Morgunblaðið - 19.03.1992, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 19.03.1992, Blaðsíða 35
35 Sigurborg Stefánsdóttir. Sýnir í Galleríi Sævars Karls SIGURBORG Stefánsdóttir opn- ar sýningu á teikningum í Gall- eríi Sævars Karls, Bankastræti 9, þann 20. mars og stendur sýn- ingin til 15. apríl. Sigurborg er fædd 1959. Hún lauk prófi við Skolen for Brugs- kunst í Kaupmannahöfn 1987 úr teikni- og grafíkdeild. Hún starfar nú sem kennari við Myndlista- og handíðaskóla íslands. Sigurborg hefur tekið þátt í ýmsum samsýn- ingum og haldið eina einkasýningu í Danmörku. Síðasta einkasýning hennar var í Ásmundarsal 1989. -----»■■»■.4--- Heimspeki- deild álykt- ar um Þjóðar- bókhlöðu Á FUNDI í heimspekideild Há- skóla íslands 6. mars sl. var eftir- farandi ályktun samþykkt ein- róma. „Heimspekideild Háskóla íslands skorar á stjómvöld og landsmenn alla að fylkja sér einhuga um að ljúka við að reisa Þjóðarbókhlöðuna sem nú hefur verið í smíðum um árabil. Deildin fagnar því að samkvæmt áætlun eigi meira en 300 miljónir króna að renna til byggingarinnar á þessu ári. Ekki má þó láta staðar numið og er brýnt að allt það fé sem ætl- að hefur verið til byggingarinnar skili sér til hennar á næstu árum þannig að Þjóðarbókhlaðan verði fullbúin á 50. afmælisári íslenska lýðveldisins 1992.“ MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. MARZ 1992 REIKUL RÓS Kvikmyndir Sæbjöm Valdimarsson Regnboginu: Léttlynda Rósa - „Rambling Rose“. Leikstjóri Martha Cool- idge. Handrit Calder Willing- ham, byggt á eigin skáldsögu. Aðalleikarar Laura Dern, Diane Ladd, Lukas Haas, Rob- ert Duvall, John Heard. Bandarísk. Carolco 1991. Hver minnist ekki frá glaðvær- um unglingsárum sveitaballa og síldardansleikja, þeirrar dæma- laust lostalegu kventegundar, svo kynþokkafullrar að hún ærði karlpeninginn í kringum sig? Jafnvel hinir dagfarsprúðustu menn á öllum aldri, kunnir fyrir langlundargeð og hæversku, umturnuðust í lífshættulega slagsmálahunda og þeir sem Bíóhöllin: Óþokkinn - „Paris Trout“ Leikstjóri Stephen Gyllenhaal. Handrit Pete Dext- er, byggt á samnefndri skáld- sögu hans. Tónlist David Shire. Aðalleikendur Dennis Hopper, Barbara Hershey, Ed Harris. Bandarísk kapalmynd. Viacom Pictures 1991. í smábæ suður í Georgíu ger- ast ærið dramatískir hlutir árið 1949. Þegar ungur negrapiltur vænir aðalkaupmann bæjarins, Paris Trout (Hopper), um vöru- svik heldur Trout heim til hans og drepur móður hans og systur. Það er réttað í málinu en veij- andi hans (Harris) snýst smám saman á sveif með sóknaraðilum. Þá dragast þau saman eiginkona kaupmannsins (Hershey) og lög- fræðingurinn, en Trout hefur kvalið hana og smánað á ýmsa lund í hjónabandinu. En Trout á síðasta orðið. Mikið drama en ótrúlega innantómt, götótt og illskiljan- legt. Hopper fer með aðalhlut- verkið, manns sem stjómar um- hverfinu, viðskiptunúm og mann- fólkinu. Hversvegna hann kemst í þessa aðstöðu er manni um megn að skilja, hér er honum lýst sem sálsjúkum morðingja höldnum kvalalosta og ofsóknar- brjálæði. Hjónaband þessa band- vitlausa öfugugga og hinnar menntuðu, glæsilegu og góð- minna máttu sín áttu jafnvel fót- um sínum fjör að launa. Eða tróð- ust undir ella. Ef minnið bregst mér ekki voru þetta allt frá ung- lingsstúlkum, rétt vöxnum upp úr fermingarkjólnum, upp í seið- andi, stríðsmálaðar drottningar næturinnar sem lífsreynslan skein af um óravegu. Þær höfðu eitthvað utanum sig, var sagt í den. Og hún Rósa (Dern), er ein- mitt ein þessara aðsópsmiklu stúlkna. Er hún kemur sem hús- hjálp á rósamt heimili Hillyer- fjölskyldunnar, fer allt á annan endann. Drengstáulinn á heimil- inu (Haas), tæpast fermdur, verður ástfanginn upp fyrir haus. Pabbanum (Duvall) tekst með herkjum að veijast ásókn hennar og piltarnir í nágrannaþorpinu þarna í heitu suðrinu beijast eins og óðir hundar um hylli stúlkunn- hjörtuðu Hershey er jafn ótrúleg. Og því í ósköpunum flúði hún ekki krummaskuðið á meðan hún átti kost á því? Samband þeirra Harris er álíka rómantískt og búfénaðar á fengitímanum. Og ráðgáturnar eru fleiri, t.d. samband Hoppers við móður sína fjörgamla og lamaða og hundaæðisþátturinn í upphafi óskapanna. Þá eru óvenju ijót og gengdarlaus ofbeldisatriði til vansa. Og svo mætti lengi telja. Kvikmyndir Arnaldur Indriðason Bingó. Sýnd í Stjörnubíói. Leikstjóri: Matthew Robbins. Handrit: Jim Strain. Aðalhlut- verk: Cindy Williams, David Rasche, Robert J. Steinmiller, David French, Kurt Fuller. í gamanmyndinni Bingó fer skemmtilegur hundur með aðal- hlutverkið, sem í byijun leggur á flótta úr sirkus og bjargar lífi drengs. Sá tekur hann heim með sér en fjölskyldan er ekki á þeim buxunum að hafa hann. Þegar hún flytur búferlum skilur hún hann eftir þrátt fyrir mikil mót- mæli drengsins. En Bingó gefst Atriði úr Léttlyndu Rósu. En það er tæpast rétt sem haldið er fram í auglýsingunni — að Rósa þjáist af brókarsótt, öllu Óþokkinn er mynd sem ræður engan veginn við viðfangsefnið. Handritið er sljótt og alltof lang- dregið og kvikmyndatakan ein- kennist af ofnotkun á þokuljós- síum. Það eina sem vel er gert, fyrir utan sómasamlega tónlist Shire, er leikurinn. Þó er hann furðulega sjálfumglaður hjá Hopper, sem leikur ekki ósvipaða manngerð hér og drap hann í þeirri ágætu Easy Rider hér á árum áður. ekki upp og eltir fjölskylduna og lendir í heilmiklum ævintýrum á leiðinni, þar sem hundaheppnin kemur í góðar þarfir. Bingó er prýðileg fjölskyldu- skemmtun. Það er þekkilegur þijúbíóstíll yfir henni. Söguþráð- urinn er einfaldur en persónurnar spaugilegar og margt í myndinni er hnyttið og sárasaklaust gaman undir leikstjóm Matthews Robb- ins („Batteries Not Included"). Fjölskyldufaðirinn er fótbolta- hetja á niðurleið og snýst hið kómíska fjölskyldulíf allt í kring- um feril hans. Ræningjar tveir, hálfgerðir Bakkabræður, verða á leið Bingós og hann verður fræg- ur fyrir að frelsa fjölskyldu úr klóm þeirra. En ræningjarnir era frekar af öryggis- og ástleysi. Enda reynist hún manni sínum vel er hún hefur fundið „þann rétta“. Myndin er byggð á sjálfsævisögulegri skáldsögu Calders Willioghams, sem átti hvert listahandritið eftir öðru á árum áður; The Paths of Glory, The Graduate og Littie Big Man svo nokkur séu nefnd. Bæði saga og persónusköpun eru með ein- dæmum góðar og samvaldir leik- arar klæða söguhetjurnar óað- finnanlega holdi og blóði. Duvall er magnaður að venju en Diane Ladd og Laura Dern ræna mynd- inni. Enda báðar orðaðar við Óskar karlinn í ár. Þær samveru- stundir — að vísu nokkuð leikhús- legar — sem maður á með eftir- tektarverðu heimilisfólkinu og vinnukonunni eru hlýjar og skilja við áhorfandann í lokin léttari' á sálinni þó sumt hefði mátt betur fara. Myndin er sigur fyrir alla þá sem að henni standa, en hún, eins og flestar aðrar sem ekki eru í hópi hugsanlegra aðsóknar- mynda, átti erfítt uppdráttar. Willingham lauk við handritið fyrir mörgum árum og það var ekki fyrr en finnski leikstjórinn Renny Harlin (D/e Hard II) blandaði sér í málið að þessi ljóð- ræna og manneskjulega mynd um uppvaxtarárin varð að veru- leika. Handritið sá hann hjá vin- konu sinni Dern og hjólin fóru að snúast. Þá kemur einnig við sögu gamla og góða kvikmynda- tónskáldið, hann Elmer Bem- stein, og á hann vænan þátt í að gera Léttlyndu Rósu, sem mikið frekar hefði átt að kallast „Reikula Rósa“, að einkar ánægj- ulegri upplifun. ekki af baki dottnir og hyggja á hefndir. Fyrst og fremst er Bingó þó saga um vináttu ungs drengs og hundsins hans, sögð með hæfí- legu alvöruleysi. Bingó sjálfur er ansi vel þjálfaður leikari og mannlegri en margir aðrir í myndinni. Hann fer létt með að vinna leiksigur. Aðrir leikarar falla ágætlega inn í manngerð- irnar sem þeir túlka. Sérstaklega eru ræningjarnir skoplegir og fjölskyldufaðirinn, sem David Rasche (úr gaman- myndaflokknum„Sledgehamm- er“) leikur, er launfyndinn. Ekki beint rismikil mynd en mjög frambærilegt þijúbíó. ar. Dapurt Suðurríkjadrama Hundaheppni Bingós NÝR OB STÆRRI FJÖL SKYLDUBÍLL STALLBAKUR Þessi bíll er 20 cm lengri en hin hefðbundna SAMARA og rúmbetri. Bíllinn hentarþví vel fjölskyldufólki. LADA SAMARA stallbakur er fimm manna og með lokaðri farangursgeymslu (skotti). BIFREIDAR & LANDBÚNADARVÉLAR HF. Ármúla 13, 108 Reykjavík, simar 68 12 00 & 3 12 36
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.