af barnsförum
í marsmánuði 1942 og undi Ingi
ekki á Eiðum eftir það. Hann hafði
þá byggt íbúðarhúsið Garð, sem
síðan hefur verið kennarabústaður
þar.
Árið 1949 giftast þau Ingi og
Rænka og búa fyrst í Garðastræt-
inu en 1955 flytja þau í Kópavoginn
og eiga þar heima þangað til 1973
er þau kaupa Njálsgötu 75 þar sem
þau bjuggu síðan, og er nú heimili
einkadóttur þeirra sem fædd er
1952 og heitir Ingibjörg í höfuðið
á Ingibjörgu ömmu sinni sem alltaf
var hjá þeim þar til hún lést árið
1963.
Rænka hætti að vinna í Lands-
bankanum nokkru eftir að þau gift-
ust Ingi og hún, en með húsmóður-
störfum vann hún að þýðingum á
smásögum sem birtust í dagblöðum
og sumar las hún sjálf í útvarpið.
Árið 1966 hóf hún störf sem
skráningarstjóri innheimtudeildar
Ríkisútvarpsins og vann þar uns
hún lét af störfum fyrir aldurssakir
70 ára.
Itænka stofnaði ásamt öðrum
Verslunarmannafélag Akureyrar
og tók alla tíð virkan þátt í kjara-
baráttu og starfi stéttarfélaga
sinna. Einnig tók hún þátt í starfi
Kvenréttindafélags Islands. Hún
unni bókmenntum, listum og tónlist
og lék sjálf á píanó. '
Eftir að Ingi flutti til Reykjavíkur
vann hann við ýmis störf í fyrstu,
en fékk svo verkstjórastöðu hjá
ÁTVR sem hann gegndi til 72 ára
aldurs. Síðustu árin vann hann
ýmis störf hjá fyrirtækinu við næt-
urvörslu og fleira þar til hann veikt-
ist og lést eftir stutta legu á spítala.
Um nokkurra ára bil komu þau
Rænka og Ingi austur á land, venju-
lega á hveiju sumri og dvöldu þá
ýmist á Hjartarstöðum eða á Norð-
firði. Ingi dvaldi sjaldan nema tvo
þijá daga. Þó að oftast væri mikið
að gera í sveitinni á þeim árum,
var alltaf séð af stund til þess að
spjalla við Inga því að annan eins
gest bar ekki oft að garði. Hann
var alveg einstaklega fróður, vel
lesinn og minnugur svo af bar.
Ættfróður var hann með afbrigðum
og virtist þekkja ótrúlega margt
fólk vítt og breitt um landið. Hann
hafði undraverða hæfileika til að
segja vel frá þannig að tíminn var
fljótur að líða við skemmtilegu frá-
sagnir hans og skarplegar athuga-
semdir um menn og málefni.
Rænka dvaldi hins vegar stund-
um tvær þijár vikur með Ingibjörgu
dóttur þeirra með sér, sem þau töldu
að þyrfti að kynnast sveitalífinu,
enda var það alsiða þá, að reynt
var að koma borgarbörnum til veru
í sveit um sumartíminn.
Ég held að Rænka hafi notið
þess að geta komið í sveitina, enda
mikill náttúruskoðari og ferðaðist
mikið með áætlunarbílum því hún
sagðist alltaf sjá eitthvað nýtt í
hverri ferð.
Það vakti oft undrun mína að
Ljósmyndastofurnar:
Barna og fjölskylduljósmyndir sími 1 26 44
Ljósmyndastofa Kópavogs sími 4 30 20
Ljósmyndastofan Mynd sími 5 42 07
Vertu ekki of seinn
Nú eru allir tímar að
verða upppantaðir á
Ollum stofunum
3 ÓDÝRASTIR
hún virtist þekkja öll blóm og jurtir
sem á vegi hennar urðu, og var þar
miklu betur að sér en við sem í
sveitinni bjuggum. Hún var reyndar
vel að sér á fleiri sviðum. Hún var
skarpgreind enda afburða nemandi
í skóla, bæði áhugasöm og metnað-
argjörn. Hún varþannig skapi farin
að hún lét ekki sinn hlut fyrir öðr-
um, var mjög rökföst og ákveðin í
skoðunum og lét þær í ljósi umbúða-
laust. Það var henni ekki að skapi
að baktala fólk heldur ganga beint
til verks og segja meiningu sín hver
sem hún var, og við hvern sem
var. Ég held að Rænka sé einhver
heiðarlegasta manneskja sem ég
hef kynnst, t.d. efast ég um að hún
hafi nokkurn tíma sagt ósatt orð.
Nú verða orðin sem ég skrifa til
minningar um þessi heiðurshjón
ekki öllu fleiri. Að lokum þakka ég
þá vinsemd og ræktarsemi sem þau
sýndu okkur systkinunum frá
Hjartarstöðum og okkar börnum,
ekki síst þeim sem eru búsett fyrir
sunnan. Það hefur oft verið boðið
upp á leikhúsferð, málverkasýningu
eða tónleika þegar tími hefur gefist
til heimsókna á Njálsgötu 75. Þetta
var mjög í anda þess menningar-
áhuga sem ríkti á heimilinu, enda
bei-a veggir íbúðarinnar þess glögg
merki þar sem þeir flestir eru þakt-
ir vönduðum göðum bókum, sem
einkadóttirin kann örugglega vel
að meta, svo vel þekki ég til.
Bjart er yfir minningunni um þau
Rænku og Inga. Það ber að þakka.
Ingibjörg, einkabarnið, hefur mikið
átt og líka mikið misst, en góður
arfur frá foreldrunum mun reynast
henni dijúgt veganesti á ókomnum
árum. Raunar er hún búin að sýna
hvað í henni býr með því að annast
móður sína í veikindum hennar nú
síðustu mánuði og hafði hana heima
þar til hún varð svo veik að- ekki
varð hjá því komist að hún færi á
sjúkrahús. Hún andaðist þar fáum
dögum seinna, og verður jarðsett í
Fossvogskirkjugarði í dag, fimmtu-
daginn 28. febrúar.
Við hjónin vottum þér, Ingibjörg,
innilega samúð okkar og óskum þér
alls hins besta á ókomnum árum.
Steinþór Magnússon
Harða, blíða, heita, sterka sál,
hjarta þitt var eldur, gull og stál,
ólíkt mér, en allt eins fyrir það
ertu gróin við minn hjartastað.
(Matthías Jochumsson.)
í örfáum orðum viljum við minn-
ast fyrrverandi vinnufélaga okkar,
Ragnhildar Jonsdóttur.
Hún hóf stöi'f sem skráningar-
stjóri hjá Ríkisútvarpinu innheimtu-
deild, árið 1966. Þar vann hún allt
fram til ársins 1977 er hún hætti
vegna aldurs. Má jpeð sanni segja
að Ragnhildur hafi unnið brautryðj-
andastarf að skráningu sjónvarps-
tækja við erfiðar aðstæður. Til að
byija með við Sölvhólsgötu, síðan
í Ingólfsstræti þar til deildin flutti
að Laugavegi 176 og sameinaðist
þá skráning hljóðvarps- og sjón-
varptækja. Við þessa breytingu
hvíldi ennþá meiri ábyrgð -á hennar
herðum, sem hún axlaði með mikl-
um dugnaði og ósérhlífni.
Okkur sem unnum undir hennár
stjórn var hún serh besti félagi og
sýndi okkur mikla þolinmæði, ung-
um og lífsglöðum stúlkunum.
Studdi hún ætíð við bakið á okkur
í launabaráttu og jafnréttismálum,
sem voru henni afar hjartfólgin.
Ragnhildur var kona sem bar
ekki tilfinningar sínar á torg, en
sýndi þær frekar í verki og má þar
nefna árlegar jólagjafir til barna
okkar og fylgdist hún með upp-
vexti þeirra í gegn um árin.
Hún var mikill listunnandi og var
félagi í Tónlistarfélaginu. Ósjaldan
bauð hún okkur að koma með sér
á tónleika, sem við þáðum. Vakti
það áhuga okkar á klassískri tónlist
og erum við henni þakklátar fyrir
það.
Erfitt er að lýsa þessari sérstæðu
konu, en ljóðið hér í upphafi grein-
ar finnst okkur lýsa henni einna
best.
Ingibjörgu, dóttur hennar, fær-
um við okkai' einlægustu samúðar-
kveðjur.
Maggý og Imma